Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

suited

  • 21 concinnus

    con-cinnus, a, um, adj. [etym. dub.; acc. to Non. p. 43, 21, and p. 59, 30, from cinnus], fitly, skilfully put together or joined, well adjusted, beautiful (class.; esp. freq. in Cic. of discourse).
    I.
    Object.
    A.
    Prop.:

    sat edepol concinna est (virgo) facie,

    Plaut. Pers. 4, 3, 77:

    Samos ( = venusta, elegans),

    pretty, Hor. Ep. 1, 11, 2:

    tectorium,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 1: helicis folia angulosa et concinniora (for euruthmotera, in Theophr. H. P. 3, 18), Plin. 16, 34, 62, § 148:

    heluo,

    elegant, Cic. Pis. 10, 22.—
    B.
    Trop., of discourse, beautiful, elegant, polishcd, neat, striking, etc.:

    (oratio) concinna, distincta, ornata, festiva, etc.,

    Cic. de Or. 3, 25, 100:

    sententiae non tam graves et severae quam concinnae et venustae,

    id. Brut. 95, 325; cf.:

    concinnae sententiae (opp. probabiles),

    id. Or. 19, 65; and:

    concinnae acutaeque sententiae,

    id. Brut. 78, 272:

    versus,

    Hor. Ep. 2, 1, 74:

    sermo,

    id. S. 1, 10, 23:

    reditus ad rem aptus et concinnus,

    Cic. de Or. 3, 53, 203:

    transgressio verborum, id est hyperbaton,

    Quint. 9, 3, 91.—
    2.
    Transf. to the person:

    alii in eādem jejunitate concinniores, id est, faceti, florentes etiam et leviter ornati,

    Cic. Or. 6, 20; Nep. Epam. 5, 1:

    concinnus et elegans Aristo,

    Cic. Fin. 5, 5, 13; cf.

    also of the painter Nicophanes: elegans et concinnus (pictor),

    Plin. 35, 10, 36, § 111. —
    II.
    Subject. ( = commodus, II.): concinnus alicui, suited to, fit, appropriate for; of persons, suiting one's self to, courteous, pleasing, etc. (rare): viris Venus ut concinnior esset, * Lucr. 4, 1276:

    concinnus amicis,

    Hor. S. 1, 3, 50.—
    * B.
    Concinnum est = commodum est:

    age, age, ut tibi maxime concinnum est,

    it is pleasing, agreeable, Plaut. Mil. 4, 2, 33.— Adv.
    1.
    In the form concinnē, fitly, beautifully:

    concinne et lepide vestita,

    Plaut. Ep. 2, 2, 38. —Of discourse, elegantly, neatly, etc., Cic. de Or. 2, 19, 81; id. N. D. 2, 27, 69; id. Rosc. Com. 16, 49.— Comp.:

    eloqui,

    Aus. Grat. Act. ad Gratian. 8: saliunt aquae, Fronto de Orat. 1, p. 242 Mai.— Sup. of the adj. and adv. apparently not in use.—
    2.
    In the form concinnĭter, Gell. 18, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > concinnus

  • 22 consentanea

    consentānĕus, a, um, adj. [consentio], agreeing or according with something, suited to, becoming, meet, fit, proper (in good prose; most freq. in Cic.).
    (α).
    With cum: quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. Fam. 3, 6, 2.—
    (β).
    With dat. (so most freq.):

    formula Stoicorum rationi disciplinaeque maxime consentanea,

    Cic. Off. 3, 4, 20:

    mors ejus vitae sanctissime actae,

    id. Phil. 9, 7, 15; cf. g:

    actiones his (motibus, etc.),

    id. N. D. 2, 22, 58:

    hae disciplinae sibi,

    id. Off. 1, 2, 6:

    obscura somnia minime majestati deorum,

    id. Div. 2, 65, 135:

    non necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas?

    id. Leg. 2, 10, 23; id. Fin. 5, 20, 60; id. Part. Or. 2, 7:

    his temporibus consentaneum genus litterarum,

    id. Fam. 4, 13, 1: illa divisio illi, qui hoc proposuerat, * Quint. 6, 3, 106; Cod. Just. 7, 6, 1, § 8: sententia utilitati rerum consentanea. Dig. 17, 1, 6, § 7.—
    * (γ).
    Absol.:

    vir vitā et morte,

    consistent, Vell. 2, 63, 2; cf. b.— Subst.: consentānĕa, ōrum, n., concurrent circumstances:

    ex consentaneis (argumenta ducere),

    Cic. de Or. 2, 40, 170.—Hence,
    b.
    Consentaneum est, it agrees with something, it is according to reason, fitting, consistent, proper, etc.
    (α).
    With inf., with or without dat.:

    quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.,

    Cic. Off. 3, 33, 117:

    cum diceret, ei aliquid dicere consentaneum esse,

    id. Ac. 2, 9, 28:

    non est consentaneum, qui metu non frangatur, eum frangi cupiditate,

    id. ib. 1, 20, 68; id. N. D. 2, 15, 42; id. Tusc. 5, 9, 25.—
    (β).
    With ut, * Plaut. Bacch. 1, 2, 31.— Adv.: con-sentānĕē, in harmony with (late Lat. and rare):

    consentanee cum naturā vivere,

    Lact. 3, 8, 20:

    narrare aliquid,

    according to truth, Hier. in Rufin. 3, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > consentanea

  • 23 consentaneus

    consentānĕus, a, um, adj. [consentio], agreeing or according with something, suited to, becoming, meet, fit, proper (in good prose; most freq. in Cic.).
    (α).
    With cum: quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. Fam. 3, 6, 2.—
    (β).
    With dat. (so most freq.):

    formula Stoicorum rationi disciplinaeque maxime consentanea,

    Cic. Off. 3, 4, 20:

    mors ejus vitae sanctissime actae,

    id. Phil. 9, 7, 15; cf. g:

    actiones his (motibus, etc.),

    id. N. D. 2, 22, 58:

    hae disciplinae sibi,

    id. Off. 1, 2, 6:

    obscura somnia minime majestati deorum,

    id. Div. 2, 65, 135:

    non necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas?

    id. Leg. 2, 10, 23; id. Fin. 5, 20, 60; id. Part. Or. 2, 7:

    his temporibus consentaneum genus litterarum,

    id. Fam. 4, 13, 1: illa divisio illi, qui hoc proposuerat, * Quint. 6, 3, 106; Cod. Just. 7, 6, 1, § 8: sententia utilitati rerum consentanea. Dig. 17, 1, 6, § 7.—
    * (γ).
    Absol.:

    vir vitā et morte,

    consistent, Vell. 2, 63, 2; cf. b.— Subst.: consentānĕa, ōrum, n., concurrent circumstances:

    ex consentaneis (argumenta ducere),

    Cic. de Or. 2, 40, 170.—Hence,
    b.
    Consentaneum est, it agrees with something, it is according to reason, fitting, consistent, proper, etc.
    (α).
    With inf., with or without dat.:

    quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.,

    Cic. Off. 3, 33, 117:

    cum diceret, ei aliquid dicere consentaneum esse,

    id. Ac. 2, 9, 28:

    non est consentaneum, qui metu non frangatur, eum frangi cupiditate,

    id. ib. 1, 20, 68; id. N. D. 2, 15, 42; id. Tusc. 5, 9, 25.—
    (β).
    With ut, * Plaut. Bacch. 1, 2, 31.— Adv.: con-sentānĕē, in harmony with (late Lat. and rare):

    consentanee cum naturā vivere,

    Lact. 3, 8, 20:

    narrare aliquid,

    according to truth, Hier. in Rufin. 3, 1 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > consentaneus

  • 24 contionarius

    contĭōnārĭus, a, um, adj. [id.], of or suited to an assembly of the people (very rare):

    populus,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 4:

    oratio,

    Amm. 27, 6, 5:

    tibia,

    Gell. 1, 11, 10:

    fistula,

    id. 1, 11, 10 in lemm.

    Lewis & Short latin dictionary > contionarius

  • 25 habilis

    hăbĭlis, e, adj. [habeo, II. B. 2.], that may be easily handled or managed, manageable, suitable, fit, proper, apt, expert, light, nimble, swift (class.).
    I.
    Lit.:

    (calcei) habiles et apti ad pedem,

    Cic. de Or. 1, 54, 231; cf.:

    (natura homini) figuram corporis habilem et aptam ingenio humano dedit,

    id. Leg. 1, 9, 26;

    res aptae, habiles et ad naturam accommodatae,

    id. Fin. 4, 20, 56:

    brevitate habiles gladii,

    Liv. 22, 46, 5:

    ensis,

    Verg. A. 9, 305:

    arcus,

    id. ib. 1, 318:

    pharetra ad tela,

    Val. Fl. 3, 607:

    frameae,

    Tac. G. 6:

    currus,

    Ov. M. 2, 531:

    aratrum,

    Tib. 1, 9, 7:

    naves velis,

    Tac. A. 2, 6:

    corpus habilissimum quadratum est, neque gracile neque obesum,

    the most convenient for managing, treating, Cels. 2, 1; cf.:

    materia levis est et ad hoc habilis,

    Sen. Q. N. 1, 7:

    atque habilis membris venit vigor,

    i. e. making supple, Verg. G. 4, 418:

    (bos) nec feturae habilis nec fortis aratris,

    fit, proper for, id. ib. 3, 62:

    terra frumentis,

    Col. 2, 2, 20; cf.:

    Aegyptum ut feraciorem habilioremque annonae urbicae redderet,

    Suet. Aug. 18:

    pinguibus hae (vites) terris habiles, levioribus illae,

    Verg. G. 2, 92:

    rudem ad pedestria bella Numidarum gentem esse, equis tantum habilem,

    Liv. 24, 48, 5; cf.:

    ducenta fere milia peditum, armis habilia,

    able to bear arms, Vell. 2, 110, 3:

    nondum portandis habiles gravioribus armis,

    Sil. 11, 588.—
    II.
    Trop.: sunt quidam ita in iisdem rebus habiles, ita naturae muneribus ornati, ut, etc., apt, expert, skilful (= capax), Cic. de Or. 1, 25, 115:

    acutior atque habilior ad inveniendum,

    Quint. 6, 3, 12:

    numquam ingenium idem ad res diversissimas habilius fuit,

    Liv. 21, 4, 3:

    exercitus non habilis gubernaculo,

    not easy to govern, Vell. 2, 113, 2: negotia expedita et habilia sequuntur actorem, Sen. de Ira, 3, 7: et vicina seni non habilis Lyco, not suited (on account of her age), Hor. C. 3, 19, 24:

    non habiles Colchi,

    i. e. uncivilized, rude, Val. Fl. 7, 231.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    plaudentique habiles Caryae resonare Dianae,

    Stat. Th. 4, 225; Luc. 3, 553.—Hence, adv.: hăbĭlĭter, handily, aptly, expertly, skilfully, easily (very rare):

    scutum parvum habiliter ferens,

    Liv. Epit. 57:

    ut elephantis, sicut nos equis, facile atque habiliter utantur,

    Mel. 3, 7; Dig. 34, 2, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > habilis

  • 26 materia

    mātĕrĭa, ae ( gen. materiāi, Lucr. 1, 1051), and mātĕrĭes, ēi (only in nom. and acc. sing., and once gen. plur. materierum, Lact. 2, 12, 1; v. Neue, Formenl. 1, p. 383), f. [from same root with mater, q. v.], stuff, matter, materials of which any thing is composed; so the wood of a tree, vine, etc., timber for building (opp. lignum, wood for fuel); nutritive matter or substance for food (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    materia rerum, ex qua et in qua sunt omnia,

    Cic. N. D. 3, 39, 92; cf. id. Ac. 1, 6, 7:

    materiam superabat opus,

    Ov. M. 2, 5:

    materiae apparatio,

    Vitr. 2, 8, 7:

    rudis,

    i. e. chaos, Luc. 2, 8; cf.: omnis fere materia nondum formata rudis appellatur, Cinc. ap. Paul. ex Fest. p. 265 Müll.:

    (arbor) inter corticem et materiem,

    Col. 5, 11, 4:

    crispa,

    Plin. 16, 28, 51, § 119:

    materiae longitudo,

    Col. 4, 24, 3:

    vitis in materiam, frondemque effunditur,

    id. 4, 21, 2:

    si nihil valet materies,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    in eam insulam materiam, calcem, caementa, atque arma convexit,

    id. Mil. 27, 74:

    caesa,

    Col. 11, 2, 11; cf. Caes. B. G. 4, 17; 5, 39:

    cornus non potest videri materies propter exilitatem, sed lignum,

    Plin. 16, 40, 76, § 206:

    materiae, lignorum aggestus,

    Tac. A. 1, 35:

    videndum est ut materies suppetat scutariis,

    Plaut. Ep. 1, 1, 35:

    proba materies est, si probum adhibes fabrum,

    id. Poen. 4, 2, 93: imprimebatur sculptura materiae anuli, sive ex ferro sive ex auro foret, Macr. S. 7, 13, 11. — Plur.:

    deūm imagines mortalibus materiis in species hominum effingere,

    Tac. H. 5, 5.—Of food:

    imbecillissimam materiam esse omnem caulem oleris,

    Cels. 2, 18, 39 sqq.; cf. of the means of subsistence:

    consumere omnem materiam,

    Ov. M. 8, 876; matter, in gen.:

    materies aliqua mala erat,

    Aug. Conf. 7, 5, 2.—In abstract, matter, the material universe:

    Deus ex materia ortus est, aut materia ex Deo,

    Lact. 2, 8.—
    B.
    Esp., matter of suppuration, pus, Cels. 3, 27, 4.—
    II.
    Transf., a stock, race, breed:

    quod ex vetere materia nascitur, plerumque congeneratum parentis senium refert,

    Col. 7, 3, 15:

    generosa (equorum),

    id. 6, 27 init.
    III.
    Trop.
    A.
    The matter, subjectmatter, subject, topic, ground, theme of any exertion of the mental powers, as of an art or science, an oration, etc.: materiam artis eam dicimus in qua omnis ars et facultas, quae conficitur ex arte, versatur. Ut si medicinae materiam dicamus morbos ac vulnera, quod in his omnis medicina versetur;

    item quibus in rebus versatur ars et facultas oratoria, eas res materiam artis rhetoricae nominamus,

    Cic. Inv. 1, 5, 17:

    quasi materia, quam tractet, et in qua versetur, subjecta est veritas,

    id. Off. 1, 5, 16:

    est enim deformitatis et corporis vitiorum satis bella materies ad jocandum,

    id. de Or. 2, 59, 239; 1, 11, 49; id. Rosc. Com. 32, 89; id. Div. 2, 4, 12:

    sermonum,

    id. Q. Fr 1, 2, 1: materies crescit mihi, my matter (for writing about) increases, id. Att. 2, 12, 3: rei. id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    aequa viribus,

    a subject suited to your powers, Hor. A. P. 38:

    infames,

    Gell. 17, 12, 1:

    extra materiam juris,

    the province, Gai. Inst. 2, 191.—
    B.
    A cause, occasion, source, opportunity (cf. mater, II.):

    quid enim odisset Clodium Milo segetem ac materiam suae gloriae?

    Cic. Mil. 13, 35 (for which shortly before:

    fons perennis gloriae suae): materies ingentis decoris,

    Liv. 1, 39, 3:

    non praebiturum se illi eo die materiam,

    id. 3, 46, 3:

    major orationis,

    id. 35, 12, 10:

    criminandi,

    id. 3, 31, 4:

    omnium malorum,

    Sall. C. 10:

    materiam invidiae dare,

    Cic. Phil. 11, 9, 21:

    materiam bonitati dare,

    id. de Or. 2, 84, 342:

    scelerum,

    Just. 3, 2, 12:

    seditionis,

    id. 11, 5, 3:

    laudis,

    Luc. 8, 16:

    benefaciendi,

    Plin. Pan. 38:

    ne quid materiae praeberet Neroni,

    occasion of jealousy, Suet. Galb. 9:

    epistolae, quae materiam sermonibus praebuere,

    Tac. H. 4, 4:

    praebere materiam causasque jocorum,

    Juv. 3, 147:

    materiamque sibi ducis indulgentia quaerit,

    id. 7, 21.—
    C.
    Natural abilities, talents, genius, disposition:

    fac, fuisse in isto C. Laelii, M. Catonis materiem atque indolem,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    in animis humanis,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    materiam ingentis publice privatimade decoris omni indulgentia nostra nutriamus,

    Liv. 1, 39, 3:

    ad cupiditatem,

    id. 1, 46; Quint. 2, 4, 7.—Hence, one's nature, natural character:

    non sum materia digna perire tua,

    thy unfeeling disposition, Ov. H. 4, 86.—
    D.
    A subject, argument, course of thought, topic (post-Aug.):

    tertium diem esse, quod omni labore materiae ad scribendum destinatae non inveniret exordium,

    Quint. 10, 3, 14:

    argumentum plura significat... omnem ad scribendum destinatam materiam ita appellari,

    id. 5, 10, 9:

    video non futurum finem in ista materia ullum, nisi quem ipse mihi fecero,

    Sen. Ep. 87, 11:

    pulcritudinem materiae considerare,

    Plin. Ep. 3, 13, 2; 2, 5, 5:

    materiam ex titulo cognosces,

    id. ib. 5, 13, 3 al. (materies animi est, materia arboris;

    et materies qualitas ingenii, materia fabris apta,

    Front. II. p. 481 Mai.; but this distinction is not observed by class. writers).

    Lewis & Short latin dictionary > materia

См. также в других словарях:

  • Suited — Holecards: König Vier in Kreuz Suited (dt.: passend) ist ein Ausdruck aus dem Kartenspiel Poker. Es bedeutet, dass mindestens zwei Hole Cards eines Spielers dieselbe Farbe haben. Der Vorteil von suited Karten ist, dass die Chance auf einen Flush… …   Deutsch Wikipedia

  • -suited — suited, combining form. wearing a suit or suits: »Gray suited = wearing a gray suit …   Useful english dictionary

  • suited — index agreed (harmonized), apposite, appropriate, capable, convenient, correlative, fit, fitting …   Law dictionary

  • suited — adj. 1) suited for, to (suited for the job; suited to each other) 2) suited to + inf. (is he psychologically suited to be a police officer?) * * * to (suited for the job; suited to each other) suited for suited to + inf. (is he psychologically… …   Combinatory dictionary

  • suited — adj. VERBS ▪ appear, be, seem ▪ make sth ADVERB ▪ admirably, eminently, especially …   Collocations dictionary

  • suited — [[t]su͟ːtɪd[/t]] 1) ADJ GRADED: v link ADJ, usu adv ADJ to n/ ing, ADJ to inf If something is well suited to a particular purpose, it is right or appropriate for that purpose. If someone is well suited to a particular job, they are right or… …   English dictionary

  • suited — UK [ˈsuːtɪd] / US [ˈsutəd] adjective [never before noun] 1) right for a particular purpose or situation, because of having all the qualities that are needed suited to: She is ideally suited to the job. We want schooling that is suited to the… …   English dictionary

  • suited — suit|ed [ sutəd ] adjective never before noun 1. ) right for a particular purpose or situation, because of having all the qualities that are needed: COMPATIBLE: suited to: She is ideally suited to the job. We want schooling that is suited to the… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • Suited — Suit Suit, v. t. [imp. & p. p. {Suited}; p. pr. & vb. n. {Suiting}.] 1. To fit; to adapt; to make proper or suitable; as, to suit the action to the word. Shak. [1913 Webster] 2. To be fitted to; to accord with; to become; to befit. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • suited — /sooh tid/, adj. 1. appropriate: She is suited to such a job. 2. compatible or consistent with: a prose style suited to the subject. [1615 25; SUIT + ED2] * * * …   Universalium

  • suited — Synonyms and related words: a propos, able, ad rem, adapted, adjusted, applicable, apposite, appropriate, apropos, apt, au fait, becoming, befitting, capable, checked out, competent, dovetailing, efficient, equal to, felicitous, fit, fitted,… …   Moby Thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»