-
1 byle
byle [bɨlɛ]I. conj1) ( cel lub skutek) nur um zu\byle szybciej skończyć nur um schneller Schluss zu machen\byle o tym nie myśleć nur um daran nicht zu denken2) ( życzenie) wenn nur\byle tylko nie zapomniał dass er es bloß nicht vergisstII. part1) ( jakikolwiek) irgendein\byle co irgend[et]was\byle kto irgendwer\byle gdzie irgendwoto nie \byle kto er/sie ist nicht der/die erste Besteona płacze z \byle powodu sie weint beim geringsten Anlass [ lub bei jeder Kleinigkeit]\byle jaki ( obojętnie jaki) ganz gleich welcher, gewöhnlich; ( podłej jakości) nichts wert -
2 byle
byle o tym nie myśleć nur um nicht daran zu denken;byle co irgendwas;byle gdzie irgendwo;byle kto jeder beliebige, irgendjemand;kłócić się o byle co wegen jeder Kleinigkeit streiten;płakać z byle powodu beim geringsten Anlass weinen;nie byle jaki ganz schön, nicht von Pappe -
3 kto
\kto to [jest]? wer ist das?\kto tam? wer [ist] da?\kto mówi? wer spricht, bitte?z kim mam przyjemność? mit wem habe ich das Vergnügen [ lub die Ehre] ?zobacz, \kto przyjechał schau, wer gekommen istten, \kto się postara wer sich +akk bemüht\kto ma ochotę, może pojechać wer Lust hat, kann hinfahrenobojętnie \kto egal werbyle \kto irgendwermało \kto kaum jemand\kto jak \kto, ale ty na pewno zdasz ten egzamin wer wenn nicht du soll die Prüfung bestehen?myślałby \kto! so was! ( fam)\kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada ( przysł) wer anderen eine Grube gräbt, fällt selbst hinein ( prov)\kto późno przychodzi, sam sobie szkodzi wer nicht kommt zur rechten Zeit, der muss nehmen, was übrig bleibt, wer zu spät kommt, den bestraft das Leben\kto pyta, nie błądzi durch Fragen wird man klug -
4 byle
1. part byle kto 2. kjbyle on tylko przyszedł! — wenn er nur käme!, dass er aber kommt!
См. также в других словарях:
byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… … Słownik języka polskiego
kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… … Słownik języka polskiego
byle — I {{/stl 13}}{{stl 8}}spój. {{/stl 8}}{{stl 7}} łączy zdania lub ich części; zapowiadany fragment tekstu wyraża cel lub skutek, ku któremu dąży czynność zdania nadrzędnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mów swobodnie, byle na temat. Byle wydostać się z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śmieć — I m I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieci częściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek» Kupa śmieci. Kosz do śmieci. Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.… … Słownik języka polskiego
nie wiem [nie wiadomo] co — {{/stl 13}}{{stl 33}} coś, rzadziej ktoś, do czego (do kogo) ma się negatywny stosunek; byle co, byle kto :{{/stl 33}}{{stl 10}}Przyniósł z bazaru takie nie wiem co. Przyszło takie nie wiadomo co i się rządzi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ktokolwiek — {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. DB. kogokolwiek, C. komukolwiek, NMc. kimkolwiek, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje na nieokreśloną osobę, której bliższe wskazanie jest dla mówiącego nieistotne; ktoś, obojętnie kto, byle kto : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hetka — ż III, CMs. hetkatce; lm D. hetkatek 1. przestarz. «człowiek mało znaczący, ubogi; byle kto» dziś tylko we fraz. Mieć kogoś, uważać kogoś za hetkę pętelkę «mieć kogoś za nic, lekceważyć kogoś» 2. daw. «lichy, zabiedzony koń» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
ktokolwiek — DB. kogokolwiek, C. komukolwiek, NMs. kimkolwiek, blm «zaimek nieokreślony oznaczający osobę bliżej nie określoną, osobę jakąkolwiek, dowolną, jedną z wielu; byle kto» Nie miała zamiaru wyjść za mąż za kogokolwiek. Niech zapyta kogokolwiek. Znał… … Słownik języka polskiego
pętelka — ż III, CMs. pętelkalce; lm D. pętelkalek «uszko z nitki, tasiemki, sznurka służące do zapinania odzieży na guzik lub do przywiązywania, zawieszania czegoś; także element ściegu dziewiarskiego, tkackiego» Pętelki z włóczki. Zapiąć kurtkę na… … Słownik języka polskiego
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia