-
1 reclino
reclīno, avī, ātum, āre1) склонять назад, прислонять (se Cs; scuta V)2) взваливать, возлагать ( onus imperii in aliquem Sen) -
2 reclino
I.Lit.:II.alces ad eas (arbores) se applicant atque ita paulum modo reclinatae quietem capiunt... Huc cum se consuetudine reclinaverunt, etc.,
Caes. B. G. 6, 27: caput, * Cic. Arat. 417:non habet ubi caput reclinet,
Vulg. Matt. 8, 10: scuta, to lay aside, rest, * Verg. A. 12, 130:corpora prona,
to turn over, Stat. Th. 9, 369.—Mid.:reclinari ad suos (in dicendo),
Quint. 11, 3, 132:te in remoto gramine reclinatum,
Hor. C. 2, 3, 7:reclinatus in cubitum,
Petr. 39, 2; cf.:in aliquod adminiculum,
Sen. Ep. 36, 9.—Trop.:nullum ab labore me reclinat otium,
removes, releases me, Hor. Epod. 17, 24:in quem onus imperii reclinaret,
might lean, rest, be supported by, Sen. Cons. ad Marc. 2, 3.— Absol., to revolt, become rebellious:nec arrogantibus verbis quidquam scripsit (Julianus), ne videretur subito reclinasse,
Amm. 20, 8, 4.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский