-
21 fallo
I m. (colpa non grave)1.проступок, вина (f.); (errore) оплошность (f.), ошибка (f.), промах2.•◆
senza fallo — непременно (неукоснительно, обязательно)cogliere in fallo — поймать на ошибке (colloq. засечь)
fallo di mano — (sport.) игра рукой (рука f.)
II m. (anat.)fece un brutto fallo su un avversario — (sport.) он допустил грубость по отношению к игроку команды противника
-
22 fallo
1. fallo, fefellī (falsum), ere (σφάλλω), I) ausgleiten machen, einen Fehltritt tun lassen, glacies fallit pedes, Liv. 21, 36, 7: gradus instabilis fallit alqm, Curt. 7, 11 (42), 16: saxa lubrica vestigium fallunt, Curt. 4, 9 (38), 18; vgl. 5, 4 (15), 18: lubrica quā tellus lapsantis sanguine fratris fallebat nisus, Sil. 17, 469. – II) übtr.: a) unbemerkbar-, unkenntlich machen, signa sequendi, Verg.: furta, Ov.: discrimina, Ov.: sua terga lupo (durch die Gestalt eines W.), Prop.: medias sermonibus horas, vertreiben, Ov.: absol., aetas labitur occulte fallitque, gleitet verborgen u. unbemerkt dahin, Ov.: longe fallens sagitta, der unvermutet aus weiter Ferne treffende, Verg.: pila veloci fallet per brachia iactu, wird so schnell, daß man ihn kaum sieht (= pfeilschnell), den Händen entfliegen, Prop. – b) unwirksam machen, nicht fühlen lassen, vertreiben, omen, Ov.: infandum amorem, Verg.: curam vino et somno, vergessen machen, Ov.: sermone laborem, Ov.: studio fallente laborem, Ov.: molliter austerum studio fallente laborem, Hor.; vgl. Haupt Ov. met. 6, 60. – c) etw. nicht leisten, nicht erstatten, nicht erfüllen ( unerfüllt lassen), versagen, um etw. bringen, etw. brechen, depositum, Ov.: mandata mariti, Ov.: promissum, Curt.: foedus ac fidem, Liv.: fidem hosti datam, Cic. – d) jmdm. (= jmds. Wahrnehmung, Aufmerksamkeit,————Kenntnis) entgehen, sich jmds. Kenntnis entziehen, von jmd. unbemerkt od. unentdeckt bleiben, jmdm. verborgen od. unbekannt bleiben (v. leb. Wesen u. v. Lebl.), custodes, Liv.: custodias, Liv. u. Sen.: deos, Ov.: dominum, Hor.: nihil me fallis, ich kenne dich wohl, Ter.: mors mea matrem fallere posset, Ov.: non fallebat duces impetus militum, Tac.: absol. (s. Fabri Liv. 21, 48, 5), per biennium fefellerat, Liv.: minus quam ad Ticinum fefellit, Liv.: fallere ita se posse, si etc., Liv.: ille tamen fefellit et latuit, Plin. ep.: ne quid falleret tale admissum, Liv.: ne parvulae rimae fallant, Cels.: non fefellere insidiae, Liv.: u. alqm fallit (bes. in Fragen) od. non fallit m. folg. Acc. u. Infin., Ter., Cic. u.a.: nec me animi fallit (es entgeht meinem Geiste nicht) m. folg. Acc. u. Infin., Lucr.: alqm non fallit m. folg. quin u. Konj., Ter. u. Caes.: insbes. (wie λανθάνω) m. einem Partiz. (s. Weißenb. Liv. 2, 19, 7; 10, 14, 6. Heräus Tac. hist. 2, 98, 6), hostis fallit incedens, der Feind kommt unbemerkt heran, Liv.: qui natus moriensque fefellit, unbekannt geboren u. gestorben, Hor.: nec fefellit veniens Tusculanum ducem, der t. Feldherr sah ihn kommen, Liv.: nec barbaros fefellit subductus (rex) ex acie, den B. war seine Wegführung aus der Schl. nicht entgangen, Curt. – e) jmd. irre führen = hinter das Licht führen, hintergehen, jmd. (in etw.) täuschen, Passiv fallor medial = sich irren, sich täuschen (v. leb.