-
1 oblivio
oblīvĭo, ōnis, f. [obliviscor].I.Lit., a being forgotten, forgetfulness, oblivion (class.):II.oblivio veteris belli,
Cic. Imp. Pomp. 4 init.:laudem alicujus ab oblivione atque a silentio vindicare,
to rescue from oblivion, id. de Or. 2, 2, 7:meam tuorum erga me meritorum memoriam nulla umquam delebit oblivio,
id. Fam. 2, 1, 2:dare aliquid oblivioni,
to consign to oblivion, Liv. 1, 31, 3:oblivione obruere,
Cic. Brut. 15, 60; for which (late Lat.): oblivioni tradere, Aug. Civ. Dei, 18, 31, 2; Hier. in Psa. 68, 1 al.:omnes ejus injurias voluntariā quādam oblivione contriveram,
had consigned to oblivion, Cic. Fam. 1, 9, 20:in oblivionem negoti venire,
to forget, id. Verr. 2, 4, 35, § 79:satius erat ista in oblivionem ire,
to be forgotten, Sen. Brev. Vit. 13, 7 init.:in oblivionem diuturnitate adduci,
Cic. Verr. 1, 17, 54:capit me oblivio alicujus rei,
I forget something, id. Off. 1, 8, 26:per oblivionem,
through forgetfulness, Suet. Caes. 28:in oblivione est,
is forgotten, Vulg. Luc. 12, 6.—In plur.:carpere lividas Obliviones,
Hor. C. 4, 9, 34; Gell. 9, 5, 6; Quint. Decl. 306.—Transf.A.Subject., a forgetting, forgetfulness (post-Aug.):B.in eo (Claudio) mirati sunt homines et oblivionem et inconsiderantiam,
Suet. Claud. 39, Tac. A. 11, 38.—Concr1.Oblivio litterarum, a poet. designation of Orbilius Pupillus, a grammarian, who lost his memory in his old age, Bibacul. ap. Suet. Gram. 9.—2.Flumen Oblivionis, an appellation of the river Limia, in Hispania Tarraconensis, acc. to the Gr. ho tês lêthês, Mel. 3, 1, 8; Flor. 2, 17, 12; called flumen Oblivio, Liv Epit. 55. -
2 oblīviō
oblīviō ōnis, f [LIV-], a being forgotten, forgetfulness, oblivion: veteris belli: hominum: (sacra) oblivioni dare, consign to oblivion, L.: iniurias oblivione contriveram, buried: in oblivionem negoti venire, forget: nos servitutis oblivio ceperat, we had forgotten: carpere lividas Obliviones, H.—Forgetfulness, loss of memory: obluctans oblivioni, Cu., Ta.* * *oblivion; forgetfulness -
3 oblīvium
oblīvium ī, n [obliviscor], forgetfulness, oblivion: sententiam oblivio transmittere, T.—Usu. plur: longa oblivia potant, V.: Ducere oblivia vitae, H.: Herculeae oblivia laudis Acta tibi, that you have forgotten, O.* * *forgetfulness, oblivion -
4 ē-rādō
ē-rādō sī, —, ere, to scrape off, shave: genas, Pr.—To erase: Merulam albo senatorio, Ta.—To abolish, eradicate, remove: Curam penitus corde, Ph.: eradenda cupidinis sunt elementa, H.: vitae tempora, consign to oblivion, O. -
5 ē-ruō
ē-ruō uī, utus, ere, to cast forth, throw out, root up, dig out, take: humum, O.: sepulcris caprificos, H.: segetem ab radicibus, V.: mortuum: aquam remis, to plough up, O.: illum, to hunt down: quemvis mediā turbā, H.: Eruitur oculos, his eyes are torn out, O.—To root out, destroy utterly: urbem a sedibus, V.: Troianas opes, V.— Fig., to draw out, bring out, elicit: mihi qui legati fuerint: ex quibus (locis) argumenta: si quid obrutum erit: Sacra annalibus eruta, O.: Obscurata (verba), rescue from oblivion, H.: memoriam exercitatione: difficultas pecuniaria, quā erui, etc., to be freed: hoc mihi erui non potest, i. e. can't be talked out of me. -
6 Lēthē
Lēthē ēs, f, Λήτηη, a river in the lower world, river of oblivion: aqua Lethes, O. -
7 obscūrō
