большинство

æмæ дæнцæн æрхæссæм фылдæр уырыссаг дзырдтæ кæм и, къаддæр – ирон, ахæм хæццæ-мæццæ ныхасы скъуыддзæгтæ… – …и для примера приведем фрагменты смешанной речи, в которой большинство слов – русские, меньшинство – осетинские… («Ирон ныхасы культурæ æмæ стилистикæ». Дзæуджыхъæу, 2001)

Уыйхыгъд чысыл нациты æвзæгтыл уынгæджы бон акодта: уыцы æнæхайыры «общность» фæлдисынæн сæ æрмæг хъуыдис æмæ бæстæйы адæмты, æппæты фыццаг чысыл нациты, хъуамæ нывондæн æрхастаиккой. – Зато языки малых наций попали в затруднительное положение: для создания этой злополучной «общности» (т.е. «новой исторической общности – советского народа») им нужен был материал, и народы страны, прежде всего малые народы, должны были быть принесены в жертву. (Хъодзаты Æ., «Мах дуг», 2007, №1)

Уыйхыгъд хи стауын æмæ кæрæдзи æфхæрынмæ, стæй æрыгоны размæ цæлхдуртæ æвæрынмæ хорз арæхсынц дохтыртæн сæ фылдæр. – Вместо этого, большинство врачей умудряются оскорблять друг друга и ставить препоны молодым. (Цгъойты Х., «Мах дуг», 2004, №9)

Кæрæдзийы къухтæй скъæфæгау кодтам æмæ зыдæй кастыстæм æмдзæвгæты къаннæг æмбырдгонд, «Фараст барæджы», зæгъгæ, ахæм сæргондимæ, йæ автор – Хаджеты Таймураз. Авторы ном не ’ппæтæн дæр æнæзонгæ уыд, никуы йын федтам йæхи дæр, фæлæ нын уыйхыгъд йе ’мдзæвгæтæ та тырысайау систы. – Мы вырывали друг у друга из рук и жадно читали маленький сборник стихов под названием «Девять всадников», его автор – Таймураз Хаджеты. Не всем из нас было знакомо имя автора, никогда мы не видели его самого, но зато стихи поэта стали для нас чем-то вроде знамени. (Косты Л., Æрдхæрæны зарæг)

Æмæ æмдзæхгæр нывтыл карст сылгоймагимæ мæ фембæлд уыд мæ фыццаг урок æрвылбоны математикæйæ, æппæрццæг æмæ æвæрццæг нымæцты тыххæй наукæимæ, сылгоймаджы риуты фæлгонцы тыххæй наукæимæ, компромиссты къуымых къуымтæ æмæ æнæуынондзинад æмæ марыны цыргъ къуымты тыххæй наукæимæ. – И моя встреча с женщиной прямых линий была первым уроком ежедневной математики, науки о положительных и отрицательных величинах, о форме женской груди, о тупых углах компромиссов, об острых углах ненависти и убийства. (Гæздæнты Г., Повесть о трех неудачах. Тæлмацгæнæг – Гусалты Б.)

Нæ уæрæседзаутæн сæ фылдæр примитивон æвзагыл дзурынц, уыцы ’взаг сæ хъæуы мæнæ æрвылбоны царды лыстæг, утилитарон хъуыддæгты, æцæг æвзаджы æрфытæм нæ хæццæ кæны, уырыссаг адæмы удварны æвæрæнтæ йын сусæггагæй, æмбæхстæй баззайынц. Ахæм примитивон æвзагæн йæ дуне къахыр у, сахъат у, цæнкуылтæ у. – Большинство наших обрусевших осетин говорит на примитивном (русском) языке, он язык им нужен для мелких, утилитарных задач в их повседневной жизни, глубин полноценного языка он не достигает, духовные богатства русского народа остаются для них (обрусевших осетин) тайными и недоступными. Мир такого примитивного языка ограничен, дефектен и ущербен. (Бзарты Руслан, «Мах дуг»)

уæлиау тъæфæлттæ сурх бæздайæнбæл пъæстутæ фæккæнунцæ − высокие брови, красные щеки в лоскутки превращаются (причитание) (15; 390)