————Wesen u. v. Lebl.), alqm, Komik., Cic. u.a.: res illum fefellit, er betrog sich darin, Nep.: ager fefellit dominum, hat keine Früchte getragen, Ov.: tu faciem illius falle dolo, ahme täuschend nach, Verg.: mentes Italas monstro fefellit, Verg.: fall. alqm fructu, bringen um usw., Caecil. com. fr.: fall. alcis spem od. opinionem (jmd. in seiner H. od. Erwartung), Cic.: fallit me tempus, dies, ich irre mich in der Zeit usw., Cic.: quae res eum fefellit, darin irrte er sich, Nep.: id me fefellit, ich habe mich darin getäuscht (bin betrogen), Cic.: quod me non fefellit, worin ich mich nicht getäuscht habe, Cic.: so auch non te sententia fallit, Verg.: nisi me fallit animus, Cic. u. Sall.: nisi me forte fallo, Cic.: nisi quid me fefellerit, Ter.: nisi me omnia fallunt, wenn ich mich nicht durchaus irre, Cic.: aut me omnia fallunt aut iam recreavit animum tuum, Sen.: in rebus minimis socium fallere turpissimum est, Cic.: si in hominibus eligendis spes amicitiae nos fefellerit, Cic.: in quo cum opinio eum fefellisset, Nep. – certe hercle nunc hic se ipsus fallit, haud ego, Ter.: tam libenter se fallunt quam si unā fata decipiant, Sen.: cum alios falleret, se ipsum tamen non fefellit, Lact.: ego me non fallo (ich habe die feste Überzeugung) m. folg. Acc. u. Infin., Gell. 1, 3, 3. – absol., ne falleret bis relata eadem res, in Irrtum führte, Liv.: non in sortitione fallere (voluit), Cic. Verr. 2, 132: eum in ea re conari fallere, Nep.————Them. 7, 2: periculosa medicina... saepius in hoc fallit, in quo etc., Cels. 7, 26. no. 2: u. in der Schwurformel si fallo, wenn ich mein Wort nicht halte, Cic. u. Prop.: u. so si falleret, Liv.: si sciens fallo, Liv.: si sciens fefellisset, Plin. pan. – unpers., me fallit, ich täusche mich, irre mich, ich weiß nicht, num me fefellit? Cic.: nisi me fallit, Cic. (s. Matthiä Cic. Sest. 106. Korte Sall. Cat. 20, 17): nec eum fefellit, Cic.: quantum nos fefellerit (wie sehr wir uns getäuscht haben), vides, Cic.: non multum me fallit (ich kann mir ziemlich gut vorstellen), si consulamini, quid sitis responsuri, Cic. – so auch im Passiv, fallor, ich täusche mich, ich irre mich, ordinis haec virtus erit, aut ego fallor, Hor.: nisi fallor, Cic. ad Att. 4, 17, 1; 16, 6, 2. Verg. Aen. 5, 49: ni fallor, Ov. fast. 4, 623. Lact. 2, 19, 1: non falleris, Ov.: multum falleris, Phaedr.: falleris, Sen.: falleris, quod (daß) etc., Nep.: fallitur, qui etc., Curt.: potest fieri ut fallar, ich kann mich möglicherweise irren, Cic.: u. falsus medial = sich geirrt habend, sich irrend, falsus es, Ter.: ut falsus animi est! Ter.: illi falsi sunt, sind im Irrtum, Sall.: nec falsus vates fuit, Liv.: Spurinnam ut falsum arguens, Suet.: neque ea res falsum me habuit, darin täuschte ich mich nicht, Sall.: m. folg. indir. Fragesatz, id quam mihi facile sit, haud sum falsus, daß das Ding mir leicht wird, merk' ich recht gut, Plaut. Men. 755: etiam num quid sit negoti falsus incertus-————que sum = nescio incertusque sum, Plaut. truc. 785. – Partiz. poet. m. Genet., falsus cupiti Ausoniae motus, getäuscht hinsichtlich der usw. = fälschlich hoffend auf usw., Sil. 13, 886. – ⇒ fefellitus sum, Petron. 61, 8 B 5. – parag. Infin. fallier, Pers. 3, 50.————————2. fallo, ōnis = mercennarius, Gloss. V, 619, 36. -
