-
1 ἄντυξ
ἄντυξ, υγος, ἡ, jede Rundung, vgl. ἴτυς u. κύκλος, bes. 1) Hom. Il. der runde Schildrand, ἄντυξ ἣ πυμάτη ϑέεν ἀσπίδος 6, 118, σάκεος 18, 608, u. ohne diesen Zusatz 14, 412. 20, 275; – die beiden gerundeten Seitenwände des Wagenstuhles, δοιαὶ δέ περίδρομοι ἄντυγές εἰσιν 5, 728, die vorn in einen runden Knopf zusammenliefen, um den man die Zügel beim Stillhalten band, ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας 5, 262; ἱππικῶν ἐξ ἀντύγων πρισϑείς Soph. Ai. 1010. Iliad. 21, 38 kann man auch an die Räder denken; aber 11, 535 sind ἄντυγες αἱ περὶ δίφρον die Seitenwände; vgl. Hes. Sc. 64; Plat. Theaet. 207 a; Luc. Deor. D. 25, 2; Wagensitz Eur. Phoen. 1200; ἐξ ἀντύγων ὤλισϑε El. 736; Sp. für Wagen übh., Theocr. 2, 166 νυκτός; Mosch. 2, 88 Σελήνης. – 2) Bei sp. Ep. die runden Theile des menschlichen Körpers, μηρῶν Christodor. Ecphr. 80; μαστῶν Nonn. Uebh. Kreis, bes. am Himmel, ῥοδόεσσα Ἄους Dionys. 2; οὐρανοῦ, Himmelsgewölbe, Ep. ad. 684 (VIII, 1); οὐρανίη öfter Anth., – 3) der Steg an der Lyra, Eur. Hippol. 1135; Eustath.
-
2 άντυξ
-
3 ἄντυξ
-
4 αντυξ
- ῠγος ἥ1) внешний обод, оправа(ἀσπίδος, σάκεος Hom.)
2) тж. pl. круглые (сзади открытые) перила колесницы(ἄντυγεις αἱ περὴ δίφρον Hom.; μάρπτειν ἡνίας ἀπ΄ ἄντυγος Eur.)
3) тж. pl. кузов колесницы, перен. колесница(ἐξ ἀντύγων ὀλισθεῖν Soph.; ἄ. Νυκτός Theocr.)
4) (тж. ἄ. οὐρανίη и ἄ. οὐρανοῦ Anth.) небесный свод HH.5) муз. корпус или кобылка, подставка под струныχορδᾶν ἀ. Eur. = λύρα
-
5 ἄντυξ
A edge or rim of anything round or curved; and so,I in Hom. (only in Il.):2 rail round front of chariot,ἐξ ἄντυγος ἡνία τείνας 5.262
, 322; ;καὶ ἄντυγες αἱ περὶ δίφρον 11.535
: in pl. also S.Aj. 1030, Pl.Tht. 207a: in sg.,μάρπτει δὲ.. ἡνίας ἀπ' ἄντυγος E.Hipp. 1188
.II post-Hom.:1 pl., the chariot itself, S.El. 746, E.Ph. 1193: sg.,κατ' ἄντυγα Νυκτὸς ὀπαδοί Theoc.2.166
, cf. Jul.Or.3.122b.3 orbit of a planet, h.Hom.8.8, Procl.H.2.17; vault of heaven,ἄ. οὐρανίη AP9.806
, cf. 11.292 (Pall.);ἄ. αἰθερίη IGRom.4.607
; orb, circle of the world, Nonn.D.38.108; ἄ. ἡμίτομος.. σελάνας the disk of the half-moon, Mosch.2.88.4 in Nonnus, of the curve of the body, ἄ. μαζοῦ, μηρῶν, D.1.348, 15.228, so perh. in Herod.8.29.5 outermost tier, in a theatre, ἡ ἐσχάτη ἄ. τοῦθεάτρου Eun.VSp.489B.
—Poet. word, used by Pl.l.c., Luc.D Deor. 25.2, in signf. 1.2, cf. also 11.5. -
6 ἄντυξ
ἄντυξ, υγος: rim.— (1) the metal rim of a shield, Il. 6.118; serving to bind together the layers of leather or metal, of which the shield was composed (see the cut).— (2) the rim of a chariot, surrounding ( περίδρομος) the body ( δίφρος) of the car, sometimes double, Il. 5.728; it served also as a place of attachment for the reins. (See the cut.)A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἄντυξ
-
7 ἄντυξ
ἄντυξ, jede Rundung, bes. (1) der runde Schildrand; die beiden gerundeten Seitenwände des Wagenstuhles, die vorn in einen runden Knopf zusammenliefen, um den man die Zügel beim Stillhalten band; Wagensitz; für Wagen übh. (2) die runden Teile des menschlichen Körpers. Übh. Kreis, bes. am Himmel. (3) der Steg an der Lyra -
8 ἄντυξ
ἄντυξ, - γοςGrammatical information: f.Meaning: `edge, rim of anything round; rail of chariot' (Delebecque Cheval 177f.) (Il.)Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Explained as ἀνά and a root noun - τυξ to τεύχω, τετυκεῖν, but these have - χ-, - κ- and the etym. does not convince: this type of etymology should be seriously questioned. Speculations in vW. Resembles ἄμπυξ (but gen. - κος), which has no etym. (s. v.). Cf. καταῖτυξ, which is also unclear.Page in Frisk: 1,115Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄντυξ
-
9 εὐ-άντυξ
-
10 πολυ-άντυξ
πολυ-άντυξ, ὁ, ἡ, viele Rundungen habend, Paul. Sil. Amb. 169.
