Перевод: со всех языков на латинский

с латинского на все языки

(documento)

  • 1 Lehre

    Lehre, I) Unterweisung: institutio. – disciplina (Unterricht). – praeceptio (Vorschrift, in etwas, alcis rei). – einen bei jmd. in die Lehre geben, alqm alci in disciplinam tradere: bei jmd. in der Lehre stehen, in alcis disciplina esse: alcis discipulum od. alumnum esse (jmds. Schüler od. Zögling sein). – II) was gelehrt wird od. waszur Lehre dient, a) eine Vorschrift: praeceptum (im allg.). – documentum (was zur Lehre dient, belehrende Erinnerung, Warnung). – admonitio (die warnende Erinnerung); verb. admonitio et praecepta. – dogma, ătis,n. (δόγμα, τό), rein lat. decretum (Grundsatz eines Philosophen etc.). – eine gute L., praeceptum utile (eine nützliche); praeceptum salutare (eine [1572] heilsame). – Lehren geben, praecepta dare; praecipere: jmdm. gute Lehren geben, alqm praeceptis salutaribus adiuvare: er lebt nicht nach seinen Lehren, aliter vivit quam vivendum esse praecipit. – zur L. dienen, documento esse: sich eine L. aus etw. nehmen, documentum sibi capere ex alqa re: sich etwas zur L. nehmen oder dienen lassen, alqd sibi documento habere; alqd pro disciplina et praeceptis habere. – L. annehmen (= sich warnen lassen), monentem audire; monenti obsequi; bene monenti oboedire, bene monentem sequi. – b) der Zusammenhang von Wahrheiten, der Inbegriff von Vorschriften: doctrina. praecepta, ōrum,n. pl. (Vorschriften). – ratio (Theorie). – formula (Grundsatz, den man aufstellt). – die L. von etwas, quae traduntur et praecipiuntur de alqa re (z.B. de officiis); quae ad alqd pertinentia praecipiuntur (z.B. ad universam vitam); praeceptum, quo demonstratur alqd; praecepta, quibus demonstratur alqd (z.B. tranquillitas animi). – die L. von etwas vortragen, praecipere de alqa re: nach seiner L. leben, ex formula sua vivere.

    deutsch-lateinisches > Lehre

  • 2 Warnung

    Warnung, monitus – documentum (ein Beispiel zur Warnung). – monentis verba (die Worte des Warnenden, z.B. abibunt in vanum [2639] monentium verba). – jmdm. zur W. dienen, esse alci documento od. exemplo: sich etwas zur W. dienen lassen, habere alqd sibi documento: sich jmd. zur W. dienen lassen, exemplum sibi capere de alqo: sich etwas zur Lehre u. W. dienen lassen, pro disciplina et praeceptis habere alqd (z.B. incommoda accepta): auf W. hören, W. annehmen, s. »sich warnen lassen« unter »warnen«.

    deutsch-lateinisches > Warnung

  • 3 Beweis

    Beweis, I) das Beweisen oder Dartun einer Sache: probatio (auch von der Beweisführung vor Gericht). – demonstratio (das Zeigen, Darlegen durch strenge Beweisführung; auch v. mathematischen B.). – argumentatio (deutliche u. genaue Beweisführung durch Gründe). – den B. führen von etw., s. beweisen no. II: der Beweis ist schwer zu führen, difficile est probatu: die Sache bedarf keines weitern B., non opus est disputatione. – II) dasjenige. wodurch eine Sache bewiesen, dargetan wird od. werdenkann: a) Kennzeichen, Merkmal übh.: signum, indicium (Zeichen, Merkmal). – documentum. specimen (Beispiel, Probe; doch spec. nie im Plur.). – testimonium (Zeugnis). – testis (Zeuge, insofern eine Pers. od. übtr. eine Sache zum B. für etwas dienen soll). – schriftliche Beweise, litterarum testimonia; u. bl. litterae (z. B. litteras conquirere). – einen B. von etw. geben, dare signum alcis rei (z. B. ingenii sui); significationem alcis rei dare od. facere (z. B. litterarum, probitatis): zum B. dienen, signo, indicio, documento, testimonio esse: einen B. von etwas beibringen, alcis rei testimonium afferre. – ein B., daß etc., s. »was beweist, daß etc.« unter beweisen no. II. – b) Beweisgrund: argumentum (Grund, insofern er aus Tatsachen hergenommen wird; dah. »der B., daß etc.«, argumentum, quo demonstratur mit Akk. u. Infin.). – entscheidende Beweise (Beweisgründe), argumentorum momenta: Bewei se beibringen, anführen, argumenta afferre; auch bl. afferre (s. unten); argumentis uti: zum B. dienen, argumento esse: viele Beweise für das Dasein Gottes aufstellen, multis argumentis deos esse docere. – Ost wird im Latein. das Subst argumentum weggelassen, bes. wenn ein Adjektiv od. Pronomen dabeisteht, z. B. aber du führst als B. dafür an, stärkste B. gilt, daß etc., firmissimum hoc afferri videtur, quod etc.: die den B. dafür zu führen übernehmen, daß etc., qui suscipiunt mit Akk. u. Infin.

