Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

przestępcy

См. также в других словарях:

  • przestępczy — «odnoszący się do przestępcy, właściwy przestępcy; będący przestępstwem» Instynkty, skłonności przestępcze. Świat przestępczy. Czyn przestępczy …   Słownik języka polskiego

  • wab — pot. Na wabia «w celu zwabienia kogoś; na przynętę»: Wiedzą, gdzie przestępcy najczęściej kradną auta. – Luksusowe samochody organizuje nam wydział transportu komendy stołecznej, potem wyposażamy je w odpowiedni sprzęt i stawiamy na wabia (...).… …   Słownik frazeologiczny

  • gończy — «odnoszący się, służący do gonienia, gonitwy, pościgu» ∆ List gończy «publiczne ogłoszenie wzywające do zatrzymania i oddania w ręce władz osoby poszukiwanej (zwykle przestępcy lub osoby podejrzanej o dokonanie przestępstwa)» ∆ łow. Pies gończy… …   Słownik języka polskiego

  • list — m IV, D. u, Ms. liście; lm M. y «pisemna wypowiedź skierowana do osoby lub instytucji; papier, na którym napisano tę wypowiedź (także wraz z kopertą)» List prywatny, urzędowy. List pochwalny. Doręczyć list. Napisać, wysłać list do kogoś. Wrzucić… …   Słownik języka polskiego

  • niepoczytalność — ż V, DCMs. niepoczytalnośćści, blm «w polskim prawie karnym: stan, w którym człowiek nie może rozpoznać znaczenia czynu lub pokierować swoim postępowaniem z powodu niedorozwoju umysłowego, choroby psychicznej lub innego zakłócenia czynności… …   Słownik języka polskiego

  • pokończyć — dk VIb, pokończyćczę, pokończyćczysz, pokończyćkończ, pokończyćczył, pokończyćczony 1. «skończyć, doprowadzić do końca wiele rzeczy; także o wielu osobach: skończyć, doprowadzić coś do końca» Pokończyć zaczęte listy, prace. Dzieci pokończyły… …   Słownik języka polskiego

  • pozbawienie — n I rzecz. od pozbawić Pozbawienie praw publicznych, rodzicielskich. ∆ Pozbawienie wolności «w prawie polskim: kara zasadnicza wymierzona za przestępstwo, polegająca na umieszczeniu przestępcy w zakładzie karnym na co najmniej 3 miesiące» …   Słownik języka polskiego

  • przestępca — m odm. jak ż II, DCMs. przestępcacy; lm M. przestępcacy, DB. przestępcaców «człowiek, który popełnił przestępstwo, podlegający odpowiedzialności karnej przed sądem» Przestępca kryminalny. Przestępcy wojenni. Ścigać przestępcę …   Słownik języka polskiego

  • psychika — ż III, CMs. psychikaice, blm «całokształt wrodzonych i nabytych dyspozycji duchowych i intelektualnych, uczuciowych, woli, stanowiących funkcję mózgu; życie duchowe jednostki lub grupy społecznej, zbiorowości» Psychika przestępcy, sieroty,… …   Słownik języka polskiego

  • reedukacja — ż I, DCMs. reedukacjacji, blm 1. «nauczanie osoby, która z jakichś powodów utraciła pewne posiadane uprzednio umiejętności czy wiadomości; ponowna edukacja; działalność wychowawcza mająca na celu przystosowanie do życia w społeczeństwie… …   Słownik języka polskiego

  • samosąd — m IV, D. u, Ms. samosądądzie, blm «osądzenie przestępcy i ukaranie go z pominięciem obowiązującej drogi postępowania sądowego» Grozić komuś samosądem. Dokonywać samosądu …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»