-
1 virtus
virtūs, ūtis, f. [st2]1 [-] vertu, force morale, force d'âme. [st2]2 [-] valeur, vaillance, courage. [st2]3 [-] force, puissance, pouvoir, énergie, vigueur. [st2]4 [-] la Vertu (personnifiée). [st2]5 [-] propriété, perfection, qualité, mérite. [st2]6 [-] aide, secours, influence. [st2]7 [-] Ov. vertu, chasteté (de la femme). - appellata est ex viro virtus, Cic. Tusc. 2, 18, 43: la vertu a tiré son nom de vir. - virtutes continentiae, gravitatis, Cic. Mur. 10, 23: les vertus qui résident dans la maîtrise de soi, la gravité. - virtute deûm, Plaut. Aul. 2, 1, 44: avec l'aide des dieux.* * *virtūs, ūtis, f. [st2]1 [-] vertu, force morale, force d'âme. [st2]2 [-] valeur, vaillance, courage. [st2]3 [-] force, puissance, pouvoir, énergie, vigueur. [st2]4 [-] la Vertu (personnifiée). [st2]5 [-] propriété, perfection, qualité, mérite. [st2]6 [-] aide, secours, influence. [st2]7 [-] Ov. vertu, chasteté (de la femme). - appellata est ex viro virtus, Cic. Tusc. 2, 18, 43: la vertu a tiré son nom de vir. - virtutes continentiae, gravitatis, Cic. Mur. 10, 23: les vertus qui résident dans la maîtrise de soi, la gravité. - virtute deûm, Plaut. Aul. 2, 1, 44: avec l'aide des dieux.* * *Virtus, virtutis, pen. prod. Cic. Force et puissance, Vertu.\Spectata virtus belli domique. Horat. Esprouvee et congneue en temps de paix et de guerre.\Virtute tua. Plaut. Par ton aide.\Virtute formae id euenit, te vt deceat quicquid habeas. Plautus. De force de ta beaulté, ou De grande beaulté qui est en toy.\Mercis virtus. Plaut. La valeur de la marchandise.\Virtus. Cic. Perfection.\Virtus. Ci. Auctorité et puissance ou domination en la republique.\Virtus. Cic. Vertu.\L. Piso qui tanta virtute atque integritate fuit: vt, etc. Cic. Si vertueux et si entier, Si homme de bien, Si preudhomme.\Inuia virtuti nulla est via. Ouid. Vertu entre par tout.\Ardens virtus. Virgil. Vehemente.\Extendere virtutem factis. Virg. Accroistre sa gloire par faicts vertueux.\Inuoluere se sua virtute. Horatius. S'enveloper et se munir ou armer de sa vertu, se contentant d'icelle seule, sans rien demander à fortune.\Multare virtutem morte. Quintil. Faire mourir un homme pour avoir faict un acte vertueux.\Retinere virtutem. Tacit. Garder et entretenir.\Virtus. Quintil. Proprieté. -
2 virtus
virtūs, ūtis ( gen. plur. virtutium, App. Mag. 73; Paul. Nol. Carm. 10, 34; dat. and abl. VIRTVTEI, Inscr. Corp. Lat. 1, 30 and 34), f. [vir], manliness, manhood, i. e. the sum of all the corporeal or mental excellences of man, strength, vigor; bravery, courage; aptness, capacity; worth, excellence, virtue, etc.:I.virtus clara aeternaque habetur,
Sall. C. 1, 4:ni virtus fidesque vostra spectata mihi forent,
id. ib. 20, 2; id. J. 74, 1.In gen.A.Lit.:B.ita fiet, ut animi virtus corporis virtuti anteponatur,
Cic. Fin. 5, 13, 38:his virtutibus ornatus, modestiā, temperantiā, justitiā,
id. Off. 1, 15, 46; cf.:virtutes continentiae, gravitatis, justitiae, fidei,
id. Mur. 10, 23:virtus atque integritas,
id. Font. 13, 29:oratoris vis divina virtusque,
id. de Or. 2, 27, 120.—Transf., of animals, and of inanimate or abstract things, goodness, worth, value, power, strength, etc.:II.nam nec arboris, nec equi virtus (in quo abutimur nomine) in opinione sita est, sed in naturā,
Cic. Leg. 1, 16, 45:praedium-solo bono, suā virtute valeat,
Cato, R. R. 1, 2:merci pretium statui, pro virtute ut veneat,
Plaut. Mil. 3, 1, 131:navium,
Liv. 37, 24, 1:ferri,
Just. 11, 13, 11:herbarum,
Ov. M. 14, 357:oratoriae virtutes,
Cic. Brut. 17, 65:oratio habet virtutes tres,
Quint. 1, 5, 1:dicendi (opp. vitium),
id. 8, praef. §17: facundiae,
id. 12, 3, 9.—In partic.A.In the phrase deūm virtute, usu. with dicam, by the aid or merit of the gods, i. e. the gods be thanked (anteclass), Plaut. Trin. 2, 2, 65:B. 1.virtute deūm et majorum nostrūm,
id. Aul. 2, 1, 44; id. Capt. 2, 2, 71 dub.; cf. id. Mil. 3, 1, 85 and 90;so virtute eorum (i. e. majorum),
id. Trin. 3, 2, 17.—Lit.:2.est autem virtus nihil aliud quam in se perfecta et ad summum perducta natura,
Cic. Leg. 1, 8, 25:virtus est animi habitus naturae modo rationi consentaneus,
id. Inv. 2, 53, 159:cum omnes rectae animi affectiones virtutes appellentur... Appellata est ex viro virtus, etc.,
id. Tusc. 2, 18, 43; id. Inv. 2, 53, 159:nec vero habere virtutem satis est quasi artem aliquam, nisi utare... virtus in usu sui tota posita est,
id. Rep. 1, 2, 2:est in eo virtus et probitas et summum officium summaque observantia,
id. Fam. 13, 28, a, 2.—Transf., Virtue, personified as a deity, Cic. N. D. 2, 23, 61; 2, 31, 79; id. Leg. 2, 8, 19; 2, 11, 28; id. Phil. 14, 13, 34; Plaut. Am. prol. 42; Liv. 27, 25, 7; 29, 11, 13; Juv. 1, 115 al.—C.Military talents, courage, valor, bravery, gallantry, fortitude (syn. fortitudo), etc.:D.Helvetii reliquos Gallos virtute praecedunt, quod fere cottidianis proeliis cum Germanis contendunt,
Caes. B. G. 1, 1; cf. id. ib. 1, 2;1, 13: militum,
Sall. J. 52, 6; 62, 1:Claudi virtute Neronis Armenius cecidit,
Hor. Ep. 1, 12, 26:Scipiadae,
id. S. 2, 1, 72; cf. id. Epod. 9, 26; 16, 5; id. C. 2, 7, 11.—Obstinacy:iniqua,
Stat. Th. 11, 1. -
3 virtūs
virtūs ūtis, f [vir], manliness, manhood, strength, vigor, bravery, courage, excellence: virtus clara aeternaque habetur, S.: animi... corporis: virtutes continentiae, gravitatis, iustitiae, fidei: oratoris vis divina virtusque.—In war, courage, valor, bravery, gallantry, fortitude: Gallos virtute praecedere, Cs.: militum: Scipiadae, H.—Goodness, moral perfection, high character, virtue: est autem virtus nihil aliud nisi perfecta et ad summum perducta natura: cum omnes rectae animi adfectiones virtutes appellentur.—Person., as a goddess, Virtue: Virtutis templum, L., Iu.—Goodness, worth, merit, value, strength: nam nec arboris, nec equi virtus in opinione sita est, sed in naturā: navium, L.: Herbarum, O.* * *strength/power; courage/bravery; worth/manliness/virtue/character/excellence; army; host; mighty works (pl.); class of Angels -
4 virtus
virtūs, ūtis, f. (vir), ganz wie ἀρετή, eig. die Mannheit, d.i. alles, was den Mann in körperlicher u. geistiger Hinsicht ziert u. adelt, u. zwar: I) appellat.: A) im allg.: 1) eig., die Tüchtigkeit, Tauglichkeit, Vorzüglichkeit, Tugend, die tüchtigen Eigenschaften, Vorzüge, Verdienste, die den Mann zieren, corporis, animi, Cic.: virtutibus lenioribus erat ornatus, modestiā, temperantiā, iustitiā, Cic.: vis illa divina virtusque, Cic.: ob virtutes certissimum exitium, Tac.: edepol virtutis (= virtutes) qui tuas nunc possit collaudare, Plaut.: dah. virtute alcis, durch jmds. Hilfe, Vermittelung, Plaut. – 2) übtr., v. Tieren, ebenso v. Sachen, die Güte, Tüchtigkeit, tüchtige Eigenschaft, der Wert, die Kraft, der Nachdruck, equi, Cic.: mercis, Plaut.: navium, Liv.: ferri, Iustin.: herbarum, Ov.: oratoriae virtutes, Cic.: virtus u. virtutes animi et ingenii, Lact. 5, 17, 4 u. de ira 7, 4: memoriae duplex virtus, facile percipere et fideliter continere, Eigenschaft, Cic.: cum quadam virtute, Quint.: virtute formae evenit, du hast es deiner Schönheit zu danken, daß usw., Plaut. – B) insbes.: 1) die männliche Vollkommenheit, die Tugend, Tugendhaftigkeit, der tugendhafte Wandel, die Moral, tantā virtute, so tugendhaft, Cic.: honesta in virtute ponuntur, Cic.; vgl. Cic. Tusc. 2, 43; de inv. 2, 159. – dah. auch die Ansicht, die die Menschen von der Tugend haben, die Moral, Hor. sat. 1, 3, 42. – 2) die kriegerische Tüchtigkeit, der kriegerische Mut, die Tapferkeit, Cic., Caes. u. Liv.: auch mit näheren Bestimmungen, rei militaris, Cic.: bellandi, Cic.: militaris, Cic.: virtutis est (es ist ein Zeichen von Mut) m. Infin., non mutare mentem, Heges. 5, 53 in. – Plur. virtutes, tapfere-, ausgezeichnete Taten, Heldentaten, Nep. Hann. 12, 5. Tac. Germ. 18. – 3) in schwierigen Lebensverhältnissen, in Gefahren, der Mut, die Herzhaftigkeit, Standhaftigkeit, nisi virtute et animo restitissem, mit Mut u. Kraft, Cic.: im üblen Sinne, iniqua, Stat. Theb. 11, 1. – 4) eine übermenschliche Kraft, ein Wunder, virtutem edere, Sulp. Sev. chron. 1, 43, 7. – II) personif., die Göttin Virtus, Cic. de nat. deor. 2, 61 u. 79. Liv. 27, 25, 7 u. 29, 11, 13. – / Archaist. Dat. Sing. virtutei, Corp. inscr. Lat. 1, 30 u. 34; Abl. virtutei Corp. inscr. Lat. 1, 34. – Genet. Plur. auch virtutium, Apul. apol. 73. Paul. Nol. carm. 10, 34. Iul. Val. 2, 21 Mai (Kübler p. 82, 22 virtutum). Itin. Alex. 48, (111).
-
5 virtus
virtūs, ūtis, f. (vir), ganz wie ἀρετή, eig. die Mannheit, d.i. alles, was den Mann in körperlicher u. geistiger Hinsicht ziert u. adelt, u. zwar: I) appellat.: A) im allg.: 1) eig., die Tüchtigkeit, Tauglichkeit, Vorzüglichkeit, Tugend, die tüchtigen Eigenschaften, Vorzüge, Verdienste, die den Mann zieren, corporis, animi, Cic.: virtutibus lenioribus erat ornatus, modestiā, temperantiā, iustitiā, Cic.: vis illa divina virtusque, Cic.: ob virtutes certissimum exitium, Tac.: edepol virtutis (= virtutes) qui tuas nunc possit collaudare, Plaut.: dah. virtute alcis, durch jmds. Hilfe, Vermittelung, Plaut. – 2) übtr., v. Tieren, ebenso v. Sachen, die Güte, Tüchtigkeit, tüchtige Eigenschaft, der Wert, die Kraft, der Nachdruck, equi, Cic.: mercis, Plaut.: navium, Liv.: ferri, Iustin.: herbarum, Ov.: oratoriae virtutes, Cic.: virtus u. virtutes animi et ingenii, Lact. 5, 17, 4 u. de ira 7, 4: memoriae duplex virtus, facile percipere et fideliter continere, Eigenschaft, Cic.: cum quadam virtute, Quint.: virtute formae evenit, du hast es deiner Schönheit zu danken, daß usw., Plaut. – B) insbes.: 1) die männliche Vollkommenheit, die Tugend, Tugendhaftigkeit, der tugendhafte Wandel, die Moral, tantā virtute, so tugendhaft, Cic.: honesta in virtute ponuntur, Cic.; vgl. Cic. Tusc. 2, 43; de inv. 2, 159. – dah. auch die Ansicht, die die Menschen von der Tugend haben,————die Moral, Hor. sat. 1, 3, 42. – 2) die kriegerische Tüchtigkeit, der kriegerische Mut, die Tapferkeit, Cic., Caes. u. Liv.: auch mit näheren Bestimmungen, rei militaris, Cic.: bellandi, Cic.: militaris, Cic.: virtutis est (es ist ein Zeichen von Mut) m. Infin., non mutare mentem, Heges. 5, 53 in. – Plur. virtutes, tapfere-, ausgezeichnete Taten, Heldentaten, Nep. Hann. 12, 5. Tac. Germ. 18. – 3) in schwierigen Lebensverhältnissen, in Gefahren, der Mut, die Herzhaftigkeit, Standhaftigkeit, nisi virtute et animo restitissem, mit Mut u. Kraft, Cic.: im üblen Sinne, iniqua, Stat. Theb. 11, 1. – 4) eine übermenschliche Kraft, ein Wunder, virtutem edere, Sulp. Sev. chron. 1, 43, 7. – II) personif., die Göttin Virtus, Cic. de nat. deor. 2, 61 u. 79. Liv. 27, 25, 7 u. 29, 11, 13. – ⇒ Archaist. Dat. Sing. virtutei, Corp. inscr. Lat. 1, 30 u. 34; Abl. virtutei Corp. inscr. Lat. 1, 34. – Genet. Plur. auch virtutium, Apul. apol. 73. Paul. Nol. carm. 10, 34. Iul. Val. 2, 21 Mai (Kübler p. 82, 22 virtutum). Itin. Alex. 48, (111). -
6 virtus
virtus virtus, utis f мужество, доблесть -
7 virtus
virtus virtus, utis f храбрость -
8 virtus
virtus virtus, utis f добродетель -
9 virtus
virtus virtus, utis f благородство -
10 virtus
I virtūs, ūtis (gen. pl. um, редко ium) f. [ vir ]1) мужественность, мужество, храбрость, стойкость (ducis in consilio posita est v. militum PS); энергия, сила (animi, corporis C); доблесть (militaris C; v. est militis decus L)v. bellandi или rei militaris C — воинская доблесть (res gestae, quae omnium anteponuntur virtutibus Nep)2) pl. доблестные дела, героические подвиги ( de suis virtutibus multa praedicare Cs)3) превосходное качество ( mercis Pl); отличные свойства, достоинства (arboris, equi C); талант, дарование ( oratoris C)aliquid virtute adipisci C — достигнуть чего-л. благодаря (своим) достоинствам (заслугам)v. memoriae C — прекрасная памятьv. navium L — отличное качество кораблейv. formae Pl — красота4) добродетель, нравственное совершенство, нравственная порядочность, душевное благородство (est in eo v. et probitas C)est v. nihil aliud, quam ad summum perducta natura C — добродетель есть не что иное, как доведённая до совершенства природаII Virtūs, ūtis f. -
11 virtus
1) мужество, храбрость, virtus bellica, militum (1. 12 pr. 21 pr. D. 49, 15. 1. 1 § 6 D. 3, 1). 2) качество, свойство, сущность (1. 7 D. 1, 3). 3) tuae virtutes, как титул (1. 6 C. 10, 63).Латинско-русский словарь к источникам римского права > virtus
-
12 VIRTUS
power, virtue - сила, добродетель, действие; совершенство или сила для произведения чего-то позитивного; ее можно назвать предрасположенностью совершенного к совершенному, в этом она является предрасположенностью, дающей право возможности достичь действительного блага. Добродетель также берется как сила, таким образом противопоставляется сущности. Этот смысл представлен в выражении "фактически". В его этическом смысле добродетель является странствием к интеллектуальному и моральному совершенству. Так, Бэкон считает ее второй в градации ступеней внутреннего опыта. -
13 virtus
manliness, excellence, character, worth, courage. -
14 virtus
, utis f1) мужество, храбрость, доблесть;2) добродетель -
15 Virtus post nummos
см. Ó civés, civés, quaerénda pecúnia prímum (e)st, Vírtus póst nummósДобродетель после денег.Кантемиру нравилось, что "Гораций сам всегда говорит и показать тщится несостоятельность - принципа: virtus post nummos" (Г. В. Плеханов, История русской общественной мысли.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Virtus post nummos
-
16 Virtus antīqua
Старинная доблесть.Он прекрасно спел один из лучших романсов Глинки Virtus antiqua. (П. И. Чайковский, Третье и четвертое симфоническое собрание русского музыкального общества. Итальянская опера.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Virtus antīqua
-
17 VIRTUS COGITATIVA
the cogitative faculty - познавательная способность; высшая способность чувствующей души, главенствующая над всеми другими способностями, замещающая разум у животных (согласно таким философам как Бэкон); подобно тому, как паук плетет паутину, как ласточка строит свое гнездо, так и благодаря этой способности человек мечтает. Согласно таким философам как Фома Аквинский, высшая чувственная сила называется мышлением и присуща она только человеку, у которого рациональная душа возвышается над чувственностью, в то время как у животных эта функция заменена естественными реакциями (инстинктами); Фома выделяет два типа способностей (In lib. IInde An. lect. 1, 398): "Познавательная способность (мышление) познает индивидуальную вещь как существующую в общей природе, и так происходит до тех пор, пока индивидуальная вещь соединена с интеллектуальной способностью в том же самом субъекте. Следовательно, она познает человека таким как он есть, и лес таким как он есть на самом деле. Человек судит об индивидуальной вещи не как о природном существе, но как о связанном с некоторыми действиями и страданиями, так овца судит о своем ягненке не как о таковом, а как о нуждающемся в ее молоке, и о траве, как о доступной пище. В то время как другие индивидуальные вещи, на которые не распространяются действия и страдания, не могут быть никаким образом постигнуты их естественной познавательной способностью. Поэтому естественное мышление дано животным для того, чтобы оно могло направлять их действия и страдания или обуздывать их. -
18 VIRTUS AFFECTIVA
affective power - эмоциональная сила. -
19 VIRTUS APPREHENSIVA
apprehensive power - познавательная, схватывающая сила. -
20 Vírtus ést mediúm vitiór(um) utrímque redúctum
Доблесть в средине лежит меж пороков равно удаленных.(Перевод Н. Гинцбурга)Гораций, "Послания", I, 18, 9.Гораций здесь воспроизводит одно из положений перипатетической этики: Аристотель, "Никомахова этика", II, 6: Добродетель - середина дух зол - избытка и недостатка. (Перевод Э. Радлова)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Vírtus ést mediúm vitiór(um) utrímque redúctum
См. также в других словарях:
VIRTUS — Littéralement, la «virtus » est la qualité propre du vir , c’est à dire du mâle. Aussi la première acception du mot fut elle de désigner le courage physique dont doit faire preuve le soldat sur le champ de bataille. En ce sens, la notion de… … Encyclopédie Universelle
Virtus — Тип Программа мгновенного обмена сообщениями Разработчик Rambler Написана на AIR Операционная система Кроссплатформенное … Википедия
VIRTUS — apud Roman. pro Dea colebatur; quorum primus ei fanum posuit Scipio Numantinus: deinde ei aedem vovit in Callia, ad Clastidium M. Marcellus primô suô Consulatu, quam etiam eius fil. ad portam Capenam 17. annis postea dedicavit. Liv. l. 27. c. 25 … Hofmann J. Lexicon universale
virtuš — vȋrtuš m DEFINICIJA reg. krepost, vrlina SINTAGMA husarski virtuš pov. stil života i ophođenja, moral i ukupnost njegovanih vrlina u husarskim jedinicama i rodu vojske ETIMOLOGIJA mađ. virtus ← lat.: krepost, snaga … Hrvatski jezični portal
Virtus — (lat.), 1) die männliche Kraft, Männlichkeit,[615] Mannheit, das Betragen, Haltung, That, wie sie einem Mann in der vollkommensten Bedeutung des Worts zukommt, daher 2) Tapferkeit; als Personifikation abgebildet auf einem Brustharnisch sitzend u … Pierer's Universal-Lexikon
Virtus — (lat., »Mannheit«), Tapferkeit, Tugend; auch Personifikation der Tapferkeit, bei den Römern mit Honos (s. d.) verbunden und verehrt. Auf Münzen erscheint sie mit reichverziertem Helm, einen Fuß auf einen Harnisch setzend. Künstlerisch… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Virtus — Virtus, lat., Mannhaftigkeit, Tapferkeit, Tugend; virtuti et merito, der Tugend und dem Verdienste; virtuti in bello, der Tapferkeit im Kriege; virtuell, kräftig, dem Wesen nach; virtuelle Kraft, die nicht actuelle, im Augenblick nicht wirksame… … Herders Conversations-Lexikon
virtus — index merit, prowess (bravery), worth Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
vîrtuš — m reg. krepost, vrlina ∆ {{001f}}husarski ∼ pov. stil života i ophođenja, moral i ukupnost njegovanih vrlina u husarskim jedinicama i rodu vojske ✧ {{001f}}mađ. ← lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
Virtus — Vìrtus ž DEFINICIJA mit. rimska božica ratničke hrabrosti i njezino utjelovljenje … Hrvatski jezični portal
Virtus — The word virtus has several English equivalencies; primary among these are valor , manliness , excellence , courage , character , and worth . As such, Virtus is commonly found in mottos of universities and other entities. Virtus may also refer to … Wikipedia