-
11 κυαν-άντυξ
κυαν-άντυξ, υγος, von dunkelblauer Rundung, οὐρανός, Synes. H. 9, 45.
-
12 θραυσ-άντυξ
θραυσ-άντυξ, υγος, Rad zerbrechend, Ar. Nubb. 1246.
-
13 ὑψ-άντυξ
-
14 άντυγ'
ἄντυγα, ἄντυξedge: fem acc sgἄντυγι, ἄντυξedge: fem dat sgἄντυγε, ἄντυξedge: fem nom /voc /acc dual -
15 ἄντυγ'
ἄντυγα, ἄντυξedge: fem acc sgἄντυγι, ἄντυξedge: fem dat sgἄντυγε, ἄντυξedge: fem nom /voc /acc dual -
16 εὐάντυξ
εὐ-άντυξ, υγος, mit einer schönen ἄντυξ; κορυφὴ νηοῦ, schön gewölbt -
17 πύματος
πύματος (mit πυϑμήν zusammenhangend. gleichsam für πύϑματος),, der äußerste, letzte, vom Raume u. von der Zeit; πύματος ὤτρυνε φάλαγγας, Il. 4, 254; Οὖτιν ἐγὼ πύματον ἔδομαι, Od. 9, 369; μετὰ πρώτοισι im Ggstz von ἐν πυμάτοισιν, Il. 11, 65; auch verbunden πύματόν τε καὶ ὕστατον, zum letzten Male, 22, 203; ὕστατα καὶ πύματα, Od. 4, 685. 20, 13; u. c. gen., ἄντυξ, ἣ πυμάτη ϑέεν ἀσπίδος, Il. 6, 118; Soph. O. C. 1237 O. R. 603; ἐν πυμάτῳ, O. C. 1671; Sp., wie Luc. Catapl. 14.
-
18 τύπτω
τύπτω, schlagen; Curtius Grundz. d. Griech. Et. 2. Aufl. S. 204; Att. Prosa: τύπτω (τύπτομαι u. s. w.), τυπτήσω (Ar. Nub. 1443 Plat. Hipp. maj. 292 b), τυπτητέος ( Demosth. 54, 44); Homer: τύπτουσιν, τύπτον, τυπτομένων u. dgl., τύψε(ν), τύψῃ, τύψον, τύψας, perf. pass. τετυμμένω Iliad. 13, 782, ἐτύπη, τυπείης, τυπείς; bei Andern: fut. τύψω, aor. ἐτύπτησα, aor. ἔτυπον und τέτυπον, perf. τετύπτηκα, perf. pass. τετύπτημαι, aor. pass. ἐτυπτήϑην, vgl. Lob. Phryn. 764 Iac. A. P. 483 Ach. Tat. 830, fut. pass. τυπτήσομαι Ar. Nub. 1379, wofür Buttmann Ausf. Gr. Sprachl. 2. Ausg. Bd. 2 S. 87 τυπήσομαι will. – Τύπτω gehört zu den Verben, durch welche Homer nur den Angriff ἐκ χειρός bezeichnet, bei dem der Angreifende sich von der Waffe nicht trennt, wie beim Wurf und beim Schuß, s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 51–70. Nach Homer ist der Gebrauch von τύπτειν freier; Hermesian. bei Athen. 13, 71 vs. 63 ὑπὸ σκολιοῖο τυπέντα τόξου, Pfeilschuß; Polyb. 3, 53, 4 τοῖς μὲν τὰς πέτρας ἐπικυλίοντες, τοὺς δ' ἐκ χειρὸς τοῖς λίϑοις τύπτοντες, Steinwürfe; vgl. Soph. Aj. 255 πεφόβημαι λιϑόλευστον Ἄρη ξυναλγεῖν μετὰ τοῦδε τυπείς. – Mit einem Stocke hauen, οἱ δέ τε παῖδες τύπτουσιν (τὸν ὄνον) ῥοπάλοισιν Il. 11, 560; vgl. Soph. O. R. 811; τύπτειν τῇ μάστιγι Plat. Legg. 9, 879 e; oft von scharfen Angriffswaffen, φασγάνῳ, ἄορι, ξίφεϊ, δουρί, ἔγχεσι, ἐγχείῃσι, Il. 4, 531. 13, 529. 524 u. sonst; auch ohne näher bestimmenden dat., κατὰ γαστέρα τύψεν 17, 313 Od. 22, 308; Ggstz βάλλειν Il. 11, 191. 15, 495. 20, 378. 462. 22, 68; sylleptisch, d. h. von beiden Arten der Verwundung, Wurf und Schlag zusammen, Iliad. 13, 782; – τύπτειν εἰς τὸν ὦμον Xen. Cyrop. 5, 4, 5; τὸν ἄνδρα τύπτειν τὰς πληγάς, ἐξ ὧν ἀπέϑανεν Antiph. 