Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pericles

  • 21 Pericles

    , is m
      Перикл, афинский оратор, политич. деятель и полководец (493 – 429 до н.э.)

    Dictionary Latin-Russian new > Pericles

  • 22 перикл

    Русско-английский большой базовый словарь > перикл

  • 23 princeps

    [st1]1 [-] princeps, cĭpis, adj. et subst. [primus + capio]: qui occupe la première place. a - le premier.    - ut quisque in fuga postremus, ita in periculo princeps erat, Cic. Verr. 5, 90: le dernier dans la fuite était aussi le premier au danger.    - Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt, Cic. Phil. 7, 23: les habitants de Firmum furent les premiers à promettre de l'argent.    - cf. Cic. Phil. 5, 44 ; 10, 24 ; Or. 175.    - principes sententiarum consulares, Liv. 8, 21: les anciens consuls qui votaient les premiers.    - qui princeps in agendo est, Cic. Caecil. 47: celui qui est le premier à poursuivre.    - principes belli inferendi, Caes. BG. 5, 52: les premiers à faire la guerre.    - [attribut]: omnium nationum princeps Sicilia se... applicuit, Cic. Verr. 2, 2: la Sicile est la première de toutes les nations qui se soit attachée à...    - cf. Caes. BG. 1, 12, 6 ; 1,41, 2 ; 7, 2, 1.    - avec des n. de choses exordium princeps omnium esse debet, Cic. Inv. 1, 19: l'exorde doit être en tête de tout.    - principem locum implere, Tac. An. 11, 16: occuper la première place, le trône. --- cf. Tac. An. 1, 9. b - le plus important, la tête.    - princeps Academiae, Cic. Br. 306 ; Graeciae, Cic. Ac. 2, 2: le chef de l'Académie, le principal citoyen de la Grèce.    - princeps legationis, Cic. Verr. 4, 15: le chef de l'ambassade.    - in re publica principes, Cic. Fam. 1, 9, 12: les premiers dans l'état.    - princeps juventutis, Cic. Vat. 24: l'honneur de la jeunesse [romaine]. c - qui est en tête, qui guide, dirige, conseille, etc.    - Pericles princeps consilii publici fuit, Cic. de Or. 1, 216: Périclès fut le maître de la politique [à Athènes].    - princeps Argonautarum, Cic. Tusc. 4, 32, 69: le chef des Argonautes (= Jason).    - princeps ad suscipiendam rationem horum studiorum, Cic. Arch. 1: un guide pour entreprendre cet ensemble d'études. --- cf. Cic. Lael. 26.    - princeps ad salutem, Cic. Sull. 9: un guide pour mener au salut.    - princeps ad omnia pericula, Cic. Fam. 10, 17, 2, un guide pour affronter tous les périls.    - princeps atque architectus sceleris, Cic. Clu. 22, 60: conseiller et artisan du crime.    - hujus consilii principes, Caes. BG. 2, 14: ceux qui étaient responsables de cette décision. d - [sens particuliers].    - princeps senatus, Liv. 34, 44, 4: le prince du sénat [le premier inscrit sur la liste du sénat par les censeurs ou par un des censeurs tiré au sort à cet effet; il opine le premier].    - cf. Liv. 27, 11, 9 et 12.    - princeps, à partir d'Auguste: l'empereur, le prince (Auguste, sous le nom de prince du sénat, avait concentré tout le pouvoir entre ses mains). --- Tac. An. 1, 1.    - principes juventutis à l'époque républicaine: l'élite de la jeunesse, la fleur de la noblesse. --- Liv. 2, 12, 15 ; 9, 14, 16 ; à partir d'Auguste, titre donné aux princes de la maison impériale mis à la tête des escadrons de chevaliers. --- Tac. An. 1, 3. e - [milit.] principes: soldats de première ligne au temps de la phalange, puis, dans la disposition en manipules, en seconde ligne après les hastati et devant les triarii.    - Liv. 8, 8, 6 ; 30 32, 15.    - ou princeps, Liv. 26, 6, 1: un manipule des principes.    - primi principis signum inferre in cohortem Hispanorum, Liv. 26: porter l'enseigne du premier manipule des soldats de deuxième ligne contre la cohorte des Espagnols.    - octavum principem ducere, Cic. Ep. Br. 1, 8, 2: commander le huitième manipule des principes.    - ou princeps: un centurion des principes.    - princeps prior, Caes. BC. 3, 64, 4: le centurion de la première centurie des principes.    - cf. Liv. 25, 14, 7, primus princeps: centurion du premier manipule. [st1]2 [-] Princeps, cĭpis, m.: Princeps (nom d'homme).    - Phaedr. 5, 7, 4.
    * * *
    [st1]1 [-] princeps, cĭpis, adj. et subst. [primus + capio]: qui occupe la première place. a - le premier.    - ut quisque in fuga postremus, ita in periculo princeps erat, Cic. Verr. 5, 90: le dernier dans la fuite était aussi le premier au danger.    - Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt, Cic. Phil. 7, 23: les habitants de Firmum furent les premiers à promettre de l'argent.    - cf. Cic. Phil. 5, 44 ; 10, 24 ; Or. 175.    - principes sententiarum consulares, Liv. 8, 21: les anciens consuls qui votaient les premiers.    - qui princeps in agendo est, Cic. Caecil. 47: celui qui est le premier à poursuivre.    - principes belli inferendi, Caes. BG. 5, 52: les premiers à faire la guerre.    - [attribut]: omnium nationum princeps Sicilia se... applicuit, Cic. Verr. 2, 2: la Sicile est la première de toutes les nations qui se soit attachée à...    - cf. Caes. BG. 1, 12, 6 ; 1,41, 2 ; 7, 2, 1.    - avec des n. de choses exordium princeps omnium esse debet, Cic. Inv. 1, 19: l'exorde doit être en tête de tout.    - principem locum implere, Tac. An. 11, 16: occuper la première place, le trône. --- cf. Tac. An. 1, 9. b - le plus important, la tête.    - princeps Academiae, Cic. Br. 306 ; Graeciae, Cic. Ac. 2, 2: le chef de l'Académie, le principal citoyen de la Grèce.    - princeps legationis, Cic. Verr. 4, 15: le chef de l'ambassade.    - in re publica principes, Cic. Fam. 1, 9, 12: les premiers dans l'état.    - princeps juventutis, Cic. Vat. 24: l'honneur de la jeunesse [romaine]. c - qui est en tête, qui guide, dirige, conseille, etc.    - Pericles princeps consilii publici fuit, Cic. de Or. 1, 216: Périclès fut le maître de la politique [à Athènes].    - princeps Argonautarum, Cic. Tusc. 4, 32, 69: le chef des Argonautes (= Jason).    - princeps ad suscipiendam rationem horum studiorum, Cic. Arch. 1: un guide pour entreprendre cet ensemble d'études. --- cf. Cic. Lael. 26.    - princeps ad salutem, Cic. Sull. 9: un guide pour mener au salut.    - princeps ad omnia pericula, Cic. Fam. 10, 17, 2, un guide pour affronter tous les périls.    - princeps atque architectus sceleris, Cic. Clu. 22, 60: conseiller et artisan du crime.    - hujus consilii principes, Caes. BG. 2, 14: ceux qui étaient responsables de cette décision. d - [sens particuliers].    - princeps senatus, Liv. 34, 44, 4: le prince du sénat [le premier inscrit sur la liste du sénat par les censeurs ou par un des censeurs tiré au sort à cet effet; il opine le premier].    - cf. Liv. 27, 11, 9 et 12.    - princeps, à partir d'Auguste: l'empereur, le prince (Auguste, sous le nom de prince du sénat, avait concentré tout le pouvoir entre ses mains). --- Tac. An. 1, 1.    - principes juventutis à l'époque républicaine: l'élite de la jeunesse, la fleur de la noblesse. --- Liv. 2, 12, 15 ; 9, 14, 16 ; à partir d'Auguste, titre donné aux princes de la maison impériale mis à la tête des escadrons de chevaliers. --- Tac. An. 1, 3. e - [milit.] principes: soldats de première ligne au temps de la phalange, puis, dans la disposition en manipules, en seconde ligne après les hastati et devant les triarii.    - Liv. 8, 8, 6 ; 30 32, 15.    - ou princeps, Liv. 26, 6, 1: un manipule des principes.    - primi principis signum inferre in cohortem Hispanorum, Liv. 26: porter l'enseigne du premier manipule des soldats de deuxième ligne contre la cohorte des Espagnols.    - octavum principem ducere, Cic. Ep. Br. 1, 8, 2: commander le huitième manipule des principes.    - ou princeps: un centurion des principes.    - princeps prior, Caes. BC. 3, 64, 4: le centurion de la première centurie des principes.    - cf. Liv. 25, 14, 7, primus princeps: centurion du premier manipule. [st1]2 [-] Princeps, cĭpis, m.: Princeps (nom d'homme).    - Phaedr. 5, 7, 4.
    * * *
        Princeps, principis, pen. corr. communis gene. Virg. Cic. Prince, ou Princesse.
    \
        Princeps praelium inibat. Liu. Il commencoit premier le combat.
    \
        Ad omnia pericula princeps esse non recusabat. Plancus ad Ciceronem. Premier au danger.
    \
        Patria, in qua multis virtutibus et beneficiis floruit princeps. Cic. Qui estoit le plus vertueux et le plus secourable de tout son pays.
    \
        Princeps legis Agrariae, P. Rullus. Cic. Le maistre de toute l'entreprinse, L'autheur.
    \
        Princeps philosophorum et authoritate et antiquitate, Socraticus Aristippus. Cic. Le plus excellent.
    \
        Princeps atque architectus sceleris. Cic. Le principal autheur et inventeur.
    \
        Inter principes ciuitatis. Plin. iunior. Entre les plus grands de la ville.
    \
        Exercere principem, et praestare. Sueton. Faire le prince, Se monstrer prince.
    \
        Foeminae principes. Plin. Grandes dames, De grand renom.
    \
        Princeps, Adiectiuum, Primum significat. Principem locum inter grammaticos tenuit. Sueton. Le premier lieu.
    \
        Princeps mensis, Ianuarius. Colum. Le premier mois.
    \
        Patroni principes. Ci. Les principaulx advocats, et plus renommez.
    \
        Principem habuimus Pansam. Cic. Pansa a esté nostre principal aide et secours.

