-
1 obumbro
ŏb-umbro, āvi, ātum, 1, v. a., to overshadow, to shade ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: opaco, obscuro).I.Lit.:II.gramineus madidam caespes obumbrat humum,
Ov. Am. 2, 16, 10:coma umeros obumbrat,
id. M. 13, 845:templum,
id. ib. 14, 837; Verg. G. 4, 20 Jahn (al. inumbret):sibi,
to shade itself, Plin. 17, 21, 35, § 165:obumbratus amnis,
Curt. 5, 4, 8; Vulg. Luc. 1, 35; 9, 34.—Transf.A.To darken, obscure:2.obumbrant aethera telis,
Verg. A. 12, 578:nubes solem obumbrant,
Plin. 2, 42, 42, § 111.—In gen., to cover over:B.germina obumbrata,
Pall. 12, 1.—Trop.1.To overcloud, darken, obscure:2.nomina,
Tac. H. 2, 32:candorem aequitatis,
Mamert. Grat. Act. ad Julian. 5.—Prov.:sapientia vino obumbratur,
Plin. 23, 1, 23, § 41; cf.:fidem amittunt propter id, quod sensus obumbrant,
Quint. 8, prooem. § 23. — -
2 obumbro
ob-umbro, āvī, ātum, āre1) покрывать тенью, затенять, осенять (humum O; coma interlucentem cervīcem obumbrat Ap); затемнять, помрачать ( nubes solem obumbrant PM); слегка прикрывать ( aliquid aliquā re Ap); затмевать (nomina numquam obscura T); помрачать, затуманивать (sensūs Q; sapientia vino obumbratur PM)2) утаивать, скрывать, маскировать ( crimina sub imagine erroris O)3) охранять, защищать ( aliquem V) -
3 obumbro
ob-umbro, āvī, ātum, āre, beschatten, I) eig. u. übtr.: A) eig.: humum, Ov.: coma plurima umeros, ut lucus, obumbrat, Ov.: vitis, cuius palmite omnis Asia obumbraretur, Iustin.: m. Dat., sibi, sich Schatten machen, Plin. – B) übtr.: 1) verdunkeln, aethera telis, Verg.: nubes solem obumbrant, Plin. – 2) leicht verhüllen, verdecken, obumbrata germina, Pallad.: non obumbrato vel obtecto calvitio, Apul.: glabellum feminal roseā palmulā potius obumbrans de industria quam tegens verecundiā, Apul. – II) bildl.: 1) verdunkeln, a) übh.: sensus, Quint.: honestissimis sensibus res turpes, Arnob.: numquam obscura (bedeutungslos) nomina, etiam si aliquando obumbrentur, Tac. – sprichw., sapientia vino obumbratur, der Wein benebelt den Verstand, Plin. 23, 41. – b) verdecken, verhehlen, beschönigen, simulationem lacrimis, Petron.: erroris sub imagine crimen, Ov.: nec ullus error, qui facti crimen obumbret, erit, Ov. – 2) (gleichs. wie ein beschattender Baum) schützen, magnum reginae nomen obumbrat (eum), Verg. Aen. 11, 223.
-
4 obumbro
ob-umbro, āvī, ātum, āre, beschatten, I) eig. u. übtr.: A) eig.: humum, Ov.: coma plurima umeros, ut lucus, obumbrat, Ov.: vitis, cuius palmite omnis Asia obumbraretur, Iustin.: m. Dat., sibi, sich Schatten machen, Plin. – B) übtr.: 1) verdunkeln, aethera telis, Verg.: nubes solem obumbrant, Plin. – 2) leicht verhüllen, verdecken, obumbrata germina, Pallad.: non obumbrato vel obtecto calvitio, Apul.: glabellum feminal roseā palmulā potius obumbrans de industria quam tegens verecundiā, Apul. – II) bildl.: 1) verdunkeln, a) übh.: sensus, Quint.: honestissimis sensibus res turpes, Arnob.: numquam obscura (bedeutungslos) nomina, etiam si aliquando obumbrentur, Tac. – sprichw., sapientia vino obumbratur, der Wein benebelt den Verstand, Plin. 23, 41. – b) verdecken, verhehlen, beschönigen, simulationem lacrimis, Petron.: erroris sub imagine crimen, Ov.: nec ullus error, qui facti crimen obumbret, erit, Ov. – 2) (gleichs. wie ein beschattender Baum) schützen, magnum reginae nomen obumbrat (eum), Verg. Aen. 11, 223.
См. также в других словарях:
LOCUSTAE — Hebr. chagabim dictae; quia, cum turmatim volant, Solis lumini velum videntur obtendere, ab Arab. chagaba, quod velare est, Imo non Solem tantum multitudine suâ obumbrant, sed et Lunam, cum noctu volant, mortalium visui subducunt, Ioël. c. 2. v.… … Hofmann J. Lexicon universale
