Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

uni

  • 1 UNA

    (uni, unda, unat), v.
    1) to be content in a place (Tumi undi eigi í Flateyju);
    2) to dwell, abide, in a biblical sense (una í helgum friði);
    3) to enjoy, be happy in, content with a thing;
    þeir undu illa sínum hlut, they were much dissatisfied with their lot;
    una lífi, to enjoy life;
    una vel við ráð sitt, to be content with one’s lot;
    uni (imperat.) þú vel við, be content!
    una sér, una við sik, to be happy, feel at ease;
    * * *
    pres. uni; pret. unði, later undi; subj. ynði; imperat. uni, Glúm. 354, Fas. i. 146, Eb. l. c.; part. unat: [a Goth. wunan is assumed from the participle unwunands = ἀδημονων, Phil. ii. 26; the word prop. means to dwell, abide; A. S. wunian; Old Engl. to wone; Germ. wohnen]:—to abide, dwell; börn áttu þau bjoggu ok unðu, dwelt and abode, Rm.; fiskr unir í flóði, the fish lives in water. Gm.; hér munda ek eðli una, Fsm.
    2. to dwell, abide, in a Biblical sense; með Guði unir sá er unir í helgum friði, Hom. 5; una skolu vér í elsku Guðs ok náungs, … sá er unir í ástinni í Guði unir ok Guð í honum, Hom. (St.), rendering of Lat. manet.
    II. but mostly, as in the Goth. word above cited, in a special sense, to dwell on, enjoy, be happy in, content with a thing, with dat.; þangat sem hann hafði áðr lengst verit ok sínu ráði bezt unat, Fms. i. 135; Gullharaldr undi þá miklu verr enn áðr, was still less at his ease, 83; gamni mær unði, enjoyed her luck, Hbl.; at hóm sér né ynðit, Am. 54; hvártki sér unði, 86; una lífi, to enjoy life, Hkv. 1. 54; eigðú um aldr þat ok uni dóttir, Gkv. 2. 32; ok unandi auði stýra, ok sitjandi sælu njóta, Skv. 3. 16; ok uni allvel meðan svá er búit, Sturl. i. 206; una munda ek með þér, ef þú fengir mér konu þá er …, Fms. i. 289; þótti Hallfreði svá mikill skaði at um Ólaf konung at hann undi öngu, iii. 24; hann unði sér engu, was restless and unhappy, Fs. 113; hann unði lítt eptir Gunnlaug, Ísl. ii. 273; uni (imperat.) nú við þat, Fas. i. 146; uni þú nú vel við, Eb. 117 new Ed.; en þu uni við svá vel sem þú vill, Glúm. 354; una vel sínu ráði, Fb. i. 116; skalt þú fara ok una vel við ráð þitt. Nj. 11; þeir undu við it versta, 251; Þórólfr unir ílla við sinn hlut, Ld. 40; uni ek því bezt við æfi mína. Fs. 21.
    2. sayings; unir auga neðan á sér, Völs. R.; þar er allr sem unir, Vídal. ii. 62; sæll er hinn er unir sínu, happy is he who is content with his lot, Edda (Ht.), in a ditty by bishop Klæng; öng er sorg verri en sér öngu at una, Hm. 94.

    Íslensk-ensk orðabók > UNA

  • 2 húsa

    (að), v. to build houses, furnish with houses (Uni húsaði þar).
    * * *
    að, ‘to house,’ build houses; húsa konungs garð, Ó. H. 43; húsa land, Grág. ii. 211; þann hluta landsins er ekki var húsaðr, Glúm. 335; Uni húsaði þar, Landn. 246; húsa ok göra kirkju, Fms. vii. 110; húsa upp, to repair, Fas. ii. 342.
    2. to shelter (= hýsa), N. G. L. i. 322.
    3. [húsi], to case, B. K. 34, of laths.

