-
1 quien manda manda y cartuchera del cañón
• rozkaz je rozkazDiccionario español-checo > quien manda manda y cartuchera del cañón
-
2 writ
• rozkaz• nařízení -
3 command
1. verb1) (to order: I command you to leave the room immediately!) nařídit2) (to have authority over: He commanded a regiment of soldiers.) velet3) (to have by right: He commands great respect.) zasloužit si; vzbuzovat2. noun1) (an order: We obeyed his commands.) rozkaz2) (control: He was in command of the operation.) v čele, mít velení•- commander
- commanding
- commandment
- commander-in-chief* * *• velení• velet• vynutit si• povel• příkaz• rozkazovat• rozkaz• rozkázat• operační• docílit• dosáhnout -
4 order
['o:də] 1. noun1) (a statement (by a person in authority) of what someone must do; a command: He gave me my orders.) směrnice; rozkaz2) (an instruction to supply something: orders from Germany for special gates.) objednávka3) (something supplied: Your order is nearly ready.) zakázka4) (a tidy state: The house is in (good) order.) stav5) (a system or method: I must have order in my life.) řád6) (an arrangement (of people, things etc) in space, time etc: in alphabetical order; in order of importance.) pořadí7) (a peaceful condition: law and order.) pořádek8) (a written instruction to pay money: a banker's order.) platební příkaz9) (a group, class, rank or position: This is a list of the various orders of plants; the social order.) řád10) (a religious society, especially of monks: the Benedictine order.) řád2. verb1) (to tell (someone) to do something (from a position of authority): He ordered me to stand up.) nařídit2) (to give an instruction to supply: I have ordered some new furniture from the shop; He ordered a steak.) objednat3) (to put in order: Should we order these alphabetically?) uspořádat•- orderly3. noun1) (a hospital attendant who does routine jobs.) zdravotník, -ice2) (a soldier who carries an officer's orders and messages.) ordonance•- order-form
- in order
- in order that
- in order
- in order to
- made to order
- on order
- order about
- out of order
- a tall order* * *• velet• uspořádat• zakázka• postup• pořádek• pořadí• poručit• povel• přikázat• řád• řad• příkaz• rozkázat• rozkazovat• rozkaz• seřadit• stupeň• nařídit• nařízení• objednat• objednávat• objednávka -
5 abrupto
• náhlý• prudký• příkrý• srázný• strmý* * *• příkrý (rozkaz)• strohý (rozkaz) -
6 absolute command
• důrazný rozkaz -
7 alert
[ə'lə:t] 1. adjective1) (quick-thinking: She's very old but still very alert.) bystrý, čilý2) ((with to) watchful and aware: You must be alert to danger.) ostražitý2. noun(a signal to be ready for action.) signál, rozkaz k pohotovosti3. verb(to make (someone) alert; to warn: The sound of gunfire alerted us to our danger.) alarmovat, varovat- alertly- alertness
- on the alert* * *• upozornit• upozorňovat• zalarmovat• poplach• alarmovat -
8 call-up
• výzva• povolávací rozkaz -
9 imperative
[im'perətiv] 1. noun, adjective1) (used of verbs that are expressing a command: In the sentence `Come here!', `come' is an imperative (verb).) rozkazovací způsob2) (absolutely necessary: It is imperative that we take immediate action to reduce pollution.) naléhavý požadavek2. nounIn `Sit down!' the verb is in the imperative.) rozkazovací způsob* * *• výkonný• podstatný• rozkaz• imperativ -
10 warrant
['worənt] 1. verb1) (to justify: A slight cold does not warrant your staying off work.) ospravedlnit2) (an old word to state confidently or (be willing to) bet that: I'll warrant he's gone riding instead of doing his work.) garantovat2. noun(something that gives authority, especially a legal document giving the police the authority for searching someone's house, arresting someone etc: The police have a warrant for his arrest.) příkaz* * *• zaručit• zatykač• plná moc• písemný příkaz• příkaz k domovní prohlídce• příkaz k úřední prohlídce• rozkaz• oprávnění• ospravedlnit -
11 cantar
• Am kadit• Cu smrdět• kokrhat• pět• zpívatm• Cu drb• Cu kachna• Cu klep• melodie• nápěv• píseň• písnička• zpěv* * *• bzučet (o hmyzu aj.)• cvrkat (o cikádách aj.)• cvrčet (o cikádách aj.)• hlásit (v kartách)• kuňkat (o žábách)• kvákat (o žábách)• kápnout božskou (přiznat se)• opěvovat (lásku aj.)• přiznat barvu (přiznat se)• skřehotat (o žábách)• skřípat (o dveřích, vozech aj.)• vrzat (o dveřích, vozech aj.)• vyhlašovat (čísla aj.)• vyvolávat (čísla aj.)• zapískat (rozkaz na lodi)• zpívat do taktu (při práci)• zpěvavě vyvolávat -
12 cargo
m• obch. dluh• Pe potvrzení• Pe stvrzenka• břemeno• břímě• funkce• hodnost• místo• nakládání• nařízení• náklad• obvinění• povinnost• připomínka• příkaz• rozkaz• tlak• výtka• výčitka• zatížení• úkol• úřad* * *m• Am podací razítko• nám. nákladní loď• obch. strana Má dáti -
13 carta orden
• písemný příkaz• písemný rozkaz -
14 consigna
f• instrukce• pokyn• příkaz• rozkaz* * *f• heslo (politické, volební, vojenské aj.)• služební předpisy• úschovna zavazadel (na nádraží) -
15 dar la voz de salida
• dát rozkaz k odletu -
16 dar una contraorden
• odvolat objednávku• odvolat příkaz• odvolat rozkaz -
17 desmandar
• odvolat (rozkaz) -
18 formal
• Co milý• Co ochotný• Co pozorný• Co úslužný• formální* * *• Am společenský (oblek)• solidní (o osobě, firmě aj.)• spolehlivý (o osobě, firmě aj.)• vážný (o osobě, firmě aj.)• výslovný (zákaz, rozkaz) -
19 hacer minga
• Ar dát rozkaz -
20 mandado
• nařízeným• nařízení• poslíček• příkaz• rozkaz• vzkaz* * *• hnaný (o řemenici aj.)
См. также в других словарях:
rozkaz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rozkazzie {{/stl 8}}{{stl 7}} polecenie zrobienia czegoś wydane przez osobę uprawnioną lub mającą nad kimś władzę albo przewagę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wydawać rozkazy. Wypełniać rozkazy. Słuchać rozkazów.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… … Słownik języka polskiego
rozkaz — Iść, pójść, rzucić się, skoczyć za kogoś, za kimś, na czyjś rozkaz w ogień zob. ogień 2 … Słownik frazeologiczny
У поляка и приказ рассказ (rozkaz). — У поляка и приказ рассказ (rozkaz) … В.И. Даль. Пословицы русского народа
Strategic bombing during World War II — For a list of notable strategic bombings in the European Theatre of World War II, see List of air operations during the Battle of Europe. Main article: Air warfare of World War II Strategic bombing during World War II Part of World War II … Wikipedia
Anti-Polish sentiment — Part of a series on Discrimination General forms … Wikipedia
dzienny — dziennynni 1. «dotyczący okresu od wschodu do zachodu słońca» Dzienny pociąg. Dzienne połączenie. Światło dzienne. Bielizna dzienna. Stróż dzienny. Szkoła dzienna. ∆ Rozkaz dzienny «rozkaz dowódcy do wojsk wydany z powodu jakiejś uroczystości lub … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… … Słownik języka polskiego
rozkazujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozkazywać (p. rozkazać) rozkazujący w użyciu przym. «wyrażający rozkaz, nakaz; kategoryczny, ostry, groźny» Rozkazujący głos, ton. ∆ jęz. Tryb rozkazujący «forma czasownika wyrażająca rozkaz; rozkaźnik» … Słownik języka polskiego
stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… … Słownik języka polskiego
