yelbə

См. также в других словарях:

• yelbə — I (Cənubi Azərbaycan, Kürdəmir, Lənkəran, Şamaxı) quş adı. – Yelbə bicardan uşdi (Lənkəran); – O:çi tornan on yelbə tutdi (Şamaxı); – Bir dənə yelbə tutdum (Cənubi Azərbaycan) II (Laçın, Zəngilan) saç. – Arvatdar döyüşəndə bir birinin yelbəsinnən …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

• yelbə — is. zool. Çox iti yeriyən balaca köçəri quş. Dağa yelbə nə lazım; Girər qəlbə, nə lazım; Ağacda bar olmasa; Ona səlbə nə lazım. (Bayatı). Yelbə kimi – çox iti, çox tez, çox yeyin. Yelbə kimi getmək. Bu at yelbə kimi qaçır …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• suluğ — (Tabasaran) bataqlıq. – Suluğlarda yelbə çux uladu  Suluğu geniməx’ (Qazax) – eyni açılmaq. – Onun suluğu geηidi …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

• yelpə — I (Meğri) ətək. – Vəzir arvadın yelpəsinnən tutey, atey eşiyə II (Hamamlı) bax yelbə I …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti