-
1 Calabria
CalabriaCalabria [ka'la:bria]sostantivo FemininKalabrien neutroDizionario italiano-tedesco > Calabria
2 Reggio Calabria
Reggio CalabriaReggio Calabriasostantivo FemininReggio (Calabria) neutro(Stadt in Kalabrien)Dizionario italiano-tedesco > Reggio Calabria
3 reggino
regginoreggino , -a [red'dlucida sans unicodeʒfonti:no]I sostantivo maschile, femminile(abitante) Einwohner(in) maschile, femminile von Reggio CalabriaII aggettivoaus Reggio (Calabria)Dizionario italiano-tedesco > reggino
4 aestuosus
aestuōsus, a, um, Adj. m. Superl. (aestus), I) brennend heiß, glühend, schwül, auster, Plin.: Syrtes, Calabria, Hor.: via, Cic.: solum, Plin.: aestuosissimi dies, Plin. 34, 116 (Detl. liest mit Cod. B. aestivosissimis diebus). – dah. hitzig von Natur, melimela (mala) aestuosa, Plin.: suillum animal aestuosissimum, Col. – II) wogend, brandend, freta, Hor. carm. 2, 7, 16: im Bilde, atque ea (meretrix) acerrume aestuosa absorbet, ubi quemque attigit, wie eine reißende Wasserflut, Plaut. Bacch. 471 R. (vgl. Gloss. V, 7, 44: anus estuosa, quod in modum estuarei maris hauserit, id est biberit), wo die Vulgata hat quae acerrume atque aestuose absorbet.
5 Bruttii
Bruttiī (Brūtiī, Brittiī), ōrum, m., die Bruttier, die Bewohner der Südspitze Italiens (j. Calabria Ulteriore), Liv. 22, 61, 11. Augustin. de civ. dei 3, 17. Cassiod. var. 9, 3: Sing. Bruttius (Brittius), ī, m., der Bruttier, kollektiv = die Bruttier, Liv. 31, 7, 11. Flor. 1, 18, 27. Sil. 8, 568 u. 13, 93. – sehr oft Bruttii (Brittii) meton. = das Land der Bruttier, das Bruttische, das bruttische Gebiet, in Bruttiis, Cic. Rosc. Am. 132; Caecin. 54. Caes. b.c. 1, 30, 4: in Bruttios, Liv. 34, 53, 2. – Dav.: A) Bruttiānus (Brūtiānus), a, um, bruttianisch, caules, Plin.: subst., Bruttiānī, ōrum, m., die (im zweiten punischen Kriege) zu Staatssklaven gemachten Bruttier, die die Dienste der Liktoren, Gerichtsdiener, Boten u. dgl. in Rom verrichten mußten, die Bruttianer, bruttianischen Diener (Büttel), Cato or. fr. 9 bei Gell. 10, 3, 17. – B) Bruttius (Brūtius, Brittius), a, um, bruttisch, ager, das bruttische Gebiet, Bruttien, Cato fr., Liv. u.a.: Brutia terra, Col.: pix Bruttia, Col. u. Plin., pix Brutia, Scrib., pix Brittia, Pelagon., u. bl. Brutia, Calp. ecl. 5, 80, bruttisches Pech (als vorzügl. gerühmt). – / Die Schreibung Brittii u. Brittius ist bei Cicero u. Florus die der besten Handschrn. (aber Cic. Sex. Rosc. 132 lesen Müller u. Landgraf in Bruttiis); die Inschrn. haben Bruttii u. Brittii.
6 Calabri
Calabrī, ōrum, m., die Einw. von Kalabrien, die Kalabrier, Mela 2, 4, 2 (2. § 59). Sil. 12, 396. – Nom. Sing. Calaber, Sil. 8, 573. – Dav.: A) Calaber, bra, brum, kalabrisch, in od. aus Kalabrien, hospes, Hor.: apes, Hor.: oves, Col.: pastores, Mar. Victorin.: Atabulus, Sidon.: poet., Pierides, die Gedichte des Ennius, Hor. – B) Calabria, ae, f., die Halbinsel, die sich von Tarent aus in südöstl. Richtung bis zum Vorgebirge Japygium erstreckt, Geburtsland des Dichters Ennius, berühmt durch Öl-, Wein- u. Honigbau u. durch Vieh-, bes. Schafzucht, Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7. Hor. carm. 1, 31, 5. – C) Calabricus, a, um, kalabrisch, oliva, Col.: tubera, Pallad. – subst., calabrica, ae, f., eine Art chirurg. Bandage, Plin. Val. 3, 13. – u. dav. calabrico, āre, in die calabrica gen. Bandage bringen, ibid. – D) calabrion metrum, das Versmaß ñ ñ ñ ñ ñ oder ñ ñ ñ ñ–, Mar. Victorin. 3, 14, 9 G. p. 122, 10 K.
