-
121 point size
stopień pismaEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > point size
-
122 derece
stopień; szczebel -
123 βαθμίδα
stopień (m) rzecz. -
124 Die Oxidationszahl
stopień utlenieniaDeutsch-Polnisch medizinisches Wörterbuch > Die Oxidationszahl
-
125 Härtegrad
stopień twardości -
126 Oxidationsgrad
stopień utleniania -
127 degree
[dɪ'griː]n10 degrees below (zero) — 10 stopni poniżej zera, 10 stopni mrozu
to some degree, to a certain degree — w pewnym stopniu, do pewnego stopnia
* * *[di'ɡri:]1) ((an) amount or extent: There is still a degree of uncertainty; The degree of skill varies considerably from person to person.) stopień2) (a unit of temperature: 20° (= 20 degrees) Celsius.) stopień3) (a unit by which angles are measured: at an angle of 90° (= 90 degrees).) stopień4) (a title or certificate given by a university etc: He took a degree in chemistry.) tytuł, stopień naukowy•- to a degree -
128 Grad
m -(e)s, -e1) ( Maßeinheit) stopień m2) ( Rang) stopień naukowy (oficerski)3) (Stärke, Abstufung) stopień m (np. oparzenia)
См. также в других словарях:
stopień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. stopieńpnia; lm D. stopieńpni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najmniejszy element schodów w kształcie prostopadłościanu; występ w jakimś podwyższeniu; uskok, występ w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… … Słownik języka polskiego
gorzej — «stopień wyższy od źle» Pracować, uczyć się coraz gorzej. Chory czuje się gorzej … Słownik języka polskiego
balkon — stopień w tramwaju … Słownik gwary warszawskiej
stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… … Słownik języka polskiego
doktor — m IV, DB. a Ms. doktororze; lm DB. ów (w języku mówionym używana także forma: doktór zwłaszcza w zn. 2) 1. lm M. doktororzy a. doktororowie «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe po napisaniu rozprawy, obronie jej w… … Słownik języka polskiego
wysoki — wysokiocy, wyższy 1. «mający wymiar pionowy większy niż przeciętny dla danej grupy przedmiotów; mający duży wzrost» Wysoki mężczyzna. Wysoki dom. Wysokie drzewa, kominy, wieże. Wysoka fala. Wysoki poziom wody. Wysoki brzeg rzeki. Wysokie zaspy … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
doktorat — m IV, D. u, Ms. doktoratacie; lm M. y «stopień naukowy uprawniający do używania tytułu doktora; egzamin na stopień naukowy doktora» Uzyskać, pot. zrobić doktorat z filozofii. ∆ Doktorat honoris causa «honorowy stopień naukowy nadawany przez… … Słownik języka polskiego
dostateczny — dostatecznyni, dostatecznyniejszy «wystarczający, zadowalający» Dostateczna opieka, troskliwość. Dostateczna gwarancja bezpieczeństwa. ∆ Stopień dostateczny, nota, ocena dostateczna «stopień, nota, ocena stwierdzające, że czyjś poziom wiadomości… … Słownik języka polskiego
major — I m IV, DB. a, Ms. majororze; lm M. owie a. majororzy, DB. ów «oficerski stopień wojskowy, wyższy od kapitana; w Wojsku Polskim najniższy stopień w grupie oficerów starszych; oficer mający ten stopień» ‹z łac.› II muz. → II dur ‹z łac.› … Słownik języka polskiego