-
1 cecha
сущ.• атрибут• достоинство• знак• качество• клеймо• марка• особенность• признак• свойство• функция• характеристика• черта• чёрточка• штрих* * *cech|a♀- 1. свойство ň, (характерная) черта; признак ♂;\cecha charakterystyczna характерная черта; \cecha dominująca господствующий (превалирующий) признак;
2. метка, клеймо ň;3. штамп для клейма; 4. мат. характеристика (логарифма)+3. cechówka, cechownica
* * *ж1) сво́йство n, (характе́рная) черта́; при́знак mcecha charakterystyczna — характе́рная черта́
cecha dominująca — госпо́дствующий (превали́рующий) при́знак
2) ме́тка, клеймо́ n3) штамп для клейма́4) мат. характери́стика ( логарифма)Syn:cechówka, cechownica 3) -
2 cecha
f 1. свойство, признак 2. марка; знак; клеймо cecha logarytmu mat. характеристика логарифма cecha wysokości geod. отметка высоты.Krótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > cecha
-
3 cecha eksportowana
• exported featureSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > cecha eksportowana
-
4 cecha produktu
• product featureSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > cecha produktu
-
5 przymiot
сущ.• атрибут• достоинство• качество• особенность• признак• род• свойство• сорт• чёрточка• штрих* * *♂, Р. \przymiotu достоинство ň, положительное качество+cecha, zaleta
* * *м, P przymiotuдосто́инство n, положи́тельное ка́чествоSyn: -
6 inteligencja
сущ.• дух• душа• интеллект• интеллигенция• понятливость• разум• сообразительность• ум* * *1) (cecha) ум, понятливость, сообразительность2) inteligencja (warstwa społeczna) интеллигенция* * *inteligencj|a♀ 1. ум ♂, сообразительность, понятливость;człowiek o dużej \inteligencjai очень умный (способный) человек;
2. интеллигенция;● iloraz \inteligencjai коэффициент интеллекта+1. bystrość, pojętność 2. inteligenci
* * *ж1) ум m, сообрази́тельность, поня́тливостьczłowiek o dużej inteligencji — о́чень у́мный (спосо́бный) челове́к
2) интеллиге́нция•Syn:bystrość, pojętność 1), inteligenci 2) -
7 pozytyw
сущ.• позитив* * *1) (pozytywna cecha, zaleta) положительная сторона, положительная черта2) fot. pozytyw фот. позитив* * *м, P pozytywu фотопозити́в -
8 uroda
сущ.• краса• красавица• красота* * *1) (cecha, charakter) нрав, природа, характер2) uroda (piękno) красота3) uroda (walory zewnętrzne) внешний видdziwoląg, pokraka, potwór урод* * *uro|da♀ красота;rzadkiej \urodady, o rzadkiej \urodadzie редкой красоты; nie grzeszyć \urodadą не отличаться красотой; \uroda życia красота жизни
+ piękność, piękno* * *жкрасота́rzadkiej urody, o rzadkiej urodzie — ре́дкой красоты́
nie grzeszyć urodą — не отлича́ться красото́й
uroda życia — красота́ жи́зни
Syn: -
9 znamię
1) (cecha, symbol) знак, знамение, признак2) znamię (piętno) отпечаток3) znamię (przestępstwa) состав (преступления)4) znamię (wrodzone) родинка, родимое пятно5) bot. znamię бот. рыльцеsztandar знамяhasło перен. знамя* * *znami|ę☼ 1. знак ♂, признак ♂; отпечаток ♂;\znamię czasu отпечаток (печать) времени; \znamięona gniewu признаки гнева;
2. (j)rzyrodzone) родинка ž, родимое пятно;● \znamięona przestępstwa юр. состав преступления
* * *с1) знак m, при́знак m; отпеча́ток mznamię czasu — отпеча́ток (печа́ть) вре́мени
znamiona gniewu — при́знаки гне́ва
2) ( przyrodzone) ро́динка ż, роди́мое пятно́•
См. также в других словарях:
cecha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. cesze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} coś, co wyróżnia lub charakteryzuje (spośród innych obiektów; pod jakimś względem) pojedyncze okazy i klasy istot żywych, rzeczy, a także… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cecha — ż III, CMs. cesze; lm D. cech 1. «element odróżniający lub charakteryzujący pod jakimś względem istoty lub przedmioty, ich czynności i stany, oraz procesy i zjawiska zachodzące w otaczającej rzeczywistości; właściwość, rys, znamię» Cecha… … Słownik języka polskiego
Největší Čech — King Charles IV, the winner of the poll. Největší Čech (The Greatest Czech) is the Czech spin off of the BBC Greatest Britons show;[1] a television poll of the populace to name the greatest … Wikipedia
Moravian traditional music — Moravia in relation to the current regions of the Czech Republic … Wikipedia
wyróżnik — m III, D. a, N. wyróżnikkiem; lm M. i 1. «cecha odróżniająca jedną rzecz od innych, podobnych; cecha, właściwość wyróżniająca» Wyróżnik czyjegoś stylu. Wyróżnikiem naszej literatury jest wieczne zmaganie się z historią. Cechą charakterystyczną… … Słownik języka polskiego
bylejakość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. bylejakośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cecha jakiegoś działania wykonywanego byle jak, mało rzetelnie, niesumiennie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bylejakość usług. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Чех — (Святополк Čech) выдающийся чешский поэт и прозаик. Род. в 1846 г. Еще будучи студентом напечатал несколько стихотворений ( Husita na Baltu , Kandiotky , фантазия Bouře ); позже писал фельетоны в Pokrok e , затем состоял некоторое время… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
absolutny — absolutnyni 1. «całkowity, zupełny, bezwzględny; nie mający żadnych wyjątków, nie nasuwający żadnych zastrzeżeń» Absolutna cisza. Absolutny spokój. Absolutny rekord, rekordzista. Mieć absolutną rację, absolutne zaufanie do kogoś. ∆ Absolutna… … Słownik języka polskiego
atrybut — m IV, D. u, Ms. atrybutucie; lm M. y 1. «zewnętrzna cecha danej rzeczy lub osoby wyróżniająca ją spośród innych; istotna cecha, właściwość, przymiot czegoś» Nieodłączny, podstawowy atrybut. Atrybut aktora. 2. filoz. «charakterystyczna,… … Słownik języka polskiego
dominować — ndk IV, dominowaćnuję, dominowaćnujesz, dominowaćnuj, dominowaćował, dominowaćowany «panować, przeważać, górować nad kimś lub nad czymś; przewyższać kogoś, coś» W jego zachowaniu dominuje humor. Dominować nad otoczeniem. Basy dominowały nad całym … Słownik języka polskiego
fenokopia — ż I, DCMs. fenokopiapii; lm D. fenokopiapii (fenokopiapij) biol. «cecha organizmu powstała pod wpływem warunków środowiska, identyczna z cechą wywoływaną zwykle obecnością określonego genu» ‹gr. + kopia› … Słownik języka polskiego
