Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sacra+c

  • 1 sacra

    sacra sacra, otum m священнодействия

    Латинско-русский словарь > sacra

  • 2 Áuri sácra famés

    Проклятая жажда золота.
    Вергилий, "Энеида", III, 49-57:
    Thréicio regí, cum jám diffíderet ármis
    Dárdaniáe cingíqu(e) urb(em) óbsidióne vidéret.
    Íll(e), ut opés fractáe Teucr(um) ét fortúna recéssit,
    Rés Agamémnoniás victríciaqu(e) árma secútus,
    Fás omn(e) ábrumpit: Polydór(um) obtrúncat et áuro
    Ví potitúr. Quid nón mortália péctora cógis,
    Некогда был Полидор, с обильной казной золотою
    Тайно отправлен к царю фракийцев несчастным Приамом:
    Веру утратил тогда в оружье дарданское старец,
    Видя, что город кольцом осады плотно охвачен,
    Царь, побежденных предав, Агамемнона сторону принял.
    Высшее право презрев, Полидора убил он и силой
    Золото все захватил. О, на что только ты не толкаешь
    Алчные души людей, проклятая золота жажда!
    (Перевод С. Ошерова)
    Деньги представляют собой не только один из предметов страсти к обогащению, но единственный ее предмет. Эта страсть по существу есть auri sacra fames. (К. Маркс, К критике политической экономии.)
    Мопассан сам хорошо знает, что "Gil Blas" подлая газета... Но что прикажете делать? Auri sacra fames... а в его случае просто fames. Очень уж хорошо платит "Gil Blas". (И. С. Тургенев - М. М. Стасюлевичу, 12.XII 1882.)
    Три часа прений по делу золотопромышленников Зотова и Рышкина, тому самому, по которому попал в беду Паткуль и которому косвенно прикосновенны Огарёв и Адлерберг. Никогда по государственному вопросу не обнаруживается стол живого и всеобщего участия: auri sacra fames. (П. А. Валуев, Дневник.)
    Деньги. - Причина всех зол - заметить "auri sacra fames". (Гюстав Флобер, Лексикон прописных истин.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Áuri sácra famés

  • 3 Miser res sacra

    Несчастный - святыня.
    К ней прицепляли зловещий у нас в иные времена ярлык "красная", основываясь на том, что, следуя велениям своего доброго сердца, она являлась ходатаем за находившихся в несчастии или заключении, имея в виду лишь страждущего брата и доверчиво относясь к слезам и просьбам его близких. Она умела сознавать и осуществлять, не взирая на разные условности на то, "что скажут!", прекрасное римское изречение: miser res sacra. (А. Ф. Кони, Памяти А. П. Философовой.)
    Это был яркий случай противоречия между правдой житейской и правдой формальной, отвлеченной, и в то время, когда последняя, с бесстрашной правильностью совершала свое дело, первая громко, мне казалось и слышалось, взывала к участию и милосердию: miser res sacra. (Он же, По поводу драматических произведений Толстого.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Miser res sacra

  • 4 Res sacra miser

    Несчастный - святыня, частный священен.
    Разумеется, зуб рвать не легко, однако, с одной стороны, необходимо, а другой - в "обожествлении" зуба, в превращении его в "res sacra" нет решительно ничего возвышенного, по крайней мере, с современной точки рения. (А. Р. Кугель, С. А. Найденов.)
    - Сударь, к какой бы партии вы ни принадлежали, res sacra miser, министр в вас видит только страдальца. (Стендаль, Люсьен Левен (Красное и белое).)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Res sacra miser

  • 5 Via sacra

    "Священная дорога".
    Via sacra в древнем Риме называлась улица, по которой проходили триумфальные шествия.
    Когда началась война, наш "возвышенный" Наполеон [ Наполеон III. - авт. ] тотчас же стал взывать к памяти об итальянских походах обыкновенного Наполеона, о via sacra Монтенотте... (Ф. Энгельс, Итальянская война.)
    За исключением маленькой кучки наших "святых", как называл Кромвель республиканцев своего времени, вы, рассмотрев Европу вдоль и поперек, от Ирландии до Кадикса, не найдете ни одного республиканского элемента, которому принадлежало бы будущее. Отступая перед социализмом, они встали на совсем иной путь и потеряли след via sacra 1789 года. (А. И. Герцен, Ответ на призыв к русским польского республиканского центра.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Via sacra

  • 6 Quid nón mortália péctora cógis, Áuri sácra famés!

    К чему не склоняешь ты смертные души, проклятая страсть к золоту!
    Вергилий, "Энеида", III, 57.
    Потребность в обогащении, желание иметь состояние, надежда на приобретение, конкуренция, соревнование и даже честолюбие являются душой производства. - Нет, нет, ибо все это в Икарии производится без этого, но гнусный эгоизм, бесчеловечная жадность, ненасытная и роковая жажда золота (quid non mortalia pectora cogis, auri sacra fames!), роскошь и ее разлучный спутник - нищета, толкающая на преступление (malesuada fames [ Злой советчик голод (Вергилий, "Энеида", VI, 276). - авт. ]), является настоящим источником того моря зла, которое грозит потопить человечество. (Этьен Кабе, Путешествие в Икарию.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Quid nón mortália péctora cógis, Áuri sácra famés!

  • 7 pigitiaca sacra

    pigitiaca sacra, viell. statt Aphrodisiaca sacra, Petron. 140, 5.

    lateinisch-deutsches > pigitiaca sacra

  • 8 pigitiaca sacra

    pigitiaca sacra, viell. statt Aphrodisiaca sacra, Petron. 140, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pigitiaca sacra

  • 9 Homo res sacra

    Человек - вещь священная.
    Языческое государство уважало только гражданскую личность. Раб долго считался вещью. Сенека [ Найти у Сенеки это место не удалось. - авт. ] признает святость человеческой личности: homo res sacra. (Т. Н. Грановский, Историческая литература во Франции и в Германии в 1847 году.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Homo res sacra

  • 10 Egretta sacra

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Egretta sacra

  • 11 Boswellia sacra

    {Deutsch:} Weihrauchbaum (m), Mohrmeddhu (m)
    {Русский:} босвеллия (ж), ладанное дерево (с)

    Latein-Deutsch-Wörterbuch von Heilpflanzen > Boswellia sacra

  • 12 auri sacra fames!

       ¡detestable hambre de oro!
       ◘ Expresión de Virgilio ( Eneida, III, 57). En castellano se diría: Insaciable sed de riquezas.

    Locuciones latinas > auri sacra fames!

  • 13 Egretta sacra

    ENG Pacific reef-egret
    NLD oostelijke rifreiger

    Animal Names Latin to English > Egretta sacra

  • 14 sacer

    , sacra, sacrum (m,f,n)
      священный, святой; проклятый

    Dictionary Latin-Russian new > sacer

  • 15 sacer

    săcer, sā̆cra, sā̆crum (ante-class. collat. form sacer, sacris, sacre; plur.:

    sacres porci,

    Plaut. Men. 2, 2, 16; id. Rud. 4, 6, 4; Varr. R. R. 2, 1, 20; 4, 16; sing. acc.: sacrem porcum, Fest. s. h. v. p. 318 Müll.), adj. [root sa-; Gr. saos, sôos, safe; whence Lat. sānus], dedicated or consecrated to a divinity, holy, sacred, = hieros (cf.: sanctus, augustus): Gallus Aelius ait, sacrum esse quocumque modo atque instituto civitatis consecratum sit, sive aedis, sive ara, sive signum, sive locus, sive pecunia, sive quid aliud quod dis dedicatum atque consecratum sit, Fest. s. v. sacer mons, p. 318 Müll.; cf.:

    quicquid destinatum est diis, sacrum vocatur,

    Macr. S. 3, 7:

    sacrae (res) sunt quae diis superis consecratae sunt: religiosae quae diis manibus relictae sunt,

    Gai. Inst. 2, 3.
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    quicquam (opp. profanum),

    Plaut. Merc. 2, 3, 27; id. Trin. 2, 2, 8; cf.:

    aedificiis omnibus, publicis privatis sacris profanis, sic pepercit, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 54, § 129; so,

    locus sacer et profanus,

    id. Inv. 1, 26, 38; Auct. Her. 2, 4, 7; Quint. 5, 10, 38:

    miscebis sacra profanis,

    Hor. Ep. 1, 16, 54; id. A. P. 397; Nep. Them. 6, 5; Sall. C. 11, 6:

    villae signis et tabulis refertae partim publicis partim etiam sacris et religiosis,

    Cic. Leg. 3, 13, 31; so (with religiosus) id. Verr. 2, 4, 57, § 127; Suet. Tib. 61:

    mores autem rapere properant quā sacrum quā puplicum,

    Plaut. Trin. 4, 3, 37:

    (legum) genera sunt tria, sacri, publici, privati juris,

    Quint. 2, 4, 33; cf. in the sup.:

    deprecor hoc unum per jura sacerrima lecti,

    Ov. H. 9, 159:

    aedes,

    Plaut. Am. 4, 1, 5; Cic. Fam. 13, 11, 1; Quint. 4, 2, 8; Ov. M. 14, 315:

    lucus late sacer,

    Verg. A. 5, 761:

    arvum Martis,

    Ov. M. 7, 101:

    ara,

    Plaut. Aul. 4, 1, 20:

    aurum,

    Liv. 5, 50; cf.

    pecunia (opp. privata),

    Quint. 4, 2, 8:

    arma,

    Liv. 24, 21:

    tus,

    Ov. M. 14, 130:

    sanguis (of the sacrificial victim),

    Cat. 68, 75:

    ales (so called from its use in augury),

    Verg. A. 11, 721:

    luces (with profestae),

    Hor. C. 4, 15, 25; cf.

    dies (with religiosus),

    Suet. Tib. 61:

    tempus,

    Hor. C. S. 4:

    commissum,

    a crime against religion, Cic. Leg. 2, 9 et saep.— Poet.: vitis (as sacred to Bacchus), Enn. ap. Charis. p. 214 P. (Trag. v. 149 Vahl.); Hor. C. 1, 18, 1; so,

    laurus,

    id. ib. 3, 4, 18; Verg. A. 7, 60:

    robur,

    Ov. M. 8, 752:

    aqua,

    Hor. C. 1, 1, 22:

    fontes,

    Ov. M. 2, 464; Verg. E. 1, 53:

    focus,

    Hor. Epod. 2, 43:

    Tarentum,

    id. C. 1, 28, 29:

    fines,

    Sil. 3, 501; cf.

    montes (the Alps, because not to be ascended by men),

    id. 4, 70;

    vates (because dedicated to Apollo),

    Hor. C. 4, 9, 28; Tib. 2, 5, 113; cf.:

    sacer interpresque deorum Orpheus,

    Hor. A. P. 391;

    and (for sanctus) of the divinity itself: Vesta,

    Prop. 3, 4 (4, 3), 11; so,

    Cybebe,

    id. 3 (4), 22, 3 (but in Liv. 3, 19: ut sacrosancti habeantur, quibus ipsi dii neque sacri neque sancti sunt, so used only on account of the lusus verbb. with sacrosancti;

    v. the context).—Sacer Mons,

    a hill about three miles from Rome, beyond the Anio, and on the right of the Via Nomentana, to which the Roman people retired during their controversy with the Senate, Liv. 2, 32; 3, 52; Cic. Rep. 2, 37, 63; id. Brut. 14, 54:

    os sacrum, quod imum ventrem sustinet,

    Cael. Aur. Tard. 1, 4: Sacra Via, or ( poet.) Sacer Clivus, a street in Rome leading from the Forum to the Capitol, Cic. Planc. 7, 17; id. Att. 4, 3, 3; Hor. S. 1, 9, 1; id. C. 4, 2, 35; Mart. 1, 70, 5;

    v. also via, I. A. 2.: sacer morbus,

    the epilepsy, Cael. Aur. Tard. 1, 4:

    sacer lapis,

    a stone landmark, a mere-stone, Liv. 41, 13: os sacrum, anatom. t. t., = Gr. hieron osteon, the lowest bone of the spine, Cael. Aur. Tard. 1, 4, 24:

    litterae sacrae (eccl. Lat.),

    the Scriptures, Vulg. 2 Tim. 3, 15.—For its combinations with ignis, via, etc., v. those words.—
    (β).
    With gen. (class.):

    ego te sacram coronam surripuisse scio Jovis,

    Plaut. Men. 5, 5, 38; so,

    urna Veneris,

    id. Rud. 2, 5, 16 (for which:

    urna Veneria,

    id. ib. 2, 5, 18):

    Dianae celebris dies,

    Hor. C. 2, 12, 20:

    sepulcrum Batti veteris,

    Cat. 7, 6; cf. Plin. 8, 21, 31, § 76.—As a predicate: terra, ut focus domiciliorum, sacra deorum omnium est (a transl. of the Platon. Gê hiera pantôn theôn), Cic. Leg. 2, 18, 45:

    illa insula (sc. Delos) eorum deorum sacra putatur,

    id. Verr. 2, 1, 18, § 48.—
    (γ).
    With dat. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.

    infra, II. A.): sacra Jovi quercus,

    Ov. M. 7, 623:

    esculus Jovi sacra,

    Plin. 16, 4, 5, § 11:

    Nymphis cervus,

    Ov. M. 10, 109:

    Cereri Polyphoetes (as a priest),

    Verg. A. 6, 484:

    pugionem templo Salutis detraxerat gestabatque velut magno operi sacrum,

    Tac. A. 15, 53:

    cupressus Diti sacra,

    Plin. 16, 33, 60, § 139:

    aesculus Jovi,

    id. 16, 4, 5, § 11.—As a predicate:

    Jani mensis, Qui sacer est imis Manibus,

    Ov. F. 2, 52, quercus antiqua, quae erat Marti sacra, Suet. Vesp. 5 (al. sacrata).—
    B.
    Transf., in gen., holy, sacred, awful, venerable (not till after the Aug. per., and very rare):

    silentium,

    Hor. C. 2, 13, 29:

    laedere amantes,

    Prop. 3, 16 (4, 15), 11:

    lingua (Ciceronis),

    Mart. 5, 69, 7:

    Maro,

    id. 8. 56, 3:

    quaedam patris memoria,

    Quint. 11, 1, 59:

    O sacer et magnus vatum labor,

    Luc. 9, 983:

    heu sacri vatum errores,

    Sil. 8, 100.—So used of the emperors;

    disapproved of by Tiberius: (Tiberius) alium dicentem sacras ejus occupationes verba mutare et pro sacris laboriosas dicere coëgit,

    Suet. Tib. 27.—But soon after Tiberius in general use:

    auris Caesaris,

    Mart. 7, 99, 4:

    sacri lateris custos,

    id. 6, 76, 1:

    apud aures sacras mentitus est,

    Amm. 28, 6, 26 (cf.:

    se Imperatori mentitum,

    id. 28, 6, 26, § 21); and hence, for ecclesiastical: domus, comitatus, scrinia, largitiones, etc., in the law books et saep.
    II.
    In partic., with a bad accessory signif., devoted to a divinity for destruction, forfeited; and absol., accursed, criminal, impious, wicked.
    (α).
    With dat.: si quisquam aliuta faxit, ipsos Jovi sacer esto, Lex Numae ap. Fest. p. 6 Müll.; cf.: ut caput ejus Jovi sacrum esset, an ancient plebiscitum ap. Liv. 3, 55, 7:

    non alienum videtur, de condicione eorum hominum referre, quos leges sacros esse certis diis jubent, quod, cum cetera sacra violari nefas sit, hominem sacrum jus fuerit occidi, etc.,

    Macr. S. 3, 7.—
    (β).
    Absol.: homo sacer is est, quem populus judicavit ob maleficium; neque fas est eum immolari; sed qui occidit, parricidii non damnatur. Nam lege tribuniciā primā cavetur: si quis eum, qui eo plebei scito sacer sit, occiderit, parricida ne sit. Ex quo quivis homo malus atque improbus sacer appellari solet, Fest. s. v. sacer mons, p. 318 Müll.: PATRONVS SI CLIENTI FRAVDEM FECERIT SACER ESTO, LEX XII. Tab. ap. Serv. Verg. A. 6, 609;

    in imitation: uter aedilis fuerit, etc.... is intestabilis et sacer esto,

    Hor. S. 2, 3, 181:

    eum, qui cuiquam nocuerit, sacrum sanciri,

    Liv. 3, 55.—
    B.
    Transf., in gen., accursed, execrable, detestable, horrible, infamous, etc. (only poet. and in post-Aug. prose).
    a.
    Of persons:

    ego sum malus, Ego sum sacer, scelestus,

    Plaut. Bacch. 4, 6, 14; Afran. ap. Non. 397, 22 (with malus); Lucil. ib. 397, 27.— Sup., Plaut. Most. 4, 2, 67:

    homo sacerrimus,

    id. Poen. prol. 90; id. Rud. 1, 2, 69; Turp. ap. Non. 397, 29 (with pessimus). —
    b.
    Of things: sacerrimum domicilium, Turp. ap. Non. 397, 30:

    di magni, horribilem et sacrum libellum,

    Cat. 14, 12:

    hircus alarum,

    id. 71, 1:

    auri fames,

    Verg. A. 3, 57 (for which:

    aurum fame,

    Plin. 33, 1, 3, § 6:

    venenum (Medeae),

    Val. Fl. 7, 165:

    nox,

    id. 8, 25:

    arma metu,

    id. 4, 185; cf.

    pavor,

    id. 1, 798:

    insania,

    Stat. Th. 10, 804:

    morbus,

    i. e. epilepsy, Cael. Aur. Tard. 1, 4.—With dat.:

    ut immerentis fluxit in terram Remi Sacer nepotibus cruor,

    Hor. Epod. 7, 20.— Comp. and adv. do not appear (as for the comp. v. Varr. L. L. 8, § 77 Müll.).—Hence, subst.: sā̆crum, i, n., something consecrated; a holy or sacred thing, a sacred vessel or utensil; a sanctuary, a temple; a religious act, a sacrifice, etc.; in plur. in gen., sacred rites, religious worship, religion (both of the State and of single races and families; and even of individuals; v. infra, b; class.; most freq. in plur.).
    A.
    Lit.
    (α).
    Sing.:

    sacrum sacrove commendatum qui cleperit rapsitque parricida esto,

    Cic. Leg. 2, 9, 22:

    ubi sacro manus sis admolitus,

    Plaut. As. 3, 2, 24:

    omne sacrum rapiente dextrā,

    Hor. C. 3, 3, 52:

    metuens velut contingere sacrum,

    id. S. 2, 3, 110:

    apud Cluacinae sacrum,

    Plaut. Curc. 4, 1, 10; Quint. 1, 4, 6:

    Minervae,

    Dict. Cret. 5, 12 fin.:

    theatrum veluti quoddam illius sacri templum vocabimus,

    Quint. 3, 8, 29: [p. 1611] quae (sacerdos Cereris) Graecum illud sacrum monstraret et faceret, Cic. Balb. 24, 55:

    sacrum Herculi facere,

    Liv. 1, 7:

    facere Junoni,

    Prop. 4 (5), 9, 43:

    facto per Magos sacro,

    Suet. Ner. 34:

    sollemne sacrum conficere,

    Flor. 1, 13, 16:

    ita se habet sacrum (Suovetaurilia),

    Quint. 1, 5, 67:

    arma lecta conici in acervum jussit consul sacrumque id Vulcano cremavit,

    Liv. 41, 12:

    sacrum piaculare fieri,

    id. 29, 19:

    sollemne Apollinis sacrum,

    Suet. Aug. 94; Ov. M. 12, 33:

    pyrā sacri sub imagine factā,

    id. ib. 14, 80:

    nec de lucernā fas est accendi sacrum,

    Phaedr. 4, 11, 13:

    neve initianto, nisi ut assolet, Cereri, Graeco sacro,

    according to the Grecian rites, Cic. Leg. 2, 9, 21; cf.:

    vetabo, qui Cereris sacrum Vulgarit arcanae,

    Hor. C. 3, 2, 26:

    morientibus operire (oculos) rursusque in rogo patefacere, Quiritium ritu sacrum est,

    Plin. 11, 37, 55, § 150:

    in sacro est,

    id. 18, 12, 30, § 118.—
    (β).
    Plur.: sacra deosque penates.. ex aedibus suis eripuisse dixit, sacred vessels or utensils, holy things, Cic. Verr. 2, 2, 5, § 13; cf. Liv. 5, 40:

    sacra omnia proferre, Auct. B. Alex. 32, 3: portabant canistris,

    Ov. M. 2, 713:

    Troïa,

    Tib. 2, 5, 40:

    velut qui Junonis sacra ferret,

    Hor. S. 1, 3, 11; cf.

    of the same,

    Verg. A. 2, 293; 2, 717 Heyne; Ov. F. 1, 527; id. H. 7, 80; 7, 158:

    cumque suis penetralia sacris,

    i. e. the images of the gods, Penates, id. M. 1, 287:

    jactata aequoribus sacra,

    Hor. C.4,4,54:

    pueri Sacra canunt,

    sacred songs, Verg. A. 2, 239; cf. Ov. Tr. 4, 10, 19:

    sacra ordine in mensā Penatium deorum Ponuntur,

    sacred gifts, offerings, Naev. B. Pun. 1, 11:

    neve ulla vitiorum sacra sollemnia obeunto,

    Cic. Leg. 2, 8, 19:

    sicut in sollemnibus sacris fieri consuevit,

    Sall. C. 22, 2:

    qui (Mercurius) sacris anniversariis coleretur,

    Cic. Verr. 2, 4, 39, § 84 (for which:

    sacrificiis anniversariis colebatur,

    id. ib. 2, 4, 57, §

    128: sacris e principum numero pontifices quinque praefecit,

    id. Rep. 2, 14, 26:

    (Romulus) sacra diis aliis Albano ritu, Graeco Herculi facit,

    Liv. 1, 7; cf.:

    sacra Jovi facturus erat,

    Ov. M. 3, 26:

    sacra Jovi Stygio Perficere,

    Verg. A. 4, 638:

    ipse (Numa) plurima sacra obibat,

    Liv. 1, 20:

    densi circumstant sacra ministri,

    Ov. M. 2, 717:

    arcana sacra,

    Hor. Epod. 5, 52; Ov. M. 10, 436:

    fera,

    id. ib. 13, 454:

    nefanda,

    id. ib. 10, 228:

    mystica,

    id. H. 2, 42:

    horrida,

    Sil. 3, 140:

    veneranda,

    id. 7, 382:

    casta,

    Stat. Achill. 1, 370.
    a.
    Divine worship or religion in gen.: publica sacra, quae publico sumptu pro populo fiunt, quaeque pro montibus, pagis, curiis, sacellis: at privata, quae pro singulis hominibus, familiis, gentibus fiunt, Fest. pp. 244 and 245 Müll.; Liv. 5, 52:

    quo foedere (Romulus) et Sabinos in civitatem ascivit, sacris communicatis,

    Cic. Rep. 2, 7, 13:

    quod per populum errari fas non erat propter religionem sacrorum,

    id. Agr. 2, 7, 18; so,

    religio sacrorum,

    id. Fl. 28, 69:

    sacra Cereris conficere,

    id. Balb. 24, 55; so,

    Cereris,

    Hor. S. 2, 8, 14 (cf. supra, a fin.):

    Eleusina,

    Suet. Claud. 23:

    Junonis,

    Hor. S. 1, 3, 11:

    Orphica,

    rites, solemnity, festival, Cic. N. D. 3, 23, 58:

    Bacchia,

    Ov. M. 3, 518:

    trieterica Bacchi,

    id. ib. 6, 587:

    Dianae,

    id. ib. 7, 94;

    15, 489: Isidis,

    Suet. Oth. 12 et saep.—
    b.
    The private religious rites of a gens, a family, etc. (observed by the Romans with the greatest care):

    sacra privata perpetua manento,

    Cic. Leg. 2, 9, 22; cf. id. ib. 2, 19, 47:

    an gentilicia sacra ne in bello quidem intermitti, publica sacra et Romanos deos etiam in pace deseri placet?

    Liv. 5, 52:

    ut ne morte patris familias sacrorum memoria occideret,

    Cic. Leg. 2, 19, 48:

    docebant (antiqui) tribus modis sacris adstringi,

    id. ib. 2, 20, 49:

    magnum est eadem habere monumenta majorum, eisdem uti sacris, sepulcra habere communia,

    id. Off. 1, 17, 55; cf.:

    ut qui natus sit, ignoret, cujus sanguinis, quorum sacrorum sit,

    Liv. 4,2:

    sacra interire illi (majores) noluerunt,

    Cic. Mur. 12, 27:

    sacrorum alienatio,

    id. Or. 42, 144 (v. alienatio); cf. sing.:

    sacrum familiare,

    Macr. S. 1, 16:

    nuptialia,

    marriage solemnities, Quint. 1, 7, 28;

    called also jugalia,

    Ov. M. 7, 700; cf. respecting the sacra privata of the Romans, Savigny, in his Zeitschr. 2, p. 397 sq.—
    c.
    Poet., poems (as sacred to the Muses):

    mihi jam puero caelestia sacra placebant, Inque suum furtim Musa trahebat opus,

    Ov. Tr. 4, 10, 19:

    vatum,

    Pers. prol. 7:

    Maronis,

    Mart. 7, 63, 5. —
    2.
    Prov.
    a.
    Inter sacrum saxumque stare, to stand between the victim and the knife, i. e. to be between the door and the wall, to be in great straits, Plaut. Capt. 3, 4, 84; cf.:

    inter sacrum et saxum positus,

    App. M. 11, p. 271 fin.
    b.
    Hereditas sine sacris, i. e. a great profit without trouble, = a rose without thorns, meat without bone, etc. (because the keeping up of the sacra privata was attended with great expense), Plaut. Capt. 4, 1, 8, and id. Trin. 2, 4, 83; cf. Fest. p. 290 Müll.—
    B.
    Transf., in gen. (the figure being borrowed from secret religious rites), in plur.: sacra, secrets, mysteries (not till after the Aug. period, and very rare):

    sacra tori coitusque novos referebam,

    Ov. M. 7, 709:

    peregisse mihi videor sacra tradentium artes,

    Quint. 5, 14, 27 (cf.:

    omnes fere, qui legem dicendi, quasi quaedam mysteria, tradiderunt,

    id. 5, 13, 60):

    litterarum colere,

    id. 10, 1, 92:

    studiorum profanare,

    Tac. Or. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sacer

  • 16 sacer

    sacer, cra, crum (sancio), einem Gotte geheiligt, gewidmet, heilig, I) adi.: A) im allg.: a) mit Dat. u. Genet.: mensis sacer manibus, Ov.: aesculus sacra Iovi, Plin.: sacrum deae pecus, Liv.: sacrum Soli id animal, Tac.: Cereri sacer Polyphoetes, Priester der Ceres, Verg.: eius partem decumam Apollini sacram esse, Liv.: m. Genet., anseres sacri Iunonis, Liv.: pietatis sacrum, Inscr.: illa insula eorum deorum sacra putatur, Cic. – übtr., pugionem magno operi sacrum, geweiht (= bestimmt), Tac. – b) absol.: sacrae aedes, Cic.: aedificia (Ggstz. aed. profana), Cic.: lucus, Curt.: signa, Cic.: litterae, die heilige Schrift, Bibel, Eccl.: ignis, Curt.: fontes, amnes, Ov.: ius (Ggstz. publicum, privatum), Quint.; vgl. iura sacerrima lecti, heiligsten, dah. unverbrüchlichsten, Ov.: foedus, Curt.: pecunia (Ggstz. p. privata), Quint.: vates (weil dem Apollo heilig), Hor.: sacra profanaque omnia polluere, Sall. – poet. v. der Gottheit selbst, Vesta, Cybele, Prop. (und bei Liv. 3, 19, 10 im Wortspiel ut sacrosancti [hochheilig] habeantur, quibus ipsi dii neque sacri [hoch] neque sancti [heilig] sunt). – üotr., heilig, ehrfurchtsvoll, ehrwürdig, lingua (des Cirero), Mart.: Maro, Mart.: memoria patris, Quint.: sacerrima eloquentia, Sen. rhet. – bes. in bezug auf den Kaiser, sacrā Caesaris aure, Mart.: occupationes, Suet.: dah. später = kaiserlich übh., constitutiones, ICt.: auditio, spät. ICt. – endlich als stehendes Beiwort gewisser Örtlichkeiten u. Ggstde., wie: sacer mons, der heilige Berg, ein alleinstehender Hügel im Sabinischen, 4 km nordöstlich von Rom, am rechten Ufer des Anio, Liv. 2, 32, 2; vgl. Fest. p. 318 (b), 20. – sacra via, die heilige Straße, eine Straße in Rom, beim sacellum Streniae beginnend, auf der Burg endigend, Cic. Planc. 17. Hor. sat. 1, 9, 1: bei Dicht. auch sacer clivus, Hor. carm. 4, 2, 35. Mart. 1, 70, 5 (s. das weitere bei Jordan Topographie Roms 1, 2. S. 274 ff.). – os sacrum, das heilige Bein (griech. ἱερον ὀστέον), als anatom. t. t., Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 24. – mare sacrum, das große Weltmeer, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 30, 162: dass. sacer Oceanus, Sen. suas. 1, 4. – B) insbes., einer unterirdischen Gottheit zur Vernichtung geweiht, ihr als Opfer verfallen, dah. verflucht, verwünscht, a) als t. t. der Religionsspr.: α) m. Dat.: eius caput Iovi (sc. Stygio) sacrum esset, altes Plebiszit bei Liv.: sac os esse certis dis, Macr. – β) absol.: eum, qui eorum cuiquam nocuerit, sacrum sanciri, Liv. – b) übtr., übh. verflucht, verwünscht, verabscheut, abscheulich, α) m. Dat.: homo, sacra res homini, Sen. ep. 95, 33. – β) absol.: ego sum sacer, scelestus, Plaut.: unus istic servus est sacerrimus, Plaut.: is intestabilis et sacer esto, Hor. – auri sacra fames, Verg.: hircus alarum, Catull.: venenum, magisches, geheimes, Val. Flacc.: passio, die Fallsucht, Epilepsie, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 60: ignis, s. īgnis.

    II) subst., sacrum, ī, n., etw. Heiliges, Geweihtes, A) der heilige, geweihte Gegenstand, das Heiligtum, a) eig.: Cloacinae sacrum, Plaut.: sacrum clepere, rapere, Cic.: sacrum (Opfer) accendere, Phaedr.: sacrum (Opfer) id Vulcano cremare, Liv. – Plur., α) die Heiligkeit, regni, der Königswürde, Nipperd. Tac. ann. 2, 27. – β) Heiligtümer, heilige Geräte u. dgl., sacra ex aedibus suis eripuisse, Cic.: sacra omnia proferre, Auct. b. Alex.: cumque suis penetralia sacris, Götterbildnissen, Penaten, Ov.: sacra in mensa penatium deorum ponere, Opfergaben, Opfer, Naev. fr.: persaepe (incedebat) velut qui Iunonis sacra ferret, oft schritt er so bedächtig einher, wie einer, der beim Junofest die heiligen Geräte trägt, Hor. sat. 1, 3, 10 sq. – b) poet. übtr., v. Dichtungen, die Heiligtümer (der Musen), sacra caelestia, Ov.: sacra Maronis, Mart.: vatum, Pers. – B) der heilige Gebrauch, die heilige, gottesdienstliche Handlung, Feier, bes. das Opfer, a) eig.: Graeco sacro, nach griech. Religionsgebrauch, Cic.: morientibus operire oculos... sacrum est, Plin.: ebenso fabacia in sacro est, Plin. – sacrum (Opfer) facere Herculi, Liv., Iunoni, Prop.: sacra facere Graeco Herculi, Liv., Iovi, Ov.: plurima sacra obire, Liv.: sacris operari, Liv.: perpetrato sacro in monte (Albano), Liv. – sollemne Apollinis sacrum (Gottesdienst), Suet.: Cereris sacrum arcanae, Hor.: u. so Plur. sacra oft übh. Gottesdienst, gottesdienstl. Feier, sacrorum religio, Cic.: sacra Orphica, Cic., Eleusina, Suet.: sacra Cereris, Cic.: sacra arcana, Hor.: Romana sacra suscipere, Liv.: ea sacra, quae maiores nostri ab exteris nationibus adscita atque arcessita coluerunt, Cic.: Romanis quoque ab eodem prodigio novemdiale sacrum susceptum est, Liv. – u. v. Privatgottesdienste der Geschlechter (gentes) u. Familien (familiae), von den Römern mit äußerster Sorgfalt bewahrt u. selbst vom Staate überwacht (so daß immer der Vermögenserbe u. der Adoptierte die sacra übernehmen mußten), sacra gentilicia (Ggstz. publica sacra), Liv.: sacra interire maiores noluerunt, Cic.: isdem uti sacris, Cic.: sacra nuptialia, Vermählungsfeierlichkeiten, Quint.: dass. sacra iugalia, Ov. – Sprichw., inter sacrum (Opfer) saxumque (Kieselstein, mit dem der Fetial das Opfertier tötete) sto, das Messer steht mir an der Kehle, Plaut. capt. 617: u. so quod ait vetus proverbium, inter sacrum ac saxum positus cruciabar, Apul. met. 11, 28. – hereditas sine sacris, eine Erbschaft ohne (mit vielen Kosten u. Mühen verknüpfte) Familiensakra = großer Vorteil ohne Kosten, -ohne Mühe, Plaut. capt. 775; trin. 484. – b) übtr., der Geheimdienst, die Mysterien = die Geheimnisse, sacra tori, Ov. – bes. der Wissenschaften, litterarum sacra colere, Quint.: sacra studiorum profanare, Tac. dial.

