Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

smaragdus+pm

  • 1 smaragdus

    smaragdus (in Inschrn., Hdschrn. u. Ausgg. auch zmaragdus), ī, m. u. f. (σμάραγδος), I) der Smaragd, worunter aber die Alten außer unserem Smaragd alle grünen Edelsteine und Halbedelsteine, wie Praser, Jaspis, Melachit usw. verstanden, Varro sat. Men. 382. Sen. ep. 90, 33. Plin. 32, 62 sqq. Lucr. 2, 805. Lucan. 10, 121. Mart. 4, 28, 4. Claud. VI. cons. Hon. 563. – II) meton., der Smaragd = die Smaragdfarbe, Auct. carm. de Phoen. 135. – / Die Schreibung zmaragdus in Inschrn., zB. Corp. inscr. Lat. 2, 3386 u. 6, 9547; aber b. Plin. gew. smaragdus, s. Sillig Plin. 32, 151. p. 55 f.

    lateinisch-deutsches > smaragdus

  • 2 smaragdus

    smaragdus (in Inschrn., Hdschrn. u. Ausgg. auch zmaragdus), ī, m. u. f. (σμάραγδος), I) der Smaragd, worunter aber die Alten außer unserem Smaragd alle grünen Edelsteine und Halbedelsteine, wie Praser, Jaspis, Melachit usw. verstanden, Varro sat. Men. 382. Sen. ep. 90, 33. Plin. 32, 62 sqq. Lucr. 2, 805. Lucan. 10, 121. Mart. 4, 28, 4. Claud. VI. cons. Hon. 563. – II) meton., der Smaragd = die Smaragdfarbe, Auct. carm. de Phoen. 135. – Die Schreibung zmaragdus in Inschrn., zB. Corp. inscr. Lat. 2, 3386 u. 6, 9547; aber b. Plin. gew. smaragdus, s. Sillig Plin. 32, 151. p. 55 f.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > smaragdus

  • 3 Calchedon

    Calchēdon (Calcēdon, Chalcēdon), onis u. onos, Akk. onem u. ona, f. (Καλχηδών), Stadt in Bithynien, an der Propontis u. am Eingange des Bosporus, Byzanz gegenüber, j. Dorf Kadikjo (bei den Türken) od. Chalkedon (bei den Griechen), Form Calch., Mela 1, 19, 5 (1. § 101). Liv. epit. 93. Plin. 5, 149 u. 150; 6, 217; 37, 73 (Jan u. Detl. überall Calchadon): urspr. Form Chalcedon (Χαλκηδών), Sall. hist. fr. 4, 61 (13). Amm. 26, 6, 4. Lucan. 9, 959. Claud. IV. cons. Hon. 177. – Nbf. Chalcēdona, ae, f., Amm. 22, 9, 3, u. Calcēdonia, ae, f., Itin. Anton. 139, 2. – Dav.: A) Calchēdonius (Chalcēdonius), a, um (Χαλκηδόνιος), kalchedonisch, aus Kalchedon, Thrasymachus Calch., Cic.: smaragdus Calch., faseriger Malachit od. Atlaserz, Plin. (ders. subst. bl. Calchedonius u. von smaragdus geschieden, Vulg. apoc. 21, 19: u. chalcedon gen., Prud. psych. 857): Plur. subst., Chalcēdoniī, ōrum, m., die Einw. von Chalkedon, die Chalkedonier, Tac. ann. 12, 63. – B) Chalcēdonēnsis, e, von Chalkedon, chalkedonisch, urbs, Chalkedon, Casiod. hist. eccl. 7, 21: Plur. subst., Chalcēdonēnsēs, ium, m., die Einw. von Chalkedon, die Chalkedonier, ibid.

    lateinisch-deutsches > Calchedon

  • 4 Calchedon

    Calchēdon (Calcēdon, Chalcēdon), onis u. onos, Akk. onem u. ona, f. (Καλχηδών), Stadt in Bithynien, an der Propontis u. am Eingange des Bosporus, Byzanz gegenüber, j. Dorf Kadikjo (bei den Türken) od. Chalkedon (bei den Griechen), Form Calch., Mela 1, 19, 5 (1. § 101). Liv. epit. 93. Plin. 5, 149 u. 150; 6, 217; 37, 73 (Jan u. Detl. überall Calchadon): urspr. Form Chalcedon (Χαλκηδών), Sall. hist. fr. 4, 61 (13). Amm. 26, 6, 4. Lucan. 9, 959. Claud. IV. cons. Hon. 177. – Nbf. Chalcēdona, ae, f., Amm. 22, 9, 3, u. Calcēdonia, ae, f., Itin. Anton. 139, 2. – Dav.: A) Calchēdonius (Chalcēdonius), a, um (Χαλκηδόνιος), kalchedonisch, aus Kalchedon, Thrasymachus Calch., Cic.: smaragdus Calch., faseriger Malachit od. Atlaserz, Plin. (ders. subst. bl. Calchedonius u. von smaragdus geschieden, Vulg. apoc. 21, 19: u. chalcedon gen., Prud. psych. 857): Plur. subst., Chalcēdoniī, ōrum, m., die Einw. von Chalkedon, die Chalkedonier, Tac. ann. 12, 63. – B) Chalcēdonēnsis, e, von Chalkedon, chalkedonisch, urbs, Chalkedon, Casiod. hist. eccl. 7, 21: Plur. subst., Chalcēdonēnsēs, ium, m., die Einw. von Chalkedon, die Chalkedonier, ibid.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Calchedon

  • 5 corusco

    corusco, āre (verwandt mit κορύσσω), I) mit den Hörnern stoßen, sich stutzen ( griechisch κερατίζειν; vgl. Ruperti Iuven. 12, 6), satiati agni ludunt blandeque coruscant, Lucr. 2, 320: caput opponis cum eo coruscans, Cic. fr. b. Quint. 8, 3, 21. – II) von stoßartiger, blitzartiger, zuckender Bewegung: A) tr. = schnell hin und her bewegen, schwingen (vgl. Heinse Ov. met. 4, 494), linguas (v. Schlangen), Ov.: hastam, telum, Verg.: frontem (= cornua vibrare), Iuven.: alternos apices abruptā luce, Stat. – B) intr. stoßweise, blitzartig, zitternd sich bewegen: a) übh.: coruscat abies, schwankt zitternd hin und her, Iuven.: coruscant (apes) pennis, flattern, Verg. – b) v. leuchtenden Ggstdn., zucken, blinken, schillern, schimmern, apes fulgore coruscant, Verg.: optimus (smaragdus), si caerulo coruscabit, Solin.: corona aurea adamantibus coruscans, Iul. Val. – bes. v. Zucken des Blitzes, zucken, blitzen, flamma inter nubes coruscat, Pacuv. fr.: prius coruscare caelum creditur et mox tonare, Apul.: altā cum Iuppiter arce coruscat, Val. Flacc.: fulgor coruscans, Vulg. – unpers., es blitzt, coruscabit ( neben tonabit), Vulg. 4. Esdr. 16, 10: hoc dicitur coruscare et ordine quidem tonare prius oportet quam coruscare, Apul. de mund. 15, in. – / Im Vulgärlat. scorusco, scorisco ( wie scoriscatio, scoriscus, w. vgl.), s. Rönsch Itala p. 468.

    lateinisch-deutsches > corusco

  • 6 cyaneus

    cȳaneus, a, um (κυάνεος), I) adi., meerblau, dunkelblau, cyaneo colore avis, Plin.: c. smaragdus, Solin.: nymphae, stagna, Prud. – II) subst., Cȳaneae, ārum, f. (Κυάνεαι), zwei kleine Felseninseln in der Mündung des thrazischen Bosporus in den Pontus Euxinus, die Symplegades der Mythe (s. symplēgasdas Nähere), j. Urek-Iaki, Mela 2, 7, 3 (2. § 99). Ov. Trist. 1, 10, 34: errantes, Val. Flacc. 4, 561 sq. – Dav. Cȳaneus, a, um, cyanëisch, cautes, Lucan.: rupes, montes, Val. Flacc. – / Über die Form coeaneus s. Haupt opusc. 3, 475.

    lateinisch-deutsches > cyaneus

  • 7 manupretium

    manūpretium (manipretium) u. getrennt manus pretium, iī, n., der Arbeitspreis, -wert, I) der Macherlohn, Arbeitslohn, cedo aurum, ego manupretium dabo, Plaut.: ex signo manupretium erit, Cato: nec copiā argenti tantum furit vita, sed valdius paene manipretiis, Plin.: tantum operis in ista locatione fuit, quantum paucae operae fabrorum mercedis tulerunt et manupretii machina, Cic. – übtr., der Lohn für irgend eine Handlung, das Entgelt, cum provincia ista tibi manupretium fuerit non eversae per te, sed perditae civitatis, Cic.: castrensium laborum tarda manipretia, Sen. – II) meton., der Arbeitswert = die kostbare Arbeit, manupretio summo lapis smaragdus, ICt.: plerumque plus est in manus pretio quam in re, ICt.; vgl. Ps. Ascon. in Cic. II Verr. 1, 147. p. 197, 16 B.

    lateinisch-deutsches > manupretium

  • 8 Scytha

    Scytha, ae, m. u. Scythēs, ae, m. (Σκύθης), der Szythe, Nom. Scythes, Cic. Tusc. 5, 90. Hor. carm. 2, 11, 1 u. 4, 14, 42. Plin. 7, 198. Flor. Vergil. or. an. poët. p. 107, 31 Halm. Sen. Hipp. (Phaedr.) 167 (173). Ps. Apul. Asclep. 24: Akk. Scythen, Hor. carm. 4, 5, 25. Plin. 7, 197: Nom. Scytha, Phaedr. 3. prol. 52. Lucan. 10, 454. Avien. descr. orb. 906. Vopisc. Aurel. 3, 5. Vulg. Coloss. 3, 11. Ven. Fort. carm. 5, 6, 218. Prisc. 5, 5: Akk. Scytham, Lact. 3, 25, 18: Abl. Scytha, Tac. ann. 2, 60 (wo es = Szythenland). Tert. adv. Marc. 1, 1. – Plur. Scythae, die Szythen, ein unbestimmter Name, bald eines Volkes, bald aller nomadischen Völker, die im Norden des Schwarzen und Kaspischen Meeres bis tief in das östliche Asien hin ihre Wohnsitze hatten, Mela 2, 1, 2; 1, 2, 3 (1. § 11 u. 12) sq. Cic. Verr. 5, 150. – als (poet.) Adi. Scythēs u. Scytha, ae, comm., szythisch, Nom. Taurus Scythes, Sen. Hipp. (Phaedr.) 906 (914): Akk. pontum Scythen, den Pontus Euxinus, Sen. Herc. fur. 1210 L.: Nom. pontus Scytha, Stat. Theb. 11, 437: Akk. Plur. Scythas zmaragdos, Mart. 4, 28, 4. – Dav.: A) Scythia, ae, f. (Σκυθία), das Land der Szythen, Szythien, Verg., Ov. u. Mela. – B) Scythicus, a, um (Σκυθικός), zu den Szythen gehörig, szythisch, a) eig.: tegimen, Cic.: arcus, Ov.: amnis, Tanaīs, Hor.: Oceanus, Eismeer, Plin.; Pontus Euxinus, Val. Flacc.: rupes, Mart. u. Auson.: convallis, Claud.: Diana, die taurische, Ov.: Scythica herba u. subst. bl. Scythicē, ēs, f., eine Pflanze, Plin. – b) = parthisch, pharetra, Lucan. – C) Scythis, idis, f. (Σκυθίς), szythisch, subst., eine Szythin, Ov. u. Val. Flacc.: vorzugsw. vom szythischen Edelstein, Mart. Cap. 1. § 67 u. (neben smaragdus u. iaspis) 75. – D) Scythissa, ae, f., eine Szythin, mater, Nep. Dat. 1. § 1.

    lateinisch-deutsches > Scytha

  • 9 smaragdineus

    smaragdineus, a, um (smaragdus), smaragden, viriditas, Mart. Cap. 1. § 66: postis. Ven. Fort. carm. 8, 8, 18.

    lateinisch-deutsches > smaragdineus

  • 10 translucidus

    trāns-lūcidus (trālūcidus), a, um, durchsichtig, I) eig.: crystallus, Plin.: smaragdus, Plin. – II) übtr.: elocutio, als Fehler (mit Anspielung auf die damals so durchsichtigen Kleider der Frauen), Quint. 8. prooem. § 20.

    lateinisch-deutsches > translucidus

  • 11 vulnero

    vulnero (volnero), āvī, ātum, āre (vulnus), verwunden, I) eig.: alqm, Cic.: corpus, Cic.: alqm leviter, Sen. rhet.: se graviter, Curt.: alqm in adversum os fundā, Caes.: alqm hastae cuspide in fronte, Iustin.: vulnerari in brachio, Iustin., sub aure, Frontin.: crus (am Schenkel) sagittā vulnerari, Itin. Alex.: fronte vulneratā, mit einem mit Narben bedeckten Gesicht, Vopisc.: übtr., smaragdus vulnerari nequit, beschädigt werden, Plin. – II) bildl., verwunden = verletzen, kränken, wehtun, eos nondum voce vulnero, trete ich noch mit keinem Worte zu nahe, Cic.: haud potest gravioribus a me verbis vulnerari, Cic.: virorum hoc animos vulnerare posset, Liv.: u. vuln. aures, Verg. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 7, 1, 14): laesus ac vulneratus reus, Quint.

    lateinisch-deutsches > vulnero

  • 12 Z

    Z, z, ein nur in Fremdwörtern vorkommender griech. Buchstabe, das Ζ (Ζητα), lat. Zēthum gen., der teils wie ds, teils wie ein scharfes s lautete, daher auch die schwankende Schreibart in Smyrna u. Zmyrna, smaragdus u. zmaragdus entstand u. Ζάκυνθος in Saguntum umgewandelt wurde.

    lateinisch-deutsches > Z

  • 13 zmaragdus

    zmaragdus, ī, m., s. smaragdus.

    lateinisch-deutsches > zmaragdus

  • 14 corusco

    corusco, āre (verwandt mit κορύσσω), I) mit den Hörnern stoßen, sich stutzen ( griechisch κερατίζειν; vgl. Ruperti Iuven. 12, 6), satiati agni ludunt blandeque coruscant, Lucr. 2, 320: caput opponis cum eo coruscans, Cic. fr. b. Quint. 8, 3, 21. – II) von stoßartiger, blitzartiger, zuckender Bewegung: A) tr. = schnell hin und her bewegen, schwingen (vgl. Heinse Ov. met. 4, 494), linguas (v. Schlangen), Ov.: hastam, telum, Verg.: frontem (= cornua vibrare), Iuven.: alternos apices abruptā luce, Stat. – B) intr. stoßweise, blitzartig, zitternd sich bewegen: a) übh.: coruscat abies, schwankt zitternd hin und her, Iuven.: coruscant (apes) pennis, flattern, Verg. – b) v. leuchtenden Ggstdn., zucken, blinken, schillern, schimmern, apes fulgore coruscant, Verg.: optimus (smaragdus), si caerulo coruscabit, Solin.: corona aurea adamantibus coruscans, Iul. Val. – bes. v. Zucken des Blitzes, zucken, blitzen, flamma inter nubes coruscat, Pacuv. fr.: prius coruscare caelum creditur et mox tonare, Apul.: altā cum Iuppiter arce coruscat, Val. Flacc.: fulgor coruscans, Vulg. – unpers., es blitzt, coruscabit ( neben tonabit), Vulg. 4. Esdr. 16, 10: hoc dicitur coruscare et ordine quidem tonare prius oportet quam coruscare, Apul. de mund. 15, in. – Im Vulgärlat. scorusco, scorisco ( wie scoriscatio, scoriscus, w. vgl.), s. Rönsch Itala p. 468.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corusco

  • 15 cyaneus

    cȳaneus, a, um (κυάνεος), I) adi., meerblau, dunkelblau, cyaneo colore avis, Plin.: c. smaragdus, Solin.: nymphae, stagna, Prud. – II) subst., Cȳaneae, ārum, f. (Κυάνεαι), zwei kleine Felseninseln in der Mündung des thrazischen Bosporus in den Pontus Euxinus, die Symplegades der Mythe (s. symplegas das Nähere), j. Urek-Iaki, Mela 2, 7, 3 (2. § 99). Ov. Trist. 1, 10, 34: errantes, Val. Flacc. 4, 561 sq. – Dav. Cȳaneus, a, um, cyanëisch, cautes, Lucan.: rupes, montes, Val. Flacc. – Über die Form coeaneus s. Haupt opusc. 3, 475.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cyaneus

  • 16 manupretium

    manūpretium (manipretium) u. getrennt manus pretium, iī, n., der Arbeitspreis, -wert, I) der Macherlohn, Arbeitslohn, cedo aurum, ego manupretium dabo, Plaut.: ex signo manupretium erit, Cato: nec copiā argenti tantum furit vita, sed valdius paene manipretiis, Plin.: tantum operis in ista locatione fuit, quantum paucae operae fabrorum mercedis tulerunt et manupretii machina, Cic. – übtr., der Lohn für irgend eine Handlung, das Entgelt, cum provincia ista tibi manupretium fuerit non eversae per te, sed perditae civitatis, Cic.: castrensium laborum tarda manipretia, Sen. – II) meton., der Arbeitswert = die kostbare Arbeit, manupretio summo lapis smaragdus, ICt.: plerumque plus est in manus pretio quam in re, ICt.; vgl. Ps. Ascon. in Cic. II Verr. 1, 147. p. 197, 16 B.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > manupretium

  • 17 Scytha

    Scytha, ae, m. u. Scythēs, ae, m. (Σκύθης), der Szythe, Nom. Scythes, Cic. Tusc. 5, 90. Hor. carm. 2, 11, 1 u. 4, 14, 42. Plin. 7, 198. Flor. Vergil. or. an. poët. p. 107, 31 Halm. Sen. Hipp. (Phaedr.) 167 (173). Ps. Apul. Asclep. 24: Akk. Scythen, Hor. carm. 4, 5, 25. Plin. 7, 197: Nom. Scytha, Phaedr. 3. prol. 52. Lucan. 10, 454. Avien. descr. orb. 906. Vopisc. Aurel. 3, 5. Vulg. Coloss. 3, 11. Ven. Fort. carm. 5, 6, 218. Prisc. 5, 5: Akk. Scytham, Lact. 3, 25, 18: Abl. Scytha, Tac. ann. 2, 60 (wo es = Szythenland). Tert. adv. Marc. 1, 1. – Plur. Scythae, die Szythen, ein unbestimmter Name, bald eines Volkes, bald aller nomadischen Völker, die im Norden des Schwarzen und Kaspischen Meeres bis tief in das östliche Asien hin ihre Wohnsitze hatten, Mela 2, 1, 2; 1, 2, 3 (1. § 11 u. 12) sq. Cic. Verr. 5, 150. – als (poet.) Adi. Scythēs u. Scytha, ae, comm., szythisch, Nom. Taurus Scythes, Sen. Hipp. (Phaedr.) 906 (914): Akk. pontum Scythen, den Pontus Euxinus, Sen. Herc. fur. 1210 L.: Nom. pontus Scytha, Stat. Theb. 11, 437: Akk. Plur. Scythas zmaragdos, Mart. 4, 28, 4. – Dav.: A) Scythia, ae, f. (Σκυθία), das Land der Szythen, Szythien, Verg., Ov. u. Mela. – B) Scythicus, a, um (Σκυθικός), zu den Szythen gehörig, szythisch, a) eig.: tegimen, Cic.: arcus, Ov.: amnis, Tanaīs, Hor.: Oceanus, Eismeer, Plin.; Pontus Euxinus, Val.
    ————
    Flacc.: rupes, Mart. u. Auson.: convallis, Claud.: Diana, die taurische, Ov.: Scythica herba u. subst. bl. Scythicē, ēs, f., eine Pflanze, Plin. – b) = parthisch, pharetra, Lucan. – C) Scythis, idis, f. (Σκυθίς), szythisch, subst., eine Szythin, Ov. u. Val. Flacc.: vorzugsw. vom szythischen Edelstein, Mart. Cap. 1. § 67 u. (neben smaragdus u. iaspis) 75. – D) Scythissa, ae, f., eine Szythin, mater, Nep. Dat. 1. § 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Scytha

