-
1 przecięcie
сущ.• засечка• перекресток• пересечение• сечение• скрещение* * *przecięci|e☼ 1. разрез ♂; прорез m;2. пересечение;\przecięcie ulic пересечение улиц;
punkt \przecięcieа точка пересечения+1. przekrój
* * *с1) разре́з m; проре́з m2) пересече́ниеprzecięcie ulic — пересече́ние у́лиц
punkt przecięcia — то́чка пересече́ния
Syn:przekrój 1) -
2 przecięcie
n пересечениеKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > przecięcie
-
3 przekrój
сущ.• крест• отдел• отделение• отрезок• пересечение• профиль• раздел• резание• сегмент• секция• сечение• статья• часть* * *przekr|ój♂, Р. \przekrójoju разрез; сечение ň;● \przekrój wydarzeń обзор событий
+ przecięcie* * *м, P przekrojuразре́з; сече́ние nSyn: -
4 obręb
сущ.• диапазон• область• округ* * *1) (granica) граница, предел2) przen. obręb круг, сфера3) obręb (brzeg tkaniny) рубецcięcie, odcięcie, przecięcie, rozcięcie обрубtechn. konstrukcja wieńcowa, zrąb техн. обруб* * *♂, Р. \obrębu 1. предел, граница ž;w \obrębie miasta в пределах (в черте) города;
2. перен. сфера ž, круг;być poza \obrębem podejrzeń быть вне подозрений;
3. (brzeg tkaniny) рубец (подшитый край)+1. teren, granica 2. sfera, krąg, ramy
* * *м, Р obrębu1) преде́л, грани́ца żw obrębie miasta — в преде́лах (в черте́) го́рода
2) перен. сфе́ра ż, кругbyć poza obrębem podejrzeń — быть вне подозре́ний
3) ( brzeg tkaniny) рубе́ц ( подшитый край)Syn: -
5 obróbka
сущ.• излечение• лечение• обработка• обращение• обхождение• переделка• переработка* * *обработка, обделкаcięcie, odcięcie, przecięcie, rozcięcie обрубка* * *obrób|ka♀, мн. Р. \obróbkaek обработка;\obróbka informacji обработка информации
* * *ж, мн Р obróbekобрабо́ткаobróbka informacji — обрабо́тка информа́ции
См. также в других словарях:
przecięcie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przeciąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przecięcie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przecięcieęć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przecięcie — n I 1. rzecz. od przeciąć. 2. lm D. przecięcieęć «miejsce przecięte, otwór, przekrój» Przecięcie na skórze. 3. lm D. przecięcieęć «punkt, miejsce, w którym coś się z czymś krzyżuje» Zatrzymać się na przecięciu dróg … Słownik języka polskiego
dzwono — n III, Ms. dzwononie; lm D. dzwon 1. «część drewnianego obwodu koła u wozu» 2. «kawał ryby powstały przez przecięcie jej w poprzek» Dzwono suma … Słownik języka polskiego
kalenica — ż II, DCMs. kalenicacy; lm D. kalenicaic «górna pozioma krawędź dachu stanowiąca przecięcie połaci dachowych» … Słownik języka polskiego
kraniotomia — ż I, DCMs. kraniotomiamii, blm med. «cięcie, przecięcie czaszki» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
magnetyczny — «odnoszący się do magnesu, magnetyzmu, mający właściwości magnesu» ∆ Bieguny magnetyczne «punkty wewnątrz ciała wytwarzającego pole magnetyczne stanowiące pozorne źródła tego pola» ∆ Bieguny magnetyczne Ziemi «punkty na powierzchni Ziemi… … Słownik języka polskiego
ostrołuk — m III, D. u, N. ostrołukkiem; lm M. i archit. «łuk powstały przez przecięcie się u szczytu dwóch odcinków okręgu koła, charakterystyczny dla architektury gotyku» … Słownik języka polskiego
plusz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «puszysta tkanina z okrywą włókienną powstałą przez miejscowe przecięcie niektórych nitek osnowy lub wątku i częściowe rozwłóknienie utworzonych końców» Fotel obity pluszem. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
pociąć — dk Xc, potnę, potniesz, potnij, pociąćciął, pociąćcięła, pociąćcięli, pociąćcięty 1. «tnąc pokrajać na kawałki, na części» Pociąć papier na arkusze. Pociąć drewno na deski. Pociąć słomę na sieczkę. 2. «spowodować przecięcie czegoś; zadać rany… … Słownik języka polskiego
wzdłużny — techn. «ciągnący się, działający wzdłuż czegoś, łączący coś wzdłuż; podłużny» Rowki, nacięcia wzdłużne. Strugarka wzdłużna. Wzdłużne przecięcie taśmy. Wzdłużne pęknięcie masztu … Słownik języka polskiego
zenit — m IV, D. u, Ms. zeniticie, blm «najwyżej położony punkt na niebie, przecięcie sfery niebieskiej przez linię pionu przechodzącą przez miejsce obserwacji» Słońce stoi w zenicie. Słońce dobiega zenitu, mija zenit. przen. «najwyższy stopień… … Słownik języka polskiego
