-
1 nauczyć
uczyć (być nauczycielem) unterrichten;uczyć fizyki Physik unterrichten;uczyć języka niemieckiego Deutsch unterrichten;uczyć gry na gitarze Gitarrenunterricht geben;uczyć pływać k-o jemandem Schwimmen beibringen;uczyć k-o (+ inf) jemandem beibringen zu (+ inf);doświadczenie uczy, że … die Erfahrung lehrt, dass …;uczyć się języka niemieckiego Deutsch lernen;uczyć się na pamięć auswendig lernen;uczyć się do egzaminu für eine Prüfung lernen;uczyć się na błędach aus Fehlern lernen;uczyć sie (być uczniem) lernen -
2 uczyć
uczyć (być nauczycielem) unterrichten;uczyć fizyki Physik unterrichten;uczyć języka niemieckiego Deutsch unterrichten;uczyć gry na gitarze Gitarrenunterricht geben;uczyć pływać k-o jemandem Schwimmen beibringen;uczyć k-o (+ inf) jemandem beibringen zu (+ inf);doświadczenie uczy, że … die Erfahrung lehrt, dass …;uczyć się języka niemieckiego Deutsch lernen;uczyć się na pamięć auswendig lernen;uczyć się do egzaminu für eine Prüfung lernen;uczyć się na błędach aus Fehlern lernen;uczyć sie (być uczniem) lernen -
3 uczyć
uczyć [uʧ̑ɨʨ̑]1) ( przekazywać wiedzę)\uczyć kogoś czegoś jdn etw unterrichten [ lub lehren]2) ( stanowić doświadczenie)\uczyć kogoś czegoś jdn etw lehren\uczyć chemii/angielskiego Chemie/Englisch unterrichtenIII. vr1) ( przyswajać wiedzę)\uczyć się czegoś etw lernen\uczyć się do egzaminu/na sprawdzian für eine Prüfung/eine Klassenarbeit lernen\uczyć się dobrze/źle gut/schlecht lernen2) ( być uczniem) lernen -
4 Beamtenverhältnis
stosunek m służbowy urzędnika państwowegoins \Beamtenverhältnis übernommen werden zostać urzędnikiem państwowym; Lehrer: <\Beamtenverhältnis\Beamtenverhältnis> zostać nauczycielem mianowanymim \Beamtenverhältnis stehen być urzędnikiem państwowym
См. также в других словарях:
uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… … Słownik języka polskiego
uczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, uczyćczę, uczyćczy, uczyćczony {{/stl 8}}– nauczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przekazywać komuś jakieś wiadomości lub umiejętności : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
odpowiadać — ndk I, odpowiadaćam, odpowiadaćasz, odpowiadaćają, odpowiadaćaj, odpowiadaćał odpowiedzieć dk, odpowiadaćwiem, odpowiadaćwiesz, odpowiadaćwiedzą, odpowiadaćwiedz, odpowiadaćwiedział, odpowiadaćwiedzieli 1. «dawać odpowiedzi, udzielać informacji… … Słownik języka polskiego
zostać — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zostawać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zostać II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVc, zostaćstanę, zostaćstanie, zostaćstań {{/stl 8}}{{stl 7}} występuje jako łącznik w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bieda — 1. pot. Bieda z nędzą «o beznadziejnej sytuacji materialnej, braku wszystkiego»: (...) była to biedna dziewczyna spod Nowego Targu, ojciec alkoholik, bieda z nędzą w domu. W. M. Korczyńska, Wróć. 2. pot. Klepać biedę «żyć w niedostatku, być… … Słownik frazeologiczny
szczęście — 1. pot. Garbate, zezowate szczęście «brak szczęścia, pech»: Ot garbate szczęście! Musiał dostrzec wypchane kieszenie. – Ja go znam – włącza się Beda. Struczak pies na forsę. B. Ejbich, Niebo. 2. Mieć szczęście «uniknąć czegoś, co stanowiło… … Słownik frazeologiczny
powtarzać — ndk I, powtarzaćam, powtarzaćasz, powtarzaćają, powtarzaćaj, powtarzaćał, powtarzaćany powtórzyć dk VIb, powtarzaćrzę, powtarzaćrzysz, powtarzaćwtórz, powtarzaćrzył, powtarzaćrzony 1. «robić, mówić to samo, co już raz (lub więcej razy) było… … Słownik języka polskiego
zamiłowanie — n I, lm D. zamiłowanieań «szczególny pociąg do czegoś, wybitna skłonność do zajmowania się czymś, upodobanie w czymś» Szczególne, wrodzone zamiłowanie. Zamiłowanie artystyczne, muzyczne, przyrodnicze. Zamiłowanie do sztuki, do matematyki, do… … Słownik języka polskiego