Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(Marmor)

  • 1 marmor

    marmor, oris, n. (μάρμαρος), I) der Marmor, Marmorstein, A) eig., Cic. u.a.: Parium, Quint.: Numidicum, Plin.: Plur. marmora, Marmorarten, Sen. u. Plin., u. Marmorblöcke, Plin., Quint. u.a.: marmorum lapicidinae, Marmorbrüche, Plin.: secanda marmora locare, die Mormorbrüche, Hor. – B) meton.: 1) das aus Marmor Bereitete: a) das Marmormehl, d.i. klar geriebener Marmor, Cato u.a. – b) ein marmorner Meilenstein, Mart. 7, 31. – c) marmora, Marmorwerke, Denkmäler aus Marmor, Hor., Sen. u.a.: Marmorgebäude, Mart.: Marmorfußböden, Mart. – d) ein Marmorbild, Ov. met. 5, 234; 12, 487: duo marmora, ibid. 7, 790: u. Plur. v. einem Bilde, lacrimas marmora manant, ibid.6, 312. – 2) poet., die glänzende Meeresfläche, marmor infidum, Verg.: marmora pelagi, Catull. – II) übtr.: 1) Stein übh., Ov. met. 5, 214; 11, 404: flumen inducit marmora (Steinkrusten) rebus, Ov. met. 15, 314. – 2) eine Verhärtung an den Gelenken der Pferde, Sing. u. Plur., Veget. mul. 3, 48. § 1. § 9 u. 10. – / Abl. Sing. auch marmori, Corp. inscr. Lat. 1, 1012. – Nbf. marmur, Plur. marmura, nach Anton. Gnipho bei Quint. 1, 6, 23. Vgl. marmusculum. – spätlat. als masc., Plin. Val. 3, 14. – Über die verschiedenen Bedeutungen des Plur. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 620.

    lateinisch-deutsches > marmor

  • 2 marmor

    marmor, oris, n. (μάρμαρος), I) der Marmor, Marmorstein, A) eig., Cic. u.a.: Parium, Quint.: Numidicum, Plin.: Plur. marmora, Marmorarten, Sen. u. Plin., u. Marmorblöcke, Plin., Quint. u.a.: marmorum lapicidinae, Marmorbrüche, Plin.: secanda marmora locare, die Mormorbrüche, Hor. – B) meton.: 1) das aus Marmor Bereitete: a) das Marmormehl, d.i. klar geriebener Marmor, Cato u.a. – b) ein marmorner Meilenstein, Mart. 7, 31. – c) marmora, Marmorwerke, Denkmäler aus Marmor, Hor., Sen. u.a.: Marmorgebäude, Mart.: Marmorfußböden, Mart. – d) ein Marmorbild, Ov. met. 5, 234; 12, 487: duo marmora, ibid. 7, 790: u. Plur. v. einem Bilde, lacrimas marmora manant, ibid.6, 312. – 2) poet., die glänzende Meeresfläche, marmor infidum, Verg.: marmora pelagi, Catull. – II) übtr.: 1) Stein übh., Ov. met. 5, 214; 11, 404: flumen inducit marmora (Steinkrusten) rebus, Ov. met. 15, 314. – 2) eine Verhärtung an den Gelenken der Pferde, Sing. u. Plur., Veget. mul. 3, 48. § 1. § 9 u. 10. – Abl. Sing. auch marmori, Corp. inscr. Lat. 1, 1012. – Nbf. marmur, Plur. marmura, nach Anton. Gnipho bei Quint. 1, 6, 23. Vgl. marmusculum. – spätlat. als masc., Plin. Val. 3, 14. – Über die verschiedenen Bedeutungen des Plur. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 620.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > marmor

  • 3 Marmor

    Marmor m -s, -e мра́мор
    zusammengesetzter Marmor геол. разноцве́тный мра́мор
    kalt wie Marmor хо́лоден как мра́мор
    der Marmor des Gesichts поэ́т. мра́морное чело́, мра́мор чела́
    Marmor m -s, -e мра́морная ску́льптора
    Marmor m -s, -e мра́морная бума́га; полигр. мрамори́рованный обре́з (кни́ги)

    Allgemeines Lexikon > Marmor

  • 4 marmor

    marmŏr, ōris, n. [st2]1 [-] marbre. [st2]2 [-] objet en marbre, statue. [st2]3 [-] Prop. Mart. borne miliaire. [st2]4 [-] tablette de marbre (qui reçoit une inscription). [st2]5 [-] Cato. Col. poussière de marbre. [st2]6 [-] surface de la mer, mer calme (unie comme le marbre), mer. [st2]7 [-] V. - Fl. mer glacée. [st2]8 [-] Veg. tumeur dure (qui vient aux articulations du cheval).
    * * *
    marmŏr, ōris, n. [st2]1 [-] marbre. [st2]2 [-] objet en marbre, statue. [st2]3 [-] Prop. Mart. borne miliaire. [st2]4 [-] tablette de marbre (qui reçoit une inscription). [st2]5 [-] Cato. Col. poussière de marbre. [st2]6 [-] surface de la mer, mer calme (unie comme le marbre), mer. [st2]7 [-] V. - Fl. mer glacée. [st2]8 [-] Veg. tumeur dure (qui vient aux articulations du cheval).
    * * *
        Marmor, marmoris, pen. corr. n. g. Marbre.
    \
        Infidum remis impellere marmor. Virgil. La mer.
    \
        In lento luctantur marmore tonsae. Virgil. Les rames ou avirons travaillent en la mer calme, tranquille et paisible.

    Dictionarium latinogallicum > marmor

  • 5 Marmor

    Marmor, marmor. – von M., marmoreus: von parischem, hymettischem M., Parius, Hymettius (z.B. columnae). – / Marmor., durch marmoreus, a, um od. durch den Genet. marmoris.

    deutsch-lateinisches > Marmor

  • 6 Marmor

    Marmor m marble aus Marmor marbled mit Marmor verkleidet marbled

    Deutsch-Englisch Fachwörterbuch Architektur und Bauwesen > Marmor

  • 7 marmor

    marmor, ŏris (also marmur; plur. marmura, Antonius Gripho ap. Quint. 1, 6, 23; abl. marmori, Corp. Inscr. L. 1012; m., Plin. Val. 3, 14), n. [root mar-, gleam, glimmer (v. mare), the white or gleaming stone; cf. margarita, = marmaros], marble.
    I.
    Lit.:

    in omni marmore,

    Cic. Div. 2, 21, 48:

    Parium marmor,

    Quint. 2, 19, 3; 5, 11, 30:

    tu secanda marmora Locas,

    Hor. C. 2, 18, 17:

    templum de marmore ponam,

    Verg. G. 3, 13; cf.:

    vivos ducent de marmore vultus,

    id. A. 6, 848:

    parietes crusta marmoris operire totius domus,

    Plin. 36, 6, 7, § 48:

    A MARMORIBVS,

    one whose office it was to superintend the purchasing and working of marble, Inscr. Grut. 593, 7:

    marmora,

    kinds of marble, Sen. Ep. 100, 5; Plin. 36, 7, 11, § 54; 36, 16, 25, § 126; but blocks or pieces of marble, Hor. l. l.; Luc. 10, 114; Plin. 24, 17, 102, § 160; 36, 1, 1, § 2; Quint. 5, 11, 30; Mart. 5, 22, 8; v. infra.—
    II.
    Transf.
    A.
    Pulverized marble, marble-dust, Cato, R. R. 2, 3; Col. 12, 20 fin.; Plin. 14, 19, 24, § 120; 23, 1, 24, § 45.—
    B.
    A marble, i. e.,
    1.
    A piece of wrought marble, marble statue, etc.:

    Praxiteles marmore nobilitatus est Gnidiaque Venere,

    Plin. 7, 38, 39, § 127; Hor. C. 4, 8, 13; Ov. M. 5, 234; 12, 487:

    duo marmora,

    id. ib. 7, 790; cf.:

    lacrimas marmora manant,

    id. ib. 6, 312; so plur., Sen. Ep. 90, 26; Plin. 12, 1, 5, § 9; 33, 7, 40, § 122; Stat. Silv. 1, 3, 36; Juv. 1, 12; 14, 40 et saep.—
    2.
    A building of marble, Mart. 8, 3, 6; 10, 63, 1.—
    3.
    In plur., a marble pavement, Mart. 10, 2, 9; 12, 60, 12; Claud. ap. Eutr. 2, 360; Juv. 6, 430.—
    C.
    A mile-stone of marble:

    rus marmore tertio notatum,

    i. e. three miles from town, Mart. 7, 31, 10.—
    D.
    A marble slab upon a sideboard, Juv. 3, 205.—
    E.
    A hard, stony tumor in the joints of the horse:

    plerumque in genibus aut phlegmon oritur, aut marmora,

    Veg. Vet. 2, 48, 1:

    tumor obduratione convertitur in marmor,

    id. ib. 2, 48, 10.—
    F.
    Stone in gen., Ov. M. 5, 214; 11, 404:

    flumen inducit marmora rebus,

    incrusts, id. ib. 15, 314.—
    G.
    Poet., the bright level surface of the sea; hence, the surface of the sea, the sea in gen.: verrunt extemplo placide mare marmore flavo, Enn. ap. Gell. 2, 26, 21 (Ann. v. 377 Vahl.); Lucr. 2, 767:

    lento luctantur marmore tonsae,

    Verg. A. 7, 28; id. G. 1, 254:

    Libycum,

    id. A. 7, 718:

    spumant vada marmore verso,

    id. ib. 10, 208:

    marmora pelagi,

    Cat. 63, 88:

    infidum,

    Sil. 14, 464:

    medium,

    the surface of a lake, Val. Fl. 6, 568.

    Lewis & Short latin dictionary > marmor

  • 8 marmor

    marmor marmor, oris n мрамор

    Латинско-русский словарь > marmor

  • 9 Marmor

    'marmor
    m
    Marmor ['marmo:ɐ]
    <-s, -e> mármol Maskulin

    Deutsch-Spanisch Wörterbuch > Marmor

  • 10 marmor

        marmor oris, n, μάρμαροσ, marble, a block of marble: mensae e marmore: Parium, H.: templum de marmore ponam, V.: nomen in marmore lectum, gravestone, O.: Marmoribus rivi properant, on the marble floor, Iu.: sub eodem marmore, slab (of a table), Iu.—A piece of wrought marble, marble monument, statue: incisa notis marmora publicis, H.: voltus in marmore supplex, O.: lacrimas marmora manant (of one statue), O.—A stone: marmor erant (corpora), O.: flumen inducit marmora rebus, incrusts, O.—The shining surface of the sea, sea, ocean: lento luctantur marmore tonsae, V.: marmora pelagi, Ct.
    * * *
    marble, block of marble, marble monument/statue; surface of the sea

    Latin-English dictionary > marmor

  • 11 Marmor

    'marmor
    m
    Marmor
    Mạ rmor ['marmo:495bc838ɐ̯/495bc838] <-s, -e>
    marbre Maskulin

    Deutsch-Französisch Wörterbuch > Marmor

  • 12 Marmor

    Marmor
    〈m.; Marmors, Marmore〉
    voorbeelden:
    1    der Bildhauer arbeitet in Marmor de beeldhouwer werkt met marmer

    Wörterbuch Deutsch-Niederländisch > Marmor

  • 13 Marmor

    Marmor m GEO marble

    Deutsch-Englisch Wörterbuch Engineering > Marmor

  • 14 marmor

    Svensk-ryskt lexikon > marmor

  • 15 Marmor

    Marmor m <Marmors; Marmore> mermer

    Deutsch-Türkisch Wörterbuch > Marmor

  • 16 marmor

    °marmor, oris, n., marble, Ap. 18:12.*

    English-Latin new dictionary > marmor

  • 17 marmor

    marmor (s.)
    marmo

    Svensk-italienska ordbok > marmor

  • 18 Marmor

    Marmor <-s, -e> ['marmo:ɐ] m
    mermer

    Wörterbuch Deutsch-Türkisch Kompakt > Marmor

  • 19 Marmor

    'Marmor m <Marmors; Marmore> mramor m

    Deutsch-Tschechisch Wörterbuch > Marmor

  • 20 marmor·o

    мрамор \marmor{}{·}o{}{·}a мраморный; la M\marmor{}{·}o{}{·}a Maro гп. Мраморное море; la M\marmor{}{·}o{}aj insuloj, la M\marmor{}{·}o{}{·}a insularo гп. острова Пашалиманы \marmor{}{·}o{}ej{·}o 1. мастерская по обработке мрамора; 2. сомнит. мраморный карьер \marmor{}{·}o{}um{·}i vt мраморировать, разделывать под мрамор, раскрашивать под мра мор.

    Эсперанто-русский словарь > marmor·o

См. также в других словарях:

  • Marmor — Marmor …   Deutsch Wörterbuch

  • Marmor — Marmor: Die Bezeichnung des kristallinkörnigen Kalkgesteins (mhd. marmel, ahd. marmul) ist aus gleichbed. lat. marmor entlehnt, das seinerseits aus gleichbed. griech. mármaros (Nebenform: mármaron) übernommen ist. Das griech. Wort, das wohl zum… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Marmor — Marmor, ein Kalkstein, der durch Kohlensäure, welche in die seine Verbindung eingesogen, eine feste, ziemlich harte, höchst verschieden gefärbte Masse bildet. Für uns sind die Griechen die Ersten, welche ihn zu Bauten und Statüen verwendeten, und …   Damen Conversations Lexikon

  • Marmor — is a form of Marble It can also refer to: Places Marmor, Queensland, a town in Queensland, Australia People Judd Marmor, an American psychiatrist Kristian Marmor, an Estonian footballer …   Wikipedia

  • mármor — (del lat. «marmor, ŏris»; ant.) m. Mármol. * * * mármor. (Del lat. marmor, ŏris). m. desus. mármol …   Enciclopedia Universal

  • marmor — MÁRMOR s.n. v. marmură. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  MÁRMURĂ, (2, rar) marmuri, s.f. 1. Rocă calcaroasă cristalină, de diverse culori, care se poate ciopli şi lustrui, întrebuinţată la lucrări de sculptură şi arhitectură. ♢ expr …   Dicționar Român

  • Marmor — Sm std. (8. Jh.), mhd. marme, ahd. marmul, murmel Entlehnung. Ist entlehnt aus l. marmor n., dieses aus gr. mármaros (ursprünglich Stein, Felsblock ). Die heutige Form durch eine Relatinisierung im 16. Jh.    Ebenso nndl. marmer, ne. marble, nfrz …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Marmor [1] — Marmor, 1) Name für verschiedene Arten des feinkörnigen Kalksteins, welcher theils weiß, theils verschieden gefärbt, geadert od. gefleckt erscheint; er hat ein krystallinisches Gefüge, welches sich ins Feinkörnige u. ins Dichte verläuft, die… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Marmor — (Marmelstein, Urkalkstein zum Teil, körniger Kalkstein), kristallinisch körniges Aggregat von Kalkspat (kohlensaurer Kalk), grob bis feinkörnig (zuckerartig) und dicht, Härte 3, durchscheinend bis kantendurchscheinend, weiß in allen Nuancen, grau …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • marmor- — marmori ❖ ♦ Premier élément de mots sav., tiré du lat. marmor « marbre » (ex. : marmoriforme, adj.; 1868, Littré) …   Encyclopédie Universelle

  • mármor — (Del lat. marmor, ŏris). m. desus. mármol …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»