какого-л.

Демокритмæ гæсгæ дунейы алцыппæт дæр кæрæдзиуыл баст у, æнæ аххосæй цы æрцæуа, ахæм фæзындтæ æрдзы мидæг нæй: алкæцы фæзындæн дæр ис йæхи аххосаг, алы фæзынд дæр æрцæуы, йæ размæ чи 'рцыд, ахæм æндæр фæзынды аххосæй. – Согласно Демокриту всё во вселенной взаимосвязанно, ничего в природе не проиходит беспричинно: у любого явления есть причина, любое явление есть следствие какого-либо предыдущего явления. (Сиукъаты Н., Дун-дуне нæ алфамбылай)

Хъазахъхъæй иу, фыдхуыз æмæ хурæй сыгъд сау цæсгомимæ, фыдрасыгæй, йæ сæр, йæ фат нал æмбæрста, афтæмæй уæлгоммæ хуыссыд хæдзары къулы цур, чысыл раздæр аууон кæм уыд, ныр та фæрсæрдыгæй комкоммæ хуры судзаг тынтæ кæдæм кастысты, уым. – Один из казаков с худым и черно-загорелым лицом, видимо мертвецки пьяный, лежал навзничь у одной из стен избы, часа два тому назад бывшей в тени, но на которую теперь прямо падали жгучие косые лучи. (Лев Тостой, Хъазахъхъ)

Ныртæккæ рацыд бригадæй. Цæуы сындæггай. Кæсы бынмæ йæ аууонмæ. – Он (Габил) только что вышел из бригады. Идет не торопясь. Глядит вниз, на свою тень. (Мамсыраты Д., Аууон)

Æхсæвы тары тыххæй æвзæрста Сафиат цавæрдæр лæджы аууон – В ночной мгле Сафиат едва различала силуэт какого-то мужчины (Гæдиаты С., Сафиат)

Чысыл фалдæр хибарæй мæсыджы аууон бады зæронд Баймæт. – Чуть поодаль, в уединении, в тени башни сидит старый Баймат. (Беджызаты Ч., Мæсгуытæ дзурынц)

Демокритмæ гæсгæ дунейы алцыппæт дæр кæрæдзиуыл баст у, æнæ аххосæй цы æрцæуа, ахæм фæзындтæ æрдзы мидæг нæй: алкæцы фæзындæн дæр ис йæхи аххосаг, алы фæзынд дæр æрцæуы, йæ размæ чи ’рцыд, ахæм æндæр фæзынды аххосæй. – Согласно Демокриту всё во вселенной взаимосвязанно, ничего в природе не проиходит беспричинно: у любого явления есть причина, любое явление есть следствие какого-либо предыдущего явления. (Сиукъаты Н., Дун-дуне нæ алфамбылай)

Чызгæй дæр мыл уыйбæрц дзурджытæ нæ уыди. – Даже в девичестве у меня не было столько женихов. (Гуыцмæзты А., Дæ уды фарн)

Цалынмæ йыл дзурæг арæх ис, уæдмæ йæхи хъал кæндзæн, стæй иу ницæйаг лæгмæ фæцæудзæн. – Пока у нее (девушки) бывает много женихов, она держит себя надменно, потом же выходит замуж за какого-нибудь никчемного мужчину. (Коцойты А., Фыдæбоны чызг)

Кæдмæ афтæ уыдзæн? Кæдмæ хæсдзыстæм хор зымæгон æфцæгыл не ’ккой? – До каких пор это будет продолжаться? До каких пор мы будем на своих спинах зимой через перевал тоскать зерно? (Дзесты К., Хорхæссæг)

уыдон махæй фылдæр нæ уыдысты – их было не больше нас (по численности)

Махæй бирæ хæттыты фылдæр цы адæмтæ сты, æппындæр фесæфынæй тас кæмæн нæу, уыдон дæр хæдзардзинæй хъахъхъæнынц сæ уидæгтæ. – Даже народы, во много раз превосходящие нас (по численности) и у которых нет опасности исчезнуть, и те по-хозяйски берегут свои корни. (Хъодзаты Æ., Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

Гъе æмæ æз сфæнд кодтон мæ цæуæтыл нæмттæ ссæдзаздзыдтæй сæвæрын, чи дзы цы аккаг суа, уымæ гæсгæ, – æцæгхуызæй загъта Худæг. – Вот я и решил дать имена своим детям только когда им будет двадцать лет от роду: кто какого имени будет заслуживать, такое и дам, – с серьезным видом сказал Худаг. (Гæлуаты А., Худæг æмæ Дудæг)

Уыцы ныхæсты фæстæ хъазыныл нал уыдтæн æмæ дæ æцæгхуызæй бафарстон: «Уæдæ цæуыл кæуыс?» – После этих слов мне было уже не до шуток и я с серьезным видом спросил: «Тогда почему ты плачешь?» (Дзасохты М., Менджы сой)