    Dictionarium latinogallicum > princeps

  • 24 succus

    succus (sucus), i, m. [st2]1 [-] suc, liquide nourricier. [st2]2 [-] sève, liqueur. [st2]3 [-] remède, breuvage, potion, décoction, jus. [st2]4 [-] saveur, goût (d'un aliment). [st2]5 [-] vigueur.    - succum terrae bibere, Plin.: pomper les sucs de la terre.    - ex terrâ sucum trahunt, Cic. N. D. 2, 47, 120: pomper les sucs de la terre.    - cochleae suo sibi suco vivunt, Plaut. Capt. 1, 1: les limaçons se nourrissent de leur propre substance.    - succus fumi, Pall.: le purin.    - succi uvae, Tib.: jus de raisin.    - succus mortiferi (succus veneni): poison mortel.    - piscis succo ingratus, Ov.: poisson d'un goût désagréable.    - succus et sanguis civitatis, Cic.: la vie, tout le sang de l'Etat.    - succus Periclis, Cic.: la vigueur (oratoire) de Périclès.
    * * *
    succus (sucus), i, m. [st2]1 [-] suc, liquide nourricier. [st2]2 [-] sève, liqueur. [st2]3 [-] remède, breuvage, potion, décoction, jus. [st2]4 [-] saveur, goût (d'un aliment). [st2]5 [-] vigueur.    - succum terrae bibere, Plin.: pomper les sucs de la terre.    - ex terrâ sucum trahunt, Cic. N. D. 2, 47, 120: pomper les sucs de la terre.    - cochleae suo sibi suco vivunt, Plaut. Capt. 1, 1: les limaçons se nourrissent de leur propre substance.    - succus fumi, Pall.: le purin.    - succi uvae, Tib.: jus de raisin.    - succus mortiferi (succus veneni): poison mortel.    - piscis succo ingratus, Ov.: poisson d'un goût désagréable.    - succus et sanguis civitatis, Cic.: la vie, tout le sang de l'Etat.    - succus Periclis, Cic.: la vigueur (oratoire) de Périclès.
    * * *
        Succus, succi, m. g. Terent. Suc, Moelle, Seve.
    \
        Succus lactis. Plin. Laict clerc.
    \
        Succus rosaceus. Plin. Syrop rosat. Bud.
    \
        Succus ciuitatis, Per translationem. Cic. La vigueur et virilité du bon regime et gouvernement de la ville.

    Dictionarium latinogallicum > succus

  • 25 Περικλείω

    Περίκλειος
    of Pericles: masc /neut nom /voc /acc dual
    Περίκλειος
    of Pericles: masc /neut gen sg (doric aeolic)

    Morphologia Graeca > Περικλείω

  • 26 Περικλείων

    Περίκλειος
    of Pericles: fem gen pl
    Περίκλειος
    of Pericles: masc /neut gen pl

    Morphologia Graeca > Περικλείων

  • 27 Περίκλειον

    Περίκλειος
    of Pericles: masc acc sg
    Περίκλειος
    of Pericles: neut nom /voc /acc sg

    Morphologia Graeca > Περίκλειον

  • 28 fulgeo

    fulgeo, fulsi, 2 (ante-class. and poet. form acc. to the third conj.: fulgit, Lucil. and Pompon. ap. Non. 506, 8 and 9; Lucr. 5, 768 Lachm. N. cr.; 6, 160; 174; 214; fulgĕre, Pac., Att., Lucil. ap. Non. 506, 17 sq.; Lucr. 5, 1095; 6, 165; Verg. A. 6, 826; Val. Fl. 8, 284 al.; cf. Sen. Q. N. 2, 56), v. n. [Sanscr, bhrāg', to glow, gleam; Gr. phlegô, phlegethô, to burn, phlox, flame;

    Lat. fulgur, fulmen, fulvus, flagrare, flamma, flāmen,

    Curt. Gr. Etym. p. 187 ], to flash, to lighten (syn.: fulguro, splendeo, luceo).
    I.
    Lit.:

    si fulserit, si tonuerit, si tactum aliquid erit de caelo,

    Cic. Div. 2, 72, 149:

    cum aestate vehementius tonuit quam fulsit,

    Plin. 18. 35, 81, § 354; Mel. 1, 19, 1; Lucr. 6, 160; 165:

    Jove fulgente cum populo agi nefas esse,

    Cic. Vatin. 8, 20; cf.:

    Jove fulgente, tonante... caelo fulgente, tonante,

    id. N. D. 2, 25, 65;

    v. fulguro: tremulo tempestas impete fulgit,

    Lucr. 6, 174:

    fulsere ignes et aether,

    Verg. A. 4, 167:

    picei fulsere poli,

    Val. Fl. 1, 622.—
    * B.
    Trop., of the vivid oratory of Pericles:

    qui (Pericles) si tenui genere uteretur, numquam ab Aristophane poëta fulgere, tonare, permiscere Graeciam dictus esset,

    Cic. Or. 9, 29 (acc. to Aristoph. Acharn. 530 sq.: Perikleês Oulumpios Êstrapten, ebronta, xunekuka tên Hellada); cf.:

    fulgurare ac tonare,

    Quint. 2, 16, 19.—
    II.
    Transf., to flash, glitter, gleam, glare, glisten, shine (syn. splendeo).
    A.
    Lit.:

    qui nitent unguentis, qui fulgent purpurā,

    Cic. Cat. 2, 3, 5:

    marmorea tecta ebore et auro fulgentia,

    id. Par. 1, 3, 13:

    fulgentia signis castra,

    Hor. C. 1, 7, 19: qui caelum versat stellis fulgentibus aptum, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 30 Vahl.); so id. ib. (Ann. v. 162 ib.):

    caelo fulgebat luna sereno,

    Hor. Epod. 15, 1; cf. id. C. 2, 16, 3; Ov. M. 2, 722:

    fulgens contremuit domus Saturni (i. e. caelum),

    Hor. C. 2, 12, 8:

    micantes fulsere gladii,

    Liv. 1, 25, 4; cf.:

    fulgente decorus arcu Phoebus,

    Hor. Carm. Sec. 61:

    felium in tenebris fulgent radiantque oculi,

    Plin. 11, 37, 55, § 151:

    fulgentes oculi,

    Hor. C. 2, 12, 15:

    fulgentes Cycladae (on account of their marble),

    id. ib. 3, 28, 14 (for which:

    nitentes Cycladae,

    id. ib. 1, 14, 19):

    stet Capitolium fulgens (corresp. to lucidae sedes Olympi),

    id. ib. 3, 3, 43:

    argenti quod erat solis fulgebat in armis,

    Juv. 11, 108.—
    B.
    Trop., to shine, glitter; be conspicuous, illustrious (rare and mostly poet.):

    (virtus) Intaminatis fulget honoribus,

    Hor. C. 3, 2, 18:

    indoles virtutis jam in adulescentulo,

    Nep. Eum. 1, 4:

    quondam nobili fulsi patre,

    Sen. Med. 209:

    fulgens imperio fertilis Africae,

    Hor. C. 3, 16, 31:

    fulgens sacerdotio,

    Tac. H. 4, 42:

    quae sanguine fulget Juli,

    Juv. 8, 42.—Hence, ful-gens, entis, P. a., shining, glittering; in a trop. sense, illustrious.—Comp.:

    fulgentior,

    Sen. Ep. 115, 4.— Sup.:

    Messala fulgentissimus juvenis,

    Vell. 2, 71, 1:

    opus Caesaris,

    id. 2, 39, 1:

    (M. Tullius) fulgentissimo et caelesti ore,

    id. 2, 64, 3:

    duo fulgentissima cognomina patris et patrui,

    Val. Max. 3, 5, 1.— Adv.: fulgenter, glitteringly, resplendently.
    1.
    Lit.:

    quia sic fulgentius radiant,

    Plin. 10, 20, 22, § 43. —
    2.
    Trop.:

    fulgentius instrui poterat luxuria, certe innocentius,

    Plin. 22, 2, 3, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fulgeo

  • 29 age

    eɪdʒ
    1. сущ.
    1) возраст to live to (reach) an age ≈ дожить до определенного возраста people of all ages ≈ люди всех возрастов the voting age is 18 ≈ участие в голосовании принимают лица, достигшие 18 лет a boy 10 years of ageдесятилетний мальчик to be one's ageвести себя соответственно возрасту to act one's ageвести себя соответственно возрасту advanced age age group age of discretion age of stand age of teething awkward age early age legal age middle age old age retirement age retiring age ripe old age tender age venerable age young age at an early age at a very young age Syn: lifetime
    2) совершеннолетие to be of ageбыть совершеннолетним to be under ageбыть несовершеннолетним to come of ageдостичь совершеннолетия Syn: majority
    2)
    3) старость extreme old ageглубокая старость the infirmities of age ≈ старческие немощи Syn: oldness, senility
    4) поколение Syn: generation
    5) век;
    период, эпоха( ист.;
    геол.) to usher in an age ≈ возвещать о приходе какой-л. эпохи to usher in the computer age ≈ возвещать о наступлении компьютерной эры entering the atomic ageвступление в атомный век golden age, heroic age ≈ золотой век the age of Pericles ≈ век Перикла Middle Ages Dark ages Bronze age Iron age nuclear age Stone age Ice Age Syn: period
    6) обыкн. мн.;
    разг. долгий срок through the ages ≈ сквозь века We've not seen you both for ages. ≈ Мы вас обоих не видели целую вечность. haven't seen him in ages ≈ не видел его годами ∙ to bear one's age well ≈ хорошо выглядеть для своего возраста;
    казаться моложе своих лет
    2. гл.
    1) стареть, стариться Syn: mature
    2) вызревать letting cheese age ≈ позволить сыру вызреть
    3) перех. старить An Arctic night and an Arctic day age a man more rapidly and harshly than a year anywhere else. ≈ Арктическая ночь и арктический день старят человека быстрее и резче, чем год в каком-либо другом месте. Syn: make old, make look old
    4) перех. выдерживать;
    подвергать старению
    5) определять возраст (особенно в науке) The forester is able to age trees by studying the growth rings or annuli. ≈ Лесничий способен определить возраст дерева, изучая рост годовых колец.
    возраст;
    - middle * средний возраст;
    - a man of middle * человек средних лет;
    - the awkward * переходный возраст;
    - what is your *? сколько вам лет?;
    - at the * of twelve в возрасте двенадцати лет;
    - five years of * пяти лет (от роду) ;
    - I have a son your * у меня сын вашего возраста;
    - of uncertain * неопределенного возраста;
    - twice my * вдвое старше меня;
    - to act one's * вести себя сообразно своему возрасту;
    - to bear one's * well выглядеть моложе своих лет;
    - to look one's * выглядеть не старше и не моложе своих лет, выглядеть на свой возраст;
    - over * старше установленного возраста;
    - he won't be called up for military service, he is over * его не призовут в армию, он вышел из призывного возраста;
    - what's the * of that church? когда построена эта церковь? продолжительность, срок жизни;
    - the * of human life средняя продолжительность жизни человека (юридическое) совершеннолетие;
    - to be of * достичь совершеннолетия;
    - to be under * не достичь совершеннолетия, быть несовершеннолетним;
    - * of discretion возраст ответственности;
    - * of consent брачный возраст;
    возраст, с которогго женщина или мужчина правомочны давать согласие на половые отношения (геология) период, эра;
    - the Ice A. ледниковый период;
    - A. of Mammals кайнозой, кайнозойская эра;
    - A. of Reptiles мезозой, мезозойская эра( историческое) век, эпоха;
    - the Stone A. каменный век;
    - the Middle Ages средневековье, средние века;
    - the golden * золотой век;
    - the Elizabethan A. елизаветинская эпоха;
    эпоха королевы Елизаветы I;
    - atomic *, the * of atom атомный век, век атома;
    - A. of Reason век разума, рационализма;
    - to be behind the * отстать от века обыкн. pl (разговорное) долгий срок, вечность;
    - *s ago давным-давно;
    - I have not seen you for *s я не видел вас целую вечность старость, дряхлость;
    - to join the strength of youth and the wisdom of * сочетать силу юности с мудростью старости;
    - from youth to * с юных лет до старости;
    - the infirmities of * старческие болезни (возвышенно) поколение;
    - *s yet unborn грядущие поколения( техническое) срок службы (машины) ;
    - the * of concrete возраст бетона( карточное) игрок, сидящий слева от сдающего в грам. знач. прил.: возрастной( преим. в статистике) - * group возрастная группа;
    - * composition возрастной состав стареть, стариться состарить;
    старить;
    - grief *d him overnight горе состарило его за одну ночь (специальное) выдерживать;
    - to * wine выдерживать вино( специальное) подвергать искусственному старению (специальное) вызревать (специальное) (электротехника) тренировать
    age век;
    период, эпоха (тж. геол.) ;
    the Middle Ages средние века;
    Ice Age ледниковый период ~ возраст;
    age of discretion возраст, с которого человек считается ответственным за свои поступки( 14 лет) ;
    awkward age переходный возраст;
    tender age ранний возраст ~ возраст ~ (часто pl) разг. долгий срок;
    I have not seen you for ages я не видел вас целую вечность;
    to bear one's age well хорошо выглядеть для своего возраста;
    казаться моложе своих лет ~ период ~ тех. подвергать старению ~ поколение ~ совершеннолетие;
    to be of age быть совершеннолетним;
    to be under age быть несовершеннолетним;
    to come of age достичь совершеннолетия ~ срок службы ~ стареть ~ старить ~ старость;
    the infirmities of age старческие немощи
    ~ at entry возраст на момент страхования
    ~ at expiry возраст на момент истечения срока страхования
    ~ at expiry of policy возраст на момент истечения срока страхования
    ~ of admission возраст для поступления
    ~ of admission to school возраст для поступления в школу
    ~ of consent брачный возраст ~ of consent возраст для вступления в брак consent: ~ разрешение;
    age of consent совершеннолетие;
    silence gives consent посл. молчание - знак согласия
    ~ of criminal responsibility возраст для привлечения к уголовной ответственности
    ~ возраст;
    age of discretion возраст, с которого человек считается ответственным за свои поступки (14 лет) ;
    awkward age переходный возраст;
    tender age ранний возраст
    ~ of majority достичь совершеннолетия ~ of majority совершеннолетие
    ~ of mending "период штопания" (непрерывные попытки исправить негативные последствия для трудящихся от внедрения новой техники и технологий)
    middle ~ средний возраст;
    to be (или to act) one's age вести себя соответственно возрасту;
    this wine lacks age это вино недостаточно выдержано;
    age of stand лес. возраст насаждения
    ~ возраст;
    age of discretion возраст, с которого человек считается ответственным за свои поступки (14 лет) ;
    awkward age переходный возраст;
    tender age ранний возраст awkward: ~ age переходный возраст
    ~ совершеннолетие;
    to be of age быть совершеннолетним;
    to be under age быть несовершеннолетним;
    to come of age достичь совершеннолетия
    middle ~ средний возраст;
    to be (или to act) one's age вести себя соответственно возрасту;
    this wine lacks age это вино недостаточно выдержано;
    age of stand лес. возраст насаждения
    ~ совершеннолетие;
    to be of age быть совершеннолетним;
    to be under age быть несовершеннолетним;
    to come of age достичь совершеннолетия
    ~ (часто pl) разг. долгий срок;
    I have not seen you for ages я не видел вас целую вечность;
    to bear one's age well хорошо выглядеть для своего возраста;
    казаться моложе своих лет
    call-up ~ возраст призыва на военную службу
    ~ совершеннолетие;
    to be of age быть совершеннолетним;
    to be under age быть несовершеннолетним;
    to come of age достичь совершеннолетия come: ~ of age достигать совершеннолетия
    full ~ совершеннолетие
    full legal ~ совершеннолетие
    ~ (часто pl) разг. долгий срок;
    I have not seen you for ages я не видел вас целую вечность;
    to bear one's age well хорошо выглядеть для своего возраста;
    казаться моложе своих лет
    age век;
    период, эпоха (тж. геол.) ;
    the Middle Ages средние века;
    Ice Age ледниковый период
    ~ старость;
    the infirmities of age старческие немощи
    marriageable ~ брачный возраст
    marrying ~ брачный возраст
    middle ~ средний возраст;
    to be (или to act) one's age вести себя соответственно возрасту;
    this wine lacks age это вино недостаточно выдержано;
    age of stand лес. возраст насаждения middle: ~ средний;
    middle age (или years) зрелые годы;
    the Middle Ages средние века
    age век;
    период, эпоха (тж. геол.) ;
    the Middle Ages средние века;
    Ice Age ледниковый период middle: ~ средний;
    middle age (или years) зрелые годы;
    the Middle Ages средние века
    minimum ~ минимальный возраст minimum ~ минимальный срок службы
    pension ~ пенсионный возраст
    pensionable ~ пенсионный возраст pensionable: pensionable дающий право на пенсию;
    pensionable age пенсионный возраст
    retirement ~ возраст выхода на пенсию retirement ~ пенсионный возраст retirement: ~ age пенсионный возраст
    retiring ~ пенсионный возраст
    ~ возраст;
    age of discretion возраст, с которого человек считается ответственным за свои поступки (14 лет) ;
    awkward age переходный возраст;
    tender age ранний возраст
    middle ~ средний возраст;
    to be (или to act) one's age вести себя соответственно возрасту;
    this wine lacks age это вино недостаточно выдержано;
    age of stand лес. возраст насаждения
    upper ~ limit верхнее ограничение по возрасту

