-
1 cracher
v. (lat. pop. °craccare, du rad. onomat. krakk-) I. v.tr. 1. храча; cracher un noyau изплювам костилка; cracher de la salive храча слюнка; 2. прен. пръскам, бълвам; cracher des injures бълвам ругатни; 3. изхвърлям (лава, пламъци); II. v.intr. 1. драскам (за писец); 2. храча, плюя; cracher par terre храча по земята; 3. cracher sur qqch. прен., разг. изпитвам силна ненавист към нещо; cracher sur qqn. оплювам някого; 4. разг. плащам; faire cracher qqn. карам някого да плати; 5. пращя (за високоговорител, стара плоча). Ќ cet enfant est son père tout craché разг. това дете напълно прилича на баща си; être le portrait craché de qqn. разг. приличам напълно на някого; cracher le morceau признавам си, изплювам камъчето. -
2 bassinet
m. (de bassin) 1. тасче, легенче; 2. ост. чинийка за оставяне на пари; 3. нар. лютиче; 4. рицарски шлем от XIV век; 5. феод. метално кепе, което се поставяло под рицарските шлемове; 6. част от кремъклийка пушка, в която се поставя огнивото за запалване на заряда. Ќ bassinet des reins анат. бъбречно легенче; cracher au bassinet разг. давам пари за нещо без желание. -
3 conspuer
v.tr. (lat. conspuere "cracher sur") заплювам, оплювам, изказвам публично презрението си към някого. Ќ Ant. acclamer, applaudir, ovationner. -
4 crachat
m. (de cracher) 1. храчка; 2. ост., разг. знак, пагон за по-висш чин. -
5 craché
adj. inv. (de cracher) в съчет. tout craché който си прилича много; c'est son père tout craché прилича много на баща си. -
6 crachement
m. (de cracher) 1. храчене; 2. прен. изхвърляне на газ, пара, искри; 3. пращене на високоговорител или стара плоча. -
7 cracheur,
se adj. et n. (de cracher) който плюе много; cracheur, des flammes, de feu огнегълтач. -
8 crachin
m. (de cracher) ситен напоителен дъжд. -
9 crachoir
m. (de cracher) плювалник. Ќ tenir le crachoir разг. говоря дълго; tenir le crachoir а qqn. слушам някого без да мога да вметна дума от него. -
10 crachoter
v.intr. (de cracher) 1. храча често и по малко; 2. пращя (за високоговорител, радио). -
11 crachouiller
v.tr. et intr. (de cracher et suff. péj.) разг. плюя често и по малко. -
12 graillon2
m. (var. de craillon, de crailler "cracher", rad. germ. °krakk) разг., вулг. гъста храчка. -
13 recracher
v. (de re- et cracher) I. v.tr. изплювам; II. v.intr. изхрачвам се отново, повторно. -
14 sputation
f. (dér. sav. du lat. sputare "cracher") мед. храчене. -
15 venin
m. (lat. pop. venimen, de venenum) 1. отрова (на змия, насекомо и др.); venin de serpent змийска отрова; 2. прен. злоба, ненавист, жлъч; cracher, jeter son venin отвръщам жлъчно, с ненавист, в изблик на гняв; 3. разш. токсично вещество, съдържащо се в бодлите на някои растения.
См. также в других словарях:
cracher — [ kraʃe ] v. <conjug. : 1> • déb. XIIe; lat. pop. °craccare, du rad. onomat. krakk I ♦ V. intr. 1 ♦ Projeter de la salive, des mucosités (⇒ crachat) de la bouche. ⇒ crachoter, expectorer. Cracher par terre. Défense de cracher. « Ils se… … Encyclopédie Universelle
cracher — CRACHER. v. a. Pousser, jetter dehors la salive, le phlegme, ou autre chose qui incommode dans la gorge, dans la bouche, ou dans le poumon. Il crache du sang. il crache le sang. il crache son poumon, ses poumons. il voulut gouster à cette viande … Dictionnaire de l'Académie française
cracher — CRACHER. v. a. Pousser, jeter dehors la salive, le flegme, ou autre chose qui incommode dans la gorge, dans la bouche, ou dans le poumon. Il crache du sang. Il crache le sang. Il crache son poumon, ses poumons. Il voulut goûter à cette viande,… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Cracher De Bigorneau — Un bigorneau Le cracher de bigorneau est un sport consistant à cracher le plus loin possible un bigorneau. Le lanceur met un bigorneau dans sa bouche et doit le souffler le plus loin possible. Bien entendu, les distances dépendent aussi du vent.… … Wikipédia en Français
cracher — Cracher, Screare, Excreare, Spuere, Despuere, Expuere. Cracher à force, Sputare. Cracher en toussant, Extussire. Cracher sur aucun, Aliquem et alicui inspuere, Insputare, Conspuere. Il crache le sang, Excreat sanguinem. Qui crache sur les gens,… … Thresor de la langue françoyse
Cracher ses poumons — ● Cracher ses poumons tousser et cracher beaucoup … Encyclopédie Universelle
Cracher au bassinet — ● Cracher au bassinet donner de l argent à contrecœur … Encyclopédie Universelle
Cracher dans la soupe — ● Cracher dans la soupe dénigrer ce qu on a ou ce qui est donné … Encyclopédie Universelle
Cracher le sang — ● Cracher le sang rejeter du sang par la bouche à cause de lésions pulmonaires … Encyclopédie Universelle
cracher — (kra ché) v. n. 1° Rejeter hors de la bouche. Il ne fait que cracher. • Quoi toujours renifler ! Moucher, tousser, cracher, et toujours me parler !, SCARRON Don Japhet, III, 15. • Un homme incommode à tout le monde, malpropre, dégoûtant,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
CRACHER — v. a. Pousser, jeter dehors la salive, la pituite, ou toute autre chose qu on a dans la bouche, dans la gorge, dans le poumon. Il crache du sang. Il crache le sang. Il crache son poumon, ses poumons. Il voulut goûter de cette viande ; mais le… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)