  • 18 smaragdineus

    smaragdineus, a, um (smaragdus), smaragden, viriditas, Mart. Cap. 1. § 66: postis. Ven. Fort. carm. 8, 8, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > smaragdineus

  • 19 translucidus

    trāns-lūcidus (trālūcidus), a, um, durchsichtig, I) eig.: crystallus, Plin.: smaragdus, Plin. – II) übtr.: elocutio, als Fehler (mit Anspielung auf die damals so durchsichtigen Kleider der Frauen), Quint. 8. prooem. § 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > translucidus

  • 20 vulnero

    vulnero (volnero), āvī, ātum, āre (vulnus), verwunden, I) eig.: alqm, Cic.: corpus, Cic.: alqm leviter, Sen. rhet.: se graviter, Curt.: alqm in adversum os fundā, Caes.: alqm hastae cuspide in fronte, Iustin.: vulnerari in brachio, Iustin., sub aure, Frontin.: crus (am Schenkel) sagittā vulnerari, Itin. Alex.: fronte vulneratā, mit einem mit Narben bedeckten Gesicht, Vopisc.: übtr., smaragdus vulnerari nequit, beschädigt werden, Plin. – II) bildl., verwunden = verletzen, kränken, wehtun, eos nondum voce vulnero, trete ich noch mit keinem Worte zu nahe, Cic.: haud potest gravioribus a me verbis vulnerari, Cic.: virorum hoc animos vulnerare posset, Liv.: u. vuln. aures, Verg. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 7, 1, 14): laesus ac vulneratus reus, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vulnero

См. также в других словарях:

  • Smaragdus — (auch Smaragdos, Smaracdus) war ein oströmischer Patricius und Exarch von Ravenna von 584/585 bis 589/590 sowie von 603 bis 608 (?). Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Quellen 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Smaragdus — was Exarch of Ravenna twice (585 589 and 603 611). Smaragdus was known for his violence toward the adherents of the Three Chapter Controversy. These included the Archbishop of Aquileia and his followers, then at Grado, whom he ordered to come to… …   Wikipedia

  • Smaragdus — Smaragdus, 1) Exarch in Italien 584–590, u. wieder 601–611, s.u. Exarchat; 2) Abt des St. Michaelsklosters in der Diöcese Verdun im 9. Jahrh., stand bei Karl dem Großen u. bei Ludwig dem Frommen in großem Ansehen u. st. um 840; er schr.:… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • SMARAGDUS — I. SMARAGDUS Abbas monasterii S. Michaelis, in Dioecesi Verdunensi, floruit sub Ludovico Pio. Scripsit Commentar. in reg. Benedicti, de virtutibus et vitiis tractatum, aliaque in S. Scripturam. Item, monachus Abbatiae S. Salvatoris, in dioecesi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Smaragdus, S. (1) — 1S. Smaragdus (10. März), einer der 40 Martyrer zu Sebaste. S. S. Quirion2. (II. 12. 29.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Smaragdus, S. (2) — 2S. Smaragdus (12. al. 9. März), ein Martyrer zu Nicomedia. S. S. Petrus36. (II. 106.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Smaragdus, S. (3) — 3S. Smaragdus (8. Aug. al. 16. März), ein Martyrer zu Rom. S. S. Cyriacus38. (II. 327.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Smaragdus of Saint-Mihiel — (c.760 c.840) was a Benedictine monk of St Mihiel Abbey, near Verdun. He was a significant writer of homilies, and on the Rule of St Benedict.LifeAfter serving as principal of the convent school, he was elected about 805 abbot of the monastery on …   Wikipedia

  • Smaragdus, Ardo — • Hagiographer, died at the Benedictine monastery of Aniane, Herault, in Southern France, March, 843 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 …   Catholic encyclopedia

  • smaragdus — …   Useful english dictionary

  • Turbo smaragdus — Taxobox name = Turbo smaragdus image caption = A large old Turbo smaragdus status = regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda subclassis = Prosobranchia ordo = Archaeogastropoda superfamilia = Trochacea familia = Turbinidae genus …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»