-
1 żałować
глаг.• жалеть• каяться• раскаиваться• сетовать• сожалеть* * *1) жалеть, сожалеть, раскаиваться2) żałować (skąpić) отказывать, скупитьсяlubić разг. жаловатьdarować, nagradzać устар. жаловать* * *żał|owaćнесов. жалеть;nie \żałować pieniędzy не жалеть денег; bardzo go \żałowaćuję мне его очень жаль (жалко)
* * *несов.жале́тьnie żałować pieniędzy — не жале́ть де́нег
bardzo go żałuję — мне его́ о́чень жаль (жа́лко)
-
2 szczędzić
глаг.• беречь* * *szczędz|ić\szczędzićę несов. чаще с отриц. щадить;nie \szczędzićąc sił не щадя сил, не покладая рук; nie \szczędzić zdrowia не щадить (беречь) здоровья; nie \szczędzić pochwał не скупиться на похвалы;
nie \szczędzić kogoś не щадить кого-л.; не давать спуску кому-л.+skąpić, żałować
* * *szczędzę несов. чаще с отриц.щади́тьnie szczędząc sił — не щадя́ сил, не поклада́я рук
nie szczędzić zdrowia — не щади́ть (бере́чь) здоро́вья
nie szczędzić pochwał — не скупи́ться на похвалы́
nie szczędzić kogoś — не щади́ть кого́-л.; не дава́ть спу́ску кому́-л.
Syn: -
3 skąpić
глаг.• скупить• скупиться* * *несов. czego скупиться на что, жалеть чего;nie \skąpić trudu (wysiłku) не жалеть труда; nie \skąpić pochwał не скупиться на похвалы
+ żałować* * *несов. czegoскупи́ться на что, жале́ть чегоnie skąpić trudu (wysiłku) — не жале́ть труда́
nie skąpić pochwał — не скупи́ться на похвалы́
Syn: -
4 bedauern
bedauere, ich kann nicht … przykro mi, ale nie mogę … -
5 odżałować
odżałowa|ć[od-żałować], \odżałowaćny сов. 1. примириться с утратой (потерей);nie mógł \odżałować, że... он не мог простить себе, что...; 2. (nie poskąpić) не пожалеть, не поскупиться; \odżałowaćł sto złotych он не пожалел ста злотых+1. przeboleć
* * *odżałowany сов.1) примири́ться с утра́той (поте́рей)nie mógł odżałować, że… — он не мог прости́ть себе́, что…
2) ( nie poskąpić) не пожале́ть, не поскупи́тьсяodżałował sto złotych — он не пожале́л ста зло́тых
Syn:przeboleć 1) -
6 geizen
nicht mit etwas geizen a nie szczędzić (G)
См. также в других словарях:
żałować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, żałowaćłuję, żałowaćłuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odczuwać żal, być pogrążonym w smutku z jakiegoś powodu, przeżywać coś przykro, boleć nad czymś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie szczędzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, nie szczędzićdzę, nie szczędzićdzi, nie szczędzićędź, nie szczędzićdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} w stylu książkowym: nie skąpić, nie żałować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie szczędzić wysiłku, pochwał. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żałować — ndk IV, żałowaćłuję, żałowaćłujesz, żałowaćłuj, żałowaćował 1. «odczuwać żal, smutek, przykrość z jakiegoś powodu, zwykle z powodu straty kogoś lub czegoś, niedostania, nieosiągnięcia czegoś» Żałuj, żeś tego nie widział (nie słyszał). Żałować… … Słownik języka polskiego
dusić — ndk VIa, duszę, dusisz, duś, dusił, duszony 1. «chwytać, cisnąć za gardło, przemocą zatykać nos i usta uniemożliwiając oddychanie» Morderca dusił swe ofiary. Wilk dusi owce. Lis dusi kury. 2. «utrudniać, tamować oddech; podrażniać drogi… … Słownik języka polskiego
poniewczasie — «nie we właściwym czasie, zbyt późno, za późno» Mądry poniewczasie. Żałować czegoś poniewczasie. Zrozumieć coś poniewczasie … Słownik języka polskiego
kiesa — ż IV, CMs. kiesie; lm D. kies «woreczek używany dawniej do przechowywania pieniędzy lub kosztowności; trzos, sakiewka, kabza» Pełna, pusta, ciężka, lekka kiesa. Otworzyć, zamknąć kiesę. Schować, włożyć do kiesy. przen. «kasa; kapitał, pieniądze,… … Słownik języka polskiego
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
widzieć — ndk VIIa, widziećdzę, widziećdzisz, widziećdział, widziećdzieli, widziećdziany 1. «reagować odpowiednimi wrażeniami na bodźce działające na narządy wzroku, postrzegać; rozróżniać przedmioty wysyłające, odbijające lub przepuszczające światło, ich… … Słownik języka polskiego
las — m IV, D. u, Ms. lesie; lm M. y «naturalny lub wyhodowany przez człowieka zwarty zespół roślinności z przewagą roślin drzewiastych i ze swoistą fauną» Ciemny, zielony las. Gęsty, nieprzebyty las. Las iglasty, liściasty, mieszany, sosnowy.… … Słownik języka polskiego
szkoda — ż IV, CMs. szkodzie; lm D. szkód 1. «strata materialna lub moralna; uszczerbek» Niepowetowana, wielka szkoda. Szkoda materialna, moralna. Szkoda na zdrowiu, na opinii. Szkody w ludziach, w sprzęcie. Doznać szkody. Narazić kogoś na szkodę. Ponieść … Słownik języka polskiego
szczędzić — ndk VIa, szczędzićdzę, szczędzićdzisz, szczędź, szczędzićdził «oszczędnie czegoś używać; żałować, oszczędzać, skąpić (dziś zwykle z przeczeniem)» Nie szczędzić kosztów, ofiar, pieniędzy, sił, starań. Nie szczędzić pochwał, rad, uwag. Szczędziła… … Słownik języka polskiego
