-
1 cerrar
(-ie-) 1. tr 1) затварям; заключвам; 2) запушвам, запълвам (междини, цепнатини); 3) преграждам (пътя); 4) приключвам (сметка); 5) прен. сключвам (договор); 6) затварям, запечатвам (писмо); 7) прибирам (крака, ръце); сгъвам, затварям (ножица, сгъваем нож); 8) ограждам, опасвам, описвам кордон; 9) затварям кран; 10) излекувам, затварям рана; 11) стискам, затварям (ръка, чадър и др.); 12) прен. приключвам, слагам край; 13) прен. обявявам изтичане на крайния срок (за конкурс); 14) прен. на последно място съм (в списък, представяне и др.); 15) затварям, заключвам вътре (някого или нещо); cerrar la marcha вървя последен; cerrar el ojo прен., разг. умирам; en un abrir y cerrar los ojos мигновено; 2. intr 1) затварям се; la puerta cierra bien (mal) вратата се затваря добре (лошо); 2) затварям се (за рана); cerrar contra (con) el enemigo прен. нахвърлям се срещу врага; 3. prnl 1) затварям се; 2) притъмнявам, навъсвам се (за време); 3) прен. упорствам в някакво намерение, твърд съм; cerrar a piedra y lodo скривам напълно като зад крепостна стена.
См. также в других словарях:
abrir la puerta — ► locución coloquial Facilitar que suceda una cosa: ■ la reunión puede abrir la puerta a interesantes acuerdos … Enciclopedia Universal
puerta — sustantivo femenino 1. Hueco desde el suelo hasta una altura prudencial, en una pared o en una valla, para pasar de un lado a otro: franquear la puerta, atravesar la puerta. 2. Uso/registro: restringido. Tabla u otra estructura generalmente… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
puerta — (Del lat. porta). 1. f. Vano de forma regular abierto en una pared, una cerca, una verja, etc., desde el suelo hasta una altura conveniente, para poder entrar y salir por él. 2. Armazón de madera, hierro u otra materia, que, engoznada o puesta en … Diccionario de la lengua española
abrir — verbo transitivo 1. Hacer (una persona) posible el acceso al interior de [una cosa]: El empleado abrió la caja fuerte. 2. Mover (una persona) [ … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
abrir — (Del lat. aperire.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Separar las partes de una cosa dejando su interior al descubierto: ■ el telón se abrió y comenzó la obra; abrir un libro. IRREG. participio : abierto ANTÓNIMO cerrar 2 Hacer una grieta o un… … Enciclopedia Universal
puerta — (Del lat. porta.) ► sustantivo femenino 1 CONSTRUCCIÓN Abertura en una pared, valla o en otro lugar para pasar de un lado a otro de ella: ■ el camión no pasa por la puerta de la cerca. 2 CONSTRUCCIÓN Pieza de madera u otro material que cierra el… … Enciclopedia Universal
puerta — s f 1 Abertura en un muro o en una pared que comunica el exterior con el interior de un edificio, una habitación con otra, etc: la puerta de la calle, puerta principal, puerta de la cocina, tocar la puerta, abrir la puerta 2 Superficie de madera … Español en México
abrir — v tr (Se conjuga como subir) I. 1 Separar o quitar lo que impide la entrada, la vista, la circulación, etc entre el interior y el exterior de algo o entre lugares: abrir la puerta, abrir las cortinas, abrir un camino, abrir un frasco, abrir un… … Español en México
puerta — sustantivo femenino 1) entrada, acceso, paso. 2) deportes portería, meta. En algunos deportes, como el fútbol y el balonmano. ▌ a puerta cerrada locución adverbial en privado, en secreto. ▌ abrir la puerta locución … Diccionario de sinónimos y antónimos
puerta de salida de planta — f Puerta de salida a una vнa de evacuaciуn vertical, que posee una barra antipбnico que permite abrir la puerta en direcciуn a la salida … Diccionario de Construcción y Arquitectur
abrir — (Del lat. aperīre). 1. tr. Descubrir o hacer patente lo que está cerrado u oculto. Abrir una caja. Abrir un aposento. U. t. c. prnl.) 2. Separar del marco la hoja o las hojas de una puerta o ventana, haciéndolas girar sobre sus goznes, o quitar o … Diccionario de la lengua española
