(inicjator)

См. также в других словарях:

• inicjator — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. inicjatororze; lm M. inicjatororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto coś inicjuje, występuje z inicjatywą lub daje czemuś początek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Inicjator budowy nowej szkoły. Inicjator bójki, zamieszania.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• inicjator — m IV, D. a, Ms. inicjatororze 1. B.=D.; lm M. inicjatororzy ( owie), DB. ów «osoba występująca z inicjatywą, dająca czemuś początek; projektodawca» Inicjator zabaw towarzyskich. Inicjatorzy współzawodnictwa pracy. 2. B.=M.; lm MB. y chem.… …   Słownik języka polskiego

• Бохня — Город Бохня Bochnia Герб …   Википедия

• duchowy — 1. Duchowy ojciec a) «wychowawca, mistrz»: (...) jest on nie tylko bardzo wysoko ceniony, lecz stał się także w dużej mierze ojcem duchowym młodego pokolenia prozaików (...). P. Kuncewicz, Agonia. b) «inicjator, patron jakiegoś przedsięwzięcia»:… …   Słownik frazeologiczny

• autor — m IV, DB. a, Ms. autororze; lm M. autororzy, DB. ów 1. «twórca dzieła literackiego, naukowego, dzieła sztuki, dzieła technicznego (wynalazku, projektu)» Autor dramatu, powieści, obrazu, referatu, scenariusza, tekstu piosenki. Autor klasyczny,… …   Słownik języka polskiego

• fundator — m IV, DB. a, Ms. fundatororze; lm M. fundatororzy, DB. ów 1. «twórca fundacji, założyciel instytucji o znaczeniu społecznym, inicjator budowy kościoła, klasztoru, szpitala itp., dostarczający na nie środków materialnych» Fundator stypendium. 2.… …   Słownik języka polskiego

• ojciec — m II, DB. ojca, C. ojcu, W. ojcze; lm M. ojcowie, DB. ojców 1. «mężczyzna mający własne dziecko (dzieci) w stosunku do tego dziecka (lub ze względu na nie)» Czuły, kochający, troskliwy ojciec. Rodzony, własny ojciec. Wyrodny ojciec. Ojciec… …   Słownik języka polskiego

• promotor — m IV, D. a, Ms. promotororze 1. B.=D.; lm M. promotororzy, DB. ów «profesor lub docent kierujący pracą doktoranta i promujący go na doktora» 2. lm M. y chem. «substancja, która nie jest katalizatorem, ale dodana do katalizatora zwiększa jego… …   Słownik języka polskiego

• reformator — m IV, DB. a, Ms. reformatororze; lm M. reformatororzy, DB. ów «ten, kto przeprowadza reformę, reformy, reformuje coś, inicjator reformy, reform» Reformator prawodawstwa, szkolnictwa. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• założyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ten, kto daje (dał) czemuś początek, kto zakłada, tworzy (założył, stworzył) coś; twórca, inicjator, fundator» Założyciel szkoły, teatru, uniwersytetu, nowej dynastii …   Słownik języka polskiego

• autor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. autororze; lm M. autororzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba (czasem zespół osób), która stworzyła bądź tworzy teksty literackie lub publicystyczne, pisma naukowe, dzieła… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień