-
1 force
I[fɔ:s] n ուժ, զորություն. physical/tremendous/ destructive force ֆիզիկական/հսկա յա կան/ կոր ծանիչ ուժ. driving, impelling force շարժիչ ուժ. attractive force ձգողության ուժ. legal forces իրավա բանական/օրինական ուժեր. force majeure ֆորս մաժոր, անհաղթահարելի ուժ. ար տակարգ իրավիճակ. the force of gravity ձգո ղա կանու թյան ուժ. by force ուժով. brute force կոպիտ ուժ. with all one’s force ամբողջ ուժով. market forces շուկա յական մեխանիզմներ. by force of habit սո վորու թյան ուժով. be in force ուժի մեջ լինել. come/ enter into force ուժի մեջ մտնել. (բռնություն) take, seize by force բռնի ուժով վերցնել. We had to use force Ստիպված էինք բռնու թյուն գործադրել. by force of հետևանքով, պատ ճառով. forces զինված ուժեր join forces ուժե րը համախմբել. police forces ոստ ի կա նու թյուն. armed/sea/naval/air forces զինված/ռազ մա-ծո վային/օդային ուժեր. ground forces ցա մաքային ուժերII[fɔ:s] v ստիպել, հարկադրել. բռնանալ, ուժ գործադրել. Circumstances forced him Հանգամանքները ստիպեցին նրան. be forced to ստիպված լինել եզրահանգել. force oneself իրեն ստիպել. force the pace տեմպերն արագաց նել. force pupils փխբ. աշակերտներին գերծ անրաբեռնել. force a lock/the door կող պեքը/դուռը կոտրել. force a plant (արհետա կա նորեն) արագացնել բույսի աճը
См. также в других словарях:
use force upon — index coerce Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
use force — do something with excessive strength, cause something to work by applying strength … English contemporary dictionary
Force concentration — is the practice of concentrating a military force, so as to bring to bear such overwhelming force against a portion of an enemy force that the disparity between the two forces alone acts as a force multiplier, in favour of the concentrated forces … Wikipedia
force — 1 n 1: a cause of motion, activity, or change intervening force: a force that acts after another s negligent act or omission has occurred and that causes injury to another: intervening cause at cause irresistible force: an unforeseeable event esp … Law dictionary
force — [fôrs, fōrs] n. [ME < OFr < VL * fortia, * forcia < L fortis, strong: see FORT1] 1. strength; energy; vigor; power 2. the intensity of power; impetus [the force of a blow] 3. a) physical power or strength exerted against a person or… … English World dictionary
Force-feeding — Force feeding, which in some circumstances is also called gavage, is the practice of feeding a person or an animal against their will. Force feeding of humans Force feeding is generally carried out by passing a tube through the nose into the… … Wikipedia
use violence — use force, take by means of strength … English contemporary dictionary
Use of force by states — The use of force by states is controlled by both customary international law and by treaty law. The UN Charter reads in article 2(4):All members shall refrain in their international relations from the threat or use of force against the… … Wikipedia
force — forceable, adj. forceless, adj. forcer, n. forcingly, adv. /fawrs, fohrs/, n., v., forced, forcing. n. 1. physical power or strength possessed by a living being: He used all his force in opening the window. 2. strength or power exerted upon an… … Universalium
force — I n. compulsion violence 1) to apply, resort to, use force 2) to renounce (the use of) force 3) armed; brute; deadly; moral; physical; spiritual force military power 4) to marshal, muster, rally one s forces; to join forces with 5) armed,… … Combinatory dictionary
force — /fɔs / (say faws) noun 1. strength; impetus; intensity of effect. 2. might, as of a ruler or realm; strength for war. 3. strength or power exerted upon an object; physical coercion; violence: to use force in order to do something; to use force on …
