-
1 imperium
n. van hogerhand; mate van overheersing; recht van verdrukking door de wet -
2 imperium in imperio
staat in de staat (in latijns) -
3 Empire day
Imperium Dag {24 mei, de verjaardag van koningin Victoria) -
4 empire
n. keizerrijk, imperium[ empajjə]♦voorbeelden: -
5 Prussia
-
6 an industrial empire
-
7 byzantine
adj. Byzantisch (van het Byzantijnsche imperium)--------n. Byzantisch, inwoner van Byzantium[ bizæntajn] -
8 Age of empires
n. de tijd van het imperium (computerspel) -
9 Aztec
n. Azteek, iemand die behoort bij een vroeger imperium van de Azteken op de geografische ligging van het huidige Mexico -
10 Eastern Empire
Oosters Imperium, Byzantijns Keizerrijk -
11 Roman Empire
het Romeinse Keizerrijk (imperium in de oudheid die de landen rondom de Middellandse Zee beheerste) -
12 Yamato
n. Yamato, naam van aantal steden en dorpen in Japan; oorlogsschip van Marine van het Japanse Imperium; periode van Yamato, historisch tijdperk van Japan; provincie Yamato dat nu het huidige Nara prefectuur in Japan is -
13 exarchate
n. positie van een exaartsbisschop; positie van een assistent van patriarch; positie van een proviciaal leider in Byzantijnse Imperium -
14 imperial overstretch
n. imperium dat zich boven zijn capaciteit heeft uitgesteld om de militaire en economische verplichtingen te ondersteunen -
15 worldwide business
wereldwijde zaken (economisch imperium)
См. также в других словарях:
Imperium — Imperium … Deutsch Wörterbuch
Impérium — Imperium Pour les articles homonymes, voir Imperium (homonymie). Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine … Wikipédia en Français
imperium — ● imperium nom masculin (latin imperium, puissance publique) Dans l Antiquité romaine, pouvoir de celui qui gouverne l État. ⇒IMPERIUM, subst. masc. Pouvoir suprême détenu par certains magistrats romains. Rome envoyait un de ses citoyens dans un… … Encyclopédie Universelle
Imperium — Sn erw. fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. imperium Befehlsgewalt, Reich , einer Ableitung von l. imperāre befehlen, herrschen aus l. parāre rüsten, bereiten und l. in . Zum gleichen Verb gehört als Nomen agentis Imperator aus l.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
IMPERIUM — titulus Honorarius Imp. in Ep. Theodoberti Regis ad Iustinianum Imp. Amorem nostrum erga Imperium vestrum. Sic Nicolaus I. Pontif. Rom. Ep. 8. ad Michaelem Imp. Paro seripsit nobis Imperium vestrum etc. ἡ βασιλεία μου, Impp. CP. cum de se… … Hofmann J. Lexicon universale
imperium — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. imperiumria {{/stl 8}}{{stl 7}} rozległe i potężne państwo o ustroju monarchicznym; mocarstwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Imperium rzymskie. Imperium brytyjskie, rosyjskie. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
imperium — (n.) 1650s, from L. imperium command, supreme authority, power (see EMPIRE (Cf. empire)) … Etymology dictionary
Imperium — Im*pe ri*um, n.; pl. {Imperia}. [L. See {Empire}.] 1. Supreme power; absolute dominion; empire. [Webster 1913 Suppl.] 2. (Law) The right to command, which includes the right to employ the force of the state to enforce the laws. It is one of the… … The Collaborative International Dictionary of English
Imperĭum — (röm. Recht), 1) höchste Gewalt; in Rom war sie ursprünglich bei dem Volke u. bestand in der Wahl der Magistrate, Legislation u. Obergerichtsbarkeit; 2) die Machtbefugniß der höchsten Magistrate, u. zwar I. militāre, das Obercommando im Kriege, u … Pierer's Universal-Lexikon
Imperĭum — (lat., »Befehl, Herrschaft, Macht«), im alten Rom die höchste militärische und bürgerliche Gewalt, die ursprünglich nur den Königen und nach ihrer Vertreibung dem Volke, dann den höchsten Obrigkeiten angehörte, aber in der republikanischen Zeit… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Imperium — Imperĭum (lat.), höchste staatliche Gewalt, vom Volke in Rom den höchsten Beamten übertragen, bes. die militär. Gewalt, daher auch der Oberbefehl; später das röm. Kaiserreich … Kleines Konversations-Lexikon