23 fallo
I. fallo s.m. 1. ( errore) erreur f., faute f.; ( mancanza leggera) dérapage: cadere in fallo tomber dans l'erreur, déraper; un fallo di gioventù une erreur de jeunesse. 2. ( imperfezione) défaut: un fallo nel vetro un défaut dans le verre. 3. ( Sport) faute f.: commettere fallo su qcu. commettre une faute sur qqn. II. fallo s.m. ( Anat) ( membro virile) phallus. -
24 fallo [1]
1. fallo, fefellī (falsum), ere (σφάλλω), I) ausgleiten machen, einen Fehltritt tun lassen, glacies fallit pedes, Liv. 21, 36, 7: gradus instabilis fallit alqm, Curt. 7, 11 (42), 16: saxa lubrica vestigium fallunt, Curt. 4, 9 (38), 18; vgl. 5, 4 (15), 18: lubrica quā tellus lapsantis sanguine fratris fallebat nisus, Sil. 17, 469. – II) übtr.: a) unbemerkbar-, unkenntlich machen, signa sequendi, Verg.: furta, Ov.: discrimina, Ov.: sua terga lupo (durch die Gestalt eines W.), Prop.: medias sermonibus horas, vertreiben, Ov.: absol., aetas labitur occulte fallitque, gleitet verborgen u. unbemerkt dahin, Ov.: longe fallens sagitta, der unvermutet aus weiter Ferne treffende, Verg.: pila veloci fallet per brachia iactu, wird so schnell, daß man ihn kaum sieht (= pfeilschnell), den Händen entfliegen, Prop. – b) unwirksam machen, nicht fühlen lassen, vertreiben, omen, Ov.: infandum amorem, Verg.: curam vino et somno, vergessen machen, Ov.: sermone laborem, Ov.: studio fallente laborem, Ov.: molliter austerum studio fallente laborem, Hor.; vgl. Haupt Ov. met. 6, 60. – c) etw. nicht leisten, nicht erstatten, nicht erfüllen ( unerfüllt lassen), versagen, um etw. bringen, etw. brechen, depositum, Ov.: mandata mariti, Ov.: promissum, Curt.: foedus ac fidem, Liv.: fidem hosti datam, Cic. – d) jmdm. (= jmds. Wahrnehmung, Aufmerksamkeit, Kenntnis) entgehen, sich jmds. Kenntnis entziehen, von jmd. unbemerkt od. unentdeckt bleiben, jmdm. verborgen od. unbekannt bleiben (v. leb. Wesen u. v. Lebl.), custodes, Liv.: custodias, Liv. u. Sen.: deos, Ov.: dominum, Hor.: nihil me fallis, ich kenne dich wohl, Ter.: mors mea matrem fallere posset, Ov.: non fallebat duces impetus militum, Tac.: absol. (s. Fabri Liv. 21, 48, 5), per biennium fefellerat, Liv.: minus quam ad Ticinum fefellit, Liv.: fallere ita se posse, si etc., Liv.: ille tamen fefellit et latuit, Plin. ep.: ne quid falleret tale admissum, Liv.: ne parvulae rimae fallant, Cels.: non fefellere insidiae, Liv.: u. alqm fallit (bes. in Fragen) od. non fallit m. folg. Acc. u. Infin., Ter., Cic. u.a.: nec me animi fallit (es entgeht meinem Geiste nicht) m. folg. Acc. u. Infin., Lucr.: alqm non fallit m. folg. quin u. Konj., Ter. u. Caes.: insbes. (wie λανθάνω) m. einem Partiz. (s. Weißenb. Liv. 2, 19, 7; 10, 14, 6. Heräus Tac. hist. 2, 98, 6), hostis fallit incedens, der Feind kommt unbemerkt heran, Liv.: qui natus moriensque fefellit, unbekannt geboren u. gestorben, Hor.: nec fefellit veniens Tusculanum ducem, der t. Feldherr sah ihn kommen, Liv.: nec barbaros fefellit subductus (rex) ex acie, den B. war seine Wegführung aus der Schl. nicht entgangen, Curt. – e) jmd. irre führen = hinter das Licht führen, hintergehen, jmd. (in etw.) täuschen, Passiv fallor medial = sich irren, sich täuschen (v. leb. Wesen u. v. Lebl.), alqm, Komik., Cic. u.a.: res illum fefellit, er betrog sich darin, Nep.: ager fefellit dominum, hat keine Früchte getragen, Ov.: tu faciem illius falle dolo, ahme täuschend nach, Verg.: mentes Italas monstro fefellit, Verg.: fall. alqm fructu, bringen um usw., Caecil. com. fr.: fall. alcis spem od. opinionem (jmd. in seiner H. od. Erwartung), Cic.: fallit me tempus, dies, ich irre mich in der Zeit usw., Cic.: quae res eum fefellit, darin irrte er sich, Nep.: id me fefellit, ich habe mich darin getäuscht (bin betrogen), Cic.: quod me non fefellit, worin ich mich nicht getäuscht habe, Cic.: so auch non te sententia fallit, Verg.: nisi me fallit animus, Cic. u. Sall.: nisi me forte fallo, Cic.: nisi quid me fefellerit, Ter.: nisi me omnia fallunt, wenn ich mich nicht durchaus irre, Cic.: aut me omnia fallunt aut iam recreavit animum tuum, Sen.: in rebus minimis socium fallere turpissimum est, Cic.: si in hominibus eligendis spes amicitiae nos fefellerit, Cic.: in quo cum opinio eum fefellisset, Nep. – certe hercle nunc hic se ipsus fallit, haud ego, Ter.: tam libenter se fallunt quam si unā fata decipiant, Sen.: cum alios falleret, se ipsum tamen non fefellit, Lact.: ego me non fallo (ich habe die feste Überzeugung) m. folg. Acc. u. Infin., Gell. 1, 3, 3. – absol., ne falleret bis relata eadem res, in Irrtum führte, Liv.: non in sortitione fallere (voluit), Cic. Verr. 2, 132: eum in ea re conari fallere, Nep. Them. 7, 2: periculosa medicina... saepius in hoc fallit, in quo etc., Cels. 7, 26. no. 2: u. in der Schwurformel si fallo, wenn ich mein Wort nicht halte, Cic. u. Prop.: u. so si falleret, Liv.: si sciens fallo, Liv.: si sciens fefellisset, Plin. pan. – unpers., me fallit, ich täusche mich, irre mich, ich weiß nicht, num me fefellit? Cic.: nisi me fallit, Cic. (s. Matthiä Cic. Sest. 106. Korte Sall. Cat. 20, 17): nec eum fefellit, Cic.: quantum nos fefellerit (wie sehr wir uns getäuscht haben), vides, Cic.: non multum me fallit (ich kann mir ziemlich gut vorstellen), si consulamini, quid sitis responsuri, Cic. – so auch im Passiv, fallor, ich täusche mich, ich irre mich, ordinis haec virtus erit, aut ego fallor, Hor.: nisi fallor, Cic. ad Att. 4, 17, 1; 16, 6, 2. Verg. Aen. 5, 49: ni fallor, Ov. fast. 4, 623. Lact. 2, 19, 1: non falleris, Ov.: multum falleris, Phaedr.: falleris, Sen.: falleris, quod (daß) etc., Nep.: fallitur, qui etc., Curt.: potest fieri ut fallar, ich kann mich möglicherweise irren, Cic.: u. falsus medial = sich geirrt habend, sich irrend, falsus es, Ter.: ut falsus animi est! Ter.: illi falsi sunt, sind im Irrtum, Sall.: nec falsus vates fuit, Liv.: Spurinnam ut falsum arguens, Suet.: neque ea res falsum me habuit, darin täuschte ich mich nicht, Sall.: m. folg. indir. Fragesatz, id quam mihi facile sit, haud sum falsus, daß das Ding mir leicht wird, merk' ich recht gut, Plaut. Men. 755: etiam num quid sit negoti falsus incertusque sum = nescio incertusque sum, Plaut. truc. 785. – Partiz. poet. m. Genet., falsus cupiti Ausoniae motus, getäuscht hinsichtlich der usw. = fälschlich hoffend auf usw., Sil. 13, 886. – / fefellitus sum, Petron. 61, 8 B 5. – parag. Infin. fallier, Pers. 3, 50.