    Íslensk-ensk orðabók > húsa

  • 3 ÞÝÐA

    I)
    (-dda, -ddr), v.
    1) to win over, attach; þýða sér, to attach to oneself (hann ferr víða um lönd ok þýddi sér fólkit);
    2) to explain, interpret (þýða draum);
    3) to signify (hvat ætlar þú þenna draum þýða?);
    4) refl., þýðast e-n, to attach oneself to, associate with one; þýðast e-n með vináttu, to be on a friendly footing with one; þýðast e-m = þýðast e-n; Uni þýddist þórunni, dóttur Leiðólfs, U. paid court to Th., daughter of L.; þýðast til e-s, undir e-n, to attach oneself to, pay homage to, submit to (vildu þeir heldr þýðast undir hans konungdóm en undir Svía-konung; þýddust til hans margir höfðingjar af öðrum löndum).
    f. attachment, love.
    * * *
    d, [O. H. G. djuten: Dutch duiden; Germ. deuten; Dan. tyde; the word is better derived from Goth. þjuda than from þjuþ = bonum]:—prop. to associate, attach; þýða sér, to attach to oneself; hann ferr víða um lönd ok þýddi sér fólkit, Fms. iii. 272.
    II. to explain, interpret; þýða draum, to interpret a dream, Fms. viii. 12, passim: þýða bók, to comment on a book; björg ok steina þýddu þeir móti tönnum, Edda (pref.) 145.
    2. to signify; hvat ætlar þú þenna draum þýða? Ld. 316; at hann (the dream) þýði annat enn ek göri ór honum. Fms. v. 341, x. 147, v. l.; ‘communio’ þýðir samneyti, Hom. 141; það þýðir svá, 655 xxiii. 1, Stj., Barl., Mar., passim.
    III. reflex., with acc. to attach oneself to, associate with; öllum þeim er þá þýðask ok í þeirra embætti bindask, Sks. 358; Haraldr var vinsæll af sínum mönnum, honum (hann?) þýddusk gamlir menn með speki-ráðum, Fms. x. 178; þýðask e-n með vináttu, to pay one homage and friendship, Eg. 20; at hann mundi fá virðing mikla af konungi ef þeir vildi hann þýðask, 17; Uni þýddisk Þórunni dóttur Leiðólfs, U. made love to Th., daughter of L., Landn. 246; hann settisk á húsit hjá álptinni ok vildi þýðask hana, Ísl. ii. 195, Fas. i. 18, Bs. i. 375; setið svá fylkingar yðrar, at þeir þýðisk eigi svá skjótt skóginn, sem þeim er títt til, Fms. vi. 62; skaltú þá fyrst þýðask ok göra þér at vinum, Sks. 284 B: hann þý;ddisk eigi leika né lausung, Bs. i. 90.
    2. with prepp.; þýðask undir e-n, or til e-s, to attach oneself to, asiociate with, pay homage to, or the like; vildu þeir heldr þýðask undir hans konungdóm en undir Svía-konung, Hkr. i. 137, H. E. i. 459; hann var mikill höfðingi ok eigu vér með öngu móti at þýðask undir ( submit to) nokkut forboð, … þýddusk til hans margir höfðingjar af öðrum löndum ( paid him homage), Fms. ix. 450; at eigi þýðisk flærðsamir guðir til várra ákalla, Sks. 308.
    3. pass. (Latinism) to be interpreted; Lazairus þýðisk svá sem boginn, Greg. 23; hirðmaðr þýðisk svá sem hirzlu-maðr, Sks. 272; svá þýðisk nafn Kirkju sem þinghús, 784.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞÝÐA

  • 4 BÚ

    n.
    1) household, farming;
    þat er bú, er maðr hefir málnytan smala, it is ‘bú’, if a man has a milking stock;
    gøra, setja, reisa bú, to set up a home for oneself;
    bregða búi, to give up farming;
    eiga bú við e-n, to share a household with one;
    fara búi, to remove one’s household;
    vera fyrir búi, to manage a household;
    búa búi sínu, to have one’s own household;
    búa úmegðarbúi, to have many dependants (unable to work);
    2) the stock of a farmstead (sumir lágu úti á fjöllum með bú sín);
    drepa niðr bú, höggva bú, to kill or destroy one’s stock;
    einskis þurfti í bú at biðja, there was plenty of everything;
    4) farm, estate;
    fara milli búa sinna, to go from one estate to another;
    eiga bú, to own an estate;
    5) home, house (reið Hrútr heim til bús síns);
    vera at or á búi með e-m, to live at one’s house.
    * * *
    n. [Hel. bû = domicilium; O. H. G. bû; mod. Germ. bau = tillage, cultivation; Hel. also uses beo or beu, = seges, cp. also Teut. bouwt = messis, in Schmeller Heliand Glossary:—the root of this word will be traced more closely under the radical form búa; here it is sufficient to remark that ‘bú’ is an apocopate form, qs. ‘bug’ or ‘bugg;’ the root remains unaltered in the branch to which Icel. bygg, byggja, and other words belong]
    1. a house; bú and bæ (býr) are twins from the same root (bua); bær is the house, bú the household; the Gr. οικος (Ϝοικος) embraces both; þeir eta upp bú mitt, Od. i. 251; biðla til móður minnar og eyða búi hennar, 248; bú mitt er á förum, iv. 318; gott bú, ix. 35; etr þú upp bú hans bótalaust, xvi. 431; svo hann er fær uni að veita búinu forstöðu, xix. 161; hús og bújörð, og góðan kvennkost, xiv. 64; the Prose Translation by Egilsson. In the Northern countries ‘bú’ implies the notion of living upon the produce of the earth; in Norway and esp. in Icel. that of living on the ‘milk’ (málnyta) of kine, ewes, or she-goats; þat er bú, er maðr hefir málnytan smala, it is ‘bú’ if a man has a milking stock, Grág. i. 158; the old Hm. says, a ‘bú,’ however small it be, is better to have than not to have; and then explains, ‘though thou hast but two she-goats and a cottage thatched with shingle, yet it is better than begging;’ Icel. saying, sveltr sauðlaust bú, i. e. a sheepless household starves: ‘bú’ also means the stores and stock of a household; göra, setja, reisa bú, to set up in life, have one’s own hearth, Bs. i. 127, Bb. 1. 219, Sturl. i. 197, Eb. 40; bregða búi, to give up farming or household; taka við búi, to take to a farm, Sturl. i. 198; eiga bú við e-n, to share a household with one, 200; ráðask til bús, id.; fara búi, to remove one’s household, flit, 225; hafa bú, hafa rausnar-bú, 226; eiga bú, iii. 79, Eg. 137: allit. phrases, börn og bú, Bs. ii. 498; bóndi er bú-stólpi, bú er landstólpi, the ‘bóndi’ is the stay of the ‘bú,’ the ‘bú’ is the stay of the land; búa búi sínu, Fas. iii. 312; búa umegðar-búi, to have a heavy household (many children), K. Þ. K. 90; hafa kýr ok ær á búi, Nj. 236: housekeeping, in the phrase, eiga einkis í bú at biðja, to have plenty of everything, Bs. i. 131, 132; bæði þarf í búit mjöl ok skreið, Nj. 18: home, house, reið Hrútr heim til bús síns, 4; á búi, adv. at home, Fms. iv. 256, Hm. 82.
    2. estates; konungs-bú, royal demesnes; þar er bú hans vóru, Eg. 42, 43, Landn. 124, fara milli búa sinna, to go from one estate to another, id.; eiga bú, to own an estate.
    3. the stock in a farmstead; sumir lágu úti á fjöllum með bú sín, Sturl. iii. 75; drepa niðr bú, höggva bú, taka upp bú, to kill or destroy one’s stock, Fms. ix. 473, Stj. 90.
    COMPDS: búsafleifar, búsbúhlutir, búsefni, búsfar, búsforráð, búsgagn, búshagr, búshlutir, búshægindi, búskerfi, bústilskipan, búsumsvif, búsumsýsla.

    Íslensk-ensk orðabók > BÚ

  • 5 DYNGJA

    f. a lady’s bower (brúðrin sat í dyngju sinni uni daginn).
    * * *
    u, f.
    1. a lady’s bower, in old Icel. dwellings, Eg. 159, Nj. 66, Bjarn. 68, Rd. 270, Korm. 10, Fs. 88, Gísl. 15; in those passages it is different from ‘stofa,’ and seems to have been a detached apartment: [as to the root, cp. A. S. dyng, O. H. G. tunc, Engl. dungeon;—the common sense prob. being that both the bower and the dungeon were secluded chambers in the inner part of the house or castle]:—Trolla-dyngjur, a mountain in Icel., a bower of giantesses.
    2. a heap, dung, Dan. dynge, (mod.)

