-
1 ufność
сущ.• вера• верность• доверие• доверчивость• кредит• лояльность• обещание• слово• трест• упование* * *ufnoś|ć♀ доверие ň, доверчивость;z \ufnośćcią а) доверчиво;
б) (pewnie) уверенно;pozyskać czyjąś \ufność завоевать чьё-л. доверие; pokładać w kimś \ufność полагаться на кого-л., верить в кого-л.+zaufanie, wiara
* * *ждове́рие n, дове́рчивостьz ufnością — 1) дове́рчиво; 2) ( pewnie) уве́ренно
pozyskać czyjąś ufność — завоева́ть чьё-л. дове́рие
pokładać w kimś ufność — полага́ться на кого́-л., ве́рить в кого́-л.
Syn: -
2 pokładać w kimś, czymś ufność
= pokładać w kimś, czymś nadzieję -
3 potwierdzać ufność
утверждать доверчивостьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > potwierdzać ufność
-
4 pokładać
глаг.• возложить• выбрасывать• заложить• класть• накладывать• налагать• положить• постелить• постлать• укладывать• уложить* * *pokłada|ć\pokładaćny несов. 1. класть;2. валить; 3. с.-х. пропахивать, вспахивать первый раз, лущить; 4. уст. холостить; ● \pokładać w kimś, czymś nadzieję (ufność, wiarę) возлагать на кого-л., что-л. надежду, надеяться на кого-л., что-л.+2. obalać 3. poclorywać 4. trzebić, kastrować
* * *pokładany несов.1) класть2) вали́ть3) с.-х. пропа́хивать, вспа́хивать пе́рвый раз, лущи́ть4) уст. холости́ть•- pokładać w kimś, czymś ufność
- pokładać w kimś, czymś wiaręSyn: -
5 zaufanie
сущ.• вера• верность• доверие• кредит• лояльность• мнение• обещание• слово• трест• убеждение* * *zaufani|e☼ доверие;budzić \zaufanie внушать доверие; zdobyć \zaufanie снискать (завоевать) доверие;
stracić \zaufanie do kogoś, czegoś потерять доверие к кому-л., чему-л.;brak \zaufaniea do kogoś, czegoś недоверие к кому-л., чему-л.;brak \zaufaniea do siebie неуверенность в себе; ● mąż \zaufanieа а) доверенное лицо;
б) профорг+* * *сдове́риеbudzić zaufanie — внуша́ть дове́рие
zdobyć zaufanie — сниска́ть (завоева́ть) дове́рие
stracić zaufanie do kogoś, czegoś — потеря́ть дове́рие к кому́-л., чему́-л.
brak zaufania do kogoś, czegoś — недове́рие к кому́-л., чему́-л.
brak zaufania do siebie — неуве́ренность в себе́
Syn: -
6 pokładać w kimś, czymś nadzieję
= pokładać w kimś, czymś ufność или pokładać w kimś, czymś wiarę возлага́ть на кого́ л., что́-л. наде́жду, наде́яться на кого́-л., что́-л. -
7 pokładać w kimś, czymś wiarę
= pokładać w kimś, czymś ufność -
8 Gottvertrauen
Gottvertrauen n ufność f w Bogu -
9 Selbstvertrauen
Selbstvertrauen n ufność f we własne siły, wiara we własne siły -
10 Vertrauen
Vertrauen haben mieć zaufanie (zu do G);im Vertrauen sagen mówić < powiedzieć> w zaufaniu;Vertrauen erweckend budzący zaufanie;zu jemandem Vertrauen fassen zaufać pf k-u;jemandem Vertrauen schenken darzyć k-o zaufaniem;jemanden ins Vertrauen ziehen zwierzać <- rzyć> się k-u; poufnie <po>informować k-o;im Vertrauen gesagt mówiąc między nami -
11 Zuversicht
Zuversicht f ( bpl) ufność f
См. также в других словарях:
ufność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. ufnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} przeświadczenie, że można na kimś polegać; zaufanie, wiara : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głęboka, bezgraniczna ufność. Ufność do ludzi. Z ufnością patrzeć w przyszłość. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ufność — ż V, DCMs. ufnośćści, blm «przeświadczenie, że komuś, czemuś można ufać, wierzyć, że można polegać na danej osobie; zaufanie» Bezgraniczna ufność. Ufność bez granic. Ufność do ludzi, do losu. Ufność we własne siły. Coś natchnęło, napełniło kogoś… … Słownik języka polskiego
gąbka — 1. Nasiąkać, przesiąknąć czymś, pić, chłonąć, wchłaniać coś jak gąbka «przyswajać, przyswoić sobie, wchłaniać, wchłonąć coś w siebie intensywnie»: Opierając się mężnie (...) rusyfikacji, amerykanizację wchłaniamy jak gąbka, bez oporu. K. T.… … Słownik frazeologiczny
krok — 1. Ani na krok «wcale, w ogóle, ani trochę, ani na chwilę»: Tymczasem nie jej, która cię porzuciła, ale mnie jesteś winien wdzięczność i przywiązanie. Mnie, który się tobą opiekował przez całe życie, nie odstąpił cię ani na krok, zapewnił ci… … Słownik frazeologiczny
nadzieja — ż I, DCMs. nadziejaei; lm D. nadziejaei «oczekiwanie spełnienia się czegoś pożądanego; ufność, że się to spełni, urzeczywistni» Głęboka, niepłonna, uzasadniona nadzieja. Mała, słaba, złudna nadzieja. Nadzieja zobaczenia, zrobienia czegoś.… … Słownik języka polskiego
pewność — ż V, DCMs. pewnośćści, blm 1. «niezachwiane przekonanie o istnieniu czegoś lub o tym, że rzecz się ma w określony sposób; ufność co do czegoś, bycie całkowicie pewnym czegoś» Absolutna, niezachwiana, niezłomna pewność. Mówić, stwierdzać, wiedzieć … Słownik języka polskiego
rozbrajający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozbrajać (p.) rozbrajający w użyciu przym. «wzbudzający sympatię, ujmujący prostotą, naiwnością, zniewalający, wzruszający» Rozbrajający uśmiech. Rozbrajająca naiwność, prostota, szczerość, ufność … Słownik języka polskiego
słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… … Słownik języka polskiego
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
zwątpić — dk VIa, zwątpićpię, zwątpićpisz, zwątp, zwątpićpił «przestać być pewnym czegoś, przekonanym o czymś; stracić wiarę w coś, ufność co do czegoś» Zwątpić w czyjś powrót. Zwątpić w czyjeś uczucia. Zwątpić w czyjąś szczerość, o czyjejś szczerości. ◊… … Słownik języka polskiego