    deutsch-lateinisches > Beweis

  • 4 Folge

    Folge, I) der Zustand, wenn eine Person oder Sache auf die andere folgt: ordo. – nach der F., ordine. – II) der Zustand. wenn eine Sache aus der andern folgt: consecutio; consequentia. – die logische F. der Wörter, consecutio verborum. – dah. »in Folge«, s. infolge. – III) der Zustand, wenn man einer Person od. Sache als Gesetz od. Regel folgt, z.B. jmdm. F. leisten, alci obsequi. in etwas, in alqa re (s. »gehorchen« die Synon.): dem zur F., s. demzufolge. – IV) was ununterbrochen aufeinander folgt u. ein Ganzes ausmacht: series. – V) die folgende, künftige Zeit: tempus posterum, futurum. – in der F., postero tempore. posthac. postea (in der folgenden Zeit, nachher); tempore procedente (mit der Zeit): in die F. od. für die F., in posterum; in reliquum tempus. – VI) von Begebenheiten, die als Ursachen u. Wirkungen miteinander verbunden sind: a) übh., consecutio (die F. als Wirkung, philos. t. t.). exitus (Ausgang). – eventus (Erfolg). – exemplum (das Beispiel, das an etwas genommen wird). – die Folgen, eventus, qui sequuntur: die Folgen davon, eae res, quae ex ipsis eveniunt: die Folgen der Schlacht. quae post pugnam accĭderunt: die Folgen des Sieges, condicio victoriae. – dann ist die F., daß etc., ita fit, ut etc: dann ist noch nicht die F., s. »daraus folgt noch nicht« unter »folgen no. II, b«. – etw. zur F. haben, die F. von etw. sein, sequitur alqd alqam rem (es folgt etw. auf etw., z.B. eius exsilium ruina urbis secuta est); manat alqd ex alqa re (es fließt etw. aus etw., es geht unmittelbar daraus hervor, z.B. Fehler haben Sünden zur F., peccata ex vitiis manant); oritur alqd ex alqa re (z.B. turpes actiones, quae oriuntur e vitiis). – dies hatte die natürliche F., daß er etc., id huiusmodi erat, ut etc.: die F. davon war, daß etc., quo factum est, ut etc. – es ist etw. von Folgen, alqd pertinet ad exemplum: von langwierigen Folgen sein, longius serpere: wichtige Folgen haben, magni esse momenti: keine (wichtigen) Folgen haben, nullius esse momenti: schlimme Folgen haben, von schlimmen Folgen sein, male evenire; secus cadit res, ac speraverat alqs; mali esse exempli: von sehr schlimmen Folgen sein, pessimi esse exempli: gute Folgen haben, bene evenire; sur jmd., alci evenire ex sententia: möge es für dich die glücklichsten Folgen haben, von den gl. F. sein, sit tibi felix: vor den Folgen schaudern, quorsum res eruptura [916] sit, horrere: die Folgen von etwas berechnen, rationem habere alcis rei (z.B. periculi sui): die F. wird es lehren, docebit post exitus: die F. wird lehren, daß er wohl daran getan habe, documento sequentia erunt, eum bene fecisse: bedenkt die Folgen wohl, videte et prospicite animis, quid futurum sit. – b) die logische Folge, s. Folgerung no. II.

    deutsch-lateinisches > Folge

  • 5 Датировать

    - ad diem referre;

    • датировать документ - documento diem, annum, saeculum adscribo;

    • датированный - ad diem relatus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Датировать

