Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

on+the+nail

  • 1 kvika

    f.
    1) the quick (under the nail or under a horse’s hoof);
    2) running fluid; yeast;
    3) kvika í nösum, polypus in the nostrils (?).
    * * *
    1.
    u, f. the quick under the nail or under a horse’s hoof, Bs. ii. 184, freq. in mod. usage.
    II. fermentation, swelling, of a fluid; eitr-kvikja, q. v.; ok af þeim kviku dropum kviknaði ok varð maims líkandi, Edda 4; see kvikva.
    2.
    að, to move, stir; hann kvikar ekki; this verb is freq. in mod. usage, but is not recorded in old writers.
    3.
    u, f. obstructions of the ducts in the nose, which used to be thought to be quick (i. e. live) worms; Vespasianus hafði kvikur í nösum, en þat mein kalla þeir ‘vespas,’ því var hann kallaðr Vespasianus, V. had ‘worms in the nose,’ which disease they call vespas, therefore he was called V. (sic), Post. (Unger) 155.

    Íslensk-ensk orðabók > kvika

  • 2 NAGL

    (gen. nagls, pl. negl), m. nail.
    * * *
    m., pl. negl, in mod. usage nögl, f., gen. naglar, pl. neglr. Fas. ii. 370 (paper MS.); [A. S. nagel; Engl. nail; O. H. G. nakal; Germ. nagel; Dan. negl; Lat. unguis; Gr. ὄνυξ]:—the nail, Edda 110; negl ok hár, Fms, vi. 402, Fb. ii. 375; nagl sinn, Art. 70; á nornar nagli, Sdm.; hans negl vóru svá sterkir, Bev. 20; blóð stökk undan hverjum nagli, … hann skóf nagl sinn, Fas. i. 285; þat skip er gört af nöglum dauðra manna, ef maðr deyr með úskornum nöglum, Edda 41; hár eða negl eða frauðafætr, used for witchery, N. G. L. i. 362; kart-nagl, Nj. 52.
    COMPDS: naglsrætr, naglæta.

    Íslensk-ensk orðabók > NAGL

  • 3 kvikva

    f. = kvika.
    * * *
    u, f., mod. kvika, [Engl. quick; Swed. quicka], the quick, the flesh under the nails, and in animals under the hoofs; á hendi heitir … kvikva, Edda 110, freq. in mod. usage; skera nögl upp í kviku, to cut the nail to the quick; járna hest upp í kviku, to shoe a horse to the quick.
    II. fermentation, swelling, of a fluid: also yeast, see kveykja and kvika. kviku-dropi, a, m. drops of k., Edda 4.

    Íslensk-ensk orðabók > kvikva

  • 4 geir-nagli

    a, m. the nail fastening a spear’s head to the shaft, Grett. 123, Gþl. 105, Fas. i. 239, Gísl. 11.

    Íslensk-ensk orðabók > geir-nagli

  • 5 nagls-rætr

    f. pl. the root of the nail, Grág. i. 501.

    Íslensk-ensk orðabók > nagls-rætr

  • 6 geirnagli

    m. the nail fastening a spear’s head to the shaft.

    Íslensk-ensk orðabók > geirnagli

  • 7 hitta naglann á höfuîiî

    Íslensk-ensk orðabók > hitta naglann á höfuîiî

  • 8 nagl-æta

    u, f. disease of the nail, Fél.

    Íslensk-ensk orðabók > nagl-æta

  • 9 naglsrœtr

    Íslensk-ensk orðabók > naglsrœtr

  • 10 NAGLI

    * * *
    m. nail, spike (naglar í skipi).
    * * *
    a, m. [A. S. nægel; Engl. nail; Dan. nagle]:—a nail, spike; naglar í skipi, Skálda 192; eyri fyrir nagla hvern ok ró á, N. G. L. i. 100; hurðin brotnaði at nöglum, Ó. H. 117, passim; tré-n., járn-n., hestskó-n. ( a horseshoe-nail), Bs. i. 382: metaph., var-n., slá varnagla fyrir e-u, to take precaution:—a peg, þar vóru í naglar, þeir hétu regin-naglar, Eb. 10:—medic. the core of a boil, kveisu-n.
    COMPDS: naglafar, naglafastr.

