Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+be+buried

  • 81 semisepultus

    sēmĭ-sĕpultus, a, um, adj. [sepelio], half-buried:

    ossa,

    Ov. H. 1, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > semisepultus

  • 82 sepelibilis

    sĕpĕlībĭlis, e, adj. [sepelio], that may be buried; hence, trop., that may be hidden or concealed (a word formed by Plaut.):

    stultitia,

    Plaut. Cist. 1, 1, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > sepelibilis

  • 83 sepulto

    sĕpulto, āre, v. freq. a. [sepelio], to hold buried: quos cara Ravenna sepultat, Ven. Carm. 8, 6, 167.

    Lewis & Short latin dictionary > sepulto

  • 84 Sigeia

    Sīgēum, i, n., = Sigeion, a promontory in Troas, and a town of the same name, where Achilles was buried, now Yenishehr, Mel. 1, 18, 3; Plin. 5, 30, 33, § 124; Cic. Arch. 10, 24; id. Fam. 5, 12, 7; Liv. 44, 28, 6.—Hence, Sīgēus (collat. form Sīgēïa tellus, Ov. H. 1, 33:

    Sigeïa litora,

    id. M. 13, 3), a, um, adj., of or belonging to Sigeum, Sigean:

    litora,

    Mel. 2, 7, 4; Ov. M. 12, 71:

    freta,

    Verg. A. 2, 312:

    campi,

    id. ib. 7, 294:

    profundum,

    Ov. M. 11, 197.
    1.
    Poet. transf., Trojan:

    natum Sigeo in pulvere,

    i.e. in the Trojan war, Stat. Achill. 1, 84.—
    2.
    Roman:

    colonus,

    Sil. 9, 203.

    Lewis & Short latin dictionary > Sigeia

  • 85 Sigeum

    Sīgēum, i, n., = Sigeion, a promontory in Troas, and a town of the same name, where Achilles was buried, now Yenishehr, Mel. 1, 18, 3; Plin. 5, 30, 33, § 124; Cic. Arch. 10, 24; id. Fam. 5, 12, 7; Liv. 44, 28, 6.—Hence, Sīgēus (collat. form Sīgēïa tellus, Ov. H. 1, 33:

    Sigeïa litora,

    id. M. 13, 3), a, um, adj., of or belonging to Sigeum, Sigean:

    litora,

    Mel. 2, 7, 4; Ov. M. 12, 71:

    freta,

    Verg. A. 2, 312:

    campi,

    id. ib. 7, 294:

    profundum,

    Ov. M. 11, 197.
    1.
    Poet. transf., Trojan:

    natum Sigeo in pulvere,

    i.e. in the Trojan war, Stat. Achill. 1, 84.—
    2.
    Roman:

    colonus,

    Sil. 9, 203.

    Lewis & Short latin dictionary > Sigeum

  • 86 Sigeus

    Sīgēum, i, n., = Sigeion, a promontory in Troas, and a town of the same name, where Achilles was buried, now Yenishehr, Mel. 1, 18, 3; Plin. 5, 30, 33, § 124; Cic. Arch. 10, 24; id. Fam. 5, 12, 7; Liv. 44, 28, 6.—Hence, Sīgēus (collat. form Sīgēïa tellus, Ov. H. 1, 33:

    Sigeïa litora,

    id. M. 13, 3), a, um, adj., of or belonging to Sigeum, Sigean:

    litora,

    Mel. 2, 7, 4; Ov. M. 12, 71:

    freta,

    Verg. A. 2, 312:

    campi,

    id. ib. 7, 294:

    profundum,

    Ov. M. 11, 197.
    1.
    Poet. transf., Trojan:

    natum Sigeo in pulvere,

    i.e. in the Trojan war, Stat. Achill. 1, 84.—
    2.
    Roman:

    colonus,

    Sil. 9, 203.

    Lewis & Short latin dictionary > Sigeus

  • 87 sino

    sĭno, sīvi, sĭtum, 3 (sinit, as archaic subj. pres. formerly stood, Plaut. Curc. 1, 1, 27; Verg. Cir. 239; but in the former passage has been corrected to sierit, Fleck.; and in the latter the clause is spurious.— Perf. sii, Varr. ap. Diom. p. 371 P.:

    siit,

    Ter. Ad. 1, 2, 24, acc. to Diom. l. l.; another old form of the perf. sini, Scaur. ap. Diom. l. l.; so, too, pluperf. sinisset, Rutil. ib.— Sync. perf. sisti, Plaut. Mil. 4, 2, 80: sistis, Att. ap. Cic. Sest. 57, 122.— Subj. sieris or siris, Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106; cf. Trag. Rel. p. 84 Rib.; Plaut. Bacch. 3, 2, 18; id. Ep. 3, 3, 19; id. Trin. 2, 4, 120;

    an old formula,

    Liv. 1, 32:

    sirit,

    id. 28, 28, 11; 28, 34, 24:

    siritis,

    Plaut. Poen. 5, 1, 20: sirint, id. Bacch. 3, 3, 64; id. Merc. 3, 4, 28.— Pluperf. sisset, Liv. 27, 6:

    sissent,

    Cic. Sest. 19, 44; Liv. 3, 18; 35, 5, 11), v. a. [etym. dub.], orig., to let, put, lay, or set down; found so only in the P. a. situs (v. infra, P. a.), and in the compound pono (for posino, v. pono); cf. also 2. situs, I.—Hence, transf., and freq. in all styles and periods.
    I.
    In gen., to let, suffer, allow, permit, give leave (syn.: permitto, patior, tolero, fero); constr. usually with an obj.-clause, the subj., or absol., rarely with ut or an acc.
    (α).
    With obj.clause: exsulare sinitis, sistis pelli, pulsum patimini, Att. ap. Cic. Sest. 57, 122: neu reliquias sic meas sieris denudatis ossibus foede divexarier, Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    quin tu itiner exsequi meum me sinis?