7 caloratus
calōrātus, a, um (calor), erhitzt, heiß, ferrum, Isid. 20, 16, 7 (wo jetzt falsch coloratum): vatillum, Apic. 8, 406: bes. durch die Sonnenhitze heiß, Calabria, Porphyr. Hor. epod. 1, 27: caniculares dies, qui sunt caloratissimi, Porphyr. Hor. sat. 1, 6, 126. – übtr. hitzig, feurig, Apul. 6, 23. Fulg. mitol. 3, 4. p. 63, 22 H.
8 frumentifer
frūmentifer, fera, ferum (frumentum u. fero), Getreide tragend, Calabria, Iunior. descr. orb. p. 402 Mai.
9 Lacinium
Lacīnium, iī, n. (Λακίνιον ἄκρον), Vorgebirge in Bruttium bei Kroton, wo Juno Lacinia einen berühmten Tempel hatte, j. Capo della Colonne (in Calabria ulteriore), Liv. 27, 25, 12. Plin. 3, 43. – Dav. Lacīnius, a, um, lacinisch, litora, Ov. met. 15, 13 u. 701: promunturium, Mela 2, 4, 8 (2. § 68). Plin. 3, 96. – Iuno, Cic. de div. 1, 48. Liv. 23, 33, 4 u.a. Plin. 35, 64. Val. Max. 1, 1, 20. Lact. 2, 7, 16: diva Lacinia, die lacin. Göttin (Juno), meton. = der Tempel der Juno Lacinia, Verg. Aen. 3, 552.
10 Regium
Rēgium, iī, n., I) ein alter Flecken der Bojer in Gallia cispadana, vom Konsul M. Ämilius Lepidus bei Anlage der Ämilischen Straße zur Stadt erweitert, j. Reggio, Brut. in Cic. ep. 11, 9, 2 u. 12, 5, 2: auch Regium Lepidum gen., Tac. hist. 2, 50; vgl. Fest. 270 (b), 3 sq. – Dav. Rēgiēnsēs, ium, m., die Einw. von Regium, die Reginer, Cic. ep. 13, 7, 4. Corp. inscr. Lat. 11, 970. – II) eine Stadt im Bruttischen (jetzt Calabria ulteriore) an der Südspitze Italiens, an der Meerenge von Sizilien, jetzt Reggio, Cic. Verr. 2, 55 u. 56; 4, 135. Sall. Iug. 28, 6. Corp. inscr. Lat. 12, 638: Rēgion geschr., Ov. met. 14, 48. – Dav. Rēgīnus, a, um, reginisch, ager, Cic.: litora, Sil.: municipes, Corp. inscr. Lat. 10, 6: subst., Rēgīnī, ōrum, m., die Einw. von Regium, die Reginer, Cic., Liv. u. Tac. – / Die Schreibung Regium (nicht Rhegium) ist auch bei no. II die der besten Hdschrn. u. echten Inschriften (s. Fleckeisen Fünfzig Artikel usw. S. 26 f.): nur Verr. Flaccus wollte (nach Fest. 270 [a], 34 sqq.) Rhegium schreiben zum Unterschied von Regium no. I. – / griech. Form Region, Ov. met. 14, 48; zsgz. Genet. Regi, Ov. met. 14, 5.
11 Калабрия
ngener. Calabria (п-в и область в Италии), Kalabrien (п-в и область в Италии)12 aestuosus
aestuōsus, a, um, Adj. m. Superl. (aestus), I) brennend heiß, glühend, schwül, auster, Plin.: Syrtes, Calabria, Hor.: via, Cic.: solum, Plin.: aestuosissimi dies, Plin. 34, 116 (Detl. liest mit Cod. B. aestivosissimis diebus). – dah. hitzig von Natur, melimela (mala) aestuosa, Plin.: suillum animal aestuosissimum, Col. – II) wogend, brandend, freta, Hor. carm. 2, 7, 16: im Bilde, atque ea (meretrix) acerrume aestuosa absorbet, ubi quemque attigit, wie eine reißende Wasserflut, Plaut. Bacch. 471 R. (vgl. Gloss. V, 7, 44: anus estuosa, quod in modum estuarei maris hauserit, id est biberit), wo die Vulgata hat quae acerrume atque aestuose absorbet.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aestuosus
13 Bruttii
Bruttiī (Brūtiī, Brittiī), ōrum, m., die Bruttier, die Bewohner der Südspitze Italiens (j. Calabria Ulteriore), Liv. 22, 61, 11. Augustin. de civ. dei 3, 17. Cassiod. var. 9, 3: Sing. Bruttius (Brittius), ī, m., der Bruttier, kollektiv = die Bruttier, Liv. 31, 7, 11. Flor. 1, 18, 27. Sil. 8, 568 u. 13, 93. – sehr oft Bruttii (Brittii) meton. = das Land der Bruttier, das Bruttische, das bruttische Gebiet, in Bruttiis, Cic. Rosc. Am. 132; Caecin. 54. Caes. b.c. 1, 30, 4: in Bruttios, Liv. 34, 53, 2. – Dav.: A) Bruttiānus (Brūtiānus), a, um, bruttianisch, caules, Plin.: subst., Bruttiānī, ōrum, m., die (im zweiten punischen Kriege) zu Staatssklaven gemachten Bruttier, die die Dienste der Liktoren, Gerichtsdiener, Boten u. dgl. in Rom verrichten mußten, die Bruttianer, bruttianischen Diener (Büttel), Cato or. fr. 9 bei Gell. 10, 3, 17. – B) Bruttius (Brūtius, Brittius), a, um, bruttisch, ager, das bruttische Gebiet, Bruttien, Cato fr., Liv. u.a.: Brutia terra, Col.: pix Bruttia, Col. u. Plin., pix Brutia, Scrib., pix Brittia, Pelagon., u. bl. Brutia, Calp. ecl. 5, 80, bruttisches Pech (als vorzügl. gerühmt). – ⇒ Die Schreibung Brittii u. Brittius ist bei Cicero u. Florus die der besten Handschrn. (aber Cic. Sex. Rosc. 132 lesen Müller u. Landgraf in Bruttiis); die Inschrn. haben Bruttii u. Brittii.14 Calabri
Calabrī, ōrum, m., die Einw. von Kalabrien, die Kalabrier, Mela 2, 4, 2 (2. § 59). Sil. 12, 396. – Nom. Sing. Calaber, Sil. 8, 573. – Dav.: A) Calaber, bra, brum, kalabrisch, in od. aus Kalabrien, hospes, Hor.: apes, Hor.: oves, Col.: pastores, Mar. Victorin.: Atabulus, Sidon.: poet., Pierides, die Gedichte des Ennius, Hor. – B) Calabria, ae, f., die Halbinsel, die sich von Tarent aus in südöstl. Richtung bis zum Vorgebirge Japygium erstreckt, Geburtsland des Dichters Ennius, berühmt durch Öl-, Wein- u. Honigbau u. durch Vieh-, bes. Schafzucht, Liv. 23, 34, 3; 42, 48, 7. Hor. carm. 1, 31, 5. – C) Calabricus, a, um, kalabrisch, oliva, Col.: tubera, Pallad. – subst., calabrica, ae, f., eine Art chirurg. Bandage, Plin. Val. 3, 13. – u. dav. calabrico, āre, in die calabrica gen. Bandage bringen, ibid. – D) calabrion metrum, das Versmaß ◡◡◡◡◡ oder ◡◡◡◡–, Mar. Victorin. 3, 14, 9 G. p. 122, 10 K.15 caloratus
calōrātus, a, um (calor), erhitzt, heiß, ferrum, Isid. 20, 16, 7 (wo jetzt falsch coloratum): vatillum, Apic. 8, 406: bes. durch die Sonnenhitze heiß, Calabria, Porphyr. Hor. epod. 1, 27: caniculares dies, qui sunt caloratissimi, Porphyr. Hor. sat. 1, 6, 126. – übtr. hitzig, feurig, Apul. 6, 23. Fulg. mitol. 3, 4. p. 63, 22 H.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caloratus
16 frumentifer
frūmentifer, fera, ferum (frumentum u. fero), Getreide tragend, Calabria, Iunior. descr. orb. p. 402 Mai.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frumentifer
17 Lacinium
Lacīnium, iī, n. (Λακίνιον ἄκρον), Vorgebirge in Bruttium bei Kroton, wo Juno Lacinia einen berühmten Tempel hatte, j. Capo della Colonne (in Calabria ulteriore), Liv. 27, 25, 12. Plin. 3, 43. – Dav. Lacīnius, a, um, lacinisch, litora, Ov. met. 15, 13 u. 701: promunturium, Mela 2, 4, 8 (2. § 68). Plin. 3, 96. – Iuno, Cic. de div. 1, 48. Liv. 23, 33, 4 u.a. Plin. 35, 64. Val. Max. 1, 1, 20. Lact. 2, 7, 16: diva Lacinia, die lacin. Göttin (Juno), meton. = der Tempel der Juno Lacinia, Verg. Aen. 3, 552.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lacinium