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > age

  • 30 consto

    cōn-sto, stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = stille (da-) stehen, I) eig.: a) v. Pers.: constant, conserunt sermones inter sese, Plaut. Curc. 290. – u. v. Soldaten = haltmachen, multitudinem procul hostium constare viderunt, Sisenn. hist. 4. fr. 58 ( bei Non. 273, 4). – b) v. Wasser, in fossis sicubi aqua constat aut aliquid aquae obstat, id emittere oportet, Cato r. r. 155 (156), 2. – II) übtr.: A) im allg.: 1) Platz gegriffen haben, d.i. bestehen, teils = eingetreten sein, stattfinden, vorhanden sein, unde omnis rerum nunc constet summa creata, Lucr.: severa silentia noctis undique cum constent, Lucr.: inter se quia nexus principiorum dissimiles constant, Lucr. – teils = aus etw. bestehen, m. ex u. (nur bei Lucr.) de u. Abl., auch m. bl. Abl., ex animo constamus et corpore, Cic.: simplex (ius) e dulci constat olivo, Hor.: ea tanta est urbs, ut ex quattuor urbibus maximis constare dicatur, Cic.: muri ex sacellis sepulcrisque constant, Nep.: illa phalanx immobilior et unius generis, Romana acies distinctior, ex pluribus partibus constans, Liv.: u. (v. Abstr.) eloquentia ex bene dicendi scientia constat, Cic.: eloquentia constat ex verbis et ex sententiis, Cic.: quattuor partibus constat argumentatio, Cic.: virtus, quae constat ex hominibus tuendis, Cic. – semper partus duplici de semine constat, Lucr. – quicquid auro argentoque constaret, Suet.: non vides quam multorum vocibus chorus constet? Sen. – teils = in etw. seine Grundlage haben, d.i. in etw. bestehen, auf etw. sich gründen, beruhen, m. in u. Abl. u. m. bl. Abl., omnis eius pecuniae reditus constabat in Epiroticis et urbanis possessionibus, Nep.: u. (v. Abstr.) monuit eius diei victoriam in earum cohortium virtute constare, Caes.: paene in eo (darauf) summam victoriae constare, Caes.: omnium ordinum partes (Benehmen) in misericordia constitisse, Caes.: domus amoenitas non aedificio, sed silvā constabat, Nep.: exiguo tempore magnoque casu totius exercitus salus constitit, Caes.

    2) als t. t. der Geschäftsspr., zustehen kommen = kosten (in der höhern Prosa gew. stare), bei Ang. wem? m. Dat.; immer m. Ang. um welchen Preis? α) durch Abl.: parvo constat fames, magno fastidium, Sen.: magno tibi constat, Plin. ep.: tanto tibi deliciae et feminae constant, Plin.: nihil aliud nullo impendio constat, Plin.: unae quadrigae Romae constiterunt sestertiis quadringentis milibus, Varr.: c. sestertio centiens, Suet.: turris octingentis talentis constitit, Plin.: centenis milibus sibi constare singulos servos, Sen.: uni mitellita quadragies sestertio constitit, alteri pluris aliquanto rosaria, Suet. – u. im Bilde, odia constantia magno, Ov.: edocet quanto detrimento et quot virorum fortium morte necesse sit constare victoriam, Caes. – β) durch Genet.: ambulatiuncula prope dimidio minoris constabit isto loco, Cic.: eo pervenit luxuria, ut etiam fictilia pluris constent, quam murrina, Plin.: interrogare, quanti funus et pompa constet, Suet.: u. (im Bilde) quanti mihi constitit, ne malus filius viderer, Ps. Quint. decl.: tanti constat, ut sis disertissimus, Plin. ep.: ne pluris remedium quam periculum constet, Sen.: liber mihi constat decussis, Stat. – γ) durch super m. Akk.: fori area super sestertium milies constitit, Suet. Caes. 26, 2. – δ) durch Advv.: c. carius, Lucil. fr. u. Sen.: carissime, Sen.: vilissime, Col.: gratis, Sen. ep. 104, 34. Augustin. serm. 385, 6: u. (im Bilde) cave, ne gratis hic tibi constet amor, Ov. am. 1, 8, 72.

    B) prägn., in fester Stellung verbleiben, der Haltung, Bewegung, Richtung (Lage) nach, a) in gleicher phys. Haltung verbleiben, eine feste-, unveränderte Haltung behalten od. gewinnen, nicht wanken noch weichen, fest-, unverändert bleiben, a) als milit. t. t., v. Schlachtlinie u. Kampf, priusquam totis viribus fulta constaret hostium acies, Liv.: postquam nullo loco constabat acies, als ihre Linie allenthalben ins Wanken kam, Liv.: nec pugna illis constare nec fuga explicari sine magna caede potuit, Liv. – b) v. Sprache, Miene, Gesichtsfarbe, Besinnung, Fassung (Mut), si tentantur pedes, lingua non constat (die Z. lallt), quid est etc., Sen.: primo adeo perturbavit ea vox regem, ut non color, non vultus ei constaret, sich ihm F. u. M. verwandelten, Liv.: non animus nobis, non color constat, verlieren die Fassung u. verfärben uns, Liv.: Vitruvio nec sana constare mens (V. behielt weder volle Besinnung genug), nec etc., Liv.: mens non constitit mihi, Sen. rhet. – m. in u. Abl., constitit in nulla qui fuit ante color, Ov. art. am. 1, 120. – v. d. Pers. selbst, eine feste Haltung bewahren, Fassung behalten, m. Abl., non mentibus solum concipere, sed ne auribus quidem atque oculis satis constare poterant, sie konnten es nicht nur nicht begreifen, sondern sie trauten nicht einmal mehr recht ihren eigenen Augen u. Ohren, Liv. 5, 42, 3. – u. (Ggstz. iacēre) nec malum (esse), quo aut oppressus iaceas aut, ne opprimare, mente vix constes, kaum Besinnung od. Fassung genug behältst, Cic.

    b) in gleichmäßigem Gange verbleiben, in guter Ordnung sich befinden, postquam cuncta videt caelo constare sereno, Verg.: neque suppletis constabat flamma lucernis, Prop. – v. phys. Zuständen, dum constabit sanitas, Phaedr.: valetudo ei neque corporis neque animi constitit, Suet.: si sibi pudicitia constaret, wenn sie ihre K. bewahrt hätte, Suet. – v. zeitl. u. abstr. Zuständen, si spatia temporum, si personarum dignitates, consiliorum rationes, locorum opportunitates constabunt, gehörig beobachtet werden, Cornif. rhet. 1, 16. – u. insbes. als t. t. der Geschäftsspr., ratio constat, die Rechnung ist in Ordnung, sie stimmt, auri ratio constat, Cic.: quibus ratio impensarum constaret, Suet. – oft im Bilde (s. Döring Plin. ep. 1, 5, 16. Korte Plin. ep. 2, 4, 4. Schwarz Plin. pan. 38, 4), eam consuetudinem esse imperandi, ut non aliter ratio constet, quam si uni reddatur, Tac.: scietis constare nobis silentii nostri rationem, daß ich zu schweigen alle Ursache habe, Plin. ep.: mihi et tentandi aliquid et quiescendi illo auctore ratio constabit, ich werde mit Sicherheit einen Schritt in der Sache tun oder nicht tun, Plin. ep.: m. in u. Abl., in te vero facile ratio constabit (verst. liberalitati), etiamsi modum excesserit, bei dir hat sie (die Freigebigkeit) einen vernünftigen Grund, wenn sie auch usw., Val. Max.