obscūrō āvī, ātus, āre [obscurus], to render dark, darken, obscure: obscuratur luce solis lumen lucernae: caelum nocte obscuratum, S.: volucres Aethera obscurant pennis, V.: obscuratus sol, eclipsed.—To hide, conceal, cover, shroud, darken, veil: neque nox tenebris obscurare coetūs nefarios potest: caput obscurante lacernā, H.: dolo ipsi obscurati, kept out of sight, S.—Fig., of speech, to obscure, render indistinct, express indistinctly: nihil dicendo.—To render unknown, bury in oblivion: fortuna res celebrat obscuratque, S.—To suppress, hide, conceal: tuas laudes.—To cause to be forgotten, render insignificant: periculi magnitudinem: eorum memoria sensim obscurata est: obscurata vocabula, obsolete, H.* * *obscurare, obscuravi, obscuratus Vdarken, obscure; conceal; make indistinct; cause to be forgotten -
8 abolitor
one who takes away a thing; one who casts a thing into oblivion -
9 oblitero
obliterare, obliteravi, obliteratus Vcause to be forgotten/fall into disuse/to disappear; assign to oblivion -
10 oblittero
oblitterare, oblitteravi, oblitteratus Vcause to be forgotten/fall into disuse/to disappear; assign to oblivion -
11 oblivio
forgetfulness, oblivion. -
12 abolitor
ăb-ŏlĭtor, ōris, m., one who takes away a thing, or casts it into oblivion:mors, somnus,
Tert. Hab. 3; Aus. Grat. 2. -
13 evanesco
ē-vānesco, nŭi, 3 ( part. fut. evaniturus, Lact. 5, 4 fin.), v. inch. n., to vanish or pass away, to die away, to disappear (class.).I.Lit.1.In gen.:2.Bacchi cum flos evanuit (with diffugere in auras),
Lucr. 3, 222:evanescere paulatim et decrescere pondus,
id. 5, 536:evanescere stinguique colorem,
id. 2, 828:pruna,
Varr. R. R. 2, 4, 6:aquae,
to evaporate, Sen. Q. N. 3, 24; cf.:vinum et salsamentum vetustate,
i. e. to lose its strength, become vapid, Cic. Div. 2, 57:cornuaque extremae velut evanescere lunae,
Ov. M. 2, 117 et saep.:et procul in tenuem ex oculis evanuit auram,
Verg. A. 9, 658; Ov. M. 14, 432; id. F. 2, 509.—Of persons who flee or hide themselves through fear, Flor. 3, 3, 18; Amm. 16, 6, 3. —II.Trop.: ne cum poëta scriptura evanesceret, to die away, sink into oblivion, Ter. Hec. prol. alt. 5; cf.:omnis eorum memoria sensim obscurata est et evanuit,
Cic. de Or. 2, 23, 95:orationes,
id. Brut. 27 fin.:Hortensius,
id. ib. 94:sententiae Aristonis, Pyrrhonis (opp. stabilitatem habere),
id. Tusc. 5, 30, 85 et saep.:postea quam extenuari spem nostram et evanescere vidi,
id. Att. 3, 13:rumor,
Liv. 28, 25; 44, 31:fama,
id. 33, 8:ingenium,
id. 2, 48:omnis vis herbarum,
Ov. M. 14, 356:bella per taedia et moras (opp. valida impetu),
Tac. H. 2, 32: donatio, i. e. to lose its effect (opp. valere), Dig. 24, 1, 11, § 7; cf.:actio dotis,
ib. 24, 3, 21:evanescunt haec atque emoriuntur comparatione meliorum,
Quint. 12, 10, 75. -
14 lethum
lētum (sometimes written lēthum, from a supposed connection with lêthê), i, n. [acc. to Varr. L. L. 7, § 42 Müll., and Paul. ex Fest. p. 115 Müll., from lêthê; more prob. acc. to Prisc. p. 665 and 898 P., from leo, whence also deleo; root lī-; cf. Sanscr. vi-lī, to dissolve; Gr. limnê, limên, loimos]. death (ante-class., and in the class. period mostly poet.): ollus apparet in funeribus indictivis, cum dicitur: ollus leto datus est (qs. was [p. 1053] given up to oblivion), Varr. L. L. 7, § 42 Müll.—The phrase leto datus, dead: leto dare, to kill, often occurs:B.sos leto datos divos habento,
Cic. Leg. 2, 9, 22: quorum liberi leto dati sunt in bello, Enn. ap. Non. 15, 13 (Trag. v. 378 Vahl.):qui te leto dabit,
Pac. ib. 355, 18 (Trag. Rel. p. 79 Rib.); Verg. A. 5, 806; 11, 172; 12, 328; Ov. H. 2, 147:utrumque largus leto dedit ingenii fons,