18 Regium
Rēgium, iī, n., I) ein alter Flecken der Bojer in Gallia cispadana, vom Konsul M. Ämilius Lepidus bei Anlage der Ämilischen Straße zur Stadt erweitert, j. Reggio, Brut. in Cic. ep. 11, 9, 2 u. 12, 5, 2: auch Regium Lepidum gen., Tac. hist. 2, 50; vgl. Fest. 270 (b), 3 sq. – Dav. Rēgiēnsēs, ium, m., die Einw. von Regium, die Reginer, Cic. ep. 13, 7, 4. Corp. inscr. Lat. 11, 970. – II) eine Stadt im Bruttischen (jetzt Calabria ulteriore) an der Südspitze Italiens, an der Meerenge von Sizilien, jetzt Reggio, Cic. Verr. 2, 55 u. 56; 4, 135. Sall. Iug. 28, 6. Corp. inscr. Lat. 12, 638: Rēgion geschr., Ov. met. 14, 48. – Dav. Rēgīnus, a, um, reginisch, ager, Cic.: litora, Sil.: municipes, Corp. inscr. Lat. 10, 6: subst., Rēgīnī, ōrum, m., die Einw. von Regium, die Reginer, Cic., Liv. u. Tac. – ⇒ Die Schreibung Regium (nicht Rhegium) ist auch bei no. II die der besten Hdschrn. u. echten Inschriften (s. Fleckeisen Fünfzig Artikel usw. S. 26 f.): nur Verr. Flaccus wollte (nach Fest. 270 [a], 34 sqq.) Rhegium schreiben zum Unterschied von Regium no. I. – ⇒ griech. Form Region, Ov. met. 14, 48; zsgz. Genet. Regi, Ov. met. 14, 5.19 aardpython
de [Calabria reinhardtii]Erdpython m20 Reggino
RegginoRegginosostantivo MaskulinUmgebung Feminin Reggio (Calabria)Dizionario italiano-tedesco > Reggino
См. также в других словарях:
Calabria — Saltar a navegación, búsqueda Regione Calabria Región de Italia Archivo:Calabria Bandiera.png Escudo de Calabria … Wikipedia Español
CALABRIA — CALABRIA, region in Southern Italy. Medieval Jewish chronicles attribute the beginnings of Jewish settlement in Calabria to Jewish captives exiled by Titus after the destruction of the Temple in 70 C.E. However there is no definite evidence of… … Encyclopedia of Judaism
CALABRIA — vulgo Terre de Labeur, olim Magna Graecia, Pythagorâ Philosophorum primô insignis insula, quam veteres Mesaptam a Duce Mesapo, Peucetiam a Peucetio Oenotri fratre dixêre. Ea ἀπὶ τȏὐ καλὸς, et βρίθω, quoniam sit regio onerosa, et plena omni genere … Hofmann J. Lexicon universale
Calabria — (la antigua Bruttium romana), es una región del sur de Italia. Está dividida en 5 provincias, tres de ellas históricas (Reggio di Calabria, Cosenza y Catanzaro) y dos recientes (Crotona y Vibo Valentia). La capital de Calabria es Catanzaro (que… … Enciclopedia Universal
Calabria — bezeichnet: auf italienisch die Region Kalabrien in der Antike das Gebiet der Halbinsel Salento, den Absatz des italienischen Stiefels Calabria ist außerdem der Familienname folgender Personen: Fulco Ruffo di Calabria (1884–1946), italienischer… … Deutsch Wikipedia
Calabrĭa — Calabrĭa, s. Kalabrien. C. citeriore, C. ulteriore I und II, früherer Name der ital. Provinzen Cosenza, Reggio di Calabria und Catanzaro … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Calabria — Calabria, italienischer Name von Kalabrien … Universal-Lexikon
Calabria — [kə lā′brē ə; ] It [ kä lä′bryä] 1. region occupying the southernmost part of the peninsula of Italy, opposite Sicily: 5,822 sq mi (15,079 sq km); pop. 2,070,000 2. former region (until 11th cent.) constituting what is now S Apulia, in SE Italy… … English World dictionary
Calabria — Infobox Region of Italy name = Calabria fullname = Regione Calabria isocode = | capital = Catanzaro status = Region governor = Agazio Loiero ( Democratic Party ) zone = Southern Italy province = 5 municipality = 409 arearank = 10th area = 15,081… … Wikipedia
Calabria — Calabrian, n., adj. /keuh lay bree euh/; It. /kah lah brddyah/, n. 1. a region in S Italy. 2,048,901. 5828 sq. mi. (15,100 sq. km). Cap.: Reggio Calabria. 2. an ancient district at the extreme SE part of the Italian peninsula. * * * Region (pop … Universalium
Calabria — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Calabria est le nom italien de la région de Calabre en Italie méridionale. Calabria est un patronyme (cf. Calabria (patronyme) ) … Wikipédia en Français