    c) im unveränderten Fortgange verbleiben, (unverändert, unversehrt) fortbestehen, bestehen, nullum est genus rerum, quod avulsum a ceteris per se ipsum constare possit, Cic.: quae per constructionem lapidum et marmoreas moles constant (noch besteht, errichtet steht), non propagant longam diem, Sen. ad Polyb. 18 (37), 2: si ipsa mens constare potest corpore vacans, Cic.: u. m. Ang. wie? durch Adi., sic ut usque ad alterum R litterae constarent integrae (unverändert, unversehrt), reliquae omnes essent in litura, Cic.: cum sint huc forsitan illa, haec translata illuc, summā tamen omnia constant, Ov. – bes. v. Zahl u. Maß, uti numerus legionum constare videretur, Caes.: ego postulabam, ut tribus sententiis constaret suus numerus, Plin. ep.: nostrae autem cenae ut apparatus et impendii, sic temporis modus constet, Plin. ep.

    d) in gleicher Willens- oder Meinungsrichtung verbleiben, α) v. der Denk- u. Handlungsweise, sich gleich (treu) bleiben, fest-, unwandelbar-, standhaft sein, nec animum (Gesinnung) eius satis constare visum, Liv.: utrimque constitit fides, Liv.: unius legionis eam seditionem, ceteris exercitibus constare fidem, Tac. – m. in u. Abl., ut ei fides sua in coniuge proscripto constaret, um ihre Treue gegen den geächteten Gatten standhaft zu bewahren, Val. Max.: u. m. in (gegen) u. Akk., quorum semper in rem publicam singulare constiterat officium, Auct. b. Afr. – u. constare sibi od. alci rei, in seinen Äußerungen, Ansichten, Urteilen, Grundsätzen fest bleiben, sich gleich-, sich treu bleiben, konsequent bleiben (Ggstz. titubare, claudicare u. dgl.), sic fit, ut aut constent sibi (testes) aut etc., Quint.: reliqui sibi constiterunt, Cic.: me constare mihi scis, Hor.: c. sibi et rei iudicatae, Cic.: c. humanitati suae, Cic. – m. in u. Abl., qui in rebus contrariis parum sibi constent, Cic.: ut constare in vitae perpetuitate possimus nobismet ipsis nec in ullo officio claudicare, Cic.: in Oppianico sibi (iudices) constare et superioribus consentire iudiciis debuerunt, Cic.: u. (ohne sibi) qua in sententia si constare voluissent, Cic. ep. 1, 9, 14. – β) v. Entschlusse, fest stehen, animo constat sententia, Verg. Aen. 5, 748: cum constitit consilium, als ich zu einem festen Entschlusse gekommen war, Cic. ad Att. 8, 11, 1. – alci constat, es steht jmdm. fest = es ist jmd. fest entschlossen, m. folg. Infin., mihi quidem constat nec meam contumeliam nec meorum ferre, Anton. bei Cic. Phil. 13, 42. – od. m. folg. indir. Fragesatz, neque satis Bruto vel tribunis militum constabat, quid agerent aut quam rationem pugnae insisterent, Caes. b. G. 3, 14, 3. – γ v. der Ansicht, Überzeugung, fest stehen, gewiß sein, αα) bei einzelnen od. bei einer bestimmten Klasse, m. Dat. pers. od. m. inter u. Akk. Plur. od. m. Dativ animo (animis) od. m. apud animum, zB. quae cum constent, Cic. Tusc. 1, 40: eorum, quae constant, exempla ponemus, horum, quae dubia sunt, exempla afferemus, Cic. de inv. 1, 68: quod nihil nobis constat, Caes. b. G. 7, 5, 6. – m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., quod omnibus constabat hiemari in Gallia oportere, Caes.: ac mihi multa agitanti constabat paucorum civium virtutem cuncta patravisse, Sall.: cum inter augures constet imparem numerum esse debere, Liv.: inter Hasdrubalem alterum et Magonem constabat beneficiis Scipionis occupatos omnium animos publice privatimque esse, H. u. M. stimmten ganz darin überein, daß usw., Liv.: constat inter omnes, qui de eo memoriae prodiderunt, nihil eo fuisse excellentius, Nep. – m. folg. indir. Fragesatz quod, cur per eos dies a Fidenis afuissent, parum constabat, Liv.: nam neque quo signo coirent inter se, neque utrum castra peterent an longiorem intenderent fugam, territis constare poterat, Liv.: probarentne tantum flagitium, an decretum consulis subverterent, parum constabat (verst. patribus), Sall.: etsi non satis mihi constiterat, cum aliquane animi mei molestia an potius libenter te Athenis visurus essem, Cic.: mihi plane non satis constat, utrum sit melius, Cic.: ut nihil ei constet, quid agas, Cic.: neque satis constabat animis,... laudarent vituperarentne, Liv.: nec satis certum apud animum constare poterat, utrum... an etc., Liv. – u. parenthet. ohne Ang. dessen, was feststeht, ut saepe inter homines sapientissimos constare vidi, Cic. – ββ) bei allen, in der allgem. Annahme, in der öffentl. Meinung (in der Tradition, Volkssage) feststehen, gewiß sein, allgemein bekannt sein, sich (allgemeine) Anerkennung od. Geltung erworben haben (s. M. Müller Liv. 1, 1. § 1), oft m. dem Zusatz inter omnes, zB. antiquissimi fere sunt, quorum quidem scripta constent, Pericles atque Alcibiades, Cic.: constare res incipit ex illo tempore, quo etc., es trat erst völlige Gewißheit ein, Liv.: circumspiciendus rhetor Latinus, cuius scholae severitas, pudor, in primis castitas constet, Plin. ep.: haec propositio indiget approbationis; non enim perspicua est neque constat inter omnes, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., sane moleste Pompeium id ferre constabat, Cic.: illa maleficia, quae in illo constat esse, Cic.: servi, quos ab iis dilectos constabat, Caes.: satis constat Troiā captā in ceteros saevitum esse Troianos, Liv.: perspicuum sit constetque inter omnes, eos esse deos, quos etc., Cic. – m. folg. quod (daß), apud omnes constat, quod, si rerum potitus fuisset, omnia correcturus fuerit, quae etc., Spart. Pesc. Nig. 12, 2. – m. de u. Abl., cum de Magio constet, Cic.: si prius de innocentia nostra constiterit, Quint. (vgl. Bünem. Lact. 5, 1, 5): de facto constat, de animo (Absicht) quaeri potest, Quint.: u. zugl. m. in u. Abl., omnia, in quibus de facto constat, Quint. – ganz absol., quid porro quaerendum est? factumne sit? at constat, Cic.: Nympho, antequam plane constitit, condemnatur, Cic.