    Plaut. Merc. 5, 2, 88:

    nos Transalpinas gentes oleam et vitem serere non sinimus,

    Cic. Rep. 3, 9, 16:

    non sinam tum nobis denique responderi,

    id. Verr. 1, 17, 54 B. and K.:

    praecipitem amicum ferri sinere,

    id. Lael. 24, 89:

    latrocinium in Syriam penetrare,

    id. Phil. 11, 13, 32: vinum ad se importari, * Caes. B. G. 4, 2 fin.:

    Medos equitare inultos,

    Hor. C. 1, 2, 51:

    magnum corpus Crescere sinito,

    Verg. G. 3, 206; Plaut. Poen. 3, 3, 11; cf.:

    Cato contionatus est, se comitia haberi non siturum,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 6:

    sine sis loqui me,

    Plaut. Ps. 3, 2, 50:

    sine me dum istuc judicare,

    id. Most. 5, 2, 22; so,

    sine dum petere,

    id. Truc. 2, 7, 67 et saep.— Pass.:

    vinum in dolium conditur et ibi sinitur fermentari,

    Col. 12, 17, 1:

    neque is tamen inire sinitur,

    id. 6, 37, 9:

    vitis suci gratiā exire sinitur,

    Plin. 14, 1, 3, § 16:

    hic accusare eum moderate, per senatus auctoritatem non est situs,

    Cic. Sest. 44, 95:

    sine te exorari,

    Plin. Ep. 9, 21, 3.—
    (β).
    With subj. (so for the most part only in the imper.):

    sine te exorem, sine te prendam auriculis, sine dem savium,

    Plaut. Poen. 1, 2, 163:

    sine me expurgem,

    Ter. And. 5, 3, 29: Ch. At tandem dicat sine. Si. Age dicat;

    sino,

    id. ib. 5, 3, 24:

    ne duit, si non vult: sic sine astet,

    let him stand, Plaut. As. 2, 4, 54:

    sine pascat durus (captivus) aretque,

    Hor. Ep. 1, 16, 70:

    sine vivat ineptus,

    id. ib. 1, 17, 32:

    sine sciam,

    let me know, Liv. 2, 40, 5:

    sinite abeam viva a vobis,

    Plaut. Mil. 4, 2, 92:

    sinite instaurata revisam Proelia,

    Verg. A. 2, 669 et saep.— Poet. in the verb. finit: natura repugnat;

    Nec sinit incipiat,

    Ov. M. 3, 377.—
    (γ).
    Absol. (syn.: pati, ferre);

    suspende, vinci, verbera: auctor sum, sino,

    Plaut. Poen. 1, 1, 18:

    nobiscum versari jam diutius non potes: non feram, non patiar, non sinam,

    Cic. Cat. 1, 5, 10:

    domum ire cupio: at uxor non sinit,

    Plaut. Men. 5, 5, 60: Ba. Ego nolo dare te quicquam. Pi. Sine. Ba. Sino equidem, si lubet, id. Bacch. 1, 1, 66: nate, cave;

    dum resque sinit, tua corrige vota,

    Ov. M. 2, 89:

    moretur ergo in libertate sinentibus nobis,

    Plin. Ep. 4, 10 fin.
    (δ).
    With ut:

    sivi, animum ut expleret suom,

    Ter. And. 1, 2, 17:

    sinite, exorator ut sim, id. Hec. prol. alt. 2: neque sinam, ut,

    id. ib. 4, 2, 14:

    nec dii siverint, ut hoc decus demere mihi quisquam possit,

    Curt. 5, 8, 13:

    neque di sinant ut Belgarum decus istud sit,

    Tac. A. 1, 43.—
    (ε).
    With acc.:

    sinite arma viris et cedite ferro,

    leave arms to men, Verg. A. 9, 620:

    per te, vir Trojane, sine hanc animam et miserere precantis,

    id. ib. 10, 598:

    neu propius tectis taxum sine,

    id. G. 4, 47:

    serpentium multitudo nisi hieme transitum non sinit,

    Plin. 6, 14, 17, § 43:

    at id nos non sinemus,

    Ter. Heaut. 5, 5, 7; cf.:

    non sinat hoc Ajax,

    Ov. M. 13, 219; 7, 174.—Sometimes the acc. is used elliptically, as in Engl., and an inf. (to be, remain, do, go, etc.) is to be supplied: Sy. Sineres vero tu illum tuum Facere haec? De. Sinerem illum! Ter. Ad. 3, 3, 42:

    dum interea sic sit, istuc actutum sino,

    I'll let that by and by go, I don't care for it, Plaut. Most. 1, 1, 68:

    me in tabernā usque adhuc sineret Syrus,

    id. Ps. 4, 7, 14: Ch. Ne labora. Me. Sine me, Ter. Heaut. 1, 1, 38: quisquis es, sine me, let me ( go), id. Ad. 3, 2, 23.—
    II.
    In partic.
    A.
    In colloquial language.
    1.
    Sine, let:

    sine veniat!

    let him come! Ter. Eun. 4, 6, 1:

    insani feriant sine litora fluctus,

    Verg. E. 9, 43.—So simply sine! be it so! granted! very well! agreed, etc.:

    pulchre ludificor. Sine!

    Plaut. Truc. 2, 8, 6; id. As. 5, 2, 48; id. Aul. 3, 2, 11; id. Bacch. 4, 7, 13; Ter. Eun. 2, 3, 90 al.:

    sic sine,

    Plaut. Truc. 5, 4.—
    2.
    Sine modo, only let, i. e. if only:

    cur me verberas?... Patiar. Sine modo adveniat senex! Sine modo venire salvum, etc.,

    Plaut. Most. 1, 1, 10.—So with subj.:

    sine modo venias domum,

    Plaut. As. 5, 2, 50 Fleck.—
    B.
    Rarely like the Greek ean, to give up, cease, leave a thing undone: Al. Vin vocem? Cl. Sine:

    nolo, si occupata est,

    Plaut. Cas. 3, 2, 14: tum certare odiis, tum res rapuisse licebit. Nunc sinite (sc. certare, etc.), forbear, Verg A. 10, 15.—
    C.
    Ne di sirint (sinant), ne Juppiter sirit, etc., God forbid! Heaven forefend! Ch. Hoc capital facis... aequalem et sodalem liberum civem enicas. Eu. Ne di sirint, Plaut. Merc. 3, 4, 28; id. Bacch. 3, 3, 64;

    for which: ne di siverint,

    id. Merc. 2, 2, 51:

    illud nec di sinant,

    Plin. Ep. 2, 2, 3:

    ne istuc Juppiter O. M. sirit, urbem, etc.,

    Liv. 28, 28, 11:

    nec me ille sierit Juppiter,

    Plaut. Curc. 1, 1, 27.—Hence, sĭtus, a, um, P. a., placed, set, lying, situate (syn. positus; freq. and class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    (gallinis) meridie bibere dato nec plus aqua sita siet horam unam,

    nor let the water be set before them more than an hour, Cato, R. R. 89:

    pluma Quae sita cervices circum collumque coronat,

    Lucr. 2, 802:

    (aurum) probe in latebris situm,

    Plaut. Aul. 4, 2, 2; 4, 2, 8:

    proba merx facile emptorem reperit, tametsi in abstruso sita est,

    id. Poen. 1, 2, 129:

    Romuli lituus, cum situs esset in curiā Saliorum, etc.,

    Cic. Div. 1, 17, 30:

    in ore sita lingua est finita dentibus,

    id. N. D. 2, 59, 149:

    inter duo genua naribus sitis,

    Plin. 10, 64, 84, § 183:

    ara sub dio,

    id. 2, 107, 111, § 240:

    sitae fuere et Thespiades (statuae) ad aedem Felicitatis,

    id. 36, 5, 4, § 39 et saep.—Rarely of persons:

    quin socios, amicos procul juxtaque sitos trahunt exciduntque,

    Sall. H. 4, 61, 17 Dietsch; cf.:

    jam fratres, jam propinquos, jam longius sitos caedibus exhaustos,

    Tac. A. 12, 10:

    nobilissimi totius Britanniae eoque in ipsis penetralibus siti,

    id. Agr. 30:

    cis Rhenum sitarum gentium animos confirmavit,

    Vell. 2, 120, 1; cf.:

    gens in convallibus sita,

    Plin. 7, 2, 2, § 28.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of places, lying, situate:

    locus in mediā insulā situs,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 106:

    in quo (sinu) sita Carthago est,

    Liv. 30, 24, 9:

    urbes in orā Graeciae,

    Nep. Alcib. 5:

    urbs ex adverso (Carthaginis),

    Plin. 5, 1, 1, § 4:

    insulae ante promunturium,

    id. 9, 59, 85, § 180:

    regio contra Parthiae tractum,

    id. 6, 16, 18, § 46 et saep.—
    b.
    Of the dead, lying, laid, buried, interred (syn. conditus):

    declarat Ennius de Africano, hic est ille situs. Vere: nam siti dicuntur hi, qui conditi sunt,

    Cic. Leg. 2, 22, 57; cf.:

    redditur terrae corpus et ita locatum ac situm quasi operimento matris obducitur,

    id. ib. 2, 22, 56: siticines appellati qui apud sitos canere soliti essent, hoc est vitā functos et sepultos, Atei. Capito ap. Gell. 20, 2:

    C. Marii sitae reliquiae,

    Cic. Leg. 2, 2, 56:

    (Aeneas) situs est... super Numicium flumen,

    Liv. 1, 2 Drak.:

    Cn. Terentium offendisse arcam, in quā Numa situs fuisset,

    Plin. 13, 13, 27, § 84.—Hence the common phrase in epitaphs:

    HIC SITVS EST, HIC SITI SVNT, etc.,

    Inscr. Orell. 654; 4639 sq.; Tib. 3, 2, 29.—

    Comically: noli minitari: scio crucem futuram mihi sepulcrum: Ibi mei sunt majores siti, pater, avus, etc.,

    Plaut. Mil. 2, 4, 20.—
    c.
    A few times in Tacitus for conditus, built, founded:

    urbem Philippopolim, a Macedone Philippo sitam circumsidunt,

    Tac. A. 3, 38 fin.; 6, 41:

    veterem aram Druso sitam disjecerant,

    id. ib. 2, 7 fin.:

    vallum duabus legionibus situm,

    id. H. 4, 22.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., placed, situated, present, ready: hoc erit tibi argumentum semper in promptu situm, Enn. ap. Gell. 2, 29, 20 (Sat. v. 37 Vahl.):

    in melle sunt linguae sitae vostrae,

    Plaut. Truc. 1, 2, 76:

    quae ceteris in artibus aut studiis sita sunt,

    Cic. de Or. 1, 15, 65:

    quas (artes) semper in te intellexi sitas,

    Ter. And. 1, 1, 6:

    (voluptates) in medio sitas esse dicunt,

    within the reach of all, Cic. Tusc. 5, 33, 94.—
    2.
    In partic.: situm esse in aliquo or in aliquā re, to rest with, depend upon some one or something (a favorite figure with Cic., and found not unfreq. in other writers):

    in patris potestate est situm,

    Plaut. Stich. 1, 1, 52; cf.:

    assensio quae est in nostrā potestate sita,

    Cic. Ac. 2, 12, 37:

    hujusce rei potestas omnis in vobis sita est, judices,

    id. Mur. 39, 83; cf.:

    huic ipsi (Archiae), quantum est situm in nobis, opem ferre debemus,

    id. Arch. 1, [p. 1709] 1:

    est situm in nobis, ut, etc.,

    id. Fin. 1, 17, 57; cf.

    also: si causa appetitus non est sita in nobis, ne ipse quidem appetitus est in nostrā potestate, etc.,

    id. Fat. 17, 40:

    summam eruditionem Graeci sitam censebant in nervorum vocumque cantibus,

    id. Tusc. 1, 2, 4:

    in officio colendo sita vitae est honestas omnis et in neglegendo turpitudo,

    id. Off. 1, 2, 4:

    qui omnem vim divinam in naturā sitam esse censet,

    id. N. D. 1, 13, 35:

    cui spes omnis in fugā sita erat,

    Sall. J. 54, 8:

    in armis omnia sita,

    id. ib. 51, 4:

    in unius pernicie ejus patriae sitam putabant salutem,

    Nep. Epam. 9 et saep.:

    res omnis in incerto sita est,

    Plaut. Capt. 3, 4. 4:

    tu in eo sitam vitam beatam putas?

    Cic. Tusc. 5, 12, 35:

    jam si pugnandum est, quo consilio in temporibus situm est,

    id. Att. 7, 9, 4:

    laus in medio,

    Tac. Or. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > sino

  • 88 sol

    sōl, sōlis, m. [Sanscr. svar, shine; cf. Gr. Seirios, seir, selas, Helenê; and Lat. serenus].
    I.
    Sing., the sun, as a heavenly body.
    A.
    In gen.:

    tempora duorum generum sunt, unum annale, quod sol circuitu suo finit,

    Varr. R. R. 1, 27:

    solis cursus lunaeque meatus,

    Lucr. 5, 77:

    annum ad cursum solis accommodavit,

    Suet. Caes. 40:

    liquidi fons luminis aetherius sol,

    Lucr. 5, 282:

    quid potest esse sole majus?

    Cic. Ac. 2, 26, 82:

    illud dubium esse nulli potest quin arcus imago solis sit,

    Sen. Q. N. 1, 3, 11.—
    B.
    Esp.
    1.
    Sol oriens or solis ortus, the east, as a quarter of the heavens:

    spectant in septemtrionem et orientem solem,

    Caes. B. G. 1, 1; 5, 13; 7, 69; cf.:

    a sole exoriente supra Maeotis paludes, Cic. poët. Tusc. 5, 17, 49: si illud signum solis ortum conspiceret,

    id. Cat. 3, 8, 20:

    facem stellae ab ortu solis ad occidentem porrigi visam,

    Liv. 29, 14, 3:

    ab ortu solis flare venti,

    id. 25, 27, 6.—
    2.
    Sol occidens or solis occasus, the west:

    alterum (litus) vergit ad solem occidentem,

    Caes. B. G. 5, 13:

    laborant ut spectent sua triclinaria ad solem occidentem,

    Varr. R. R. 1, 13 fin.:

    spectat inter occasum solis et septemtriones,

    north-west, Caes. B. G. 1, 1:

    quae (pars insulae) est propius solis occasum,

    id. ib. 4, 28.—Cf. poet.:

    sub sole cadente,

    Manil. 4, 791.—In phrases, sol is often omitted by ellipsis: unde sol oritur oriens nuncupatur aut ortus;

    quo demergitur occidens vel occasus,

    Mel. 1, 1 init.; v. orior, ortus, occĭdo.—
    3.
    Sol oriens or sol (solis) ortus= sunrise; sol occidens or solis (sol) occasus = sunset:

    qui solem nec occidentem umquam viderint, nec orientem,

    Cic. Fin. 2, 8, 23:

    sole orto Gracchus copias educit,

    Liv. 24, 15, 1:

    prius orto Sole,

    Hor. Ep. 2, 1, 113:

    certi solis lunaeque et ortus et occasus sunt,

    Liv. 44, 37, 7:

    numquam ab orto sole ad occidentem... a curiā abscessit,

    id. 27, 50, 4:

    ut, equis insidentes, solis ortu cursum in quemdam locum dirigerent,

    Val. Max. 7, 3, 2 ext.:

    solis occasu,

    Caes. B. G. 1, 50; Liv. 24, 17, 7:

    ad (sub) solis occasum,

    towards sunset, Caes. B. G. 5, 8; 2, 11:

    in occasum declivi sole,

    Plin. 8, 50, 76, § 203.— Poet.:

    surgente a sole,

    Hor. S. 1, 4, 29.—For sol occasus, v. occidere, and Plaut. Men. 2, 3, 87 (ante solem occasum); id. ib. 5, 7, 35 (ad solem occasum); cf.:

    ab exortu ad occasum perstare contuentis solem,

    Plin. 7, 2, 2, § 22.—
    4.
    To designate a clime, country, etc., as eastern or southern (post-Aug.):

    ille Liberi currus triumphantem usque ad Thebas a solis ortu vehat,

    Sen. Vit. Beat. 25, 4:

    terminos civitatis nostrae cum sole metimur,

    id. Ot. Sap. 4 (31), 1. it tamen ultra oceanum solemque, id. Ep. 94, 63:

    sub alio sole,

    in another clime, Manil. 4, 171; cf.:

    ut sua orientis occidentisque terminis finiat (sc. solis),

    Sen. Ep. 92, 32.—
    5.
    Trop., of a great good or a great man:

    sol excidisse mihi e mundo videtur,

    Cic. Att. 9, 10, 3:

    solem e mundo tollere videntur qui, etc.,

    id. Lael. 13, 47:

    P. Africanus, sol alter (with sole geminato),

    id. N. D. 2, 5, 14; cf. Hor. S. 1, 7, 24:

    neque mundum posse duobus solibus regi, neque orbem, etc.,

    Just. 11, 12.—
    6.
    Prov.:

    et sceleratis sol oritur,

    Sen. Ben. 4, 26, 1; cf.:

    qui solem suum oriri facit super bonos et malos,

    Vulg. Matt. 5, 45: nondum omnium dierum sol occidit (Germ. Es ist noch nicht aller Tage Abend) = there are more days yet to come, sc. when the tables may be turned, Liv. 39, 26, 9.—
    C.
    The poets reckon time in many ways by the movement, etc., of the sun:

    bis me sol adiit gelidae post frigora brumae,

    two years, Ov. Tr. 4, 7, 1:

    donec sol annuus omnes conficeret metas,

    within a year, Stat. Achill. 1, 455; cf. Nemes. Cyn. 122:

    octavo lumine solis,

    on the eighth day, Lucr. 6, 1195:

    sol septimus,

    Juv. 15, 44:

    cum sol Herculei terga leonis adit,

    in midsummer, Ov. A. A. 1, 68: O sol Pulcher, O laudande (= dies;

    sc. Augusti reditus),

    Hor. C. 4, 2, 46; cf. id. S. 1, 9, 72:

    supremo sole,

    at noon, id. Ep. 1, 5, 3:

    sub medium solem,

    Manil. 4, 651; cf. id. 4, 593:

    sol abit,

    it is growing late, Plaut. Merc. 5, 2, 32; cf.:

    a primo ad ultimum solem,

    all day long, Amm. 14, 6, 10.—
    D.
    Transf., the sun, sunlight, sunshine, heat of the sun:

    ager soli ostentus,

    exposed to the sun, Cato, R. R. 6:

    sarmenta imponito quae frigus defendant et solem,

    id. ib. 48 (49):

    uvas ponite in sole biduum,

    id. ib. 112 (113):

    sol semper hic est a mani ad vesperum,

    Plaut. Most. 3, 2, 80:

    quin exta inspicere in sole etiam vivo licet,

    id. Aul. 3, 6, 29:

    nec res posse in sole videri, ni, etc.,

    Lucr. 5, 292:

    nunc quidem paululum a sole,

    out of the sun, Cic. Tusc. 5, 32, 92:

    cum in sole ambulem,

    id. de Or. 2, 14, 60:

    apricatio in illo Lucretino tuo sole,

    id. Att. 7, 11, 1; cf. id. ib. 12, 6, 1:

    iter in calescente sole factum erat,

    Liv. 44, 36 init.:

    torrente meridiano sole,

    id. 44, 38:

    ex vehementi sole,

    id. 28, 15, 11:

    urente assiduo sole,

    id. 44, 33 fin.:

    ut veniens dextrum latus aspiciat sol,

    light of the morning sun, Hor. Ep. 1, 16, 6:

    reformidant insuetum lumina solem,

    Ov. P. 3, 4, 49; cf.:

    nam et solem lumina aegra formidant,

    Sen. Vit. Beat. 20, 6:

    adversi solis ab ictu,

    sunstroke, Ov. M. 3, 183:

    altera (spelunca) solem non recipit,

    Sen. Ep. 55, 6:

    sole correptis,

    Plin. 29, 6, 38, § 119:

    pisces, quos sole torreant,

    id. 7, 2, 2, § 30:

    siccatur in sole,

    id. 19, 1, 3, § 16:

    in agmine (Caesar) anteibat capite detecto, seu sol seu imber esset,

    Suet. Caes. 57:

    patiens pulveris atque solis,

    Hor. C. 1, 8, 4.— And trop.: in solem ac pulverem procedere, or producere, into heat and dust, i. e. into practical life (opp. umbra eruditorum), Cic. Brut. 9, 37; id. Leg. 3, 6, 14.—In a similar sense:

    cedat stilus gladio, umbra soli,

    Cic. Mur. 14, 30.—Prov.:

    clarior quam solis radii,

    Plaut. Mil. 1, 1, 2:

    sole ipso est clarius,

    Arn. 1, n. 47; cf.

    the class. luce clarius, and: cum id solis luce videatur clarius,

    Cic. Div. 1, 3, 6.
    II.
    Plur.
    A.
    Suns, images of the sun (class.):

    neque pauci neque leves sunt qui se duo soles vidisse dicant,

    Cic. Rep. 1, 10, 15:

    Albae duos soles visos ferebant,

    Liv. 28, 11, 3:

    et rursus plures soles simul cernuntur,

    Plin. 2, 31, 31, § 99:

    quid eas vocem? imagines solis? Historici soles vocant, et binos ternosque adparuisse memoriae tradunt,

    Sen. Q. N. 1, 11, 2.—
    B.
    Poet. = days (v. I. C.):

    nec tamen illis solibus ulla comparebat avis,

    Lucr. 6, 1219:

    saepe ego longos Cantando puerum memini me condere soles,

    to spend the long summer days in singing, Verg. E. 9, 52:

    tres soles... Erramus,

    id. A. 3, 203; cf. Sil. 3, 554:

    Bajani soles,

    the sunny days of Bajœ, Mart. 6, 43, 5:

    O soles!

    id. 10, 51, 6: soles fulsere quondam tibi candidi, Cat. 8, 3, 8:

    soles occidere et redire possunt,

    id. 5, 4:

    longis solibus,

    Stat. Th. 5, 460:

    solibus arctis,

    short winter days, id. S. 1, 3, 88.—So, to describe certain seasons:

    solibus hibernis... gratior,

    than the sun in winter, Ov. M. 13, 793:

    si numeres anno soles et nubila toto,

    the sunny and cloudy days, id. Tr. 5, 8, 31.—
    C.
    Light or heat of the sun ( poet. and in postAug. prose; cf.

    D. supra): pars terrai perusta solibus assiduis,

    Lucr. 5, 253; cf. Ov. H. 5, 112:

    pluviis et solibus icta,

    Lucr. 6, 1101:

    quae carent ventis et solibus,

    i. e. are buried, Hor. Epod. 16, 13; 2, 41:

    et soles melius nitent,

    id. C. 4, 5, 8; cf. id. Ep. 1, 10, 17:

    ex imbri soles Prospicere... poteris,

    Verg. G. 1, 393:

    inque novos soles audent se gramina tuto Credere,

    id. ib. 2, 332;

    similarly,

    Ov. F. 4, 404; Stat. Th. 1, 363; 4, 421; 4, 831:

    tum blandi soles,

    Ov. F. 1, 157:

    frigore soles juvant,

    id. R. Am. 405; so Mart. 10, 42:

    Romulus et frater... Solibus et campo corpora nuda dabant,

    Ov. F. 2, 366:

    aequora semper solibus orba tument,

    id. P. 1, 3, 54:

    solibus rupta glacies,

    Juv. 4, 43:

    geminā pereunt caligine soles,

    Stat. Th. 5, 154:

    aestivos quo decipis aere soles?

    id. S. 4, 4, 19:

    tacent exhausti solibus amnes,

    id. Th. 3, 2, 59; 4, 56; Mart. 10, 12, 7; 8, 14, 4; 14, 28; Ov. M. 1, 435:

    cura soles assiduo quaerendi,

    Plin. 26, 3, 8, § 16:

    perpeti soles,

    id. 36, 22, 45, § 162:

    evitatis solibus,

    id. 28, 12, 50, § 186:

    (sal) siccatur aestivis solibus,

    id. 31, 7, 39, § 73:

    merguntur in aquam solibus tepefactam,

    id. 19, 1, 3, § 17:

    nec campi minus soles accipiunt,

    id. 17, 4, 3, § 29:

    sarculatio novos soles admittit,

    id. 18, 21, 50, § 184; cf. id. 12, 5, 11, § 23; 12, 7, 14, § 26:

    aurea pellebant tepidos umbracula soles,

    Ov. F. 2, 311:

    dum patula defendimus arbore soles,

    Stat. S. 3, 1, 70.—Very rarely of the sun's revolution, without reference to light or heat:

    quae via soles praecipitet,

    Stat. Th. 6, 362.—In class. prose sometimes solis ardores, with the force of the poet. soles:

    et nimios solis defendit ardores,

    Cic. Sen. 15, 53; cf.:

    propter nimios solis ardores,

    Sen. Ep. 90, 17.
    III.
    Sol, the Sun-god.
    A.
    Lit.
    a.
    The ancient Italian deity Sol, represented as driving the four-horse sun-chariot from east to west; later identified with the Greek Helios, and hence often called Titan or Phœbus by the poets:

    signi dic quid est? Cum quadrigis Sol exoriens,

    Plaut. Am. 1, 1, 269:

    Sol... aeternam suscepit lampada mundi,

    Lucr. 5, 402:

    rapax vis Solis equorum,

    id. 5, 402:

    quod magni filia Solis eram,

    Ov. R. Am. 276; id. M. 14, 346:

    Solis currus,

    id. P. 4, 6, 48:

    secundum (invocabis) Solem et Lunam,

    Varr. R. R. 1, 1 med.:

    grates tibi ago, summe Sol,

    Cic. Rep. 6, 9, 9:

    Sol Phaëthonti filio facturum se esse dixit quidquid optasset,

    id. Off. 3, 25, 94:

    Quid? illum filium Solis nonne patris ipsius luce indignum putas?

    id. Tusc. 3, 12, 26:

    qui Solem aurigando aequiperare existimaretur,

    Suet. Ner. 53:

    Solis colossus Rhodi,

    Plin. 34, 7, 18, § 41; 34, 8, 19, § 63.—Comic.:

    credo edepol equidem dormire Solem atque adpotum probe,

    Plaut. Am. 1, 1, 129.—
    b.
    The Phœnician sun-god Heliogabalus (Elagabal), whose worship was introduced by the later emperors (Aurelianus, Heliogabalus):

    ad templum Heliogabali tetendit... et Romae Soli templum posuit,

    Vop. Aur. 25; cf. id. ib. 4; 14; 35; 39; Lampr. Heliog. 1; 3; afterwards called Sol Invictus, whose birthday, acc. to the Calendar. Const., was celebrated December 25th; cf. Julian. Or. 4, p. 156.—
    c.
    Of the sun-worship of other nations:

    (Germani) deorum numero ducunt Solem et Vulcanum et Lunam,

    Caes. B. G. 6, 21; cf.:

    rex regum, frater Solis et Lunae,

    of the king of Persia, Amm. 17, 5, 3.—
    B.
    The sun-god as emblem of omniscience:

    non potuit reperire, si ipsi Soli quaerundas dares, lepidiores ad hanc rem quam ego dabo,

    Plaut. Mil. 3, 1, 206:

    meliorem neque tu reperis, neque Sol videt,

    id. Stich. 1, 2, 53:

    at vigiles mundi... Sol et Luna,

    Lucr. 5, 1435:

    si hoc uno quicquam Sol vidisset iniquius,

    Cic. Off. 2, 8, 28:

    O Solem ipsum beatissimum, qui antequam se abderet fugientem vidit Antonium,

    id. Phil. 14, 10, 27:

    Solem consule, qui late facta diurna videt,

    Ov. F. 4, 582:

    quis Solem fallere possit?

    id. A. A. 2, 573; cf. Plaut. Bacch. 2, 3, 21; Sen. Herc. Fur. 595.—Hence represented as betrayer of conspiracies: propiusque honos [p. 1718] Boli, qui occulta conjurationis retexisset, Tac. A. 15, 74;

    to him was commended the detection of murderers, in inscriptions over the slain: SOL, TIBI COMMENDO QVI MANVS INTVLIT EI,

    Inscr. Orell. 4791:

    SOL, TV INDICES EIVS MORTEM,

    ib. 4792.—
    C.
    Poet., to describe the times of the day: solverat flagrantes Sol pronus equos, = it was night, Stat. Th. 3, 408: Sol operum medius summo librabat Olympo Lucentes, ceu staret, equos, = it was mid-day, id. ib. 5, 85.
    IV.
    In gen., solis as an appellation.
    A.
    DIES SOLIS, Sunday (late Lat.), Inscr. Orell. 508.—
    B.
    Solis gemma, a precious stone, Plin. 37, 10, 67, § 181.—
    C.
    Solis insula, off the coast of Gedrosia, Plin. 6, 22, 24, § 86; 6, 23, 26, § 97.—
    D.
    Solis fons, in Marmorica, Curt. 4, 7, 22; Mela, 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31.—
    E.
    Solis promunturium, in Africa, Plin. 5, 1, 1, § 9.—
    F.
    Solis oppidum, a town in Ægina, Plin. 5, 9, 11, § 61.

    Lewis & Short latin dictionary > sol

  • 89 succedo

    suc-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. and a. ⊂.
    I.
    To go below or under (so mostly poet.; syn. subeo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., to enter, go under, come under:

    simul ac primum nubes succedere soli Coepere,

    to go under the sun, Lucr. 5, 286; cf. id. 6, 402:

    tectum, cui imbris vitandi causā succederet,

    Cic. Dom. 44, 116:

    maestae Succedunt ramis volucres,

    Val. Fl. 6, 505:

    succedere tectis,

    Ov. M. 2, 766; so,

    tectis,

    id. ib. 8, 549; Verg. A. 1, 627:

    rex jussae succedit aquae,

    Ov. M. 11, 142:

    tecto et umbrae,

    Verg. G. 3, 418:

    antro,

    id. E. 5, 6 and 19:

    tumulo sineret succedere terrae,

    i. e. to be buried, id. A. 11, 103; cf.:

    serpens imo Successit tumulo,

    id. ib. 5, 93.—
    2.
    In partic., to go from under; to go up, mount, ascend:

    alto caelo,

    to mount, ascend, Verg. G. 4, 227:

    in arduum,

    Liv. 5, 43; cf.:

    hoc itinere est fons, quo mare succedit longius,

    Caes. B. C. 2, 24:

    muros,

    Liv. 27, 18, 13; 31, 45, 5; Tac. A. 2, 20; Sil. 10, 597:

    tumulum,

    Liv. 22, 28 et saep. — Absol.:

    erigi scalas jussit ac promptissimum quemque succedere,

    Tac. A. 2, 81.— Poet.:

    in montem succedere silvas Cogebant,

    to retreat to the mountains, Lucr. 5, 1370.—
    B.
    Trop.
    1.
    To come under, submit to any thing:

    omnes sententiae verbaque omnia... sub acumen stili subeant et succedant necesse est,

    Cic. de Or. 1, 33, 151:

    externae dominationi, quam in suis timuerunt, sponte succedunt,

    Just. 8, 2, 2:

    succedoque oneri,

    take up, Verg. A. 2, 723:

    nec qui succederet operi inventus est,

    undertake, Plin. 35, 10, 36, § 92.—
    2.
    To go up, mount, ascend:

    a pedibusque minutatim succedere frigus Non dubitabat,

    Lucr. 6, 1191:

    ad summum honorem,

    id. 5, 1122:

    ille ad superos Succedet famā,

    Verg. A. 12, 235:

    aurum in summum successit honorem,

    Lucr. 5, 1275.—
    II.
    To approach, draw near (class. and freq.).
    A.
    Milit. t. t., to march on, advance, march up to, approach (class. and freq.; cf.: invado, progredior): [p. 1787] sub primam nostram aciem successerunt, Caes. B. G. 1, 24:

    sub montem,

    id. B. C. 1, 45: supra hostium munitionem, Sisenn. ap. Non. 91, 23:

    ad castra hostium infestis signis,

    Liv. 7, 37:

    ad stationes hostium,

    id. 30, 8:

    ad hostium latebras,

    id. 10, 14:

    ad urbem,

    id. 26, 44:

    ad moenia,

    id. 44, 31:

    sub ipsum vallum,

    id. 31, 36, 5:

    ad portūs claustra,

    Curt. 4, 5, 19:

    celeriter ad molem,

    id. 4, 3, 2:

    moenibus,

    Liv. 10, 34; 24, 19:

    munimentis,

    id. 9, 14:

    munitionibus, Auct. B. Alex. 30, 4: portas succedunt,

    Caes. B. G. 2, 6:

    murum,

    Liv. 38, 9.— Absol.:

    classis paulatim successit,

    Tac. A. 3, 1.— Impers. pass.:

    ubicumque iniquo successum est loco,

    Liv. 9, 31.—
    B. 1.
    Lit.:

    ut integri et recentes defatigatis succederent,

    Caes. B. G. 5, 16; 7, 41; id. B. C. 3, 94; cf. Liv. 9, 32; Ov. M. 13, 134:

    in stationem,

    Caes. B. G. 4, 32:

    in pugnam,

    Liv. 9, 27;

    for which, proelio,

    id. 6, 4:

    in paternas opes,

    id. 21, 3:

    in Pompeii locum heres,

    Cic. Phil. 2, 25, 62; cf.:

    Sequani principatum dimiserant. In eorum locum Remi successerant,

    Caes. B. G. 6, 12:

    ego in ejus quem occidissem succederem locum,

    Liv. 40, 12, 13:

    succedam ego vicarius tuo muneri,

    Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; 2, 3, 51, § 120; id. Fam. 3, 3, 1; cf. id. Fl. 14, 33; 21, 49:

    qui regno successit,

    Plin. 36, 27, 70, § 204:

    post ejus mortem frater regno successit,

    Just. 17, 3, 6:

    in hujus locum filia regno successit,

    id. 2, 4, 17;

    but: in regnum,

    id. 7, 2, 2:

    huic Mithridates filius succedit,

    id. 42, 2, 3:

    ad alteram partem succedunt Ubii,

    follow, come next, Caes. B. G. 4, 3.—Of things:

    aspicit in teretes lignum succedere suras,

    Ov. M. 11, 80. — Impers. pass.:

    non solum, quod tibi succederetur, sed quod Gabinio non succederetur,

    Cic. Pis. 36, 88:

    te antea, quam tibi successum esset, decessurum fuisse,

    id. Fam. 3, 6, 2.—
    2.
    Trop.
    a.
    To come or enter into a relation:

    in affinitatis jura,

    Just. 7, 3, 9.—
    b. (α).
    In time:

    successit ipse magnis (oratoribus),

    Cic. Or. 30, 105:

    horum aetati successit Isocrates,

    id. ib. 13, 40; cf.:

    nihil semper floret: aetas succedit aetati,

    id. Phil. 11, 15, 39:

    tertia post illas successit aënea proles,

    Ov. M. 1, 125:

    quorum priores duae probationi succedunt,

    Quint. 3, 9, 1:

    in Italiā violis succedit rosa,

    Plin. 21, 11, 39, § 68: etenim ei succedo orationi, quae, etc., I succeed, I speak after an oration, which, etc., Cic. Balb. 1, 4:

    consules, quo majori gloriae rerum gestarum succedere se cernebant,

    Liv. 4, 11, 2:

    rex... succedens tantae caritati Hieronis,

    id. 24, 5, 1:

    ut bono succedenti regi difficilis aemulatio esset,

    id. 1, 48, 8.—
    (β).
    To follow, take the place of, succeed in value: cujus (purpurae) libra denariis centum venibat... huic successit dibapha Tyria, quae in libras denariis mille non poterat emi, Nep. ap. Plin. 9, 39, 63, § 137:

    in vicem ejus (graminis) succedit decoctum,

    Plin. 24, 19, 118, § 179:

    non numero tantum amissorum civium, sed et dignitati,

    Just. 3, 5, 7:

    filii magnitudini patris successerunt,

    id. 19, 1, 2.— Pass. impers.:

    male gestis rebus alterius successum est,

    Liv. 9, 18, 15.—
    c.
    Hence, to follow the nature or rule of any thing, to belong to a class or category (rare):

    succedere hanc quoque comparativo generi,

    Quint. 3, 10, 4:

    quae omnia succedunt legitimis quaestionibus,

    id. 3, 6, 71.—
    d.
    Pregn.: res (alicui) succedit, or simply succedit, goes on well, is successful, prospers, succeeds (cf. evenit):

    lepide hoc succedit sub manus negotium,

    Plaut. Mil. 3, 2, 59:

    negotium (ei) sub manus,

    id. ib. 4, 4, 7; id. Pers. 4, 1, 2:

    quando hoc bene successit,

    Ter. Ad. 2, 4, 23:

    parum succedit, quod ago,

    id. And. 4, 1, 54:

    pleraque non succedunt,

    Varr. R. R. 3, 9, 16:

    quod res nulla successerat,

    Caes. B. G. 7, 26:

    inceptum non succedebat,

    Liv. 42, 58:

    nihil conceptae temere spei succedebat,

    id. 33, 5, 3:

    voti Phoebus succedere partem Mente dedit,

    Verg. A. 11, 794:

    si prospere prima successerint,

    Just. 9, 3, 7.— Absol.:

    hac non successit: aliā ingrediemur viā,

    Ter. And. 4, 1, 45:

    si quando minus succedet,

    Cic. Or. 28, 98:

    si ex sententiā successerit,

    id. Q. Fr. 2, 14, 1: si proinde, ut ipse mereor, mihi successerit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 4:

    si successisset coeptis,

    Liv. 25, 37:

    inceptis,

    id. 24, 19:

    fraudi,

    id. 38, 25:

    facinori eorum,

    id. 40, 11 et saep.:

    successurumque Minervae Indoluit,

    Ov. M. 2, 788.— Pass.: cum omnia meā causā velles mihi successa, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 2.— Impers.:

    nolle successum non patribus,

    Liv. 2, 45, 5:

    ubicumque iniquo successum erat loco,

    id. 9, 31, 13 Weissenb. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > succedo

  • 90 Typhoeus

    Typhōeus (trisyl.), ĕos, m., = Tuphôeus, a giant, struck with lightning by Jupiter and buried under Mount Ætna, Verg. A. 9, 716; Ov. M. 5, 321 sq.; id. F. 4, 491; Hor. C. 3, 4, 53; Sil. 14, 196 al.—As a gigantic monster, called centimanus, Ov. M. 3, 303. —Hence,
    A.
    Typhōĭus, a, um, adj., of or belonging to Typhōeus, Typhœan tela, Verg. A. 1, 665:

    cervix,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 183.—
    B.
    Typhōïs, ĭdis, adj f., of Typhōeus, Typhœan: Aetna, Ov H. 15, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Typhoeus

  • 91 Typhois

    Typhōeus (trisyl.), ĕos, m., = Tuphôeus, a giant, struck with lightning by Jupiter and buried under Mount Ætna, Verg. A. 9, 716; Ov. M. 5, 321 sq.; id. F. 4, 491; Hor. C. 3, 4, 53; Sil. 14, 196 al.—As a gigantic monster, called centimanus, Ov. M. 3, 303. —Hence,
    A.
    Typhōĭus, a, um, adj., of or belonging to Typhōeus, Typhœan tela, Verg. A. 1, 665:

    cervix,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 183.—
    B.
    Typhōïs, ĭdis, adj f., of Typhōeus, Typhœan: Aetna, Ov H. 15, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Typhois

  • 92 Typhoius

    Typhōeus (trisyl.), ĕos, m., = Tuphôeus, a giant, struck with lightning by Jupiter and buried under Mount Ætna, Verg. A. 9, 716; Ov. M. 5, 321 sq.; id. F. 4, 491; Hor. C. 3, 4, 53; Sil. 14, 196 al.—As a gigantic monster, called centimanus, Ov. M. 3, 303. —Hence,
    A.
    Typhōĭus, a, um, adj., of or belonging to Typhōeus, Typhœan tela, Verg. A. 1, 665:

    cervix,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 183.—
    B.
    Typhōïs, ĭdis, adj f., of Typhōeus, Typhœan: Aetna, Ov H. 15, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Typhoius

