-
1 exigent
tr['eksɪʤənt]1 formal use (demanding) exigente2 formal use (urgent) urgenteadj.• exigente adj.['eksɪdʒǝnt]ADJ exigente; (=urgent) urgente -
2 exigent
exigent [ˊeksɪdʒǝnt] aкнижн.1) тре́бовательный2) не те́рпящий отлага́тельства, сро́чный -
3 exigent
-
4 exigent
-
5 exigent
exi·gent[ˈeksɪʤənt]1. (demanding) anspruchsvollan \exigent father ein fordernder Vateran \exigent manager ein Manager m/eine Managerin mit hohen Ansprüchen2. (urgent) dringend, dringlichan \exigent issue ein brennendes Probleman \exigent necessity eine zwingende Notwendigkeit* * *['eksIdZənt]adj(= urgent) zwingend, dringend; (= exacting) master streng, gestreng (old)* * *exigent adj (adv exigently)1. dringend, drängend2. anspruchsvoll:be exigent hohe Anforderungen stellen -
6 exigent
-
7 exigent
-
8 exigent
{'eksidʒənt}
1. неотложен, належащ, който не търпи отлагане
2. взискателен, придирчив* * *{'eksijъnt} а 1. неотложен, належащ; който не търпи отлага* * *срочен; придирчив; взискателен; належащ; неотложен;* * *1. взискателен, придирчив 2. неотложен, належащ, който не търпи отлагане* * *exigent[´eksidʒənt, ´egzidʒənt] adj 1. неотложен, належащ, срочен, спешен, незабавен, който не търпи отлагане; 2. взискателен, придирчив; \exigent of praise който търси похвали; she became even more \exigent over his pronunciation тя стана още по-взискателна към неговото произношение; FONT face=Times_Deutsch◊ adv exigently. -
9 exigent
ˈeksɪdʒənt I
1. сущ.;
уст. крайность driven to an exigent ≈ доведенный до крайности
2. прил.
1) не терпящий отлагательства, срочный, неотложный;
настоятельный( о потребностях, нуждах) Syn: pressing
1., urgent
2) разборчивый, строгий (при выборе) ;
привередливый;
взыскательный, предъявляющий высокие требования Syn: exacting II сущ.
1) повестка о вызове в суд
2) ист. приказ шерифу доставить обвиняемого в суд( книжное) неотложный, срочный, не терпящий отлагательства;
настоятельный (о нуждах и т. п.) (книжное) (слишком) требовательный;
предъявляющий (слишком) большие требования exigent не терпящий отлагательства, срочный ~ требовательный -
10 exigent
-
11 exigent
[ˈeksɪdʒənt]exigent не терпящий отлагательства, срочный exigent требовательный -
12 exigent
adj. \/ˈeksɪdʒ(ə)nt\/, \/ˈeɡzɪdʒ(ə)nt\/1) tvingende, trengende2) krevende, fordringsfullexigent of som krever -
13 exigent
[éksidžənt]adjective (of) nujen; zahtevento be exigent of s.th. — nujno kaj zahtevati -
14 exigent
-
15 exigent
-
16 exigent
With a polite but clipped parting she threw off her exigent vis-a-vis — Вежливо, но решительно отделалась от приставучей собеседницы. -
17 exigent
I ['eksɪʤənt], ['egzɪ-] 1. прил.; книжн.1) не терпящий отлагательства, срочный, неотложный; настоятельный (о потребностях, нуждах)Syn:2) разборчивый, строгий ( при выборе); привередливый; взыскательный, предъявляющий высокие требованияSyn:2. сущ.; уст. II ['eksɪʤənt], ['egzɪ-] сущ.2) ист. приказ шерифу доставить обвиняемого в суд -
18 exigent
/'eksidʤənt/ * tính từ - cấp bách, khẩn cấp, cấp thiết - hay đòi hỏi, đòi hỏi quá đáng, hay yêu sách =exigent of+ đòi hỏi -
19 exigent
[ʹeksıdʒ(ə)nt] a книжн.1. неотложный, срочный, не терпящий отлагательства; настоятельный (о нуждах и т. п.)2. (слишком) требовательный; предъявляющий (слишком) большие требования -
20 exigent
См. также в других словарях:
exigent — EXIGÉNT, Ă, exigenţi, te, adj. Care pretinde multă grijă, stricteţe, corectitudine de la alţii (şi de la sine însuşi) în privinţa îndeplinirii unei datorii; pretenţios. – Din. fr. exigeant, lat. exigens, ntis. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa … Dicționar Român
exigent — ex·i·gent / ek sə jənt/ adj: requiring immediate aid or action see also exigent circumstances Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
exigent — exigent, exiguous Neither word is common in ordinary usage and both are marked ‘formal’ in the COD (2006). Both are related to Latin exigere in its two meanings ‘to enforce payment of’ and ‘to weigh exactly’. Exigent corresponds to the first of… … Modern English usage
exigent — exigent, exigi facias Exigent, /eksajant/ exigi facias /ekssjay feys(h)iyas/ L. Lat. In English practice, a judicial writ made use of in the process of outlawry, commanding the sheriff to demand the defendant (or cause him to be demanded, exigi… … Black's law dictionary
exigent — exigent, exigi facias Exigent, /eksajant/ exigi facias /ekssjay feys(h)iyas/ L. Lat. In English practice, a judicial writ made use of in the process of outlawry, commanding the sheriff to demand the defendant (or cause him to be demanded, exigi… … Black's law dictionary
Exigent — Ex i*gent, a. [L. exigens, entis, p. pr. of exigere to drive out or forth, require, exact. See {Exact}.] Exacting or requiring immediate aid or action; pressing; critical. At this exigent moment. Burke. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Exigent — Ex i*gent, n. 1. Exigency; pressing necessity; decisive moment. [Obs.] [1913 Webster] Why do you cross me in this exigent? Shak. [1913 Webster] 2. (o. Eng. Law) The name of a writ in proceedings before outlawry. Abbott. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
exigent — [adj1] urgent, pressing acute, burning, clamant, clamorous, constraining, critical, crucial, crying, imperative, importunate, insistent, instant, menacing, necessary, needful, threatening; concepts 548,568 Ant. ordinary, unpressured, usual… … New thesaurus
exigent — 1660s, urgent, a back formation from EXIGENCY (Cf. exigency) or else from L. exigentem (nom. exigens), prp. of exigere to demand (see EXACT (Cf. exact) (v.)) … Etymology dictionary
exigent — adj *pressing, urgent, imperative, crying, importunate, insistent, instant Analogous words: critical, crucial, *acute: threatening, menacing (see THREATEN): compelling, constraining (see FORCE vb) … New Dictionary of Synonyms
exigent — ► ADJECTIVE formal ▪ pressing; demanding … English terms dictionary