    e) dem Inhalte nach feststehen, sich gleichbleiben, übereinstimmen, constat idem omnibus sermo, alle führen die gleiche Rede, Liv. 9, 2, 3. – m. cum u. Abl., contrariam sententiam aut nullam esse, aut non constare cum superioribus et inferioribus sententiis, Cornif. rhet.: adhuc quae dicta sunt arbitror mihi constare cum ceteris artis scriptoribus, Cornif. rhet.: considerabit, constetne oratio aut cum re aut ipsa secum, Cic. – / Partiz. Fut. constātūrus, Sen. de clem. 1, 19, 2. Plin. 18, 30. Lucan. 2, 17. Mart. 10, 41, 5. Lact. de opif. dei 7. § 11.

    lateinisch-deutsches > consto

  • 31 fecundus

    fēcundus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (zu fētus), fruchtbar, I) fruchtbar = fruchttragend, ergiebig, von der Erde u. v. Geschöpfen, A) eig. u. bildl.: 1) eig.: seges, Cic.: uxor, Lucr.: virgo (Ggstz. sterilis), Sen.: coniunx, Hor.: uxor nimium fecunda, Sen. rhet.: lepus, trächtig, Hor.: terra fecundior, Cic. – mit obj. Genet., tellus metallorum fecunda, Plin.: provincia annonae fecunda, Tac. – m. Dat. Gerund., terra alte effossa generandis alendisque seminibus ferecundior fit, Quint. – m. Abl., duplici fecunda consule mater, Claud. Prob. et Ol. cons. 203: Hispania principibus fecunda piis, Claud. laud. Ser. 55. – m. in u. Akk., Hispania in omnia frugum genera fecunda, fruchtbar an Fr. aller Art, Iustin. 44, 1, 4. – 2) bildl., fruchtbar, ergiebig, reich, Pericles, Cic.: ingenium, Plin.: ars fecundissima, Plin.: acerrima et fecundissima eorum studia, Tac. dial. – m. obj. Genet., deterrimus quisque, quorum non alia regia fecundior exstitit, Tac.: saecula fecunda culpae, Hor. – m. Abl., amor et melle et fellest fecundissimus, Plaut. cist. 69: gens inter accolas latrociniis fecunda, häufig Raubzüge bei den Nachbarn unternehmend, Tac. hist. 4, 50. – m. in u. Akk., fecundum in fraudes hominum genus, Sil. 2, 498. – B) übtr., in Fülle vorhanden, reichlich, unerschöpflich, ergiebig, voll, quaestus, Cic.: calices, immer volle Becher, Hor.: fons, wasserreiche, Ov.: colles, Ov.: herba fecundior, Ov.: gens fecundissima, sehr reich an Früchten, Plin. – m. Abl., nigris Meroë fecunda colonis, Lucan.: (specus) uberibus fecundus aquis, Ov. – m. obj. Genet., Aemilium genus fecundum bonorum civium, Tac.: haec veri fecunda sacerdos, Sil. – II) fruchtbar = befruchtend, Nilus, Plin.: fecundae verbera dextrae, die die Frauen befruchtenden Riemenschläge der luperci, Ov.

    lateinisch-deutsches > fecundus

  • 32 tono

    tono, tonuī, āre (altind. tan yati, donnert, ahd. donar), ertönen, erschallen, I) im allg.: tympana tonant, Lucr.: caelum tonat fragore, Verg. – II) insbes., donnern, 1) eig.: Iuppiter tonabat, Prop.: porta caeli tonat, Verg.: et prius coruscare caelum creditur et mox tonare, Apul. – impers. tonat, es donnert, si tonuerit, Cic.: cum tonat, fulminat, fulgurat, cum serenat, Min. Fel.: ordine tonare prius oportet, postea coruscare, Apul. – tonāns, als Beiwort Jupiters, Iuppiter, Cic., Hor. u.a. (auch absol., Tonans, Ov. met. 1, 170 u.a. Flor. Verg. or. an poët. p. 107, 16 Halm. Corp. inscr. Lat. 9, 1548: Capitolinus Tonans, Ov. fast. 2, 69): u. der Rosse am Wagen Jupiters, equi, Hor.: als Beiwort des Saturnus, Falcifer Tonans, Mart.: sceptriferi Tonantes, v. Jupiter u. der Juno, Sen. poët. – 2) übtr., wie βρονταν, von der gewaltigen Stimme eines Redners, a) absol.: Pericles tonare dictus est, Cic.: ut, quod Pericli contigit, fulgurare ac tonare videaris, Quint.: neque ipse Cicero territus cesserat tonantibus Demostheni Platonique, Colum.: oratio magnifica et excelsa tonat, fulgurat, Plin. ep.: tona eloquio, Verg. – b) m. Acc., etwas herdonnern, deos, Verg.: verba foro, Prop.: aspera bella, Mart. – / Nbf. der dritten Coniug. tonimus, Varro sat. Men. 132.

