ахуыр

Авд къласы куы фæцис, уæд йæ ахуыр ныууагъта. – После окончания седьмого класса она оставила учебу. (Мамсыраты Д., Афтид ингæнтæ)

Иу изæр та бадтис йæ ахуыр бынаты. – Как-то вечером она сидела на своем привычном месте. (Мамсыраты Д., Фыццаг къахдзæф)

Ахуыр хорз кодта, фæлæ хъазтизæртæ дæр цух нæ уагъта. – Училась она хорошо, но вечеринки она также не пропускала. (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Дуар байгом кодта. Айдагъ куырæты. Йæ къухы – хъыримаг. – (Он) открыл дверь. Одет лишь в бешмет. В руке – ружье. (Брытъиаты Е., Хазби)

Айдагъ сæ уындæй ныккæрзын! – От одного лишь их вида содрогаюсь! (Хетæгкаты К., Ахуыр)

Хъусгæ кæны ныхæстæ, уымæн æмæ сæ сылгоймаг хъæрæй дзуры, фæлæ сыл рагæй ахуыр у æмæ, цыма йæ хæринагæн æнæмæнг чи хъæуы, ахæм ахуыйæн сты, афтæ йæм кæсы. – Слушает он слова, потому как женщина громко говорит, он к ним уже привык и кажется ему будто они – необходимое съестное к его пище. (Мамсыраты Дæбе, Хъæндил)

И я вспомнил, что m-lle Tito когда-то училась в русской прогимназии, – которую она называла прегимназией, – и что дальше этого скромного учебного заведения ее образование не пошло. – Æмæ уæд мæ зæрдыл æрбалæууыд, кæддæр m-lle Tito уырыссаг прогимназы – йæхæдæг та йæ прегимназ хуыдта, – кæй ахуыр кодта, уый, фæлæ уыцы бонзонгæ ахуырдонæй дарддæр нæ ахæццæ йæ ахуырад. (Гæздæнты Г., Доны ахæстон. Тæлмацгæнæг – Гусалты Б.)

Дзырдты уидæгтæ-бындзæфхæдтæ иртасыны хъуыддаджы мæхи дæсны нæ хонын, фæлваргæ дæр никуы кодтон. Уый тыххæй дæм хъуамæ дзинад уа, зæрдæргъæвд æмæ æрдзон курдиатæй хайджын уай, стæй хъуамæ бирæ ’взæгтæ зонай, ахуыр скæнай. – Я себя не считаю знатоком в области выискивания корней-оснований слов, даже попыток не делал никогда. Для этого у тебя должны быть: призвание, склонность и природный талант, к тому же необходимо знание многих языков, их изучение. (Хъодзаты Æ, Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

Немыцаг студенты ирон æвзагыл ахуыр кæнынæй уæлдай ма ме ’мкусджытимæ дарддæр арæзтам ирон æвзаджы грамматикæ. – Помимо преподавания немецким студентам осетинского языка, мы со своими коллегами продолжали создавать грамматику осетинского языка. ( «Мах дуг», 2008, №3)

Варигкайы руаджы Тимæйы фæсаууонмæ рагæй зыдтон. – Благодаря Варигка заочно я Тиму давно знал. (Дзасохты М., Дзæбидыры хъул)

Текъа æмæ Бекъа кæрæдзийы фæсаууонмæ зыдтой. – Тека и Бека были заочно знакомы друг с другом. (Айларты И.)

Хъуыддаг уый мидæг ис, æмæ поэт йæ уацмысы арæх аивы, ахуыр кæуыл стæм, ахæм формæ æмæ йын ратты ног хуыз, йæ хихуызон æнкъарæнтæ йын хуыздæр чи равдисдзæн, ахæм хуыз. – Дело в том, что поэт часто меняет ту форму своего произведения, к которой мы привыкли и придает ей тот новый вид, который лучше отобразит его самобытные эмоции. («Ирон ныхасы культурæ»)