    / vulg. Nomin. sacrus, Not. Vatic. im Corp. gramm. ed. Keil. IV. p. 308 a. E. – arch. Nbf. nach der 3. Dekl., in der Opfersprache, in der Verbindung sacrem porcum, angef. b. Fest. p. 318 (a), 7 u. Plur. porci sacres, Plaut. Men. 289; rud. 1208. Varro r. r. 2, 1, 20 u. 2, 4, 16.

    lateinisch-deutsches > sacer

  • 17 sacer

    sacer, cra, crum (sancio), einem Gotte geheiligt, gewidmet, heilig, I) adi.: A) im allg.: a) mit Dat. u. Genet.: mensis sacer manibus, Ov.: aesculus sacra Iovi, Plin.: sacrum deae pecus, Liv.: sacrum Soli id animal, Tac.: Cereri sacer Polyphoetes, Priester der Ceres, Verg.: eius partem decumam Apollini sacram esse, Liv.: m. Genet., anseres sacri Iunonis, Liv.: pietatis sacrum, Inscr.: illa insula eorum deorum sacra putatur, Cic. – übtr., pugionem magno operi sacrum, geweiht (= bestimmt), Tac. – b) absol.: sacrae aedes, Cic.: aedificia (Ggstz. aed. profana), Cic.: lucus, Curt.: signa, Cic.: litterae, die heilige Schrift, Bibel, Eccl.: ignis, Curt.: fontes, amnes, Ov.: ius (Ggstz. publicum, privatum), Quint.; vgl. iura sacerrima lecti, heiligsten, dah. unverbrüchlichsten, Ov.: foedus, Curt.: pecunia (Ggstz. p. privata), Quint.: vates (weil dem Apollo heilig), Hor.: sacra profanaque omnia polluere, Sall. – poet. v. der Gottheit selbst, Vesta, Cybele, Prop. (und bei Liv. 3, 19, 10 im Wortspiel ut sacrosancti [hochheilig] habeantur, quibus ipsi dii neque sacri [hoch] neque sancti [heilig] sunt). – üotr., heilig, ehrfurchtsvoll, ehrwürdig, lingua (des Cirero), Mart.: Maro, Mart.: memoria patris, Quint.: sacerrima eloquentia, Sen. rhet. – bes. in bezug auf den Kaiser, sacrā Caesaris aure, Mart.: occupationes, Suet.: dah. später = kaiserlich übh., constitutiones,
    ————
    ICt.: auditio, spät. ICt. – endlich als stehendes Beiwort gewisser Örtlichkeiten u. Ggstde., wie: sacer mons, der heilige Berg, ein alleinstehender Hügel im Sabinischen, 4 km nordöstlich von Rom, am rechten Ufer des Anio, Liv. 2, 32, 2; vgl. Fest. p. 318 (b), 20. – sacra via, die heilige Straße, eine Straße in Rom, beim sacellum Streniae beginnend, auf der Burg endigend, Cic. Planc. 17. Hor. sat. 1, 9, 1: bei Dicht. auch sacer clivus, Hor. carm. 4, 2, 35. Mart. 1, 70, 5 (s. das weitere bei Jordan Topographie Roms 1, 2. S. 274 ff.). – os sacrum, das heilige Bein (griech. ἱερον ὀστέον), als anatom. t. t., Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 24. – mare sacrum, das große Weltmeer, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 30, 162: dass. sacer Oceanus, Sen. suas. 1, 4. – B) insbes., einer unterirdischen Gottheit zur Vernichtung geweiht, ihr als Opfer verfallen, dah. verflucht, verwünscht, a) als t. t. der Religionsspr.: α) m. Dat.: eius caput Iovi (sc. Stygio) sacrum esset, altes Plebiszit bei Liv.: sac os esse certis dis, Macr. – β) absol.: eum, qui eorum cuiquam nocuerit, sacrum sanciri, Liv. – b) übtr., übh. verflucht, verwünscht, verabscheut, abscheulich, α) m. Dat.: homo, sacra res homini, Sen. ep. 95, 33. – β) absol.: ego sum sacer, scelestus, Plaut.: unus istic servus est sacerrimus, Plaut.: is intestabilis et sacer esto, Hor. – auri sacra fames, Verg.: hircus alarum, Catull.: venenum, magisches, geheimes, Val.
    ————
    Flacc.: passio, die Fallsucht, Epilepsie, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 60: ignis, s. ignis.
    II) subst., sacrum, ī, n., etw. Heiliges, Geweihtes, A) der heilige, geweihte Gegenstand, das Heiligtum, a) eig.: Cloacinae sacrum, Plaut.: sacrum clepere, rapere, Cic.: sacrum (Opfer) accendere, Phaedr.: sacrum (Opfer) id Vulcano cremare, Liv. – Plur., α) die Heiligkeit, regni, der Königswürde, Nipperd. Tac. ann. 2, 27. – β) Heiligtümer, heilige Geräte u. dgl., sacra ex aedibus suis eripuisse, Cic.: sacra omnia proferre, Auct. b. Alex.: cumque suis penetralia sacris, Götterbildnissen, Penaten, Ov.: sacra in mensa penatium deorum ponere, Opfergaben, Opfer, Naev. fr.: persaepe (incedebat) velut qui Iunonis sacra ferret, oft schritt er so bedächtig einher, wie einer, der beim Junofest die heiligen Geräte trägt, Hor. sat. 1, 3, 10 sq. – b) poet. übtr., v. Dichtungen, die Heiligtümer (der Musen), sacra caelestia, Ov.: sacra Maronis, Mart.: vatum, Pers. – B) der heilige Gebrauch, die heilige, gottesdienstliche Handlung, Feier, bes. das Opfer, a) eig.: Graeco sacro, nach griech. Religionsgebrauch, Cic.: morientibus operire oculos... sacrum est, Plin.: ebenso fabacia in sacro est, Plin. – sacrum (Opfer) facere Herculi, Liv., Iunoni, Prop.: sacra facere Graeco Herculi, Liv., Iovi, Ov.: plurima sacra obire, Liv.: sacris operari, Liv.: perpetrato sacro in monte (Albano), Liv. – sollemne Apol-
    ————
    linis sacrum (Gottesdienst), Suet.: Cereris sacrum arcanae, Hor.: u. so Plur. sacra oft übh. Gottesdienst, gottesdienstl. Feier, sacrorum religio, Cic.: sacra Orphica, Cic., Eleusina, Suet.: sacra Cereris, Cic.: sacra arcana, Hor.: Romana sacra suscipere, Liv.: ea sacra, quae maiores nostri ab exteris nationibus adscita atque arcessita coluerunt, Cic.: Romanis quoque ab eodem prodigio novemdiale sacrum susceptum est, Liv. – u. v. Privatgottesdienste der Geschlechter (gentes) u. Familien (familiae), von den Römern mit äußerster Sorgfalt bewahrt u. selbst vom Staate überwacht (so daß immer der Vermögenserbe u. der Adoptierte die sacra übernehmen mußten), sacra gentilicia (Ggstz. publica sacra), Liv.: sacra interire maiores noluerunt, Cic.: isdem uti sacris, Cic.: sacra nuptialia, Vermählungsfeierlichkeiten, Quint.: dass. sacra iugalia, Ov. – Sprichw., inter sacrum (Opfer) saxumque (Kieselstein, mit dem der Fetial das Opfertier tötete) sto, das Messer steht mir an der Kehle, Plaut. capt. 617: u. so quod ait vetus proverbium, inter sacrum ac saxum positus cruciabar, Apul. met. 11, 28. – hereditas sine sacris, eine Erbschaft ohne (mit vielen Kosten u. Mühen verknüpfte) Familiensakra = großer Vorteil ohne Kosten, -ohne Mühe, Plaut. capt. 775; trin. 484. – b) übtr., der Geheimdienst, die Mysterien = die Geheimnisse, sacra tori, Ov. – bes. der Wissenschaften, litterarum sacra
    ————
    colere, Quint.: sacra studiorum profanare, Tac. dial.
    vulg. Nomin. sacrus, Not. Vatic. im Corp. gramm. ed. Keil. IV. p. 308 a. E. – arch. Nbf. nach der 3. Dekl., in der Opfersprache, in der Verbindung sacrem porcum, angef. b. Fest. p. 318 (a), 7 u. Plur. porci sacres, Plaut. Men. 289; rud. 1208. Varro r. r. 2, 1, 20 u. 2, 4, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sacer