    lateinisch-deutsches > tono

  • 33 aus

    aus, I) Praepos.: 1) zur Bezeichnung des örtlichen Ausgehens und des Erkenntnisgrundes: ex. – de (von... her, von... ab). – ab (von... weg). – Nach den Verben, die mit ex od. de zusammengesetzt sind, steht zuw. auch bloß der Ablativ, z. B. egredi ex cubiculo u. bl. egredi cubiculo, exire e od. de vita u. bl. exire vitā – Dagegen stehen die Namen der Städte u. Dörfer und das Wort domus nach allen Verben der Bewegung im bl. Abl. (wenn nicht durch ab od. ex die Bewegung von... weg, von... her stärker hervorgehoben werden soll), z. B. egredi Romā, exire domo. – Ist die Präposition im Deutschen dem Namen einer Stadt etc. vorgesetzt, um die Abstammung einer Person aus derselben zu bezeichnen, so wird im Lat. gewöhnl. statt des Ortes mit der Präposition das Adjektiv desselben zur Person gesetzt, z. B. Lykurgus aus Sparta. Lycurgus Spartanus: Perikles aus Athen, Pericles Atheniensis. – 2) zur Angabe des Beweggrundes: ex. – ab (von wegen). – per (mittelbar durch, z. B. per avaritiam decipere). – propter. ob (wegen, aus Veranlassung, z. B. propter timorem: u. ob eam causam). – aus [242] Spott die Zunge herausstecken, linguam ab irrisu exserere: aus dieser od. derselben Ursache, ex ea od. eadem causa: aus welcher Ursache, qua de causa; qua de re. – Zuw. steht jedoch bloß der Ablat., z. B. aus Furcht, aus Haß, timore, odio. – Häufig aber der Abl. mit Partizipien, die den Beweggrund noch stärker hervorheben, z. B. aus Haß, ductus odio: aus Neigung zur Philosophie, philosophiae studio ductus: aus Scham, pudore adductus (von Scham bewogen); verecundiā deterritus (durch Sch. abgeschreckt): aus Furcht, metu coactus, permotus: aus Mitleid, captus misericordiā: aus Unpäßlichkeit. valetudine impeditus: aus Torheit, stultitiā occaecatus: aus Liebe zu ihm, coactus caritate eius: aus Liebe zur Gattin, amore coniugis victus. – Auch durch eine Wendung mit dem Verbum finit., z. B. aus Liebe zu dir wünschte ich, daß etc., me impulit caritas tui, ut vellem mit folg. Akk. u. Infin. – Zuw. durch den subj. Genet., z. B. Beschuldigung aus Neid, crimen invidiae. – 3) zur Angabe des Stoffs, aus dem etwas gemacht wirdod. besteht: ex, z. B. ein Halsband aus Gold u. Edelsteinen, monile ex auro ac gemmis. – aus einem Armen einen reichen Mann machen, locupletem ex egente efficere; egentem divitem facere. – aus nichts wird nichts, de nihilo nihil fit. – was soll aus ihm werden? quid illi od. illo od. de illo fiet? Doch ist zu bemerken: a) daß gew. noch ein Partizip wie factus, expressus im Lat. mit der Präposition verbunden wird, z. B. eine Statue aus Erz, statua ex aere facta: ein Bildnis aus Gold, simulacrum ex auro expressum. – b) daß statt des Substantivs mit der Präposition oft das Adjektiv des Stoffes steht, z. B. aus Gold, aureus: aus Silber, argenteus. – II) Adv., in Verbindungen mit Verben, s. die folg. Zusammensetzungen mit aus – weder aus noch ein wissen, s. wissen.

    deutsch-lateinisches > aus

  • 34 Перикл

    Универсальный русско-английский словарь > Перикл

  • 35 siècle

    sjɛkl
    m
    2) ( époque) Zeitalter n
    3) Siècle des Lumières HIST Aufklärung f
    siècle
    siècle [sjεkl]
    1 (période de cent ans) Jahrhundert neutre; Beispiel: de siècle en siècle von Jahrhundert zu Jahrhundert; Beispiel: au IIIə siècle avant J.C. im 3. Jahrhundert v. Chr.
    2 (période remarquable) Beispiel: le siècle de Louis XIV/de Périclès das Zeitalter Ludwigs XIV./des Perikles; Beispiel: le Siècle des Lumières das Zeitalter der Aufklärung; Beispiel: le Grand Siècle das Zeitalter Ludwigs XIV.; Beispiel: le siècle de l'atome das Atomzeitalter
    3 (période très longue) Ewigkeit féminin familier; Beispiel: depuis des siècles seit einer Ewigkeit familier; Beispiel: il y a des siècles que je ne t'ai vu familier ich habe dich ja seit einer Ewigkeit nicht mehr gesehen; Beispiel: mais ça fait un siècle de ça! aber das ist ja schon eine Ewigkeit her! familier
    Wendungen: du siècle familier combat, marché, inondation Jahrhundert-

    Dictionnaire Français-Allemand > siècle

  • 36 Perykles

    mp
    hist. Pericles.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > Perykles

  • 37 Ănaxăgŏrās

    Ănaxăgŏrās, ae, m. Anaxagore (philosophe, maître de Périclès).    - [gr]gr. Ἀναξαγόρας.    - Ănaxăgŏrēus, a, um: d'Anaxagore.    - Anaxagorea (s.-ent. doctrina), Plin.: doctrine d'Anaxagore. - voir hors site Anaxagore.

    Dictionarium latinogallicum > Ănaxăgŏrās

  • 38 Περικλείαν

    Περικλείᾱν, Περίκλειος
    of Pericles: fem acc sg (attic doric aeolic)

    Morphologia Graeca > Περικλείαν

  • 39 Περικλείου

    Περίκλειος
    of Pericles: masc /neut gen sg

    Morphologia Graeca > Περικλείου

  • 40 Περίκλεια

    Περίκλειος
    of Pericles: neut nom /voc /acc pl

    Morphologia Graeca > Περίκλεια

См. также в других словарях:

  • Pericles — Périclès Pour les articles homonymes, voir Périclès (homonymie). Buste de Périclès, copie de l œuvre de Crésilas ( 430 …   Wikipédia en Français

  • Péricles — Périclès Pour les articles homonymes, voir Périclès (homonymie). Buste de Périclès, copie de l œuvre de Crésilas ( 430 …   Wikipédia en Français

  • PÉRICLÈS — Pendant des décennies, Périclès a été le maître incontesté d’Athènes, par la volonté du peuple qui l’élisait chaque année parmi les dix stratèges. Comme Thucydide l’a dit avec force (II, LXV): «En apparence c’était la démocratie, en réalité le… …   Encyclopédie Universelle

  • Pericles — (495 adC 429 adC). Político y orador ateniense. Fue el principal estratega de Grecia. Gran dirigente, un hombre honesto y virtuoso. Llamado el Olímpico, por su imponente voz. Era hijo de Jantipo, un oficial de marina que en Salamina ganó el rango …   Enciclopedia Universal

  • Pericles — Athenian statesman (c.495 429 B.C.E.), from Gk. Perikles, lit. far famed, from peri all around (see PERI (Cf. peri )) + kles fame (see DAMOCLES (Cf. Damocles)). His leadership of Athens marks its intellectual and material zenith …   Etymology dictionary

  • Pericles — [per′ə klēz΄] 495? 429 B.C.; Athenian statesman & general …   English World dictionary

  • Périclès — Pour les articles homonymes, voir Périclès (homonymie). Buste de Périclès portant l inscription « Périclès, fils de Xanthippe, Athénien ». Marbre, copie romaine d après un original grec de …   Wikipédia en Français

  • Pericles — Estatua erigida a Pericles en Atenas (Grecia) …   Wikipedia Español

  • Pericles — Infobox Military Person name= Pericles caption= Marble portrait bust of Pericles mdash; Roman copy of an original portrait by Kresilas (British Museum, London) allegiance= Athens rank= General (Strategos) commands= nickname= lived= ca. 495 – 429… …   Wikipedia

  • Pericles — /per i kleez /, n. c495 429 B.C., Athenian statesman. * * * born с 495, Athens died 429 BC, Athens Athenian general and statesman largely responsible for the full development of Athenian democracy and the Athenian empire. Related to the… …   Universalium

  • PERICLES — I. PERICLES fil. Xantippi ex Agarisia, vir clarissimus Atheniensis, qui Remp. 40. ann. gubernavit;M pollebat enim auctoritate et eloquentiâ, unde Olympium Comici vocârunt, quod tonare in contionibus, ac fulmen ciere videretur. Zenonis et… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»