теперь

Амондджын гъеуæд уыди! Ныр та ма цы? Ныр æм курджытæ æрцыди, æнамонд кæй у, уый тыххæй. – Вот тогда она была счастлива! А что теперь? Теперь к ней идут свататься потому, что она несчастна. (Гуыцмæзты А., Дæ уды фарн)

Хъазахъхъæй иу, фыдхуыз æмæ хурæй сыгъд сау цæсгомимæ, фыдрасыгæй, йæ сæр, йæ фат нал æмбæрста, афтæмæй уæлгоммæ хуыссыд хæдзары къулы цур, чысыл раздæр аууон кæм уыд, ныр та фæрсæрдыгæй комкоммæ хуры судзаг тынтæ кæдæм кастысты, уым. – Один из казаков с худым и черно-загорелым лицом, видимо мертвецки пьяный, лежал навзничь у одной из стен избы, часа два тому назад бывшей в тени, но на которую теперь прямо падали жгучие косые лучи. (Лев Тостой, Хъазахъхъ)

Ныртæккæ рацыд бригадæй. Цæуы сындæггай. Кæсы бынмæ йæ аууонмæ. – Он (Габил) только что вышел из бригады. Идет не торопясь. Глядит вниз, на свою тень. (Мамсыраты Д., Аууон)

Æхсæвы тары тыххæй æвзæрста Сафиат цавæрдæр лæджы аууон – В ночной мгле Сафиат едва различала силуэт какого-то мужчины (Гæдиаты С., Сафиат)

Чысыл фалдæр хибарæй мæсыджы аууон бады зæронд Баймæт. – Чуть поодаль, в уединении, в тени башни сидит старый Баймат. (Беджызаты Ч., Мæсгуытæ дзурынц)

Уый йеддæмæ ныр куыдтæ æмæ цытæ кæнынц, уый ницы у: Ныры лæппутæ хи ирхæфсынæн, хуыздæр куыстæн, уый ссардтой, æмæ æхсынæнтæ къæрццытæ кæнынц æмæ сын сæ цъæрттæ тутæ кæнынц, – загъта лæг, былысчъилтæгæнгæ, æмæ лæппу хъазахъхъ æхсынæнтæ куыд æхсынынц æмæ сын сæ цъæрттæ куыд тутæ кæнынц, уый фæзмын байдыдта – Так-то люди делают, а не то что как теперь: только и забавы у ребят, что семя грызут да шелуху плюют, – презрительно заключил старик, представляя в липах, как грызут семя и плюют шелуху нынешние казаки (Лев Толстой, Хъазахъхъ)

Мæ рох къæсмæ, æрвон зæдау, нæ кæныс зивæг – Мою забытую хижину ты, подобно ангелу небесному, не ленишься (посещать) (Хаджеты Таймуразы тæлмацтæй)

Зæронд, ныхгæн дæ къæсыл ричъи, Ныр иунæгæй, æмырæй цæр – Старик, запри хижину свою на засов, теперь живи одиноко и безмолвно (Нафи, «Мах дуг», 2007, №8)

Афтæмæй ныддызгъуын кодтой æнæуи дæр зынæмбарæн терминтæ, æппындæр сын бамбарæн нал уыд. – Таким образом, были исковерканы и без того мудреные термины, (теперь же) понять их стало совершенно невозможно. («Мах дуг»)

Нырма ныр бамбæрстон, рынчындоны кæй дæн, уый. – Я только сейчас понял, что нахожусь в больнице. (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Рацæй-рабон æмæ йæ фыды кæстæр æфсымæр Сашæ ныртæккæ Ногиры нал, фæлæ горæты цæры. — Прошло некоторое время и младший брат его отца – Саша – живет теперь не в Ногире, а в городе. (Дзесты К., Зæрдæйы ностæ)

Рацæй-рабон, æмæ та нæ цин фæдзæгъæл. – Через некоторое время выяснилось, что наша радость оказалась напрасной. (Хъодзаты Æ.)

Зæронд, ныхгæн дæ къæсыл ричъи, Ныр иунæгæй, æмырæй цæр… – Старик, запри свою хижину на засов, теперь живи одиноко и безмолвно… (Нафи, «Мах дуг», 2007, №8)

ныр дзырдуат канд орфографион нæу, фæлæ сси ирон æвзаджы цавдон дзырдуат дæр. – …теперь (этот) словарь не только орфографический, но и словарь ударений. (Тахъазты Х., Ирон орфографион дзырдуат)

Йæ фырт ныр йæхæдæг цотджын у. – У его сын у самого теперь дети есть. (Дзасохты М., Менджы сой)

Æмæ ныр йæ цæстытыл уайы уыцы æрвыгдзаст буц чызг. – Теперь же ему чудилась та голубоглазая приятная девушка. (Малиты В., Сурмейы хæдзар)