Перевод: со всех языков на болгарский

с болгарского на все языки

(débauché

  • 1 débauche

    f. (de débaucher) 1. разврат, развратност, разпуснатост; развратничене; vivre dans la débauche живея в разврат; 2. невъздържане, прекаляване; 3. прекаленост (в хранене и др.). Ќ Ant. austérité, chasteté, décence, vertu; modération.

    Dictionnaire français-bulgare > débauche

  • 2 débauché,

    e adj. (adj., part. de débaucher) 1. развратен, разпуснат; 2. m., f. развратник. Ќ Ant. ascète, austère; chaste, rangé, vertueux.

    Dictionnaire français-bulgare > débauché,

  • 3 chaste

    adj. (lat. ecclés. castus "pur de") 1. целомъдрен; девствен, непорочен; 2. лишен от еротизъм. Ќ les chastes sњurs музите; tenue chaste скромно, прилично облекло; un cњur chaste невинно, чисто сърце. Ќ Ant. cynique, débauché, impur, concupiscent, dissolu, impudique, indécent, licencieux; érotique, lascif, libidineux, lubrique, luxurieux, sensuel, sexuel.

    Dictionnaire français-bulgare > chaste

  • 4 chasteté

    f. (a remplacé chastée, dér. de chaste) целомъдрие, целомъдреност; девственост, чистота, непорочност; липса на еротизъм; faire vњu de chasteté давам обет за целомъдрие; vivre dans la chasteté живея целомъдрено. Ќ ceinture de chasteté колан за запазване на девствеността ( през Средновековието). Ќ Ant. concupiscence, impureté, débauche, dépravation, immodestie, impudeur, indécence; érotisme, lubricité, luxure.

    Dictionnaire français-bulgare > chasteté

  • 5 ribaud,

    e adj. et n. (de l'a. fr. riber "faire le débauché", a. haut all. rîban "frotter") 1. развратен, безпътен; 2. m., f. ист. развратник.

    Dictionnaire français-bulgare > ribaud,

  • 6 vertu

    f. (lat. virtus "mérite de l'homme (vir)") 1. добродетел; моралност; 2. благонравие, нравственост, целомъдрие (за жена); 3. доблест, мъжество; воинска смелост; 4. качество, свойство; parer qqn. de toutes les vertus приписвам на някого всички качества; vertu curative лечебно свойство (на лекарство); 5. pl. рел. ангели от втора йерархия; 6. ост. морална сила, душевна сила; 7. loc. prép. en vertu de въз основа на, по силата на, в името на. Ќ il a de la vertu разг. той има заслуги за това; femme de petite vertu жена с леко поведение; dragon de vertu прекалено добродетелна и целомъдрена жена. Ќ Ant. lâcheté; défaut, vice; immoralité, imperfection; débauche, libertinage.

    Dictionnaire français-bulgare > vertu

  • 7 vertueux,

    se adj. (de vertu) 1. добродетелен, морален; 2. ост. благонравен, целомъдрен (за жена); 3. ост. храбър, смел, благороден. Ќ Ant. corrompu, débauché, dépravé, immoral, lâche, mauvais, vicieux.

    Dictionnaire français-bulgare > vertueux,

См. также в других словарях:

  • débauche — [ deboʃ ] n. f. • 1499; de débaucher A ♦ 1 ♦ Vieilli Usage excessif, jugé condamnable, de plaisirs sensuels. ⇒ désordre (de la conduite), inconduite. S adonner à la débauche. Tomber dans la débauche. Compagnons de débauche. Débauche de table. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • débauché — débauche [ deboʃ ] n. f. • 1499; de débaucher A ♦ 1 ♦ Vieilli Usage excessif, jugé condamnable, de plaisirs sensuels. ⇒ désordre (de la conduite), inconduite. S adonner à la débauche. Tomber dans la débauche. Compagnons de débauche. Débauche de… …   Encyclopédie Universelle

  • débauche — DÉBAUCHE. s. fém. Déréglement, excès dans le boire et dans le manger. Grande débauche. Faire la débauche. Faire débauche. Aimer la débauche. Faire quelque chose par débauche, par esprit de débauche. C est une débauchecontinuelle. f♛/b] Il se… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • débauché — débauché, ée (dé bô ché, chée) part. passé. 1°   Attiré à la débauche. Débauché par des camarades dissolus. 2°   Qui vit dans la débauche. Ce jeune homme est dissipateur et débauché. •   Ils entrèrent dans la maison d une femme débauchée, nommée… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Debauche — Débauche « Le débauché » Gravure de Franz Xaver Stöber. La débauche est un usage excessif ou/et déréglé de tous les plaisirs des sens, particulièrement de ceux de l amour et de ceux de la table. La débauche est aussi la recherche de la… …   Wikipédia en Français

  • Débauche — (fr., spr. Debosch), 1) unordentliches Leben; 2) Sünde gegen die Diät u. gewohnte Ordnung; daher Debauché (spr. Deboscheh), Debaucheur (spr. Deboschör), unordentlicher Mensch, Schwelger, Prasser, Wollüstling, u. Debauchiren, ausschweifen,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Débauche — (frz., spr. bosch), Ausschweifung, Schwelgerei; Débauché (spr. scheh) oder Débaucheur (spr. schöhr), Schwelger, Wüstling; debauchieren, ausschweifen …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Débauche — (frz. Debohsch), Ausschweifung, Diätfehler; debauchiren, ausschweifen; débauché (–boscheh), Schwelger, Wüstling …   Herders Conversations-Lexikon

  • Debauche — (franz., spr. debōsch ), Ausschweifung; debauchieren, ausschweifen, ein wüstes Leben führen; verführen, besonders im militärischen Sinne früher soviel wie zur Desertion verleiten; debauchant, ausschweifend, verführerisch; Debaucheur, Schwelger,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • débauche — index delineation Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • débauche — DÉBAUCHE: Cause de toutes les maladies des célibataires …   Dictionnaire des idées reçues

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»