-
81 conciliation
Iசமரசம்IIசந்து செய்வித்தல்; இணக்கப் படுத்தல்; இசைவிணக்கம்இசைவிணக்கம், மனவேற்றுமையை நீக்குதல் -
82 Conciliation
Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Conciliation
-
83 conciliation
n.मिलाप, शान्त करना, संतुष्ट करना, अनुरंजन -
84 conciliation
nშერიგება -
85 conciliation
HRaction taken by an independent negotiator to bring disputing sides together with the aim of restoring trust or goodwill and reaching an agreement or bringing about a reconciliation -
86 conciliation
uzlastirma, yatistirma, gönül alma -
87 conciliation
n.yarashturma, sulhi -
88 conciliation
-
89 conciliation
pagkakasundô -
90 conciliation
kb. tindakan mendamaikan. c. board dewan pendamai. -
91 conciliation
konsilyasyion -
92 conciliation
gönül alma -
93 conciliation
nounഅനുരഞ്ജനം, രഞ്ജിപ്പിക്കല്, സ്നേഹത്തിലാവല് -
94 conciliation
[kən‚sili΄eiʃn] n հաշտեցում, խա ղաղեցում, հանգստացում. հաշտարարու թյուն -
95 conciliation committee
conciliation committee Vermittlungsausschuss m -
96 conciliation hearing
conciliation hearingn audiência para reconciliação. -
97 conciliation board
-
98 Conciliation and Arbitration Commission
Englisch-Deutsch Fachwörterbuch der Wirtschaft > Conciliation and Arbitration Commission
-
99 conciliation board
Englisch-Deutsch Fachwörterbuch der Wirtschaft > conciliation board
-
100 conciliation committee
Englisch-Deutsch Fachwörterbuch der Wirtschaft > conciliation committee
См. также в других словарях:
conciliation — [ kɔ̃siljasjɔ̃ ] n. f. • XIVe; lat. conciliatio 1 ♦ Action de concilier (des personnes, des opinions, des intérêts); son résultat. ⇒ accommodement, accord, arbitrage, arrangement, concorde, entente, médiation, rapprochement, réconciliation,… … Encyclopédie Universelle
conciliation — con·cil·i·a·tion /kən ˌsi lē ā shən/ n: the settlement of a dispute by mutual and friendly agreement with a view to avoiding litigation con·cil·i·a·tor /kən si lē ˌā tər/ n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
conciliation — con‧cil‧i‧a‧tion [kənˌsɪliˈeɪʆn] noun [uncountable] HUMAN RESOURCES the process of getting an employer and employees who are involved in an argument to meet and discuss their differences, in the hope of ending the argument: • Procedures for… … Financial and business terms
conciliation — CONCILIATION. s. f. Action de concilier, réunion de personnes qui étoient divisées. Travailler à la conciliation des esprits. Il a un esprit deconciliation. [b]f♛/b] Il se dit aussi De la concordance des passages et des Lois qui paroissent… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
conciliation — Conciliation. s. f. v. Accord. Conciliation des esprits. conciliation des passages, des loix &c … Dictionnaire de l'Académie française
Conciliation — Con*cil i*a tion, n. [L. conciliatio.] The act or process of conciliating; the state of being conciliated. [1913 Webster] The house has gone further; it has declared conciliation admissible previous to any submission on the part of America. Burke … The Collaborative International Dictionary of English
conciliation — 1540s, from M.Fr. conciliation, from L. conciliationem (nom. conciliatio) a connection, union, bond, figuratively a making friendly, gaining over, noun of action from conciliare (see CONCILIATE (Cf. conciliate)) … Etymology dictionary
Conciliation — (v. lat.), Versöhnung; davon Conciliatorisch, aussöhnend, einigend, u. Conciliiren, vereinen, aussöhnen … Pierer's Universal-Lexikon
Conciliation — Conciliation, lat., Versöhnung; conciliatorisch, versöhnend; conciliiren, versöhnen, vereinigen … Herders Conversations-Lexikon
conciliation — CONCILIATION: Les prêcher toujours, même quand les contraires sont absolus … Dictionnaire des idées reçues
conciliation — et union, Conciliatio, Conciliatura … Thresor de la langue françoyse