-
81 lärmen
-
82 lärmig
-
83 laut
laut [laʊt] adj1.ein \lautes Lachen donośny śmiech mdas Radio \lauter stellen nastawiać [ perf nastawić] radio głośniejein \lautes Wesen haben Person: mieć niewyparzoną gębę ( pot)\laut denken głośno myśleć ( przen)2) ( publik)laut \laut wyjść na jawVermutungen wurden \laut, dass... snuto podejrzenia, że...Beschwerden wurden \laut, dass... podnoszono skargi, że...2. prep + gen o dat według +gen, zgodnie z +instr -
84 búngangaan
1 hałaśliwy2 krzykliwy -
85 maalingaw-ngaw
1 hałaśliwy2 krzykliwy -
86 magaslaw
1 hałaśliwy2 niesforny -
87 maguló
1 burzliwy2 hałaśliwy3 krzykliwy4 nieporządny5 rozwiązły6 wrzaskliwy -
88 mahugong
1 hałaśliwy2 krzykliwy3 wrzaskliwy -
89 maingay
1 donośny2 głośno3 głośny4 hałaśliwy5 huczny6 krzykliwy7 wrzaskliwy -
90 mapanggulo
1 hałaśliwy2 niesforny -
91 palahiyaw
1 hałaśliwy2 krzykliwy -
92 palasigaw
1 hałaśliwy2 krzykliwy -
93 switik
1 bystry2 hałaśliwy3 roztropny4 rozumny5 rozważny6 szelma7 sługa8 walet9 łajdak10 łotr -
94 şowhunly
donośny; głośny; hałaśliwy; huczny; krzykliwy; sensacyjny; wrzaskliwy -
95 láriwonírôaláriwo
1) hałaśliwy2) krzykliwy3) wrzaskliwy -
96 θορυβώδης
1) hałaśliwy przym.2) huczny przym.3) krzykliwy przym.
См. также в других словарях:
hałaśliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, hałaśliwywi, hałaśliwywszy {{/stl 8}}{{stl 7}} robiący hałas, zakłócający spokój nieprzyjemnymi, głośnymi dźwiękami; głośny, zgiełkliwy, krzykliwy, wrzaskliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Hałaśliwy motor. Hałaśliwa muzyka … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hałaśliwy — hałaśliwywi, hałaśliwywszy «powodujący, robiący hałas, pełen hałasu, skłonny do robienia hałasu; głośny, zgiełkliwy, krzykliwy, wrzaskliwy» Hałaśliwa maszyna. Hałaśliwy śmiech. Hałaśliwa publiczność. Hałaśliwi goście. Najhałaśliwsza część miasta … Słownik języka polskiego
gromki — «głośny, donośny, hałaśliwy, huczny» Gromki głos. Gromkie krzyki, oklaski, śmiechy … Słownik języka polskiego
gwarny — gwarnyni, gwarnyniejszy «pełen gwaru, czyniący gwar; głośny, ożywiony, hałaśliwy» Gwarna szkoła. Gwarne ulice. Gwarny tłum. Gwarne rozmowy … Słownik języka polskiego
hałaśliwie — hałaśliwieej przysłów. od hałaśliwy Hałaśliwie wyrażać swą radość. Zachowywać się najhałaśliwiej ze wszystkich … Słownik języka polskiego
hałaśliwość — ż V, DCMs. hałaśliwośćści, blm rzecz. od hałaśliwy Denerwująca hałaśliwość. Hałaśliwość tłumu, młodzieżowych zespołów muzycznych … Słownik języka polskiego
krzykliwy — 1. krzykliwywi «skłonny do krzyku; hałaśliwy, wrzaskliwy, głośny» Krzykliwa rozmowa. Krzykliwy dzieciak. 2. «zwracający uwagę zwykle jaskrawością, złym doborem barw, ekscentrycznością» Krzykliwy krawat. Krzykliwe zestawienie kolorów. 3. zool.… … Słownik języka polskiego
piesek — m III, DB. piesekska, N. piesekskiem; lm M. piesekski «pieszczotliwie o psie; mały pies; także zabawka dziecinna wyobrażająca psa» Piesek pokojowy. Drewniany, gumowy, pluszowy piesek. Jazgotliwy, hałaśliwy piesek. Prowadzić pieska na smyczy.… … Słownik języka polskiego
rozgłośny — rozgłośnyniejszy książk. «rozlegający się daleko, głośno brzmiący; donośny, hałaśliwy» Rozgłośny śpiew. Rozgłośne echo. Rozgłośne salwy … Słownik języka polskiego
szumny — szumnyni, szumnyniejszy 1. «wydający szum, pełen szumu, szumiący; hałaśliwy» Szumny las, park, potok, wodospad. Szumna sala, ulica. 2. «górnolotny, pompatyczny, przesadny» Szumne frazesy, deklaracje, pochwały, słowa, obietnice. Szumne tytuły.… … Słownik języka polskiego
wrzaskliwy — wrzaskliwywi, wrzaskliwywszy 1. «skłonny do robienia wrzasku; zachowujący się hałaśliwie, krzykliwie; hałaśliwy, krzykliwy, wrzeszczący» Wrzaskliwe ptactwo. Wrzaskliwi biesiadnicy. 2. «zbyt głośno brzmiący; rozdzierający uszy, przenikliwy»… … Słownik języka polskiego