-
25 fallo
'faʎom1) (deficiencia, resultado) Ausfall m, Fehler m2) TECH Versagen n3) ( del juicio) JUR Urteilsspruch m, Urteil n, Spruch m4) (fig: juicio sobre algo o alguien) Urteil nsustantivo masculinofallofallo ['faλo]num2num (error) Fehler masculino; (omisión) Auslassung femenino; fallo humano menschliches Versagen; el asunto solo tiene un pequeño fallo die Sache hat nur einen kleinen Haken -
26 fallo
I m1) окончательный судебный приговор3) пробел; пропуск4) неудача, провалno tener fallo una cosa — быть верным, беспроигрышным (о деле, сделке и т.п.)II adj1) Ал., Нав. ослабленный, обессиленный -
27 fallo
I m1) пусто́е ме́сто ( в ряду предметов); пустота́; зия́ние; прова́л; дыра́2) неуда́ча; про́мах; осе́чкаno tener fallo — быть надёжным, беспро́игрышным, с гара́нтией
no tiene fallo — де́ло ве́рное
tener fallo en algo — промахну́ться ( с чем); дать ма́ху ( в чём)
3) тех перебо́й, сбой (в работе мотора; механизма)II m офицреше́ние; постановле́ние; резолю́ция; тж пригово́рdictar un fallo — приня́ть, вы́нести, огласи́ть реше́ние, пригово́р
-
28 fallo
I m3) пробел; пропуск4) неудача, провал- dictar el fallo II adjno tener fallo una cosa — быть верным, беспроигрышным (о деле, сделке и т.п.)
1) Ал., Нав. ослабленный, обессиленный -
29 fallo
м.1) ошибка, оплошность, промах2) нарушение правил ( в игре)* * *сущ.1) общ. фаллос, ошибка, фаллус, вина, оплошность, промах2) спорт. фол (нарушение правил) -
30 fallo
fefellī, falsum (тж. dēceptum), ere1)а) вводить в заблуждение, обманывать (aliquem C, Nep etc.)nihil me fallis Ter я — тебя хорошо знаюб) pass. fallor ошибаюсь (humanum saepe judicium fallitur Ph)nec me adeo fallit te suspectas habuisse domos Carthaginis V — не так уж я ошибаюсь насчёт твоего подозрительного отношения к Карфагенуea res me falsum non habuit Sl и haud sum falsus Pl — в этом я не ошибся2) сбивать с ног, заставлять скользить, ронять ( glacies fallit pedes L)3)а) не исполнять, не сдерживать, нарушать (promissum QC; foedus, fidem L; fidem alicui datam C)si (sciens) fallo C, Prp, L (в клятвенных формулах) — если я (сознательно) нарушу (данное слово)б) делать недействительным, отводить ( omen O)f. aliquem aliquā re Poëta ap. C — обманом лишить кого-л. чего-л.4) подделыватьf. faciem alicujus V — принять чей-л. вид5)а) укрываться, оставаться незамеченнымf. custodes L — не быть замеченным стражейnec fefellit Tusculanum ducem L — и ему не удалось укрыться (ускользнуть) от тускуланского полководца (Мамилия)hostis fallit incedens L — враг нападает незаметно (не будучи замеченным), застигает врасплохб) impers.non me fallit Ter, Cs etc. — я очень хорошо знаюquem nostrum fefellit ita vos esse facturos? C — кому из нас не было ясно, что вы поступите (именно) так?non multum me fallit, quid sitis responsuri C — я почти наверное знаю, что вы собираетесь сказать в ответ6) скрывать, укрывать ( furta O); подавлять в себе, маскировать (dolores O; amorem V)7) о времени: незаметным образом проводить, коротать (f. horas sermonibus O; spatiosam f. noctem O) -
31 fallo
-
32 fallo
spa fallo (m)rus отказ (м) при взрывании, осечка (ж); отказной заряд (м); отказавший шпур (м)__________spa fallo (m), falla (f), disfunción (f)rus отказ (м) -
33 fallo
spa fallo (m)deu Versagen (n), Fehlzündung (f)__________spa fallo (m), falla (f), disfunción (f)deu Versagen (n) (eines Mechanismus), Ausfall (m) -
34 fallo
spa fallo (m)eng misfire__________spa fallo (m), falla (f), disfunción (f)eng failure (mechanical) -
35 fallo
spa fallo (m)fra raté (m)__________spa fallo (m), falla (f), disfunción (f)fra défaillance (f) -
36 fàllo
m 1) грешка, вина: un fàllo imperdonabile непростима грешка; commettere un fàllo допускам грешка, провинявам се; 2) спорт. фаул, нарушение. -
37 fallo [2]
2. fallo, ōnis = mercennarius, Gloss. V, 619, 36.
