-
1 adtenuo
at-tĕnŭo ( adt-, Lachm., Merk., Weissenb.; att-, Kayser, K. and H., L. Müller), āvi, ātum, 1, v. a., to make thin or weak; to thin, attenuate; to weaken, enfeeble; to lessen, diminish.I.Lit.: aëna Signa manus dextras ostendunt adtenuari Saepe salutantūm tactu, * Lucr. 1, 317 (cf.:II.attritum mentum,
Cic. Verr. 2, 4, 43):bellum (servile) exspectatione Pompeii attenuatum atque imminutum est, adventu sublatum ac sepultum,
Cic. Imp. Pomp. 11, 30:legio proeliis attenuata,
Caes. B. C. 3, 89:diutino morbo viribus admodum adtenuatis,
Liv. 39, 49; 25, 11:fame attenuari,
Vulg. Job, 18, 12; ib. Jer. 14, 18:macie attenuari,
ib. 2 Reg. 13, 4:sortes adtenuatae,
diminished, Liv. 21, 62:foliorum exilitate usque in fila attenuatā,
Plin. 21, 6, 16, § 30:(lingua) attenuans lambendo cutem homines,
id. 11, 37, 65, § 172 al.:Non falx attenuat frondatorum arboris umbram,
Cat. 64, 41:adtenuant juvenum vigilatae corpora noctes,
Ov. A. A. 1, 735 (cf. infra, P. a.):patrias opes,
id. M. 8, 844; so id. P. 4, 5, 38.—Trop.:I.curas lyrā,
Ov. Tr. 4, 1, 16; 4, 6, 18:luctus,
Albin. ad Liv. 342:insignem attenuat deus,
brings low, abases, Hor. C. 1, 34, 13:attenuabit omnes deos terrae,
Vulg. Soph. 2, 11: hujusmodi partes sunt virtutis amplificandae, si suadebimus; attenuandae, si ab his dehortabimur, Auct. ad. Her. 3, 3, 6:attenuabitur gloria Jacob,
Vulg. Isa. 17, 4.—Hence, attĕnŭātus ( adt-), a, um, P. a., enfeebled, weakened, reduced, weak.Lit.:II.adtenuatus amore,
Ov. M. 3, 489: continuatione laborum, August. ap. Suet. Tib. 21: fortuna rei familiaris attenuatissima, Auct. ad Her. 4, 41:voce paululum attenuatā,
with a voice a little suppressed, id. ib. 3, 14:acuta atque attenuata nimis acclamatio,
id. ib. 12, 21.— Comp. not in use. — Sup.: fortunae familiares attenuatissimae, Auct. ad Her. 4, 41, 53.—Trop.A.Feeble, destitute, poor (eccl. Lat.):B.Siattenuatus frater tuus vendiderit etc.,
Vulg. Lev. 25, 25; 25, 35; 25, 47; ib. 2 Esdr. 5, 18. —Esp., of discourse.1.Shortened, brief: ipsa illa [pro Roscio] juvenilis redundantia [p. 195] multa habet attenuata, Cic. Or. 30, 108.—2.Too much refined, affected:3.itaque ejus oratio nimiā religione attenuata doctis et attente audientibus erat illustris,
hence his discourse was so delicately formed, through excessive scrupulousness, Cic. Brut. 82.—Meagre, dry, without ornament: attenuata (oratio) est, quae demissa est usque ad usitatissimam puri sermonis consuetudinem, Auct. ad Her. 4, 8:attenuata verborum constructio,
id. ib. 4, 10, 15.— -
2 attenuo
at-tĕnŭo ( adt-, Lachm., Merk., Weissenb.; att-, Kayser, K. and H., L. Müller), āvi, ātum, 1, v. a., to make thin or weak; to thin, attenuate; to weaken, enfeeble; to lessen, diminish.I.Lit.: aëna Signa manus dextras ostendunt adtenuari Saepe salutantūm tactu, * Lucr. 1, 317 (cf.:II.attritum mentum,
Cic. Verr. 2, 4, 43):bellum (servile) exspectatione Pompeii attenuatum atque imminutum est, adventu sublatum ac sepultum,
Cic. Imp. Pomp. 11, 30:legio proeliis attenuata,
Caes. B. C. 3, 89:diutino morbo viribus admodum adtenuatis,
Liv. 39, 49; 25, 11:fame attenuari,
Vulg. Job, 18, 12; ib. Jer. 14, 18:macie attenuari,
ib. 2 Reg. 13, 4:sortes adtenuatae,
diminished, Liv. 21, 62:foliorum exilitate usque in fila attenuatā,
Plin. 21, 6, 16, § 30:(lingua) attenuans lambendo cutem homines,
id. 11, 37, 65, § 172 al.:Non falx attenuat frondatorum arboris umbram,
Cat. 64, 41:adtenuant juvenum vigilatae corpora noctes,
Ov. A. A. 1, 735 (cf. infra, P. a.):patrias opes,
id. M. 8, 844; so id. P. 4, 5, 38.—Trop.:I.curas lyrā,
Ov. Tr. 4, 1, 16; 4, 6, 18:luctus,
Albin. ad Liv. 342:insignem attenuat deus,
brings low, abases, Hor. C. 1, 34, 13:attenuabit omnes deos terrae,
Vulg. Soph. 2, 11: hujusmodi partes sunt virtutis amplificandae, si suadebimus; attenuandae, si ab his dehortabimur, Auct. ad. Her. 3, 3, 6:attenuabitur gloria Jacob,
Vulg. Isa. 17, 4.—Hence, attĕnŭātus ( adt-), a, um, P. a., enfeebled, weakened, reduced, weak.Lit.:II.adtenuatus amore,
Ov. M. 3, 489: continuatione laborum, August. ap. Suet. Tib. 21: fortuna rei familiaris attenuatissima, Auct. ad Her. 4, 41:voce paululum attenuatā,
with a voice a little suppressed, id. ib. 3, 14:acuta atque attenuata nimis acclamatio,
id. ib. 12, 21.— Comp. not in use. — Sup.: fortunae familiares attenuatissimae, Auct. ad Her. 4, 41, 53.—Trop.A.Feeble, destitute, poor (eccl. Lat.):B.Siattenuatus frater tuus vendiderit etc.,
Vulg. Lev. 25, 25; 25, 35; 25, 47; ib. 2 Esdr. 5, 18. —Esp., of discourse.1.Shortened, brief: ipsa illa [pro Roscio] juvenilis redundantia [p. 195] multa habet attenuata, Cic. Or. 30, 108.—2.Too much refined, affected:3.itaque ejus oratio nimiā religione attenuata doctis et attente audientibus erat illustris,
hence his discourse was so delicately formed, through excessive scrupulousness, Cic. Brut. 82.—Meagre, dry, without ornament: attenuata (oratio) est, quae demissa est usque ad usitatissimam puri sermonis consuetudinem, Auct. ad Her. 4, 8:attenuata verborum constructio,
id. ib. 4, 10, 15.— -
3 attenuatus
attenuātus (adtenuātus), a, um, PAdi. m. Superl. (v. attenuo), abgeschwächt, a) übh. = geschwächt, vermindert, fortunae familiares attenuatissimae, Cornif. rhet. 4, 53. – b) insbes.: α) v. der Stimme usw., ins Feine-, in den Diskant übergehend, übergehalten, fein, vox paululum attenuata, Cornif. rhet.: acuta atque attenuata nimis acclamatio, Cornif. rhet. – β) v. der Rede, gleichs. dünngesponnen, d.i. schlicht, einfach, nüchtern, im üblen Sinne mager, matt, oratio (Ggstz. gravis oratio), Cornif. rhet.: genus orationis, Cornif. rhet.: constructio verborum, Cornif. rhet.: ipsa illa pro Roscio iuvenilis abundantia multa habet attenuata, Cic.: eius oratio nimiā religione attenuata, Cic. – / Compar. attenuatior, Augustin. de anim. quant. 22, 38.
-
4 attenuatus
attenuātus (adtenuātus), a, um, PAdi. m. Superl. (v. attenuo), abgeschwächt, a) übh. = geschwächt, vermindert, fortunae familiares attenuatissimae, Cornif. rhet. 4, 53. – b) insbes.: α) v. der Stimme usw., ins Feine-, in den Diskant übergehend, übergehalten, fein, vox paululum attenuata, Cornif. rhet.: acuta atque attenuata nimis acclamatio, Cornif. rhet. – β) v. der Rede, gleichs. dünngesponnen, d.i. schlicht, einfach, nüchtern, im üblen Sinne mager, matt, oratio (Ggstz. gravis oratio), Cornif. rhet.: genus orationis, Cornif. rhet.: constructio verborum, Cornif. rhet.: ipsa illa pro Roscio iuvenilis abundantia multa habet attenuata, Cic.: eius oratio nimiā religione attenuata, Cic. – ⇒ Compar. attenuatior, Augustin. de anim. quant. 22, 38.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attenuatus
-
5 attenuatus
1. attenuātus, a, umpart. pf. к attenuo2. adj.1) ослабленный, истощённый ( continuatione laborum Su)2) краткий, сокращённый, простой, незатейливый, бледный (oratio rhH.)3) повышенный, пронзительный (vox rhH.)4) скудный (fortuna rhH.)5) упрощённыйoratio nimia religione attenuata C — речь, упрощённая вследствие излишней тщательности -
6 devoro
dē-vŏro, āvi, ātum, 1, v. a., to swallow, swallow down, gulp down, devour (class.; esp. freq. in transf. signif.—for syn. cf.: edo, comedo, vescor, pascor, mando).I.Lit., of the physical act:II.id quod devoratur,
Cic. N. D. 2, 54, 135:ovum gallinaceum integrum,
Cato R. R. 71: laseris paululum, [p. 567] Cels. 4, 4, 4:salivam suam,
id. 2, 6, 98;lapides,
Plin. 8, 10, 10, § 29:succum,
id. 20, 23, 98, § 260:fumum,
id. 26, 6, 16, § 30 et saep.—Transf.A.Of inanimate subjects, to swallow up, ingulf, absorb:B.devorer telluris hiatu,
Ov. H. 3, 63:terra devoravit montem,
Plin. 2, 91, 93, § 205:vel me Charybdis devoret,
Ov. Tr. 5, 2, 74:terras devorant aquae,
Plin. 31, 1, 1, § 2:sol aquas devorans,
id. 20 prooem. §1: ne rotae devorarentur (viarum mollitudine),
Vitr. 10, 6.—To seize upon greedily or hastily, to swallow eagerly, to devour: meretricem ego item esse reor, mare ut est;C.quod des, devorat,
Plaut. Truc. 2, 7, 16:spe et opinione praedam,
Cic. Verr. 2, 1, 51; cf.:spe devoratum lucrum,
id. Fl. 24; and:regis hereditatem spe,
id. Att. 1, 16, 10:aliquid oculis,
Just. 21, 5, 6; cf.:spectat oculis devorantibus draucos,
Mart. 1, 97; cf. infra III. B.—To swallow down, repress, suppress, check: verborum pars devorari solet, to be swallowed, i. e. only half pronounced, Quint. 11, 3, 33; so, verba, Sen. de Ira, 3, 14 fin.; cf.D.lacrimas,
i. e. to repress, Ov. F. 4, 845; id. M. 13, 540:gemitus,
Sen. Ep. 66 med. —Of property, to consume, to waste, = exhaurire:2.omnem pecuniam publicam,
Cic. Verr. 2, 3, 76; id. Phil. 13, 2, 3; id. Pis. 21.—And with a pers. object: Si. Jamne illum comesurus es? Ba. Dum recens est, Dum datur, dum calet, devorari decet, Plaut. Ps. 4, 7, 26; id. As. 2, 2, 71; cf.: ut hominem devorari, cujus patrimonium consumitur, Quint. 8, 6, 25.—Trop., to consume, destroy:III.devorent vos arma vestra,
Just. 14, 4, 14; cf.:aquilarum pinnae reliquarum alitum pinnas devorant,
Plin. 10, 3, 4, § 15:vox devoratur,
i. e. is swallowed up, lost, id. 11, 51, 112, § 270: devoravi nomen imprudens, swallowed, i. e. I have lost, utterly forgotten, Plaut. Trin. 4, 2, 63: devorato pudore, Ap. M. 9, p. 225.—Trop.A.To swallow any thing unpleasant, i. e to bear patiently, to endure:B.hominum ineptias ac stultitias,
Cic. Brut. 67, 236; so,molestiam paucorum dierum,
id. Phil. 6, 6, 17:taedium illud,
Quint. 11, 2, 41: bilem et dolorem, Tert. Res. carn. 54.—To accept eagerly, enjoy:C.quid tibi faciam qui illos libros devorasti,
Cic. Att. 7, 3, 2:os impiorum devorat iniquitatem,
Vulg. Prov. 19, 28:auscultate et mea dicta devorate,
Plaut. As. 3, 3, 59; cf.:orationem dulcem (aures),
id. Poen. 5, 2, 9:verbum ipsum (voluptatis),
id. Sest. 10, 23.—ejus oratio, nimia religione attenuata, a multitudine et a foro devorabatur, qs. swallowed but not digested (i. e. heard without being understood), Cic. Brut. 82, 283.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский