Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

rorem+v

  • 1 rōs

        rōs rōris, m     dew: nocturnum excipere rorem, Cs.: Rore mero ieiunia pavit, O.: pecori gratissimus, V.: vitreus, O.: gelidos rores.—A trickling liquid, drops, moisture: Arabus, i. e. perfume, O.: Spargens rore levi, i. e. water, V.: rore puro lavit Crinīs, H.: stillabat Ex oculis rorem, i. e. tears, H.: natos vitali rore rigabat, milk: pluvii, i. e. rain clouds, H.: spargit ungula rores Sanguineos, i. e. drops of blood, V.: Ionius, i. e. the sea, Pr.—Rosemary (usu. ros marinus, or ros maris): coronans marino Rore deos, H.: ut modo rose maris (coma) se Implicet, O.: apibus rorem ministrare, V.
    * * *
    dew; light rain; spray/splash water

    ros marinus/maris -- rosemary

    Latin-English dictionary > rōs

  • 2 libo

    [st1]1 [-] lībo, āre, āvi, ātum: - tr. -    - cf. gr. λείϐω. --- λοιϐή, ῆς: libation. a - enlever une parcelle d'un objet, détacher de.    - ex variis ingeniis excellentissima quaeque libare, Cic. Inv. 2, 4: détacher de la variété des talents ce qu'ils ont de meilleur. --- cf. Cic. Tusc. 5, 82; de Or. 1, 159.    - a natura deorum libatos animos habemus, Cic. Div. 1, 110: nous avons des âmes qui sont détachées de la divinité.    - nil libatum de toto corpore, Lucr. 3, 213: rien ne s'est détaché de l'ensemble du corps.    - terra libatur, Lucr. 5, 260: la terre perd qqch d'elle-même.    - libatis viribus, Liv. 21, 29, 6: les forces étant entamées. b - goûter à qqch, manger ou boire un peu de.    - libato jocinere, Liv. 25, 16, 3: après avoir mangé un peu du foie.    - libare cibos, Ov. A. 1, 4, 34: goûter à des mets.    - libare vinum, Varr. L. 6, 21: goûter au vin.    - apes omnia libant, Lucr. 3, 11: les abeilles goûtent à tout.    - fig. libare artes, Tac. D. 31: goûter aux sciences. c - effleurer.    - libare cibos digitis, Ov. A. A. 1, 577: toucher légèrement les mets de ses doigts. --- cf. Ov. M. 10, 653.    - libare oscula natae, Virg. En. 1, 256: effleurer les lèvres de sa fille d'un baiser.    - libare altaria pateris, Virg. En. 12, 174: arroser les autels du vin des patères [dans un sacrifice]. d - verser, répandre en l'honneur d'un dieu.    - in mensam honorem laticum libare, Virg. En. 1, 736: verser sur la table la liqueur en l'honneur des dieux, faire la libation aux dieux.    - libare alicui, Virg. G. 4, 381: faire des libations à un dieu.    - abl. abs. du part. n. libato, Virg. En. 1, 737: la libation faite.    - poét. libare rorem in tempora nati, Val. Fl. 4, 17: verser de la rosée sur le front de son fils. g - offrir en libation aux dieux, consacrer.    - libare certas bacas publice, Cic. Leg. 2, 19: employer certains fruits dans les libations officielles.    - diis dapes libare, Liv. 39, 43, 4: offrir des mets en libation aux dieux. --- cf. Tib. 1, 11, 21; Ov. M. 8, 274.    - avec abl. lacte, vino libare, Plin.: faire des libations avec du lait, avec du vin.    - fig. Celso lacrimas adempto libare, Ov. P. 1, 9, 41: verser des larmes en offrande à Celsus ravi par la mort.    - libare carmen recentibus aris, Prop. 4, 6, 8: offrir un chant à l'autel nouvellement construit. [st1]2 [-] Lĭbo, ōnis, m.: Libon (surnom de la gens Marcia et de la gens Scribonia).    - Cic. Att. 12, 5, 3; id. Brut. 23, 89; id. de Or. 2, 65, 263; id. Ac. 1, 1, 3; Hor. Ep. 1, 19, 8.    - Lĭbōnĭānus, a, um: de Libon.
    * * *
    [st1]1 [-] lībo, āre, āvi, ātum: - tr. -    - cf. gr. λείϐω. --- λοιϐή, ῆς: libation. a - enlever une parcelle d'un objet, détacher de.    - ex variis ingeniis excellentissima quaeque libare, Cic. Inv. 2, 4: détacher de la variété des talents ce qu'ils ont de meilleur. --- cf. Cic. Tusc. 5, 82; de Or. 1, 159.    - a natura deorum libatos animos habemus, Cic. Div. 1, 110: nous avons des âmes qui sont détachées de la divinité.    - nil libatum de toto corpore, Lucr. 3, 213: rien ne s'est détaché de l'ensemble du corps.    - terra libatur, Lucr. 5, 260: la terre perd qqch d'elle-même.    - libatis viribus, Liv. 21, 29, 6: les forces étant entamées. b - goûter à qqch, manger ou boire un peu de.    - libato jocinere, Liv. 25, 16, 3: après avoir mangé un peu du foie.    - libare cibos, Ov. A. 1, 4, 34: goûter à des mets.    - libare vinum, Varr. L. 6, 21: goûter au vin.    - apes omnia libant, Lucr. 3, 11: les abeilles goûtent à tout.    - fig. libare artes, Tac. D. 31: goûter aux sciences. c - effleurer.    - libare cibos digitis, Ov. A. A. 1, 577: toucher légèrement les mets de ses doigts. --- cf. Ov. M. 10, 653.    - libare oscula natae, Virg. En. 1, 256: effleurer les lèvres de sa fille d'un baiser.    - libare altaria pateris, Virg. En. 12, 174: arroser les autels du vin des patères [dans un sacrifice]. d - verser, répandre en l'honneur d'un dieu.    - in mensam honorem laticum libare, Virg. En. 1, 736: verser sur la table la liqueur en l'honneur des dieux, faire la libation aux dieux.    - libare alicui, Virg. G. 4, 381: faire des libations à un dieu.    - abl. abs. du part. n. libato, Virg. En. 1, 737: la libation faite.    - poét. libare rorem in tempora nati, Val. Fl. 4, 17: verser de la rosée sur le front de son fils. g - offrir en libation aux dieux, consacrer.    - libare certas bacas publice, Cic. Leg. 2, 19: employer certains fruits dans les libations officielles.    - diis dapes libare, Liv. 39, 43, 4: offrir des mets en libation aux dieux. --- cf. Tib. 1, 11, 21; Ov. M. 8, 274.    - avec abl. lacte, vino libare, Plin.: faire des libations avec du lait, avec du vin.    - fig. Celso lacrimas adempto libare, Ov. P. 1, 9, 41: verser des larmes en offrande à Celsus ravi par la mort.    - libare carmen recentibus aris, Prop. 4, 6, 8: offrir un chant à l'autel nouvellement construit. [st1]2 [-] Lĭbo, ōnis, m.: Libon (surnom de la gens Marcia et de la gens Scribonia).    - Cic. Att. 12, 5, 3; id. Brut. 23, 89; id. de Or. 2, 65, 263; id. Ac. 1, 1, 3; Hor. Ep. 1, 19, 8.    - Lĭbōnĭānus, a, um: de Libon.
    * * *
        Libo, libas, libare. Virgil. Gouster tant soit peu de quelque liqueur, et mouiller seulement ses levres.
    \
        Cibum libare digitis. Ouid. Toucher tant soit peu.
    \
        Libata gustu potio. Tacit. De laquelle on a gousté et tasté, ou essayé, Bruvage dont on a faict l'essay.
    \
        Oscula libauit natae. Virgil. La baisa.
    \
        Libare. Virgil. Offrir à Dieu, Sacrifier.
    \
        Libare. Cic. Recueillir et extraire ce qui semble le meilleur en lisant les autheurs.

    Dictionarium latinogallicum > libo

  • 3 ros

    rōs, rōris, m. (n., ros nocturnum, Marc. Emp. 8; cf. infra, II. B.) [perh. kindr. with the Gr. ersê, dew; Sanscr. varshas, rain].
    I.
    Lit., dew:

    herbae gemmantes rore recenti,

    Lucr. 2, 319; cf. id. 5, 461:

    ros si non cadit,

    Plaut. Capt. 1, 1, 13:

    nocturnum excipere rorem,

    Caes. B. C. 3, 15; cf.:

    rore mero jejunia pavit,

    Ov. M. 4, 263:

    gelidus,

    Verg. G. 2, 202:

    pecori gratissimus,

    id. E. 8, 15; id. G. 3, 326:

    caelestis,

    Ov. F. 1, 312:

    vitreus,

    id. Am. 1, 6, 55 et saep.— Plur.:

    gelidos rores, Cic. poët. Div. 1, 8, 14: cadunt rores,

    Plin. 18, 29, 69, § 292:

    roribus,

    id. 16, 26, 46, § 109; 17, 24, 37, § 225:

    quod inter aquam et rorem interest,

    Sen. Q. N. 4, 3, 6. —
    II.
    Transf.
    A.
    Of any liquid falling in drops, moisture ( poet.):

    infuso lympharum rore superne,

    Lucr. 1, 496, cf. liquoris, id. 1, 777:

    salis,

    id. 4, 438; and simply ros, of water, Prop. 3, 21, 2; Verg. A. 6, 230; Hor. C. 3, 4, 61; Ov. M. 3, 164; 5, 635; 11, 57 al. —In plur.: pluvii, i. e. rain clouds, Hor C. 3, 3, 56.—Of tears:

    lacrimarum,

    Ov. M. 14, 708;

    and simply ros,

    id. ib. 10, 360; Hor. A. P. 430; plur., Stat. S. 5, 1, 36.—Of breastmilk: natos vitali rore rigabat, Cic. poët. Div. 1, 12, 20.— Of blood; plur.:

    sanguineos,

    Verg. A. 12, 339; cf.

    cruentis,

    Stat. Th. 2, 673.—Of perfumes:

    Syrius,

    Tib. 3, 4, 28:

    Arabus,

    Ov. H. 15, 76.—
    B.
    Ros marinus, marinus ros, or in one word, rosmarinus, and in a neutr. collat. form, rosmarinum (post-Aug.), rosemary:

    rosmarinus,

    Col. 9, 4, 2; Pall. Mart. 15, 1:

    marinus ros,

    Col. 9, 4, 6:

    rorismarini,

    id. 12, 36 (twice):

    marino rore,

    Hor. C. 3, 23, 16: rosmarinum, nom., Plin. 24, 11, 59, § 99; acc., id. 19, 12, 62, § 187; App. Herb. 79; cf. Isid. Orig. 17, 9, 81;

    in Ovid also: ros maris,

    Ov. M. 12, 410; id. A. A. 3, 690;

    and in Vergil simply ros,

    Verg. G. 2, 213 Serv.; cf. Plin. 24, 11, 60, § 101.

    Lewis & Short latin dictionary > ros

  • 4 decutio

    I dē-cutio, cussī, cussum, ere [ quatio ]
    1) стряхивать ( rorem V); обивать ( о граде) ( fructum Sen); сбивать ( papaverum capita baculo L); сшибать ( nidos sagittis PM)
    2) изгонять, извергать, свергать ( aliquem Capitolio VM)
    4) расшатывать, разрушать ( murum arietibus L)
    5) шутл. захватить, цапнуть ( argentum ex armario Pl)
    6) устранять, уносить, перен. сбрасывать со счетов ( cetera aetate jam sunt decussa C)
    II dē-cutio, —, —, īre [ cutis ]
    снимать кожу, обдирать Tert

    Латинско-русский словарь > decutio

  • 5 stillo

    stīllo, āvī, ātum, āre [ stilla ]
    1) капать, струиться по каплям, сочиться ( mella stillabant de ilĭce O)
    2) выделять по каплям, струить каплями, источать ( rorem ex oculis H)

    Латинско-русский словарь > stillo

  • 6 Pulchre, bene, recte

    Прекрасно, хорошо, правильно.
    Гораций, "Наука поэзии", 426-33:
    Tú seu dónarís, seu quíd donáre volés cui,
    Láetitiáe; clamábit ením: pulchré! bene! récte!
    Pállescét super hís, etiám stillábit amícis
    Éx oculís rorém, saliét, tundét pede térram.
    Út qui cónductí ploránt in fúnere, dícunt
    Ét faciúnt prope plúra doléntibus ex animó, sic
    Dérisór veró plus láudatóre movétur.
    Если ты дал или дать посулил клиенту богатый подарок, -
    Не приглашай его слушать стихи, - он заранее полон
    Счастья, он будет кричать: бесподобно, прекрасно, прелестно!
    Будет краснеть и бледнеть, глаза отуманит слезою,
    Будет подскакивать с места и оземь притоптывать пяткой.
    Громче рыдать и заметней, чем тот, кто и вправду горюет,
    Так всегда лицемер крикливей, чем честный хвалитель.
    (Перевод М. Гаспарова)
    Атенея жду не дождусь, а первые два письма в Сыне Отечества я прочел с жадностью и никаких других замечаний сообщить не могу, кроме pulchre, bene, recte, optime, и все тому подобное. ([ П. А. Катенин ] - Н. И. Бахтину, 11.II 1829.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pulchre, bene, recte

  • 7 decutio [1]

    1. dē-cutio, cussī, cussum, ere (de u. quatio), herab-, abschütteln, schüttelnd, erschütternd herabstoßen, herab-, abschlagen, I) eig.: a) übh.: α) sächl. Objj.: lilia, Ov.: rorem, Verg.: fructum (v. Hagel), Sen.: pollicem (große Fußzehe), ausrenken, Iul. Obsequ.: pars tegulae decussa, Val. Max.: muri pinnae aliquot locis decussae erant (vom Blitze), Liv. – mit Dat. (wem?), hordeum virentibus spicis, Plin.: mella foliis, Verg.: digitus (Zehe) alci decutitur, ausgerenkt, Val. Max. – m. Abl. womit? summa papaverum capita baculo, Liv.: eminentia papaverum capita virgā, Frontin.: olivas perticis, Plin.: nidos plumbatis sagittis, herabschießen, Plin. – im Passiv mit Abl. wodurch? in aede Concordiae Victoria, quae in culmine erat, fulmine icta decussaque, Liv.: murus turresque quaedam Cumis non ictae modo fulminibus, sed etiam decussae, Liv. – m. ex u. Abl., ex occluso atque obsignato armario decutio argentum tantum, quantum mihi lubet, Plaut. Epid. 308 sq. – m. bl. Abl. (von), tergo hastas, Verg. Aen. 10, 718. – β) leb. Wesen, herabstoßen, Ti. Gracchus a Scipione Nasica decussus Capitolio (vom K.), Val. Max. 1, 4, 2. – b) als milit. t. t., α) sächl. Objj., herab-, abschießen, pinnas moenium decussas reponit, Liv.: ariete decussi ruebant muri, Liv.: parte muri arietibus decussā, Liv. – β) leb. Wesen, herabschlagen = herabtreiben, collem decusso Labieni praesidio celeriter occupaverunt, Auct. b. Afr. 50, 4. – II) übtr.: cetera aetate iam sunt decussa, abgeschüttelt (= beseitigt), Cael. in Cic. ep. 8, 13, 1: ad id non accedes, ex quo tibi aliquid decuti doles, du wirst dich nicht auf das einlassen wollen, wovon du dir nicht ohne Schmerz etwas nehmen lässest, Sen. ad Marc. 18, 8.

    lateinisch-deutsches > decutio [1]

  • 8 eiaculo

    ē-iaculo, āvī, āre, heraus- od. hinauswerfen, -stürzen, tepidum rorem niveis laticibus, Anthol. Lat. 712, 21 (230, 20): se in salum (v. Arion), Gell. 16, 19, 21: Partiz. neutral eiaculantes, sich herausstürzend, Corp. inscr. Lat. 9, 1164, 17: im Passiv, eiaculabitur, Scrib. Larg. 84. – Nbf. von

    lateinisch-deutsches > eiaculo

  • 9 exspuo

    ex-spuo (expuo), spuī, spūtum, ere, ausspeien, I) intr.: ter, Petron.: tussire et exspuere crebro, Quint. – II) tr.: 1) eig.: sanguinem, Cels. u. Plin.: pus, Cels.: praerosam linguam dentibus in os tyranni, Plin.: primum ab ore sanguinem exspuere, deinde ex stomacho cruorem reicere, Scrib. Larg. – 2) übtr., auswerfen, von sich geben, -lassen, -schaffen, a) v. leb. Wesen: spiritum, Sen.: vitam, Sen. poët.: rationem ex animo, Lucr.: miseriam ex animo, verbannen, Ter. – von Tieren, hamum (v. Fischen), Ov.: eum rorem (Purpurfarbe), Plin. – b) v. Lebl.: lacrumam (v. den Augen), Plaut.: carbonem, aussprühen (v. der Fackel), Plin. – v. Gewässern, alqm spumantibus undis, Catull.: quidquid Tagus exspuit auri, Lucan.: fimo similia exspuuntur in litus purgamenta, Plin.

    lateinisch-deutsches > exspuo

  • 10 libo

    lībo, āvī, ātum, āre (λείβω), I) ein wenig von einer Sache wegnehmen, A) im allg.: libare gramina dentibus, abrupfen, Calp. ecl. 5, 51. – übtr., entnehmen, entlehnen, libas ex omnibus, Cic.: a natura deorum libatos animos habemus, unsere Seelen sind aus dem Wesen Gottes, Cic.: sit boni oratoris multa etiam legendo percucurrisse, neque ea ut sua possedisse, sed ut aliena libasse, Cic. – B) insbes.: 1) von etw. kosten, genießen, cibos, Ov.: amnem, Verg.: iecur, Liv.: dapes, naschen von usw., Verg.: quantum ex istis epulis libatis? Sen.: hoc die solitum vinum novum libari et degustari medicamenti causā, Varro LL. 6, 21. – übtr., neque enim sapientem informamus, sed eum, qui quasdam artes haurire, omnes libare debet, der nur einige Wissenschaften in sich aufnehmen, von allen aber einen Vorgeschmack haben soll, Tac. dial. 31: si quid ex his studiis olim fortasse libassem, Sulp. Sev. vit. Mart. praef. § 5. – dah. a) berühren, cibos digitis, Ov.: oscula natae, küssen, Verg. – b) durch Ausgießen beim Opfern benetzen, altaria pateris, Verg. Aen. 12, 147: sepulcrum mei Tlepolemi tuo luminum cruore libabo, Apul. met. 8, 12. – 2) von etw. ausgießen zu Ehren eines Gottes, honorem laticum (d.i. Wein) in mensam, Verg.: carchesia Baccho, Verg.: nunc pateras libate Iovi, Verg.: poet., übh. ausgießen, hingießen, rorem in tempora nati. Val. Flacc. 4, 17. – 3) übh. einem Gotte etw., bes. als das Erste in seiner Art, opfern, weihen, a) eig.: certas fruges certasque bacas publice, Cic.: uvam, Tibull.: diis dapes, Liv.: solemni die epulum Iovi, Gell.: frugem Cereri, Ov.: tura dis, Ov.: m. folg. Abl., lacte, vino, Plin.: abs., Oceano libemus, Verg. georg. 4, 381. – b) übtr., opfern, weihen, widmen, Celso lacrimas, Ov.: carmina aris, Prop. – II) prägn., vermindern, nil de corpore, Lucr.: vires, Liv.: virginitatem, verletzen, Ov.

    lateinisch-deutsches > libo

  • 11 ros [1]

    1. rōs, rōris, m. (altind. rásas, Saft, Flüssigkeit), der Tau, I) eig.: ros nocturnus, Caes.: ros matutinus, Colum. u. Amm.: ros cadit, Plaut. u. Plin. – Plur., Tautropfen od. Tau übh., gelidi, Cic. poët.: nocturni rores, Colum.: rores verni, Manil.: rores matutini, Ps. Quint. decl.: minutissimi rores, Lact.: rores cadunt, Plin. – II) übtr.: 1) (poet.) von jeder träufelnden Feuchtigkeit, das Naß, v. Wasser, r. liquidus, Ov.: spargens rore levi, Verg.: ros lympharum, Lucr.: salis (= maris), Lucr.: Ionius, Jonisches Meer, Prop.: vivus, fließendes Wasser, Ov.: rores pluvii, Regenschauer, Hor. – v. Tränen, ros lacrimarum, Ov.: stillare ex oculis rorem, Hor. – vitalis, Milch aus den Brüsten, Cic. poët.: u. so lacteus ros, Min. Fel.: stillans, Blut, Ov. – v. Wein, ros vini, Apic. 1, 1: rores (Tropfen) exigui vini, Arnob. 7, 36. – von Balsam, Salbe, Arabus, Ov.: Syrius, Tibull. – v. Saft der Purpurschnecke, Plin. – 2) ros marinus od., in einem Worte, rosmarinus, der Rosmarin (Rosmarinus officinalis, L.), Colum. u.a.: marinus ros, Colum. u. Hor.: poet., ros maris, Ov.; u. bl. ros, Verg. georg. 2, 213: aber ros marinus, eine andere Pflanze, wahrsch. unsere Nußdolde (Cachrys Libanotis, L.), Plin. 24, 101.

    lateinisch-deutsches > ros [1]

  • 12 stillo

    stīllo, āvī, ātum, āre (stilla), I) intr. träufeln, tröpfeln, tropfenweise fallen, a) eig.: vas, unde stillet aqua, Varro: de ilice stillabant mella, Ov.: stillabant mella de rupibus, Lact.: pugio stillans (von Plut), Cic. – b) bildl.: plumis stillare diem, voll sein, Stat.: itaque stillare illum nolo quam currere, sein Vortrag soll ebenso wenig tropfenweise fließen, wie ohne Aufenthalt dahinströmen, Sen.: stillantes voces, abgebrochene Töne, Cal. – II) tr. träufeln, tröpfeln, träufeln lassen, a) eig.: rorem (Tränen) ex oculis, Hor.: Africa Hammoniaci lacrimam stillat, Plin.: stillatum lac, Arnob.: stillata cortice myrrha, herabgeträufelte, Ov. – b) bildl.: in aurem stillavit exiguum de etc., flüsterte ein usw., Iuven. 3, 122: tuae litterae, quae mihi quiddam quasi animulae stillarunt, meine Lebensgeister ein bißchen aufgefrischt hat, Cic. ad Att. 9, 7, 1 Baiter (wo Mueller instillarunt).

    lateinisch-deutsches > stillo

  • 13 superfluo [2]

    2. super-fluo, flūxī, ere, I) intr. überfließen, überströmen, A) eig.: a) übh.: tum in aeneo vase leniter coquuntur, ne superfluant, Cels. 6, 18, 2. – b) v. Gewässern: si (Nilus) immodicus superfluxit tardeque decessit, Sen. de ben. 6, 7, 3: Apolloniae in Ponto fons iuxta mare aestate tantum superfluit, Plin. 31, 51: superfluentis Nili receptacula, Tac. ann. 2, 61. – B) übtr.: a) übh., im Bilde, ut nimis redundantes nos et superfluentes iuvenili quādam dicendi impunitate et licentiā reprimeret et quasi extra ripas diffluentes coerceret, Cic. Brut. 316: u. so absol., quibus (Cicero) non satis pressus, sed supra modum exsultans et superfluens videretur, Tac. dial. 18. – b) Überfluß haben, mit Abl. cum Venetis Aquileia superfluit armis, Sil. 8, 604. – absol., superbus et superfluens, im Überflusse lebend, Catull. 29. 7 (6). – c) im Überflusse (in Überzahl)-, mehr als hinlänglich vorhanden sein, in urbe tam beata cum tot superfluant virgines, Sen. contr. 1, 3, 4: nimia superfluentis populi frequentia, zus. = Übervölkerung, Sen. ad Helv. 7, 4: superfluente multitudine, Tac. hist. 3, 58: cotidie magis magisque superfluentibus bonis, Petron. 125, 2: hic erit pecunia non superfluens, sed ad sanum modum habendi parata, Sen. de ben. 1, 11, 5: quem (fortuiti sermonis contextum) iurgantibus etiam mulierculis superfluere video, Quint. 10, 7, 13: tanta claritas superfluit, Plin. 4, 24. – d) überflüssig sein, nihil neque desit neque superfluat, Quint. 8, 2, 22 (u. so 12, 10, 16): in Tusculanam villam reportatis quae superfluebant cotidiani usus deliciis, Plin. 36, 115. – II) tr.: 1) etw. überströmen, nubes autem superfluxerunt rorem, Itala (Vindob.) prov. 3, 20. – 2) vor etw. vorbeifließen, übtr., nec quae dicentur superfluent aures, wir »geht zu einem Ohre hinein und zum anderen hinaus«, Quint. 2, 5, 13.

    lateinisch-deutsches > superfluo [2]

  • 14 stillo

    stillo, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] tomber goutte à goutte, couler lentement, dégoutter de. [st2]2 [-] être dégouttant de, être ruisselant de. [st2]3 - tr. - faire couler goutte à goutte, distiller.    - oratio stillat, Sen. Ep. 40, 3: les phrases viennent goutte à goutte.    - stillatus: tombé goutte à goutte.    - stillataque cortice murra nomen erile tenet, Ov.: et la myrrhe qui a dégoutté de l'écorce garde le nom de celle qui lui a donné la vie.    - stillare exiguum in aurem, Juv.: glisser quelques mots à l'oreille.
    * * *
    stillo, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] tomber goutte à goutte, couler lentement, dégoutter de. [st2]2 [-] être dégouttant de, être ruisselant de. [st2]3 - tr. - faire couler goutte à goutte, distiller.    - oratio stillat, Sen. Ep. 40, 3: les phrases viennent goutte à goutte.    - stillatus: tombé goutte à goutte.    - stillataque cortice murra nomen erile tenet, Ov.: et la myrrhe qui a dégoutté de l'écorce garde le nom de celle qui lui a donné la vie.    - stillare exiguum in aurem, Juv.: glisser quelques mots à l'oreille.
    * * *
        Stillo, stillas, stillare. Plin. Degoutter.
    \
        Stillare lachrymam, et lachryma, in ablatiuo. Pli. Degoutter.
    \
        Rorem stillare ex oculis amicis. Horat. Pleurer de joye, Jecter larmes.
    \
        In aurem stillare aliquid. Iuuen. Dire quelque chose en l'oreille et secrettement.

    Dictionarium latinogallicum > stillo

  • 15 decutio

    1. dē-cutio, cussī, cussum, ere (de u. quatio), herab-, abschütteln, schüttelnd, erschütternd herabstoßen, herab-, abschlagen, I) eig.: a) übh.: α) sächl. Objj.: lilia, Ov.: rorem, Verg.: fructum (v. Hagel), Sen.: pollicem (große Fußzehe), ausrenken, Iul. Obsequ.: pars tegulae decussa, Val. Max.: muri pinnae aliquot locis decussae erant (vom Blitze), Liv. – mit Dat. (wem?), hordeum virentibus spicis, Plin.: mella foliis, Verg.: digitus (Zehe) alci decutitur, ausgerenkt, Val. Max. – m. Abl. womit? summa papaverum capita baculo, Liv.: eminentia papaverum capita virgā, Frontin.: olivas perticis, Plin.: nidos plumbatis sagittis, herabschießen, Plin. – im Passiv mit Abl. wodurch? in aede Concordiae Victoria, quae in culmine erat, fulmine icta decussaque, Liv.: murus turresque quaedam Cumis non ictae modo fulminibus, sed etiam decussae, Liv. – m. ex u. Abl., ex occluso atque obsignato armario decutio argentum tantum, quantum mihi lubet, Plaut. Epid. 308 sq. – m. bl. Abl. (von), tergo hastas, Verg. Aen. 10, 718. – β) leb. Wesen, herabstoßen, Ti. Gracchus a Scipione Nasica decussus Capitolio (vom K.), Val. Max. 1, 4, 2. – b) als milit. t. t., α) sächl. Objj., herab-, abschießen, pinnas moenium decussas reponit, Liv.: ariete decussi ruebant muri, Liv.: parte muri arietibus decussā, Liv. – β) leb. Wesen, herabschlagen = herabtreiben, collem de-
    ————
    cusso Labieni praesidio celeriter occupaverunt, Auct. b. Afr. 50, 4. – II) übtr.: cetera aetate iam sunt decussa, abgeschüttelt (= beseitigt), Cael. in Cic. ep. 8, 13, 1: ad id non accedes, ex quo tibi aliquid decuti doles, du wirst dich nicht auf das einlassen wollen, wovon du dir nicht ohne Schmerz etwas nehmen lässest, Sen. ad Marc. 18, 8.
    ————————
    2. dē-cutio, īre (de u. cutis), enthäuten, Tert. ad nat. 1, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decutio

  • 16 eiaculo

    ē-iaculo, āvī, āre, heraus- od. hinauswerfen, -stürzen, tepidum rorem niveis laticibus, Anthol. Lat. 712, 21 (230, 20): se in salum (v. Arion), Gell. 16, 19, 21: Partiz. neutral eiaculantes, sich herausstürzend, Corp. inscr. Lat. 9, 1164, 17: im Passiv, eiaculabitur, Scrib. Larg. 84. – Nbf. von

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eiaculo

  • 17 exspuo

    ex-spuo (expuo), spuī, spūtum, ere, ausspeien, I) intr.: ter, Petron.: tussire et exspuere crebro, Quint. – II) tr.: 1) eig.: sanguinem, Cels. u. Plin.: pus, Cels.: praerosam linguam dentibus in os tyranni, Plin.: primum ab ore sanguinem exspuere, deinde ex stomacho cruorem reicere, Scrib. Larg. – 2) übtr., auswerfen, von sich geben, -lassen, -schaffen, a) v. leb. Wesen: spiritum, Sen.: vitam, Sen. poët.: rationem ex animo, Lucr.: miseriam ex animo, verbannen, Ter. – von Tieren, hamum (v. Fischen), Ov.: eum rorem (Purpurfarbe), Plin. – b) v. Lebl.: lacrumam (v. den Augen), Plaut.: carbonem, aussprühen (v. der Fackel), Plin. – v. Gewässern, alqm spumantibus undis, Catull.: quidquid Tagus exspuit auri, Lucan.: fimo similia exspuuntur in litus purgamenta, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exspuo

  • 18 libo

    lībo, āvī, ātum, āre (λείβω), I) ein wenig von einer Sache wegnehmen, A) im allg.: libare gramina dentibus, abrupfen, Calp. ecl. 5, 51. – übtr., entnehmen, entlehnen, libas ex omnibus, Cic.: a natura deorum libatos animos habemus, unsere Seelen sind aus dem Wesen Gottes, Cic.: sit boni oratoris multa etiam legendo percucurrisse, neque ea ut sua possedisse, sed ut aliena libasse, Cic. – B) insbes.: 1) von etw. kosten, genießen, cibos, Ov.: amnem, Verg.: iecur, Liv.: dapes, naschen von usw., Verg.: quantum ex istis epulis libatis? Sen.: hoc die solitum vinum novum libari et degustari medicamenti causā, Varro LL. 6, 21. – übtr., neque enim sapientem informamus, sed eum, qui quasdam artes haurire, omnes libare debet, der nur einige Wissenschaften in sich aufnehmen, von allen aber einen Vorgeschmack haben soll, Tac. dial. 31: si quid ex his studiis olim fortasse libassem, Sulp. Sev. vit. Mart. praef. § 5. – dah. a) berühren, cibos digitis, Ov.: oscula natae, küssen, Verg. – b) durch Ausgießen beim Opfern benetzen, altaria pateris, Verg. Aen. 12, 147: sepulcrum mei Tlepolemi tuo luminum cruore libabo, Apul. met. 8, 12. – 2) von etw. ausgießen zu Ehren eines Gottes, honorem laticum (d.i. Wein) in mensam, Verg.: carchesia Baccho, Verg.: nunc pateras libate Iovi, Verg.: poet., übh. ausgießen, hingießen, rorem in tempora
    ————
    nati. Val. Flacc. 4, 17. – 3) übh. einem Gotte etw., bes. als das Erste in seiner Art, opfern, weihen, a) eig.: certas fruges certasque bacas publice, Cic.: uvam, Tibull.: diis dapes, Liv.: solemni die epulum Iovi, Gell.: frugem Cereri, Ov.: tura dis, Ov.: m. folg. Abl., lacte, vino, Plin.: abs., Oceano libemus, Verg. georg. 4, 381. – b) übtr., opfern, weihen, widmen, Celso lacrimas, Ov.: carmina aris, Prop. – II) prägn., vermindern, nil de corpore, Lucr.: vires, Liv.: virginitatem, verletzen, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > libo

  • 19 ros

    1. rōs, rōris, m. (altind. rásas, Saft, Flüssigkeit), der Tau, I) eig.: ros nocturnus, Caes.: ros matutinus, Colum. u. Amm.: ros cadit, Plaut. u. Plin. – Plur., Tautropfen od. Tau übh., gelidi, Cic. poët.: nocturni rores, Colum.: rores verni, Manil.: rores matutini, Ps. Quint. decl.: minutissimi rores, Lact.: rores cadunt, Plin. – II) übtr.: 1) (poet.) von jeder träufelnden Feuchtigkeit, das Naß, v. Wasser, r. liquidus, Ov.: spargens rore levi, Verg.: ros lympharum, Lucr.: salis (= maris), Lucr.: Ionius, Jonisches Meer, Prop.: vivus, fließendes Wasser, Ov.: rores pluvii, Regenschauer, Hor. – v. Tränen, ros lacrimarum, Ov.: stillare ex oculis rorem, Hor. – vitalis, Milch aus den Brüsten, Cic. poët.: u. so lacteus ros, Min. Fel.: stillans, Blut, Ov. – v. Wein, ros vini, Apic. 1, 1: rores (Tropfen) exigui vini, Arnob. 7, 36. – von Balsam, Salbe, Arabus, Ov.: Syrius, Tibull. – v. Saft der Purpurschnecke, Plin. – 2) ros marinus od., in einem Worte, rosmarinus, der Rosmarin (Rosmarinus officinalis, L.), Colum. u.a.: marinus ros, Colum. u. Hor.: poet., ros maris, Ov.; u. bl. ros, Verg. georg. 2, 213: aber ros marinus, eine andere Pflanze, wahrsch. unsere Nußdolde (Cachrys Libanotis, L.), Plin. 24, 101.
    ————————
    2. rōs, s. rhus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ros

  • 20 stillo

    stīllo, āvī, ātum, āre (stilla), I) intr. träufeln, tröpfeln, tropfenweise fallen, a) eig.: vas, unde stillet aqua, Varro: de ilice stillabant mella, Ov.: stillabant mella de rupibus, Lact.: pugio stillans (von Plut), Cic. – b) bildl.: plumis stillare diem, voll sein, Stat.: itaque stillare illum nolo quam currere, sein Vortrag soll ebenso wenig tropfenweise fließen, wie ohne Aufenthalt dahinströmen, Sen.: stillantes voces, abgebrochene Töne, Cal. – II) tr. träufeln, tröpfeln, träufeln lassen, a) eig.: rorem (Tränen) ex oculis, Hor.: Africa Hammoniaci lacrimam stillat, Plin.: stillatum lac, Arnob.: stillata cortice myrrha, herabgeträufelte, Ov. – b) bildl.: in aurem stillavit exiguum de etc., flüsterte ein usw., Iuven. 3, 122: tuae litterae, quae mihi quiddam quasi animulae stillarunt, meine Lebensgeister ein bißchen aufgefrischt hat, Cic. ad Att. 9, 7, 1 Baiter (wo Mueller instillarunt).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stillo

См. также в других словарях:

  • Rorem — Ned Rorem (* 23. Oktober 1923 in Richmond, Indiana) ist einer der angesehensten zeitgenössischen US amerikanischen Komponisten. Rorem studierte in Philadelphia, Tanglewood sowie an der Juilliard School. 1949 ging er für neun Jahre nach Frankreich …   Deutsch Wikipedia

  • Rorem — /rawr euhm/, n. Ned, born 1923, U.S. composer and author. * * * …   Universalium

  • Rorem — /rawr euhm/, n. Ned, born 1923, U.S. composer and author …   Useful english dictionary

  • Rorem,Ned — Ro·rem (rôrʹəm, rōrʹ ), Ned. Born 1923. American composer whose works include art songs, such as the cycle War Scenes (1969), and symphonies, including Air Music (1976). * * * …   Universalium

  • Ned Rorem — (* 23. Oktober 1923 in Richmond, Indiana) ist einer der angesehensten zeitgenössischen US amerikanischen Komponisten. Rorem studierte in Philadelphia, Tanglewood sowie an der Juilliard School. 1949 ging er für neun Jahre nach Frankreich. Wichtige …   Deutsch Wikipedia

  • Ned Rorem — (born October 23, 1923) is a Pulitzer prize winning American composer and diarist. He is best known and most praised for his song settings. Contents 1 Life 2 Selected works 2.1 Operas 2.2 Sympho …   Wikipedia

  • Ned Rorem — Nacimiento 23 de octubre de 1923 Richmond, Indiana, Nacionalidad …   Wikipedia Español

  • Bertha (Rorem) — Bertha is an opera in one act, with music by Ned Rorem to an English libretto by Kenneth Koch, an original work parodying Shakespeare’s histories. Rorem wrote the work originally at the request of the Metropolitan Opera (Met) Studio in the 1960 s …   Wikipedia

  • Ned Rorem — est un compositeur et diariste américain né le 23 octobre 1923 à Richmond (Indiana). Enregistrements Songs of Ned Rorem, Susan Graham (soprano), Malcolm Martineau (piano), Erato. Three Symphonies Double Concerto for Violin and Cello/After Reading …   Wikipédia en Français

  • Рорем Н. —         (Rorem) Нэд (р. 23 X 1923, Ричмонд, шт. Индиана) амер. композитор. Брал уроки у Л. Соуэрби в Чикаго (1938 39). Учился в Ин те Кёртис в Филадельфии (1942 43), в Джульярдской муз. школе в Нью Йорке у В. Вагенара, брал уроки у А. Копленда и… …   Музыкальная энциклопедия

  • ИОАНН СКИФОПОЛЬСКИЙ — [греч. ᾿Ιωάννης ὁ Σκυθοπόλεως], защитник Халкидонского Собора, схолиаст корпуса «Ареопагитик», возможно, еп. Скифополя (столицы визант. пров. Палестина Вторая; после 536 и до 548). Жизнь Биографические сведения об И. С. весьма скудны. Попытки… …   Православная энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»