  • 18 sacer

    [st1]1 [-] săcĕr, săcra, săcrum (formes arch. săcer, săcris, săcre): - [abcl][b]a - sacré, consacré à, voué à. - [abcl]b - saint, religieux, vénérable, auguste. - [abcl]c - voué aux dieux vengeurs, maudit, exécrable, abominable.[/b]    - miscere sacra profanis, Hor. Ep. 1, 16, 54: mêler le sacré au profane.    - limen sacrum, Virg.: seuil d'un temple.    - vates sacer, Hor.: le poète aimé des dieux.    - sacer alicujus (alicui): consacré à qqn.    - illa insula (= Delos) eorum deorum sacra putatur, Cic. Verr. 2, 1, 18 § 48: cette île, croit-on, est consacrée à ces divinités.    - sacra corona Jovis, Plaut.: couronne consacrée à Jupiter.    - sacer cervus nymphis, Ov. M. 10, 109: cerf consacré aux nymphes.    - sacrum silentium, Hor.: silence religieux.    - laurus sacra comam, Virg.: [laurier vénéré quant à son feuillage] = laurier au feuillage vénéré.    - sacres porci, Plaut. Men. 2.2.16: les porcs nouveau-nés (considérés comme victimes pures).    - homo sacerrimus, Plaut.: homme infâme.    - eum qui eorum cui nocuerit Jovi sacrum sanciri, Liv. 3, 55: (ils disent) que celui qui aura porté préjudice à l'un d'eux est voué aux malédictions.    - auri sacra fames, Virg.: détestable soif de l'or.    - sacer morbus, Cael. Aur. Tard. 1, 4: l'épilepsie.    - (os) sacrum, C. Aur.: sacrum (t. d'anat.). [st1]2 [-] Săcĕr, cra, crum: sacré (en parl. d'un lieu).    - Sacer mons: le mont Sacré (près de Rome).    - Sacra via (Sacer clivus): la voie Sacrée (à Rome). [st1]3 [-] Săcĕr, cri, m.: surnom romain.
    * * *
    [st1]1 [-] săcĕr, săcra, săcrum (formes arch. săcer, săcris, săcre): - [abcl][b]a - sacré, consacré à, voué à. - [abcl]b - saint, religieux, vénérable, auguste. - [abcl]c - voué aux dieux vengeurs, maudit, exécrable, abominable.[/b]    - miscere sacra profanis, Hor. Ep. 1, 16, 54: mêler le sacré au profane.    - limen sacrum, Virg.: seuil d'un temple.    - vates sacer, Hor.: le poète aimé des dieux.    - sacer alicujus (alicui): consacré à qqn.    - illa insula (= Delos) eorum deorum sacra putatur, Cic. Verr. 2, 1, 18 § 48: cette île, croit-on, est consacrée à ces divinités.    - sacra corona Jovis, Plaut.: couronne consacrée à Jupiter.    - sacer cervus nymphis, Ov. M. 10, 109: cerf consacré aux nymphes.    - sacrum silentium, Hor.: silence religieux.    - laurus sacra comam, Virg.: [laurier vénéré quant à son feuillage] = laurier au feuillage vénéré.    - sacres porci, Plaut. Men. 2.2.16: les porcs nouveau-nés (considérés comme victimes pures).    - homo sacerrimus, Plaut.: homme infâme.    - eum qui eorum cui nocuerit Jovi sacrum sanciri, Liv. 3, 55: (ils disent) que celui qui aura porté préjudice à l'un d'eux est voué aux malédictions.    - auri sacra fames, Virg.: détestable soif de l'or.    - sacer morbus, Cael. Aur. Tard. 1, 4: l'épilepsie.    - (os) sacrum, C. Aur.: sacrum (t. d'anat.). [st1]2 [-] Săcĕr, cra, crum: sacré (en parl. d'un lieu).    - Sacer mons: le mont Sacré (près de Rome).    - Sacra via (Sacer clivus): la voie Sacrée (à Rome). [st1]3 [-] Săcĕr, cri, m.: surnom romain.
    * * *
        Sacer, sacra, sacrum. Virgil. Sacré, ou consacré à Dieu, Dedié à Dieu.
    \
        AEdes sacra. Cic. Une eglise, Un temple.
    \
        Aruum sacrum Martis. Ouid. Dedié à Mars.
    \
        Medicamen sacrum. Ouid. Divin.
    \
        Mens sacra. Ouid. Divine.
    \
        Sacra eorum deorum insula. Cic. Qui est en leur tutelle.
    \
        Dies sacer Dianae. Horat. Jour dedié à Diane.
    \
        Sacrum est ritu. Plin. C'est une saincte et louable coustume, à laquelle on n'oseroit contrevenir sans se meffaire.
    \
        Sacer, Execrable, Detestable. vt,
    \
        Sacer ignis. Colum. Le feu sainct Anthoine, Le feu sauvage.