    Íslensk-ensk orðabók > NAGLI

  • 11 NEGLA

    * * *
    (-da, -dr), v. to nail, fasten or stud with nails (A. negldi saman útihurð sína); negldar brynjur, studded mail-coats.
    * * *
    d, [nagli], to nail, N. G. L. i. 111, Fbr. 133, Hom. 103, Fms. v. 224, Sks. 707, Eb. 182, Sól. 65, Fb. i. 515, passim: to stud, negldar brynjur, Vkv. 6; ey-negld, hólm-negld, island-studded, holm-studded, an epithet of the sea, Eg. (in a verse), Edda (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > NEGLA

  • 12 negla

    * * *
    (-da, -dr), v. to nail, fasten or stud with nails (A. negldi saman útihurð sína); negldar brynjur, studded mail-coats.
    * * *
    u, f. the bung to close a hole in the bottom of a boat which lets out the bilge-water.

    Íslensk-ensk orðabók > negla

  • 13 REKA

    * * *
    I)
    (rek; rak, rákum; rekinn), v.
    1) to drive (r. hesta, fé, svín, naut); r. aptr, to drive back; r. aptr kaup sín, to recall, cry off from one’s bargains; r. af (ór) landi, to drive out of the land, drive into exile; r. af höndum, r. burt, to drive away; r. flótta, to pursue a flying host;
    2) to compel (segir, hver nauðsyn hann rekr til); þér vegit víg þau, er yðr rekr lítit til, ye slay men for small cause;
    3) to perform, do; r. hernað, to wage war; r. erendi, to do an errand;
    4) to thrust, push violently (hann rak hann niðr mikit fall); r. aptr hurð, to fling the door to; r. hendr e-s á bak aptr, to tie one’s hands behind the back;
    5) various phrases, r. augu skygnur á e-t, to cast one’s eyes upon, see by chance; svá langt, at hann mátti hvergi auga yfir r., so far that he could not reach it with his eyes; r. minni til e-s, to recollect; r. upp hljóð, to set up a cry, utter a scream;
    6) r. nagla, hæl, to drive a nail, peg;
    7) impers., to be drifted, tossed (skipit rak inn á sundit); e-n rekr undan, one escapes (bað þá eigi láta Gretti undan r.); of a tempest, þá rak á fyrir þeim hríð, a storm rose upon them;
    8) with gen., to pursue, take vengeance for (ef þér rekit eigi þessa réttar, þá munu þér engra skamma r.);
    9) refl., rekast, to be tossed, wander (ek hefi rekizt úti á skógum í allan vetr); r. landa á milli, to go from one country to another; r. á e-m, to intrude oneself upon; r. eptir e-m, to accommodate oneself to a person; r. undan, to escape (ef Kjartan skal nú undan r.); rekast (vrekast) at virði, to quarrel over a meal.
    f. shovel, spade.
    * * *
    pres. rek, rekr; pret. rak, rakt (mod. rakst), rak, plur. ráku; subj. ræki; imper. rek, rektú; part. rekinn; originally vreka; [Ulf. wrikan = διώκειν, ga-wrikan = ἐκδικειν; A. S. and Hel. wrecan; Engl. wreak; O. H. G. rechan; Germ. rächen; Dan. vrage; Swed. vräka; Lat. urgere]:—to drive; reka hross, fé, svín, naut, to drive horses, cattle, Eg. 593, Fbr. 30, Nj. 118, 119. 264, Grág. ii. 327, 332, Gísl. 20. Fms. x. 269, 421, Lv. 47, Glúm. 342; reka burt, to expel, drive away, Fms. i. 70, x. 264; reka ór (af) landi, to drive into exile, Nj. 5, Eg 417; reka af höndum, to drive off one’s hands, drive away. Fms. vii. 27; rekinn frá Guði, Grág. ii. 167; reka djöfla frá óðum mönnum, Mar.; reka flótta, to pursue a flying host, Eg. 299, Hkr. i. 238.
    2. to compel; at því sem hlutr rak þá til, in turns, as the lot drove them to do, 625. 84; segir hver nauðsyn hann rekr til, Fms. x. 265; ér vegit víg þau er yðr rekr lítið til, Nj. 154.
    3. with prepp.; reka aptr, to drive back, repel, Ld 112: reka aptr kaup sín, to recall, make void, Nj. 32: to refute, N. G. L. i. 240:—reka fyrir, to expel, cp. Germ. ver-treiben, hann görði frið fyrir norðan fjall, ok rak fyrir vikinga, Ver. 45; þá vóru villumenn fyrir reknir, 54; fyrir reka argan goðvarg, Bs. i. 13 (in a verse):—reka út, to expel.
    II. to perform business or the like; reka hernað, to wage war. Fms. i. 105, xi. 91; reka eyrendi, Ld. 92; þat er lítið starf at reka þetta erendi. Eg. 408; reka sýslu, to transact business, Grág. ii. 332; reka hjúskap, to live in wedlock, H. E. i. 450.
    III. to thrust, throw, push violently; hann rak hann niðr mikit fall, Fms. i. 83; rak hann útbyrðis. Eg. 221; rak hann at höfði í soðketilinn, Nj. 248; Flosi kastaði af sér skikkluni ok rak í fang henni, 176: of a weapon, to run, hann rekr atgeirinn í gegnum hann, he ran it through his body, 115, 119, 264; hann rak á honum tálgu-kníf, stabbed him. Band. 14: reka fót undan e-m, to back the foot clean off, Sturl. iii. 6.
    2. reka aptr hurð, dyrr, to bolt, bar, Eg. 749, Fms. ix. 518; þeir ráku þegar aptr stöpulinn, viii. 247; hón rak lás fyrir kistuna, Grett. 159; reka hendr e-s á bak aptr, to tie one’s hands to the back, pinion, Fms. xi. 146.
    IV. various phrases; reka auga, skygnur á e-t, to cast one’s eyes upon, see by chance, hit with the eye, Ld. 154: svá langt at hann mátti hvergi auga yfir reka, so far that he could not reach it with his eyes, Fms. xi. 6; reka minni til, to remember, vi. 256, vii. 35 (of some never-to-be-forgotttn thing); reka fréttir um e-t, to enquire into, i. 73; reka sparmæli við e-n, Grett. 74; reka ættar-tölur (better rekja), Landn. 168, v. l.; reka upp hljóð, skræk, to lift up the voice, scream aloud; these phrases seem to belong to a different root, cp. the remarks s. v. rekja and réttr.
    V. to beat iron, metal; reka járn, Grett. 129 A (= drepa járn); reka nagla, hæl, saum, to drive a nail, a peg (rek-saumr); selrinn gékk þá niðr við sem hann ræki hæl, Eb. 272.
    VI. impers. to be drifted, tossed; skipit rak inn á sundit, Fms. x. 136; skipit rak í haf út, Sæm. 33; rak þangat skipit, Eg. 600; rekr hann (acc.) ofan á vaðit, Nj. 108:—to be drifted ashore, viðuna rak víða um Eyjar, hornstafina rak í þá ey er Stafey heitir síðan, Ld. 326; ef þar rekr fiska, fugla eðr sela, ef við rekr á fjöru … nú rekr hval, Grág. ii. 337; borð ný-rekit, Fs. 25; hann blótaði til þess at þar ræki tré sextugt, Gísl. 140; hafði rekit upp reyði mikla, Eb. 292; fundu þeir í vík einni hvar upp var rekin kista Kveldúlfs, Eg. 129:—e-n rekr undan, to escape, Nj. 155:—of a tempest, þá rak á fyrir þeim hrið (acc.), a tempest arose, Fs. 108; rekr á storma, myrkr, hafvillur, þoku, to be overtaken by a storm, … fog.
    VII. reflex. to be tossed, wander; ek hefi rekisk úti á skógum í allan vetr, Fms. ii. 59; görask at kaupmanni ok rekask landa í milli, 79; lítið er mér um at rekask milli kaupstaða á haustdegi, Ld. 312; ok ef Kjartan skal nú undan rekask ( escape), 222; at hann rækisk eigi lengr af eignum sínum ok óðulum, Fms. ix. 443; hann bað yðr standa í mót ok rekask af höndum óaldar-flokka slíka, Ó. H. 213.
    VIII. with gen. to wreak or take vengeance; þér hafit rekit margra manna sneypu ok svívirðinga, Fbr. 30; en áttu at reka harma sinna í Noregi, Fb. ii. 120: ok ef þér rekit eigi þessa réttar, þá munu þér engra skamma reka, Nj. 63; þér vilduð eigi eitt orð þola, er mæltt var við yðr, svá at þér rækit eigi, Hom. 32; frændr vára, þá er réttar vilja reka, Eg. 458; mjök lögðu menn til orðs, er hann rak eigi þessa réttar, Ld. 250; átru vér þá Guðs réttar at reka, Ó. H. 205.
    IX. part., þykki mér ok rekin ván, at …, all hope past, that …, Ld. 216. 2. rekinn = inlaid, mounted; öxi rekna, Ld. 288; hand-öxi sína ina reknu, Lv. 30; öxi forna ok rekna, Sturl. ii. 220, Gullþ. 20.
    3. a triple or complex circumlocution is called rekit; fyrst heita kenningar ( simple), annat tvíkennt ( double), þriðja rekit, þat er kenning at kalla ‘flein-brag’ orrostu, en þat er tvíkennt at kalla ‘fleinbraks-fur’ sverðit, en þá er rekit er lengra er, Edda 122; cp. rek-stefja.

    Íslensk-ensk orðabók > REKA

  • 14 MERKJA

    * * *
    (-ta, -tr), v.
    1) to mark (m. eyra á fé);
    2) to mark, draw (hann var merktr eptir Þór, ok hefir hann hamar í hendi); ok m. á nagli nauð, and mark (the character) nauð on one’s nail;
    3) to mark, note, observe (síðan merkti hann þúfu þá, er griðkonan þerði á fœtr sína);
    4) to notice, perceive (merktu þeir at sólargangi, at sumarit munaði aptr til vársins);
    5) to show, indicate (merkti Sunnifa þat í þessu);
    6) to denote, signify, mean (vil ek, at þú segir drauminn ok hvat hann merkir).
    * * *
    ð, [mark], to mark, as a landmark, boundary; merkja um, to mark round, enclose, Stj. 409.
    II. to draw, of an image; hann var merkðr eptir Þór ok hefir hann hamar í hendi, Ó. H. 108: of letters, ok merkja á nagli Nauð, and mark (the character) Naud on one’s nail, Sdm. 7; blóðgar rúnir merkðar á brjósti, Sól. 6l; ok merkja ena löngu með stryki frá enum skömmu, Skálda 163.
    2. to mark, sign, note; hverr maðr skal m. hlut sinn, Grág. i. 37; vér skulum m. lið várt allt, gera herkuml á hjálmum várum ok skjöldum, Ó. H. 204: of sheep, merkja lamb (of the ears), Grág. i. 415; nú merkir hann þat annars manns marki, id.; þat er lögmark er eyru eru merkt á öllu fé, nautum, sauðum svínum, ok geitum, nema á fuglum, þar skal fitjar merkja, 416; dilkr ómerkðr, 417.
    3. to mark, note, observe; síðan merkði ( marked) hann þúfu þá er griðkonan þerði fætr sína á, Fms. i. 254; þú merkðu þeir at sólargangi ( observed) at sumarit munaði aptr til vársins, Íb. 7: ok hér er þó maðr, ok merki ek at því ( I infer it from the fact that) er hann kvíddi dauða, Niðrst. 1; þat er merkjanda, Hom. 65, H. E. i. 513.
    III. metaph. to mark; sumir eru tungulausir ok merkja ( beckon) allt af bendingu, Rb. 398; nú skal í þessu m. at hverr maðr er skyldr at sæma ok tigna konungligt nafn, Sks. 488; má þat at því merkja nökkut, Bs. i. 62:—to shew, merkði Sunnifa þat í þessu at hón treysti meirr almætti Guðs en veraldligum farar-beina, Fms. i. 226; þeir merkt hafa … at hug hafa, Hkv. 2. 22.
    2. to mark, denote, signify; þat merkir lærdóm þinn, Bs. i. 8, Anal. 177; maðr merkir kvikendi skynsamligt ok dauðligt, Skálda 174.