-
38 fallo
adj; Ч.1) ненали́вшийся, пусто́й ( о колосе)2) недалёкий, глу́пый••al fin y al fallo Дом. Р., Ч. — в конце́ концо́в
-
39 Fallo!
Кино: Женщины (Название к/ф в прокате. Италия, 2003. Реж.: Тинто Брасс.) -
40 fallo
См. также в других словарях:
Fallo — Administration Pays Italie Région … Wikipédia en Français
fallo (1) — {{hw}}{{fallo (1)}{{/hw}}s. m. 1 Errore, sbaglio: cadere in fallo | Mettere un piede in –f, scivolare, sdrucciolare | Colpa, peccato: essere in –f. 2 (sport) Infrazione al regolamento di gara, per cui è comminata una punizione. 3 Mancamento,… … Enciclopedia di italiano
fallo — sustantivo masculino 1. Decisión de un jurado o autoridad competente: El tribunal dio a conocer su fallo. Sinónimo: resolución. 2. Mal funcionamiento de una cosa: El accidente se debió a un fallo en el sistema de frenado. 3. Error o equivocación… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Fallo — Saltar a navegación, búsqueda El término fallo puede estar haciendo referencia a: Una resolución judicial. Un error. Una avería de máquina, alteración en el normal funcionamiento de una máquina. Obtenido de Fallo Categoría:… … Wikipedia Español
fallō- — *fallō , *fallōn germ., schwach. Femininum (n): nhd. Falle; ne. trap (Neutrum); Rekontruktionsbasis: an., ae., as., ahd.; Etymologie: s. ing … Germanisches Wörterbuch
fallo — 1fàl·lo s.m. CO 1. errore, sbaglio: far cadere in fallo qcn. | colpa, peccato: fallo imperdonabile Sinonimi: sbaglio | delitto, 1peccato. 2. imperfezione, difetto di lavorazione spec. di un tessuto, dovuto a un errore di tessitura 3a. TS sport… … Dizionario italiano
fallo — I (Derivado de fallar < lat. afflare.) ► sustantivo masculino 1 Determinación o decisión que toma una persona competente sobre un asunto discutido o dudoso. 2 Decisión del jurado que ha de conceder un premio: ■ mostraron su desacuerdo con el… … Enciclopedia Universal
fallo — fallo1 s.m. [der. di fallare ]. 1. a. [atto inadeguato al reale, per lo più non grave: f. di gioventù ; commettere un f. ] ▶◀ errore, sbaglio. ↑ colpa, peccato. ‖ equivoco, malinteso. ● Espressioni: cadere in fallo ▶◀ sbagliare, sbagliarsi,… … Enciclopedia Italiana
fallo — {{#}}{{LM F17344}}{{〓}} {{SynF17791}} {{[}}fallo{{]}} ‹fa·llo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Falta, imperfección o error: • El primer gol se debió a un fallo del portero.{{○}} {{<}}2{{>}} Defecto o mal funcionamiento: • El apagón se produjo por un … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
fallo — fallo1 (De fallar1). 1. m. Der. Sentencia de un juez o de un tribunal, y en ella, especialmente, el pronunciamiento decisivo o imperativo. 2. Decisión tomada por persona competente sobre cualquier asunto dudoso o disputado. echar el fallo. fr.… … Diccionario de la lengua española
fallo — No hay que confundir los términos fallo, veredicto, sentencia y condena. El fallo es la parte de la sentencia en la que el juez cstiga o perdona al reo ; el veredicto (de culpabilidad o inocencia) es la decisión del jurado ; la sentencia es la… … Diccionario español de neologismos