    Íslensk-ensk orðabók > DYNGJA

  • 6 FREST

    n. delay, respite; á viku fresti, at the end of a week; also pl., þótt frestin væri löng, although the delay was long; ljá e-m fresta, to give one respite; selja á f., to sell on credit.
    * * *
    usually n. pl., but also f. sing. (in mod. usage frestr, m.), delay; löng frest, Fms. ii. 216: ok væri þar lögð frest á, Hkr. i. 292; þessi frest, Stj. 446; þó at frestin væri löng, Fms. v. 72; biðja sér fresta, ii. 114, Rb. 364; ljá e-m fresta um e-t, Fms. iv. 225, Hom. 33; Uni kvað sér ílla líka öll frestin, Fs. 32: the saying, frest eru ílls bezt, Fms. v. 294,—mod., frestr er á illu bestr: the phrase, selja á frest, to sell on credit, Vápn. 7, Sturl. 91, Gísl. 12; hence frest-skuld, f. credit, Snót 62.

    Íslensk-ensk orðabók > FREST

  • 7 HLAUPA

    * * *
    (hleyp; hljóp, hljópum; hlaupinn), v.
    1) to leap, jump (hann hljóp meirr en hæð sina);
    hljópu þeir á hesta sína, they sprang upon their horses;
    hlaupa fyrir borð, útbyrðis, to leap overboard;
    hlaupa á sund, to leap into the water;
    hlaupa upp, to spring to one’s feet, start up (þá hljópu varðmerm upp);
    2) = renna, to run (þeir hlaupa eptir, en hann kemst á skóg undan);
    refl., hlaupast á brott, to run away;
    3) of a river, to flood;
    hjlópu vötn fram ok leysti árnar, the waters rose in flood and the ice was broken;
    of ice, mikit svell var hlaupit upp ( there was a great sloping sheet of ice) öðru megin fljótsins;
    4) with preps.:
    hlaupa at e-m, hlaupa á e-n, to attack one;
    hlaupa á, to come suddenly on, spring up, of a gale (þá hljóp á útsynningr steinóði);
    hlaupa saman, of a wound, to heal over;
    hlaupa í sundr, to open up again (sárit var hlaupit í sundr).
    * * *
    pres. hleyp, pl. hlaupum; pret. hljóp, hljópt, hljóp, pl. hljópum, mod. hlupum; pret. subj. hlypi, hlœpi, Fms. x. 364, hljópisk, Ó. H. 246; part. pass. hlaupinn; subj. hlæpi, Ó. H. 118; læpizk, O. H. L. 82; but hlypi, Hom. 158, Ó. T. 68, l. 24: [Ulf. hlaupan = ἀναπηδαν, Mark x. 50; A. S. hleâpan, pret. hleop; Scot. loup, part. loppen; Engl. leap; Hel. hlôpan; O. H. G. hlaufan; Germ. laufen; Swed. löpa; Dan. löbe]:—to leap, jump, which, as in Engl., is the proper meaning of the word, and hence of any sudden motion, to leap or start up; hann hljóp meir en hæð sína ok eigi skemra aptr en fram fyrir sik, Nj. 29; hann hleypr ór loptinu ofan ok á straetið ok kemr standandi niðr, Fms. xi. 117; hljóp hann þá út af múrinum, i. 104; hlaupa yfir háfar stengr, viii. 207; hljópu þeir þá á hesta sína, they leaped on their horses, Nj. 263; Atli hleypr upp á skip at Rúti, 9; ef fé hleypr löggarð, if cattle leap over a fence, Grág. ii. 262; Kári hljóp upp við lagit ok brá í sundr við fótunum, Nj. 253; h. fyrir borð útbyrðis, to leap overboard, Eg. 124, Fms. x. 363, 364; Egill hljóp yfir díkit, Eg. 530; þat segja menn at á sitt borð hlœpi hvárr þeirra Ólafs konungs, Fms. x. 364; Hrungnir varð reiðr ok hleypr upp á hest sinn, Edda 57; hljópu þeir til vápna sinna, Eg. 121; Kjartan hljóp á sund ( leaped into the water) ok lagðisk at manninum, Bs. i. 18; Kári hljóp á spjótskaptið ok braut í sundr, Nj. 253; en þriði hljóp ( leaped) á skipit út, Eg. 220; var þar at hlaupa ( to climb) upp á bakka nokkurn, id.; hann hljóp at baki Kára, Nj. 253; hann kastar verkfarunum ok hleypr á skeið, and took to his heels, Njarð. 370; hann hljóp báðum fótum í gögnum skipit, Edda 36: of a weapon, bryntröllit hljóp út um bringuna, Ld. 150; hljóp þá sverðit ( it bounded) Kára á síðuna Móðólfi, Nj. 262.
    β. with prepp.; h. upp, to spring to ones feet, start up; þá hlupu varðmenn upp, Eg. 121; þá hljóp Kjartan upp ok afklæddisk, Bs. i. 18; ok eptir örvar-boði hljóp upp múgr manns, Fms. i. 210; h. yfir, to jump over, metaph. to skip, Alg. 262; hlaupa yfir eða gleyma, H. E. i. 486; h. frá e-m, to run away from, desert one, Grág. i. 297; h. af, to be left, remain, Rb. 234, 494 (afhlaup).
    2. special usages; a law term, to assault; hlaupa til manns lögmætu frumhlaupi, Grág. ii. 7: of fury, sickness, pain, to burst out, í hvert sinn er æði eðr reiði hljóp á hann, Fms. i. 15; en er hann var búinn hljóp fæli-sótt at honum, iv. 284: of pain, hljóp blástr í búkinn, Grett. 137 new Ed.: of fire, sagði at jarðeldr var upp kominn, ok mundi hann h. á bæ Þórodds goða, Bs. i. 22: of a river, to flood, áðr Almanna-fljót leypi (i. e. hleypi, hlypi) var þat kallat Rapta-lækr, Landn. 266; þessa sömu nótt kom þeyr mikill ok hlupu vötn fram ok leysti árnar, the waters rose in flood and the ice was broken, Sturl. iii. 45: of ice, mikit svell var hlaupit upp öðru megin fljótsins ok hált sem gler, a great hummock of ice rose up, Nj. 144; hljóp upp kúla, a wheal sprung up from a blow, Il. ii. 267; h. saman, sundr, of a wound; var skeinan saman hlaupin svá náliga þótti gróin, Grett. 152; sárið var hlaupit í sundr, the wound had broken out again, id.: of a gale, þá hljóp á útsynningr steinóði, Eg. 600:—of milk, blood, to curdle, coagulate, (cp. North. E. loppert = coagulated; so, leper-blode = clotted blood in the Old Engl. poem Pricke of Conscience, l. 459.)
    II. to run, but rarely in old writers, [Dan. löbe; Germ. laufen]; eigi hljóp hann at seinna, Ásbjörn hljóp heim, id. (but from a paper MS.); þeir hlaupa eptir en hann kemsk á skóg undan, Nj. 130; jarl eggjar menn at h. eptir honum, 132: freq. in mod. usage.
    III. reflex. to take oneself off, to run away; ef þræll leypsk, N. G. L. i. 34; þá vildi Uni hlaupask á braut með sína menn, Landn. 246; við þann mann er hleypsk frá ómaga, Grág. i. 297; ef maðr hleypsk á brott af landi er sekr er orðinn, 96; þat var á einhverri nátt at Steinn hljópsk á braut ór bænum, Fms. iv. 317; þar er menn hlaupask til ( came to blows) eða verða vegnir, Grág. ii. 83; nú er þat várt ráð at vér hlaupimk með yðr ok sömnum liði, Fms. ix. 248; var hann í fjötri, at hann hljópisk (lypist, Hom. 158, l. c.) eigi frá honum, Ó. H. 246; hlaupask braut, id.: part., hlaupandi menn, h. sveinar, ‘landloupers,’ Finnb. 344, Mag. 6; cp. hlaupingi.

    Íslensk-ensk orðabók > HLAUPA

  • 8 JÁTA

    * * *
    (gen. jötu), f. manger.
    * * *
    að, or játta, t: it varies between the 1st and 2nd conjugation, the older forms being, pres. játi, játir, as still used in the north of Icel., pret. játti, part. játt; the later, pres. játa, játar, pret. játaði, part. játað: [mid. H. G. jaze]:—to say yes:
    I. with dat. or absol. to say yes, assent; allir játtuðu því, Fms. vii. 281; þessu játtar Þrándr, vi. 190; þessu játir hann, Glúm. 360, 361: to acknowledge, confess; játta ek því, at ek hefi …, Fms. vii. 305; sagði at Erkibiskup hafði því játtað (v. l. jáð), viii. 258; nú játar ek Dróttni, Stj. 174; ef þeir göra iðran játandi þínu nafni, 567; játa Guði, Greg. 20; hann neitaði Guðs nafni en játaði guðuni sínum, Fms. x. 324: to consent, þóat játtat hafi verit, Sks. 776 B; eptir lögum ok því sem þá var játtat, Gþl. 47; játuðu ok samþyktu allir, at …, id.; ek mun jata ( consent) at görask hans eiginkona, Fms. i. 3; þeir beiða þess at Sturla játaði í dóm Jóns Loptssonar um málit, Sturl. i. 105; Dana-konungr játtaði gjöfinni, Fms. x. 84; nú játti jarlinn hváru-tveggja, Kristninni ok vingan konungs, 277; játta e-u undan sér, to yield up, Orkn. 52; játaði biskup upp ( yielded up) öllum stöðum, Bs. i. 730: to promise, þann Finninn er hann hafði játt (ját), at …, Fms. x. 379; mun ek þessu játa fyrir mik ok heimamenn mína, Nj. 162; játtir þú ferðinni, didst thou promise to go? Fms. iii. 72; játa skuldar-stöðum, Ld. 212.
    II. with acc. of the thing, to acknowledge, confess; játa syndir, Fb. ii. 434, Sks. 129 new Ed., Th. 23, 625. 92: to grant, játtuðu allir þér konungdóm, Fms. vii. 153; Jesús Christr sá er ek trúi á, ok játi með munni, Blas. 41: to yield, give, játa konungi þat alt er hann beiddi, Fms. xi. 224; konungr bað bændr játa sér reiðskjóta, 223; játa sik, to confess one’s sins, Bs. i. 121; þann tíma er herra Gyrðr hafði sik til játtat ( promised), H. E. i. 528; játta sik undir e-t, to engage oneself, Dipl. ii. 11, Fms. ii. 238.
    III. reflex., játask undir e-t, to engage oneself to, accept, profess, Nj. 122, Fms. x. 24, xi. 38: to promise, hvárt-tveggja játask öðru til hjúskapar, H. E. i. 247.