Juv. 10, 119; Phaedr. 1, 21, 9; 3, 16, 18: letum inimico deprecer, Enn. ap. Gell. 6, 16, 10 (Trag. v. 162 Vahl.):emortuus leto malo,
Plaut. Aul. 4, 5, 1:letum sibi consciscere,
id. Mil. 4, 6, 26:responde, quo leto censes ut peream,
id. Merc. 2, 4, 15:leto offerre caput,
Lucr. 3, 1041:mortis letique potitus,
id. 4, 766:eodem sibi leto, quo ipse interisset, esse pereundum,
Cic. Div. 1, 26, 56:turpi leto perire,
id. Att. 10, 10, 5:ferre (alicui),
Verg. A. 11, 872:leto sternendus,
id. ib. 8, 566:sibi parere manu,
id. ib. 6, 434:ostentant omnia letum,
Cat. 64, 187:leto jam mala finissem,
Tib. 2, 6, 19:leto adimere aliquem,
to save from death, Hor. C. 3, 22, 3:leto se eripere,
Verg. A. 2, 134:pari leto affici,
Nep. Reg. 3, 2:me pessimo leto adficere,
Liv. 22, 53, 11:novo genere leti mergi,
id. 1, 51, 9; 2, 40, 10:oppetere,
id. 45, 26.—Personified:II.consanguineus Leti Sopor,
Verg. A. 6, 278. —Transf., of inanim, subjects, ruin, destruction ( poet. for interitus):tenues Teucrum res eripe leto,
Verg. A. 5, 690; cf.:tum me, Juppiter Optime Maxime, domum, familiam remque meam pessimo leto afficias,
Liv. 12, 53, 11. -
15 letum
lētum (sometimes written lēthum, from a supposed connection with lêthê), i, n. [acc. to Varr. L. L. 7, § 42 Müll., and Paul. ex Fest. p. 115 Müll., from lêthê; more prob. acc. to Prisc. p. 665 and 898 P., from leo, whence also deleo; root lī-; cf. Sanscr. vi-lī, to dissolve; Gr. limnê, limên, loimos]. death (ante-class., and in the class. period mostly poet.): ollus apparet in funeribus indictivis, cum dicitur: ollus leto datus est (qs. was [p. 1053] given up to oblivion), Varr. L. L. 7, § 42 Müll.—The phrase leto datus, dead: leto dare, to kill, often occurs:B.sos leto datos divos habento,
Cic. Leg. 2, 9, 22: quorum liberi leto dati sunt in bello, Enn. ap. Non. 15, 13 (Trag. v. 378 Vahl.):qui te leto dabit,
Pac. ib. 355, 18 (Trag. Rel. p. 79 Rib.); Verg. A. 5, 806; 11, 172; 12, 328; Ov. H. 2, 147:utrumque largus leto dedit ingenii fons,
Juv. 10, 119; Phaedr. 1, 21, 9; 3, 16, 18: letum inimico deprecer, Enn. ap. Gell. 6, 16, 10 (Trag. v. 162 Vahl.):emortuus leto malo,
Plaut. Aul. 4, 5, 1:letum sibi consciscere,
id. Mil. 4, 6, 26:responde, quo leto censes ut peream,
id. Merc. 2, 4, 15:leto offerre caput,
Lucr. 3, 1041:mortis letique potitus,
id. 4, 766:eodem sibi leto, quo ipse interisset, esse pereundum,
Cic. Div. 1, 26, 56:turpi leto perire,
id. Att. 10, 10, 5:ferre (alicui),
Verg. A. 11, 872:leto sternendus,
id. ib. 8, 566:sibi parere manu,
id. ib. 6, 434:ostentant omnia letum,
Cat. 64, 187:leto jam mala finissem,
Tib. 2, 6, 19:leto adimere aliquem,
to save from death, Hor. C. 3, 22, 3:leto se eripere,
Verg. A. 2, 134:pari leto affici,
Nep. Reg. 3, 2:me pessimo leto adficere,
Liv. 22, 53, 11:novo genere leti mergi,
id. 1, 51, 9; 2, 40, 10:oppetere,
id. 45, 26.—Personified:II.consanguineus Leti Sopor,
Verg. A. 6, 278. —Transf., of inanim, subjects, ruin, destruction ( poet. for interitus):tenues Teucrum res eripe leto,
Verg. A. 5, 690; cf.:tum me, Juppiter Optime Maxime, domum, familiam remque meam pessimo leto afficias,
Liv. 12, 53, 11. -
16 oblitero
I.Lit. (post-Aug. and very rare;II.syn. deleo): oblitterata aerarii monumenta,
Tac. A. 13, 23 fin. —Trop., to blot out of remembrance, consign to oblivion, cause to be forgotten (esp. freq. in post-Aug. prose; principally in Tac.): inimicitias Pelopidarum exstinctā tam oblitteratas memoriā renovare, Att. ap. Non. 146, 30 (oblitterare est obscurefacere et in oblivionem ducere, Non. 146, 28); Cic. Vatin. 6, 15:famam rei,
Liv. 39, 20:rem,
id. 3, 71:memoriam,
id. 21, 29:mandata,
Cat. 64, 232:rem silentio,
Suet. Tib. 22:ne ritus sacrorum oblitterarentur,
Tac. A. 11, 15:conjugia,
id. ib. 3, 34:oblitterari in animo,
to become forgotten, Liv. 26, 41. -
17 oblittero
I.Lit. (post-Aug. and very rare;II.syn. deleo): oblitterata aerarii monumenta,
Tac. A. 13, 23 fin. —Trop., to blot out of remembrance, consign to oblivion, cause to be forgotten (esp. freq. in post-Aug. prose; principally in Tac.): inimicitias Pelopidarum exstinctā tam oblitteratas memoriā renovare, Att. ap. Non. 146, 30 (oblitterare est obscurefacere et in oblivionem ducere, Non. 146, 28); Cic. Vatin. 6, 15:famam rei,
Liv. 39, 20:rem,
id. 3, 71:memoriam,
id. 21, 29:mandata,
Cat. 64, 232:rem silentio,
Suet. Tib. 22:ne ritus sacrorum oblitterarentur,
Tac. A. 11, 15:conjugia,
id. ib. 3, 34:oblitterari in animo,
to become forgotten, Liv. 26, 41. -
18 oblivium
oblīvĭum, ii, n. [obliviscor], forgetfulness, oblivion ( poet. and once in Tac. for oblivio; usually in the plur.):oblivia rerum,
Lucr. 3, 828; so id. 3, 1066; 6, 1213:longa oblivia potant,
Verg. A. 6, 715:ducere sollicitae jucunda oblivia vitae,
Hor. S. 2, 6, 62:taedae,
Sil. 2, 628:agere oblivia laudis,
to forget, Ov. M. 12, 539:suci, qui patriae faciant oblivia,
id. P. 4, 10, 19.— In sing.. sententiam oblivio transmittere, Tac. H. 4, 9, Ambros. Apol. Dav. 31, 16. -
19 oblivius
-
20 obruo
ob-rŭo, ŭi, ŭtum, 3 ( inf. pres. pass. OBRI for obrui, Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 341; v. in the foll. I. B. 1.), v. a. (n. Lucr. 3, 775; v. infra), to overwhelm, overthrow, strike down; to cover, cover over with any thing; also to hide in the ground, bury by heaping over (class.; cf.: opprimo, subruo).I.Lit.A.In gen.:B.aliquem caestu,
Stat. Achill. 1, 191:concidit, et totis fratrem gravis obruit armis,
id. Th. 11, 573; Verg. A. 5, 692:confossus undique obruitur,
Curt. 8, 11:ranae marinae dicuntur obruere sese harenā solere,
bury themselves in the sand, Cic. N. D. 2, 49, 125:thesaurum,
to bury, id. Sen. 7, 21:ova,
to hide in the earth, id. N. D. 2, 52, 129:aegros veste,
to cover, Plin. 26, 3, 8, § 16: oceanum rubra tractim obruit aethra, covered, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 418 Vahl.); so,terram nox obruit umbris,
Lucr. 6, 864.—In partic., to bury, inter a dead body (perh. only post-Aug.), Tac. A. 1, 29 fin.:2.cadaver levi caespite obrutum est,
Suet. Calig. 59: cujus ossa in Vulcanali obruta sunt, Paul. ex Fest. s. v. statua, p. 290 Müll.: QVOD SE VOLVIT OBRI. Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 341.—To sink in the sea, cover with water:C.puppes,
Verg. A. 1, 69:quos Obruit Auster,
overwhelmed, sunk, id. ib. 6, 336:navem,
Dig. 9, 2, 29:obrutus adulter aquis,
Ov. Her. 1, 6:obruerit cum tot deus aequoris undis,
id. P. 3, 6, 29:vultus,
id. Tr. 1, 2, 34:Aegyptum Nilus,
Cic. N. D. 2, 52.—To sow seed; cover with earth:D.semina terrā,
Ov. R. Am. 173:milium,
Col. 11, 2, 72:lupinum,
id. 11, 2, 81:betam,
id. 11, 3, 42.—To overload, surfeit with any thing:II.se vino,
Cic. Deiot. 9. —Trop.A.To overwhelm, bury, conceal, put out of sight, abolish, consign to oblivion:2. B.ut adversā quasi perpetuā oblivione obruamus,
Cic. Fin. 1, 17, 57; cf.:ea quae umquam vetustas obruet aut quae tanta delebit oblivio?
id. Deiot. 13, 37; and:(sermo) nec umquam de ullo perennis fuit, et obruitur hominum interitu,
id. Rep. 6, 23, 25:talis viri interitu sex suos obruere consulatus,
to dim, cloud, destroy the glory of six consulships, id. Tusc. 5, 19, 56.—To overwhelm, overload, weigh down, oppress with any thing:C.criminibus obrutus atque oppressus,
Cic. Verr. 2, 1, 7, § 20; so,copiā sententiarum atque verborum,
id. Tusc. 2, 1, 3:ambitione, et foro,
id. de Or. 1, 21, 94:aere alieno,
id. Att. 2, 1, 11; cf.faenore,
Liv. 6, 14; 35, 7:magnitudine negotii,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4.—To overcome, overpower, surpass, eclipse, obscure:famam alicujus,
Tac. Agr. 17:obruimur numero,
are outnumbered, Verg. A. 2, 424:obruit Idaeam quantum tuba Martia buxum,
Val. Fl. 1, 320:M. Brutus Vatinium dignatione obruerat,
Vell. 2, 69:Venus Nymphas obruit,
Stat. Achill. 1, 293.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Oblivion — may refer to: The Elder Scrolls IV: Oblivion, a 2006 video game Oblivion (comics), a Marvel Comics character Oblivion (film), a 1994 western/science fiction film from Full Moon Entertainment Oblivion: The Mystery of West Point Cadet Richard Cox,… … Wikipedia
Oblivion EP — EP by Mastodon Released November 4, 2009 … Wikipedia
Oblivion — Ob*liv i*on, n. [L. oblivio, akin to oblivisci to forget: cf. OF. oblivion.] 1. The act of forgetting, or the state of being forgotten; cessation of remembrance; forgetfulness. [1913 Webster] Second childishness and mere oblivion. Shak. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
Oblivion IV — may refer to: The Elder Scrolls IV: Oblivion, video game Phantasm IV: OblIVion, film This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an internal link led you here, you may wish to change the link to … Wikipedia
oblivion — (n.) late 14c., state or fact of forgetting, from O.Fr. oblivion (13c.), from L. oblivionem (nom. oblivio) forgetfulness, from oblivisci (pp. oblitus) forget, originally even out, smooth over, efface, from ob over (see OB (Cf. ob )) + root of… … Etymology dictionary
oblivion — [n1] mental blankness abeyance, amnesia, carelessness, disregard, forgetfulness, inadvertence, indifference, insensibility, insensibleness, Lethe*, neglect, nirvana*, obliviousness, unawareness, unconcern, unconsciousness, unmindfulness; concepts … New thesaurus
Oblivion — (v. lat.), Vergessen, Vergessenheit … Pierer's Universal-Lexikon
Oblivion — Oblivion, lat. deutsch, vergessen … Herders Conversations-Lexikon
oblivion — index disregard (unconcern), nullity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
oblivion — ► NOUN 1) the state of being unaware of what is happening around one. 2) the state of being forgotten. 3) destruction or extinction. ORIGIN Latin, from oblivisci forget … English terms dictionary
oblivion — [ə bliv′ē ən] n. [OFr < L oblivio < oblivisci, to forget < ob (see OB ) + (prob.) levis, smooth < IE base * lei , slippery > LIME1] 1. a forgetting or having forgotten; forgetfulness 2. the condition or fact of being forgotten 3.… … English World dictionary