(dźwięczny)

См. также в других словарях:

• dźwięczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dźwięcznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający mocne, czyste, harmonijne brzmienie i wywołujący dzięki temu przyjemne wrażenie słuchowe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zawołać,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dźwięczny — dźwięcznyniejszy «mający donośne brzmienie, dźwięczący, brzmiący czysto, silnie, przyjemnie dla ucha» Dźwięczny głos, śmiech, śpiew. ∆ jęz. Głoski dźwięczne «głoski, przy których artykulacji wiązadła głosowe przybierając pozycję zwartą, wprawiane …   Słownik języka polskiego

• ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… …   Słownik języka polskiego

• czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… …   Słownik języka polskiego

• donośny — donośnyniejszy «rozlegający się daleko, dający się dobrze słyszeć; głośny, dźwięczny, gromki» Donośny głos. Donośna rozmowa. Donośny szum morza …   Słownik języka polskiego

• dźwięcznie — dźwięcznieej przysłów. od dźwięczny Głos jej brzmiał donośnie i dźwięcznie. Zegar wybił dźwięcznie godzinę dwunastą …   Słownik języka polskiego

• dźwięczność — ż V, DCMs. dźwięcznośćści, blm rzecz. od dźwięczny Głos jego stracił na dźwięczności …   Słownik języka polskiego

• głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny …   Słownik języka polskiego

• jasny — jaśni, jaśniejszy 1. «świecący, palący się, błyszczący; jaskrawy, oślepiający» Jasny ogień, płomień. Jasna lampa. Jasne słońce. Jasne światło. ◊ Zobaczyć coś w jasnym świetle «przekonać się o czymś w sposób oczywisty, zrozumieć coś wyraźnie» ◊… …   Słownik języka polskiego

• klarowny — klarownyniejszy 1. «przezroczysty, jasny, bez zanieczyszczeń i zawiesin» Klarowny sok. Klarowne wino. Klarowne powietrze. 2. «o barwie głosu, tonie: dźwięczny, harmonijny, bez dysonansu» przen. «całkowicie zrozumiały, prosty, wyrazisty» Wiersz… …   Słownik języka polskiego

• kryształowy — kryształowywi 1. «mający budowę kryształu» ∆ archit. Sklepienie kryształowe «sklepienie gotyckie składające się z gęstej siatki żeber i żeberek, które przecinając się tworzą figury geometryczne, i z wklęsłych pól między żeberkami» 2. «zrobiony z… …   Słownik języka polskiego