    Íslensk-ensk orðabók > MERKJA

  • 15 nista

    * * *
    (-sta, -str), v.
    1) to pin, nail fast, esp. to pin with a weapon (þá var hann skotinn gaflaki í óstinn ok nistr svá við garðinn);
    2) to pierce (with a sword or spear).
    * * *
    1.
    t, erroneously proncd. nísta:—to pin, nail fast, esp. to pin with a weapon; sú (the arrow) nisti klæði hans við gólfit, Fms. i. 269; spjótið hafði nist allt saman fótinn ok brókina, Eb. 242; ok nisti hann svá dauðan út við borðinu, Sturl. iii. 66; ok nistir hann niðr við klakann, Finnb. 286; ok nistí hann við rist honum skjöldinn, Rd. 267; ok ætlaði at n. hann í gegnum við hallar-vegginn, Stj. 466; var hann skotinn gaflaki í óstinn ok nistr svo niðr við garðinn, Sturl. i. 112; ok nistir svá tunguna niðr við kverkrnar, Al. 77; ok nisti hann svá at öll námu staðar í hjartanu, Stj. 534; nist sverði, pierced with a sword, Lil. 56, cp. Líkn. 16. 32: the phrase, nístandi kuldi, piercing cold, not from gnísta, q. v.
    2.
    t, [from nesti, as gista from gestr], to provide with viands; ok nisti alia, N. G. L. i. 136; skal hann ok alla nista þá ef þess þarf viðr, ii. 352, v. l.; sá er úlfgi nistir, who never feeds (the wolf) never fights, Km. 22, see Lex. Poët. s. v.

    Íslensk-ensk orðabók > nista

  • 16 NADDR

    (-s, -ar), m. stud, nail.
    * * *
    m. a stud, nail; knébjargir með stálhörðum nöddum, Sks. 405; nadda á umgjörðinni, Fms. vi. 212; hann hnitar saman penninginn, ok eru tuttugu naddar á, Gísl. 14; nadda borð, a ‘stud-board’, poët. for a shield from its being ornamented with metal studs, see Fms. vii. 323: in poetry, nadda él, róg, as also nadd-él, -fár, -skúr, -regn, -hríð, -veðr, = a battle, Lex. Poët. nadd-göfugr, adj. ‘stud-glorious,’ an epithet of Heimdal, Hdl. 34, with reference to the beams of dawn (studs of light?); as an epithet of a giant, the father of Men-glöð, Gg. 14.

    Íslensk-ensk orðabók > NADDR

  • 17 KEYRA

    * * *
    (-ða, -ðr), v.
    1) to whip, lash, prick on (hann keyrði þá hest sinn); keyra hest sporum, to put spurs to a horse;
    2) to ride (keyrir síðan sem harðast til sinna manna);
    3) to fling (S. bregðr honum á loft ok keyrir hann út á Rangá); keyra e-n útbyrðis, to fling overboard;
    4) to drive, thrust (keyra nagla, keyra sverð í höfuð e-m); Jórunn tók sokkana ok keyrði um höfuð henni, J. struck her about the head with the stockings;
    5) impers., e-n keyrir, one is driven, tossed, by the wind, waves (fundu þeir eigi fyrr en þá keyrði á land upp); e-t keyrir ór hófi, it exceeds all measure.
    * * *
    ð, [Dan. kjöre], to whip, lash, prick on; hann keyrði þá hest sinn, Nj. 55; villt þú at ek keyra hest þinn? 91; k. hest sporum, Edda 38; k. jóa oddum, Hkv. 2. 38; ok hörðum mik höggum keyrði, Gkv. 1; látið þá keyra upp (whip up, raise) fólkit, Fms. vii. 182; hann hafði svipu í hendi ok keyrði hana, Sd. 185; hann stígr á stafinn ok keyrir sem börn eru vön at göra, Fms. iii. 176.
    2. to drive, ride; keyrir siðan sem harðest til sinna manna, Karl. 241; keyra plóg, to drive a plough, Rm. 10.
    II. to drive; höggit ok leggit til þeirra ok keyrit þá í brott héðan, Nj. 247.
    2. to fling; þá greip bæjar-maðrinn Kjartan, ok keyrði í kaf, Fms. ii. 28; bregðr honum á lopt ok keyrir hann út á Rangá, Nj. 108; keyra e-n útbyrðis, to fling overboard, Fms. vi. 16: Grímr greip upp Þórð ok keyrir niðr svá hart, at hann lamdisk allr, Eg. 192.
    3. to drive, thrust, of a weapon; hann keyrði til spörðu, Ó. H. 95; hann skal taka kníf þann ok keyra í gegnum hönd þess er lagði, Gþl. 165; keyra nagla, to drive a nail, Líkn. 16; prestr keyrði hæl á bjarginu ( drove a peg into the rock) ok bar á grjót, Grett. 141 A; k. sverð í höfuð e-m, Gísl. 51; fundu þeir reyði nýdauða, keyrðu í festar ( forced ropes through it) ok sigldu með, Glúm. 391; eða ek keyri öxina í höfuð þér ok klýf þik í herðar niðr, Nj. 185; Jórunn tók sokkana ok keyrði um höfuð henni, J. struck her about the head, Ld. 36.
    III. impers. it drives one, i. e. one is driven, tossed by the wind, waves; lýstr vindinum í holit verplanna, ok keyrir (þá) út at virkinu, Fms. xi. 34; veðr stóð at landi, keyrir þar at skipit (acc.), Finnb. 242; keyrir skipit vestr fyrir Skálmarnes, Ld. 142; fundu þeir eigi fyrr en þá keyrði á land upp, Nj. 267: the phrase, e-ð keyrir úr hófi, it exceeds all measure, Fb. i. 417; veðrit keyrði úr hófi, it blew a violent gale: part., hreggi keyrðr, storm-beaten, Jd. 32; þjósti keyrðr, driven by anger, Glúm. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > KEYRA

  • 18 SKAFA

    * * *
    I)
    (skef; skóf, skófum; skafinn), v.
    1) to scrape with a blunt instrument; s. e-t af, to scrape off; impers., þat hefir eik, er af annarri sjefr, one tree takes what is scraped from another;
    2) to shave so as to make smooth (hann skefr spjót-skepti á hallargólfinu);
    3) s. nagl sinn, to pare one’s nail; fig., s. at fastliga, to press hard;
    4) to shave (þeir höfðu látit s. krúnur).
    f. scraper (cf. hornskafa).
    * * *
    skef, skóf, skófu, skœfi, skafinn; [Ulf. skaban = κείρειν, 1 Cor. xi. 6; A. S. scafan; Engl. shave; Germ. skaben; Dan. skabe and skrabe with inserted r, cp. Engl. scrape; Swed. skafva]:— to scrape with a blunt instrument (for raka, q. v., is to shave); ef maðr höggr skýli-högg á viði eðr skefr svá at spell sé at, Grág. ii. 296 (of barking trees); mánadag, þá lofar biskup at skafa fyrir naut sín, N. G. L. i. 141 (see skaf): the saying, þat hefir eik er af annarri skefr, Hbl.; þykki mér þat ráð at hér hafi eik þat er af annarri skefr, Grett. 53 new Ed.; þá skefr hann ofan af skæðum sín, he scraped the hair off the skin, Skíða R.; telgdi hann af rúnarnar ok skóf þat í eld niðr, Eg. 567, Bs. ii. 153.
    2. to shave, plane; hann skefr ( planes) spjót-skepti, Fas. i. 284; hann telgir, skefr ok skapar, Rétt. 2. 10; var þá kistan spánósa svá sem ný-skafin væri, Ó. H. 229:—skafa af, to scratch off; áðr Hróarr skóf af, Landn. 247; nöfn ykkur eru skafin af lífs-bók, 623. 22, H. E. i. 465; allar (the Runes) vóru af skafnar þær er vóru á ristnar, Sdm. 18: so in the phrase, hann skefr ekki af manni, to be a blunt man, cp. Dan. uhövlet; þú ert höfðingi mikill, ok skefr lítt af manni, Nj. 223; skafa at fastliga, to shave to the quick, to press close, Fms. xi. 94, 443; eyrsilfr drukkit gefr bana, þvíat í hvern lim er þat renn, þá skefr þat innan, Pr. 474: of hair, to shave; skafa sveinar klif knúnu, to shave the head, Skálda (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > SKAFA

  • 19 aum-neglur

    more correctly anneglur, cp. the Engl. agnail, hangnail, or naugnail, Fél. ix. 192; the lunula unguium is in Icel. called anneglur, and so is the skin round the finger-nail, id.