    Íslensk-ensk orðabók > JÁTA

  • 9 LÍTILL

    * * *
    (lítil, lítit), a.
    1) little, small in size (lét hann læsa þá í lítilli stofu); at ek var ekki l. maðr vexti, that I was not small of stature;
    2) small in amount, degree, etc. (lítil var gleði manna at boðinu); sumar þetta var l. grasvöxtr, a small (bad) crop; landit er skarpt ok lítit matland, bad for foraging; hann er l. blótmaðr, no great worshipper; þat er lítit mál, that is a small matter; var hans móðerni lítit, of low rank; jarl hafði hann lengi lítinn mann gört, treated him shabbily; l. fyrir sér, of little account (þér munut kalla mik lítinn mann fyrir mér);
    3) of time, short, brief; litla stund, for a short while; litlu siðarr, a little while after.
    * * *
    lítil, lítið, adj., and lítt adverb.; gen. lítils, lítillar, lítils; dat. litlum, lítilli, litlu; acc. lítinn, litla, lítið: plur. litlir, litlar, lítil; gen. lítilla; dat. litlum; acc. litla, litlar, lítil; compar. minni; superl. minnstr (q. v.): [Ulf. leitils = μικρός, ὀλίγος; A. S. lytel; Engl. little; O. H. G. luzil; Swed. liten; Dan. liden and lille: in Germ. the word was replaced by klein, prop. = bright = Engl. clean, but luzel remains in local names such as Lützel-stein = La Petite Pierre in Alsace]:—little, of stature; litlir menn ok smáir, Landn. 145; lítið barn, a little bairn, Ísl. ii. 326; ok sér hvar lá maðr … ok var sá eigi lítill, Edda 29; ekki lítill maðr vexti, 30; Þórr er lágr ok lítill, 33; svá lítinn sem þér kallit mik, þá …, id.; hvat er þat it litla ( the little puny thing) er ek þat löggra sé’k, Ls. 44; inn Litli, a freq. nickname, Landn.:—small, of things, litla breiðöxi, Hkr. iii. 16; fjórar litlar munnlaugar, Dipl. iii. 47; opt veltir lítil þúfa miklu hlassi, a saying, a little mound may often upset a big wagon load, Al. 32; lítilla (gen. pl.) sanda, lítilla sæva, Hm. 52; opt kaupir sér í litlu lof, 51; Eiríkr konungr hafði lönd lítil, Fms. i. 23; en þótt einnhverr bæri litla byrði, þá varð þat skjótt mikill eldr, vi. 153.
    II. metaph. usages; sumar þetta var lítill grasvöxtr, ok varð alllítil heybjörg manna, a small, bad crop, Ísl. ii. 130; landit er skarpt ok lítið matland, bad for foraging, Fms. vii. 78; ef atfærsla þeirra væri svá lítil, at …, K. Þ. K. 94:— small in degree, lítil var gleði manna at boðinu, small cheer, Ísl. ii. 251; hann er lítill blótmaðr, no great worshipper, 398; þat er lítið mál, that is a small matter, 206; lítil tíðindi, Fms. xi. 118:—small, of value, ok verðit þér lítlir drengir af, ef þér launit engu, Nj. 68; töldu fyrir honum hversu jarl hafði hann lengi gört lítinn mann ( treated him shabbily), Fms. i. 54; nú munt þú, segir hón, lengi lítill konungr, ef þú villt ekki atfærask, vii. 243; ok vara ( was not) sá af litlu skapi, Al. 2; meta lítils, to value lightly, Ld. 174; lítill karl, mean churl! Fbr. 39 new Ed.; var hans móðerni lítið, of low rank, Fms. vii. 63; þér munut kalla mik lítinn mann ( a puny man) fyrir mér ok uni ek því ílla, Edda 33; hann var skald ok eigi lítill fyrir sér, Ísl. ii. 323.
    2. neut. as subst.; hafa lítið af ríki, a small portion, Fms. i. 52; svá at litlu loddi við, Nj. 28, Fms. xi. 102, Fs. 87.
    3. temp. small, brief; á lítilli stundu, Al. 32; litlu síðarr, a little while after, Nj. 4, Fms. vi. 60; bíða um lítla stund, vii. 141.
    COMPDS: litlastofa, lítilsháttar, lítilsverðr, lítilsvægi.
    B. COMPDS: lítilfjörligr, lítilgæft, lítilhugaðr, lítilhæfr, lítillátask, lítillátliga, lítillátligr, lítillátr, lítilleikr, lítilleitr, lítilliga, lítilligr, lítillækka, lítillæta, lítillæti, lítilmagni, lítilmannliga, lítilmannligr, lítilmenni, lítilmennska, lítilmótliga, lítilmótligr, lítilræði, lítilsigldr, lítilskeyta, lítiltrúaðr, lítilvægligr, lítilvægr, litilyrkr, lítilþægr.

    Íslensk-ensk orðabók > LÍTILL

  • 10 sam-skara

    að, [skör], to join boards; skipit varð mjök samskarat uni botninn, Fms. viii. 196; see skara.

    Íslensk-ensk orðabók > sam-skara

  • 11 VÁG

    f.
    1) balance, scales (hann biðr Gilla taka vágina);
    2) weight (v. min af gulli).
    * * *
    f. pl. (vóg, vog), [Germ. wage], scales, a balance; einar vágir skulu ganga uni land allt, Jb. 376; pundara né aðrar vágir, Gþl. 526; hann biðr Gilla taka vágina, Ld. 30; skipta með vágum, Fms. vi. 183; réttri vág, Al. 46; vág ok mæling, Stj. 23.
    2. a weight; vág mína af gulli, Flóv. 33; skálir jafna tvær vágir, 732. 18.

    Íslensk-ensk orðabók > VÁG

  • 12 væn-ligr

    adj. hopeful, promising, fine; v. ok fríðr sýnum, … son ok var hinn vænligasti, Fms. i. 151; engan vænligri mann, no finer man, Ld. 74; Eindriði kveðsk eigi séð hafa vænligra hest, Fms, vi. 99; enir vænligstu menn, Eg. 124: of things, kvað þat annarr úráð er öðrum þótti vænligt, Fms. iv. 369; vænligt ráð, xi. 34; nærðu þeir hana sem þeim þótti vænligast, vi. 143; felask þar sem okkr þykkir vænligast, Nj. 263; vænligt til sætta, Ísl. ii. 384; þótti þá vænligt uni þeirra vináttu, Fms. ix. 292; skýra þetta mál sem mér þykkir vænligast, Sks. 307.

    Íslensk-ensk orðabók > væn-ligr

  • 13 þýða

    I)
    (-dda, -ddr), v.
    1) to win over, attach; þýða sér, to attach to oneself (hann ferr víða um lönd ok þýddi sér fólkit);
    2) to explain, interpret (þýða draum);
    3) to signify (hvat ætlar þú þenna draum þýða?);
    4) refl., þýðast e-n, to attach oneself to, associate with one; þýðast e-n með vináttu, to be on a friendly footing with one; þýðast e-m = þýðast e-n; Uni þýddist þórunni, dóttur Leiðólfs, U. paid court to Th., daughter of L.; þýðast til e-s, undir e-n, to attach oneself to, pay homage to, submit to (vildu þeir heldr þýðast undir hans konungdóm en undir Svía-konung; þýddust til hans margir höfðingjar af öðrum löndum).
    f. attachment, love.
    * * *
    u, f. attachment, love; þýða ok blíðlæti, Hom. 115; drag aldri þyðu eða samræði til hans úvina, Sks. 80 new Ed.

    Íslensk-ensk orðabók > þýða

См. также в других словарях:

  • uni — uni …   Deutsch Wörterbuch

  • Uni — Uni …   Deutsch Wörterbuch

  • uni — uni·algal; uni·ate; uni·at·ism; uni·axial; uni·bi·va·lent; uni·cameral; uni·cameralism; uni·capsula; uni·cell; uni·cen·tric; uni·cist; uni·color; uni·col·or·ous; uni·consonantal; uni·constant; uni·cum; uni·cur·sal; uni·cuspid; uni·cy·cle;… …   English syllables

  • uni — uni, unie [ yni ] adj. • Xe; de unir I ♦ 1 ♦ Qui est avec (uni à, avec) ou qui sont ensemble (unis) de manière à former un tout ou à être en union, en association. ⇒ confondu. L homme est « une nature intelligente unie à un corps » (Bossuet).… …   Encyclopédie Universelle

  • uni — uni, ie 1. (u ni, nie) part. passé de unir. 1°   Joint à. Deux tuyaux unis bout à bout. •   Le mystère de l Évangile, c est l infirmité et la force unies, la grandeur et la bassesse assemblées, BOSSUET Sermons, Église, Préambule.. •   L âme unie… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • uni- — ♦ Élément, du lat. unus « un ». ⇒ mon(o) . ● uni Préfixe, du latin unus, un seul. ⇒UNI , élém. formant Élém. tiré du lat. uni , de unus « un, un seul », entrant dans la constr. d adj. et de qq. subst. appartenant princ. au vocab. sc. et techn. I …   Encyclopédie Universelle

  • Uni — steht für: Uni (Lebensmittel), Seeigel in der japanischen Küche Uni, die ranghöchste etruskische Göttin, siehe Etruskische Religion Uni, ein altägyptischer Beamter und Heerführer, siehe Weni Uni (Kirow), Siedlung städtischen Typs und… …   Deutsch Wikipedia

  • Uni-TV — (auch: Uni Fernsehen, Campus TV oder Studentenfernsehen) Sender sind in der Regel Fernsehsender, die aus freiwilligen studentischen Initiativen hervor gehen. Ihr Budget beziehen die Sender aus verschiedenen Quellen. Meistens finanziert sie der… …   Deutsch Wikipedia

  • uni — Adj einfarbig per. Wortschatz fach. (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. uni, Partizip von frz. unir verbinden, vereinigen , aus l. ūnīre vereinigen , zu l. ūnus eins .    Ebenso nndl. uni, ne. unicolour(ed), nfrz. uni. ✎ DF 6 (1983), 18.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • uni — [ ʏni , auch y ni: ] <französisch> (einfarbig, nicht gemustert); ein uni Kleid; D✓uni gefärbte oder unigefärbte Stoffe {{link}}K 58{{/link}} …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Uni [2] — Uni (fr, spr. üni), 1) gleich, eben; 2) einfach; 3) gleichförmig …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»