4 γ 1. – Auch von Bienen, Skorpionen, Schlangen, = stechen. – Uebertragen, ἄχος ὀξὺ κατὰ φρένα τύψε βαϑεῖαν, verwundete ihn tief in der Seele, Il. 19, 125; ἡ ἀληϑηΐη ἔτυψε Καμβύσεα, die Wahrheit traf, verletzte den Kambyses, Her. 3, 64; ἀνίαις τυπείς, Pind. N. 1, 53; ξυμφορᾷ τετυμμένος Aesch. Eum. 485; διανταῖος ἔτυπεν ὀδύνα με Eur. Ion. 766. – Ohne feindlichen Sinn, Iliad. 6, 117 ἀμφὶ δέ μιν σφυρὰ τύπτε καὶ αὐχένα δέρμα κελαινόν, ἄντυξ; ἅλα τύπτειν ἐρετμοῖς, das Meer mit Rudern schlagen, Od. oft; χϑόνα μετώπῳ τύπτειν, den Erdboden mit der Stirn schlagen, zu Boden stürzen, 22, 86; ἴχνια πόδεσσι τύπτειν, die Spur mit den Füßen treten, Il. 23, 764; νέφεα Ζέφυρος στυφελίξῃ, βαϑείῃ λαίλαπι τύπτων, mit Sturmesgewalt peitschend, 11, 306; vgl. Pind. P. 6, 14; Folgde. – Med. sich schlagen, bes. sich die Brust schlagen, als Zeichen der Trauer, Her. oft; τύπτεσϑαί τινα, Einen betrauern, 2, 42. 61. 132; Plut. Alex. 3 διέϑεον τὰ πρόςωπα τυπτόμενοι καὶ βοῶντες. – Pass. geschlagen, verwundet werden, δουρὶ νῶτα τυπέντα Pind. N. 9, 26; πλευρὰ φασγάνῳ τυπείς Eur. Andr. 1151; auch die Verwundung, der Schlag im accus. dabei, Schläge, Wunden empfangen, ἕλκεα, ὅσσ' ἐτύπη Il. 24, 421; τύπτομαι πολλάς, sc. πληγάς, ich bekomme viele Schläge, Ar. Nubb. 959; τύπτεσϑαι τῇ δημοσίᾳ μάστιγι πεντήκοντα πληγάς Aesch. 1, 139.
-
19 κατ-αντυγ-ώδης
κατ-αντυγ-ώδης, ες, von der Art eines ἄντυξ, gerundet, Sp.
-
20 μαρμάρεος
μαρμάρεος, flimmernd, schimmernd (vgl. μαρμαίρω), bes. vom Metallglanz; ἄντυξ, Il. 18, 480, αἰγίς, 17, 594; πύλαι, Hes. Th. 811; auch vom ruhigen, spiegelblanken Meere, ἃλς μαρμαρέη, Il. 14, 273; μαρμαρέαις ἐν αὐγαῖς, Ar. Nubb. 287. Vgl. μαρμάρινος, mit dem es bei Sp. auch in der Bdtg glänzend, weiß wie Marmor, od. aus Marmor gemacht, marmorn, übereinstimmt.
См. также в других словарях:
ἄντυξ — edge fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
άντυξ — η (Α ἄντυξ, υγος) (Τεχνολ. Τοπογρ.) αρχ. 1. η περιφέρεια ή το χείλος κάθε πράγματος με κυκλικό ή καμπυλωτό σχῆμα 2. κύκλος μεταλλικός που περιέβαλλε την ασπίδα 3. ο γύρος του δίφρου που χρησίμευε για στήριγμα ή λαβή ή για την εξάρτηση των ηνίων 4 … Dictionary of Greek
ἀντύγων — ἄντυξ edge fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄντυγα — ἄντυξ edge fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄντυγας — ἄντυξ edge fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄντυγες — ἄντυξ edge fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄντυγι — ἄντυξ edge fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄντυγος — ἄντυξ edge fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄντυξι — ἄντυξ edge fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄντυξιν — ἄντυξ edge fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κυανάντυξ — κυανάντυξ, υγος, ὁ, ἡ (Α) αυτός που έχει κυανό θόλο. [ΕΤΥΜΟΛ. < κύανος + ἄντυξ, υγος «θόλος» (πρβλ. ευ άντυξ, λευκ άντυξ] … Dictionary of Greek