    Íslensk-ensk orðabók > aum-neglur

  • 20 reka

    * * *
    I)
    (rek; rak, rákum; rekinn), v.
    1) to drive (r. hesta, fé, svín, naut); r. aptr, to drive back; r. aptr kaup sín, to recall, cry off from one’s bargains; r. af (ór) landi, to drive out of the land, drive into exile; r. af höndum, r. burt, to drive away; r. flótta, to pursue a flying host;
    2) to compel (segir, hver nauðsyn hann rekr til); þér vegit víg þau, er yðr rekr lítit til, ye slay men for small cause;
    3) to perform, do; r. hernað, to wage war; r. erendi, to do an errand;
    4) to thrust, push violently (hann rak hann niðr mikit fall); r. aptr hurð, to fling the door to; r. hendr e-s á bak aptr, to tie one’s hands behind the back;
    5) various phrases, r. augu skygnur á e-t, to cast one’s eyes upon, see by chance; svá langt, at hann mátti hvergi auga yfir r., so far that he could not reach it with his eyes; r. minni til e-s, to recollect; r. upp hljóð, to set up a cry, utter a scream;
    6) r. nagla, hæl, to drive a nail, peg;
    7) impers., to be drifted, tossed (skipit rak inn á sundit); e-n rekr undan, one escapes (bað þá eigi láta Gretti undan r.); of a tempest, þá rak á fyrir þeim hríð, a storm rose upon them;
    8) with gen., to pursue, take vengeance for (ef þér rekit eigi þessa réttar, þá munu þér engra skamma r.);
    9) refl., rekast, to be tossed, wander (ek hefi rekizt úti á skógum í allan vetr); r. landa á milli, to go from one country to another; r. á e-m, to intrude oneself upon; r. eptir e-m, to accommodate oneself to a person; r. undan, to escape (ef Kjartan skal nú undan r.); rekast (vrekast) at virði, to quarrel over a meal.
    f. shovel, spade.
    * * *
    u, f., qs. vreka, [Engl. rake; Germ. rache], a shovel, spade, K. Þ. K. 38, Ísl. ii. 193, Vm. 34, Dropl. 28: the saying, stikk mér í, kvað reka! Fms. vii. 115; myki-reka, fjós-reka.

    Íslensk-ensk orðabók > reka

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • The Nail (fairy tale) — The Nail is Tale 184 from Grimm s Fairy Tales Synopsis A merchant had done wonderful business at the fair. He put all his earning on the horse and planned to go home before sunset. While he was taking a break on his way, someone pointed out to… …   Wikipedia

  • the nail that sticks up gets hammered down — Japanese proverb. 1972 J. HOHENBERG New Era in Pacific 145 It will be a long time before the Japanese give up faith in the group creed: ‘The nail that sticks up must be hammered down.’ 1982 K. OHMAE Mind of Strategist 228 Whenever I wanted to do… …   Proverbs new dictionary

  • On the nail — Nail Nail (n[=a]l), n. [AS. n[ae]gel, akin to D. nagel, OS. & OHG. nagal, G. nagel, Icel. nagl, nail (in sense 1), nagli nail (in sense 3), Sw. nagel nail (in senses 1 and 3), Dan. nagle, Goth. ganagljan to nail, Lith. nagas nail (in sense 1),… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • on the nail — UK INFORMAL ► at exactly the right time: »Some credit cards are offering loyalty bonuses to customers who pay on the nail . Main Entry: ↑nail …   Financial and business terms

  • on the nail — IMMEDIATELY, at once, without delay, straight away, right away, promptly, directly, now, this minute; N. Amer. on the barrelhead. → nail * * * Brit. (of payment) without delay * * * on the ˈnail idiom (BrE, informal) (of payment …   Useful english dictionary

  • on the nail — British & Australian if you pay an amount of money on the nail, you pay all of it immediately. He always paid cash, on the nail …   New idioms dictionary

  • on the nail — 1) British informal if you pay on the nail, you pay immediately 2) mainly American informal correct Her comments about their relationship were right on the nail …   English dictionary

  • on the nail — ► on the nail (of payment) without delay. Main Entry: ↑nail …   English terms dictionary

  • on the nail — adverb immediately, without delay Tell me, have you a mind to anything in the Doctors book? Speak the word, and I will help you to it upon the nail. Thomas Nashe, Have With You To Saffron Walden (1596) …   Wiktionary

  • to the nail — adverb (or adjective) : to the last degree : perfectly finished to the nail …   Useful english dictionary

  • JLA: The Nail — Le Clou Le Clou, ou JLA: the Nail en version originale, est un comics originellement publié en trois épisodes en 1998 par DC Comics dans la collection Elseworlds (ce qui siginifie qu il n appartient pas à la continuité de l univers DC). Il a été… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»