когда+бы+то+ни+было

Мæ нуазæн мæ къухæй фæцæйхауд. – Я чуть было не выронил бокал из руки. (Дзасохты М., Дзæбидыры хъул)

Фæссихорафон уыдаид, афтæ хæст гыццылгай тынг кæнын байдыдта. – Время уже, по-видимому, было послеобеденное, когда бой стал усиливаться. («Мах дуг», 1999, №4)

Лæппутæ куыстой нардуатæй æмæ-иу райсом, талынг ма уыд, афтæмæй фестадысты. – Парни работали сдельно и вставали они утром, когда еще темно было. (Хуыгаты С., Не ’взаг – нæ уд, нæ цæст)

Æвæццæгæн æмæ, йæ ныхыфыст уый амыдта, æмæ Францы фæндæгтыл нæ, фæлæ уырыссаг аргъуаны къæсæрыл ссара йæ царды фæстаг бон, зæдтæ æмæ дауджыты сурæтты фарсмæ – мæнæ хуыцауагурджытæ табу кæнынмæ кæмæн фæцæуынц, бæстæты сæрты ахизгæйæ, уыдоны. Табугæнджыты ’хсæн та, æвæццæгæн æмæ, парижаг цæугæцардгæнæджы хуызæттæ дæр фæвæййы. – Так, вероятно, и суждено ему было окончить свои дни не на дорогах Франции, а в непосредственном соседстве с русской церковью, рядом с изображениями святых и угодников – тех самых, на поклонение которым когда-то ходили наши странники, иногда, может быть, и такие, как мой парижский кочевник. (Гæздæнты Г., Из блокнота. Тæлмацгæнæг – Гусалты Б.)

Гъе æмæ æз сфæнд кодтон мæ цæуæтыл нæмттæ ссæдзаздзыдтæй сæвæрын, чи дзы цы аккаг суа, уымæ гæсгæ, – æцæгхуызæй загъта Худæг. – Вот я и решил дать имена своим детям только когда им будет двадцать лет от роду: кто какого имени будет заслуживать, такое и дам, – с серьезным видом сказал Худаг. (Гæлуаты А., Худæг æмæ Дудæг)

Уыцы ныхæсты фæстæ хъазыныл нал уыдтæн æмæ дæ æцæгхуызæй бафарстон: «Уæдæ цæуыл кæуыс?» – После этих слов мне было уже не до шуток и я с серьезным видом спросил: «Тогда почему ты плачешь?» (Дзасохты М., Менджы сой)

Айсанæ... ку фестидæ, уæд Курдалæгонмæ æ курдбадзæмæ æнæ бауайгæ 'ма ин æнæ фæрсагхуайæ ракæнгæ некæд фæцайдæ − когда вставал Айсана, то непременно забегал в кузницу к Курдалагону, и никогда не было, чтобы он ему не отбивал (после его ударов) (98; 137)