  • 6 Урок

    - lectio; schola; documentum; praelectio;

    • служить уроком - documento esse;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Урок

  • 7 доказательство

    demonstratio [onis, f]; ostentus [us, m]; probatio [onis, f]; testis [is, m]/f; argumentum [i, n] (a. est ratio, quae, quod est dubium, per id, quod dubium non est, confirmat); argumentatio [onis, f] (Argumentatio est explicatio argumenti. Argumenta, non argumentatio.); apodixis, is (eos), f; fides [e]i, f; testimonium [ii, n] (alicujus rei; dare, afferre); signum [i, n]; indicium [ii, n]; index, icis, m; pignus, oris, n; specimen, inis, n; documentum [i, n]; experimentum [i, n]

    • в доказательство ссылаться на чьи-л. воспоминания fidem memoriae alicujus appellare

    • в доказательство чего-л. ad [in] fidem alicujus rei

    • изобилующий доказательствами argumentosus

    • неопровержимые доказательства probationes irrefutabiles

    • приводить в доказательство argumentari (aliquid, multa)

    • приводить слабые доказательства plumbeo gladio jugulare

    • служить доказательством ostentui esse

    • это служит доказательством hoc est argumento

    • являться важным доказательством magno documento esse

    • явные доказательства probationes evidentes

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > доказательство

См. также в других словарях:

  • documento — sustantivo masculino 1. Escrito que prueba o acredita alguna cosa: copia de un documento original, documento de venta, documento de traspaso de poderes, documento justificativo, clasificar un documento, archivar un documento. documento nacional… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Documento — Saltar a navegación, búsqueda Un documento es el testimonio material de un hecho o acto realizado en el ejercicio de sus funciones por instituciones o personas físicas, jurídicas, públicas o privadas, registrado en una unidad de información en… …   Wikipedia Español

  • documento — (Del lat. documentum). 1. m. Diploma, carta, relación u otro escrito que ilustra acerca de algún hecho, principalmente de los históricos. 2. Escrito en que constan datos fidedignos o susceptibles de ser empleados como tales para probar algo. 3.… …   Diccionario de la lengua española

  • documento — privado documento público Derecho. Instrumento escrito que ilustra sobre algún hecho. Tiene gran importancia jurídica como plasmación de declaraciones de voluntad y medio de prueba de las mismas. Pueden ser:) públicos, que acreditan hechos y… …   Diccionario de Economía Alkona

  • documento — privado documento público Derecho. Instrumento escrito que ilustra sobre algún hecho. Tiene gran importancia jurídica como plasmación de declaraciones de voluntad y medio de prueba de las mismas. Pueden ser:) públicos, que acreditan hechos y… …   Diccionario de Economía

  • documento — /doku mento/ s.m. [dal lat. documentum, der. di docēre insegnare, dimostrare ]. 1. a. [qualsiasi mezzo, soprattutto grafico, che provi l esistenza di un fatto, l esattezza o la verità di un asserzione, ecc.] ▶◀ atto, carta, scrittura. b.… …   Enciclopedia Italiana

  • documento — s. m. 1. Declaração escrita que tem caráter comprovativo. 2. Prova, testemunho, confirmação …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Documento — (Del lat. documentum.) ► sustantivo masculino 1 Escrito que sirve para justificar o acreditar una cosa o un hecho histórico o legal: ■ documentos jurídicos. 2 Cosa que sirve para ilustrar o aclarar algo: ■ presentaron documentos escritos,… …   Enciclopedia Universal

  • documento — do·cu·mén·to s.m. FO 1. scritto che convalida o certifica la realtà di un fatto, di una condizione, spec. in ambito giudiziario o burocratico: presentare i documenti per il concorso, documento in carta semplice, documento in carta da bollo; spec …   Dizionario italiano

  • documento — {{#}}{{LM D13867}}{{〓}} {{SynD14194}} {{[}}documento{{]}} ‹do·cu·men·to› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Escrito en el que constan datos fiables para probar o acreditar algo: • Esta escritura notarial es el documento que justifica lo que te… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • documento — {{hw}}{{documento}}{{/hw}}s. m. 1 Scrittura, atto che costituisce una prova: documento d identità; documenti personali. 2 Testimonianza di interesse storico: un documento della civiltà medievale. 3 Qualsiasi cosa che costituisca materiale d… …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»