  • 93 unguis

    unguis, is (abl. ungui, Cat. 62, 43; Hor. Ep. 1, 19, 46; id. C. 2, 8, 4; Prop. 1, 20, 39; cf. Charis. p. 120), m. [cf. Gr. ONUCh-, onux; Sanscr. nakha], a nail of a person's finger or toe.
    I.
    Lit., Plin. 11, 45, 101, § 247; 10, 35, 52, § 106; 28, 2, 5, § 28; Hor. Ep. 1, 7, 51; 1, 19, 46; id. S. 1, 3, 101; Prop. 1, 20, 39; Ov. Am. 1, 7, 64; 2, 6, 4; id. A. A. 3, 708.—
    2.
    Of animals. a claw, talon, hoof, Plin. 11, 45, 101, § 247; Hor. C. 2, 19, 24; Ov. M. 4, 717; 10, 540; Col. 6, 12; Mart. 14, 199 al.—
    B.
    Proverbial phrases.
    1.
    Ab imis unguibus usque ad verticem summum, from top to toe, from the crown of his head to the sole of his foot, Cic. Rosc. Com. 7, 20.—
    2.
    A rectā conscientiā transversum unguem non discedere, not to depart a finger's breadth in the least, Cic. Att. 13, 20, 4; cf.

    ellipt.: urge igitur, nec transversum unguem, quod aiunt, a stilo,

    id. Fam. 7, 25, 2:

    si tu ex isto loco digitum transvorsum aut unguem latum excesseris,

    Plaut. Aul. 1, 1, 17 sq.; Hier. Ep. 127, 8 (v. transversus and digitus).—
    3.
    Cum medium ostenderet unguem, i. e. showed utter derision, the greatest contempt (because the middle finger was regarded as indecent), Juv. 10, 53.—
    4.
    Incestos amores De tenero meditatur ungui, i. e. from childhood, ex hapalôn onuchôn, Hor. C. 3, 6, 24 (for which:

    a teneris unguiculis,

    Cic. Fam. 1, 6, 2).—
    5.
    Ad or in unguem, after the Gr. eis onucha or ep onuchos, to a hair, to a nicety, exactly, perfectly (an expression borrowed from sculptors, who, in modelling, give the finishing touch with the nail;

    or joiners, who test the accuracy of joints in wood by the nail: materiem dolare ad unguem,

    Col. 11, 2, 13:

    ad unguem Factus homo,

    highly polished, perfectly accomplished, Hor. S. 1, 5, 32; cf.:

    carmen decies castigare ad unguem,

    id. A. P. 294 Jan. ad loc.: suturae capitis [p. 1932] in unguem committuntur, Cels. 8, 1, § 12; Verg. G. 2, 277 Serv.; Vitr. 4, 6, 2; cf.

    also: carmina molli numero fluere, ut per leve severos effundat junctura unguis,

    Pers. 1, 65.—
    6.
    Homo, cujus pluris erat unguis, quam tu totus es, a man whose little finger was worth more than your whole body, Petr. 57 fin.
    7.
    Rodere ungues, to bite the nails, i. e. to be buried in thought, etc.:

    ille in versu faciendo Saepe caput scaberet vivos et roderet ungues,

    Hor. S. 1, 10, 71; cf.: ungue meam morso saepe querere fidem. Prop. 3 (4), 25, 4:

    et saepe inmeritos corrumpas dentibus ungues,

    id. 2, 4, 3 (13).—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants, a nail-like spot, the tip, extremity, Plin. 12, 9, 19, § 36; 21, 18, 73, § 121; Col. 4, 24, 7; Pall. Febr. 12, 5.—
    B.
    A kind of shell-fish, perh. the razor-fish, Varr. L. L. 5, 12, 23.—
    C.
    A hook:

    ferrei,

    Col. 12, 18, 2. —
    D.
    A white skin on the eye, a web, haw, pterugion, Cels. 7, 7, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > unguis

См. также в других словарях:

  • Buried Alive by Love — «Buried Alive by Love» Сингл HIM из альбома …   Википедия

  • Buried treasure (disambiguation) — Buried Treasure and similar may refer to:In films and TV films* Buried Treasure (cartoon), a 1929 pornographic animation also known as Eveready Harton in Buried Treasure * Buried Treasure (1915 short film), a U.S. silent short film featuring… …   Wikipedia

  • Buried Alive By Love — «Buried Alive By Love» Сингл HIM из альбома Love Metal Выпущен 5 мая, 2003 Формат …   Википедия

  • Buried — Données clés Titre québécois Enterré Titre original Buried (Enterrado) Réalisation Rodrigo Cortés Scénario Chris Sparling Acteurs principaux Ryan Reynolds …   Wikipédia en Français

  • Buried (TV series) — Buried is a British television drama series, produced by World Productions for Channel 4 and originally screened in 2003. The programme starred Lennie James as Lee Kingley, who is serving a long prison sentence in order to protect a member of his …   Wikipedia

  • Buried Alive (Sentenced album) — BURIED ALIVE is last dvd release from heavy metal band Sentenced. It is record of their last concert on Saturday, October 1st, 2005, at Club Teatria, Oulu, Finland. This album is available as limited edition which includes 2 dvd s and 2cd s (… …   Wikipedia

  • Buried Inside — Buried Inside, formed in 1997, is a metalcore band from Ottawa, Canada.They are influenced by early metalcore and screamo bands such as Acme, One Eyed God Prophecy, and Union of Uranus. Their sound includes distorted vocals, creatively timed… …   Wikipedia

  • Buried Alive Match — Un Buried Alive match est un type de match au catch crée par la World Wrestling Entertainment[1] en raison de la gimmick de The Undertaker. Pour l emporter, il faut projeter l adversaire dans un trou d environ 180 cm de hauteur et ensuite l… …   Wikipédia en Français

  • Buried alive match — Un Buried Alive match est un type de match au catch crée par la World Wrestling Entertainment[1] en raison de la gimmick de The Undertaker. Pour l emporter, il faut projeter l adversaire dans un trou d environ 180 cm de hauteur et ensuite l… …   Wikipédia en Français

  • buried — uried adj. 1. covered from view; as, her face buried (or hidden) in her hands; buried in the smoke of many rifles. Syn: hidden. [WordNet 1.5] 2. placed in a grave; as, the hastily buried corpses. Opposite of {unburied}. Syn: inhumed, interred.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Buried Fire — Saltar a navegación, búsqueda Buried Fire (en español, Fuego enterrado) es una novela de fantasía del renombrado autor Jonathan Stroud, famoso por la Trilogía de Bartimeo. Fue publicado en 1999 por Corgi (ISBN 0 7868 5194 5). Era parte de las… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»