    Dictionarium latinogallicum > sacer

  • 19 sacrum

    sacrum, i, n. et sacra, ōrum, n. plur. [st2]1 [-] chose sacrée, objet sacré, objet du culte. [st2]2 [-] victime. [st2]3 [-] temple, chapelle. [st2]4 [-] fête. [st2]5 [-] sacrifice. [st2]6 [-] religion, culte, rites, mystères.    - sacrum clepere, Cic.: enlever un objet sacré.    - penetralia cum sacris, Ov.: le sanctuaire avec les images des dieux.    - sacra movere (commovere): faire les apprêts d'un sacrifice.    - sacra ferre divis, Virg.: sacrifier aux dieux.    - apud Cluacinae sacrum, Plaut.: près du temple de Vénus Cloacine.    - inter turbam sacri, Ov.: parmi la foule présente à la cérémonie.    - Graecum sacrum, Cic.: rite grec.    - sacra Cereris, Hor.: les mystères de Cérès.    - sacra tori, Ov.: les secrets de la chambre nuptiale.    - sacra litterarum colere, Quint.: se vouer au culte des lettres.    - inter sacrum saxumque sto, nec quid faciam scio, Plaut. Capt, 3, 4, 84: **je me tiens entre l'autel et la hache de pierre** = me voilà entre le marteau et l'enclume, et je ne sais quoi faire.
    * * *
    sacrum, i, n. et sacra, ōrum, n. plur. [st2]1 [-] chose sacrée, objet sacré, objet du culte. [st2]2 [-] victime. [st2]3 [-] temple, chapelle. [st2]4 [-] fête. [st2]5 [-] sacrifice. [st2]6 [-] religion, culte, rites, mystères.    - sacrum clepere, Cic.: enlever un objet sacré.    - penetralia cum sacris, Ov.: le sanctuaire avec les images des dieux.    - sacra movere (commovere): faire les apprêts d'un sacrifice.    - sacra ferre divis, Virg.: sacrifier aux dieux.    - apud Cluacinae sacrum, Plaut.: près du temple de Vénus Cloacine.    - inter turbam sacri, Ov.: parmi la foule présente à la cérémonie.    - Graecum sacrum, Cic.: rite grec.    - sacra Cereris, Hor.: les mystères de Cérès.    - sacra tori, Ov.: les secrets de la chambre nuptiale.    - sacra litterarum colere, Quint.: se vouer au culte des lettres.    - inter sacrum saxumque sto, nec quid faciam scio, Plaut. Capt, 3, 4, 84: **je me tiens entre l'autel et la hache de pierre** = me voilà entre le marteau et l'enclume, et je ne sais quoi faire.
    * * *
        Sacrum, Nomen substantiuum. Virgil. La solennité qu'on faisoit quand on sacrifioit aux dieux, ou qu'on jouoit quelque jeu en l'honneur d'eulx.
    \
        Vates sacrorum. Ouid. Le poete qui descrit par vers les solennitez.
    \
        Iugalia. Ouid. Les solennitez de mariage.
    \
        Piaculare sacrum facere. Liu. Faire quelque sacrifice à Dieu pour obtenir absolution et remission de quelque peché.
    \
        Socialia. Ouid. Mariage.
    \
        Stata sacra. Ouid. Qu'on fait touts les ans à certain jour.
    \
        Canere sacra. Virgil. Chanter hymnes et chansons à l'honneur de Dieu.
    \
        Facere sacra. Cic. Celebrer quelque feste solennelle, ou Sacrifier, Faire sacrifice.
    \
        Inter sacrum et saxum stare. Plaut. Estre en si grande perplexité, qu'on ne scait qu'on doibt faire.

    Dictionarium latinogallicum > sacrum

  • 20 sacrum

        sacrum ī, n    [sacer], something consecrated, a holy thing, sacred vessel, sacred utensil, holy place, sanctuary, temple: sacrum qui clepsit rapsitque: metuens velut contingere sacrum, H.: arma conici in acervum iussit sacrumque id Volcano cremavit, L.: pyrā sacri sub imagine factā, O.: sacra ex aedibus suis eripuisse, sacred vessels: Iunonis sacra ferre, H.: cumque suis penetralia sacris, i. e. the Penates, O.— A sacred act, religious rite, act of worship, sacrifice, religious service: Graecum illud sacrum monstrare: neve initianto Graeco sacro, according to the Grecian rites: Cereris sacrum Volgare arcanae, H.: pueri Sacra canunt, sacred songs, V.: sacris pontifices quinque praefecit: sacra diis aliis Albano ritu facit, L.: Orphica, festival: Bacchica, O.: Arcana sacra, H.— Plur, divine worship, religion: Sabinos in civitatem ascivit, sacris communicatis: religio sacrorum.— Private religious rites, gentile rites, family worship (peculiar to a gens or family, and preserved by tradition): sacra privata perpetua manento: gentilicia, L.: amissis sacris paternis: iugalia, marriage solemnities, O.— A secret, mystery: mihi iam puero caelestia sacra placebant, poetic inspiration, O.: Sacra tori, O.
    * * *
    sacrifice; sacred vessel; religious rites (pl.)

    Latin-English dictionary > sacrum

См. также в других словарях:

  • Sacra — Sacra, lat., Heiligthümer; Alles, was zur Religion und zum Cultus gehört; sacra scriptura (abgekürzt: S. S. oder S. Scr.) die hl. Schrift …   Herders Conversations-Lexikon

  • Sacra — (röm. Ant.), 1) Heiligthümer, heilige Sachen; 2) alles, was zur Religion u. zum Cultus gehört, wie gottesdienstliche Handlungen, Ceremonien, Opfer an bestimmten Festen u. bei bestimmten Heiligthümern. Jeder römische Bürger hatte nicht allein das… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sacra — (lat.), bei den alten Römern die gottesdienstlichen Handlungen, insbes. die Opfer; zwischen S. publica, den Kulthandlungen der Gemeinde, und S. privata, denen des Einzelnen, der Familien und Geschlechter, wurde streng geschieden …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • sacra — pl of SACRUM …   Medical dictionary

  • sacra — SACRÁ vb. v. canoniza, confirma, consacra, consfinţi, întări, ratifica, sancţiona, sfinţi, valida. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime …   Dicționar Român

  • sacra — v. sagra …   Enciclopedia Italiana

  • sacra — s. f. 1.  [Religião católica] Quadro contendo certas rezas, que está colocado no altar. 2. Parte da missa destinada à consagração …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • sacra — f. ☛ V. sacro …   Diccionario de la lengua española

  • SACRA — I. SACRA Cryphia, seu Opertanea, apud Petronium ubi alii crypta legunt, dicebantur Veter bus illa, ad quarum inspectionem, non nisi post variorum annorum moram et per difficiles plurimarum ceremoniarum ambages, homines admittebantur. Qualia erant …   Hofmann J. Lexicon universale

  • sacra — (Del lat. sacra.) ► sustantivo femenino RELIGIÓN Hoja de papel, colocada sobre una tabla o enmarcada, que contiene alguna parte de la misa católica y se coloca en el altar para que pueda leerla el sacerdote sin necesidad de usar el misal. * * *… …   Enciclopedia Universal

  • Sacra, S. — S. Sacra (8. März). Im Kloster Rubriac bei Clermont in Auvergne befanden sich heil. Gebeine vor dem Altar der heil. Genovefa, die nach Artur einer heil. Sacra angehört haben sollen. Da von einer Heiligen d. N. nichts bekannt ist, vermuthen die… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»