-
81 suburbanus
Isuburbana, suburbanum ADJsituated close to the city; growing or cultivated near the cityIIpeople (pl.) dwelling near the city -
82 appropinquo
(+ dat.) to near, drawn near, come close, approach. -
83 iuxta
I.(+ acc.) close to, near to/ (time) just before.II.close by, near/ in like manner, equally.III.just short of. -
84 propinquo
(intrans) to come near, draw near, approach. -
85 Acesta
Ăcesta, ae, also Acestē, es, f., = Akesta and Akestê, a town in the N. W. part of Sicily, near the coast; earlier Egesta, later Segesta, near the modern Alcamo, Verg. A. 5, 718; 9, 218; cf. Serv. ad 1, 550, and Heyne Excurs. I. ad Aen. V.—II.Deriv.A.Ăcestenses, ium, m., the inhabitants of A., Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83. —B. -
86 Acestaei
Ăcesta, ae, also Acestē, es, f., = Akesta and Akestê, a town in the N. W. part of Sicily, near the coast; earlier Egesta, later Segesta, near the modern Alcamo, Verg. A. 5, 718; 9, 218; cf. Serv. ad 1, 550, and Heyne Excurs. I. ad Aen. V.—II.Deriv.A.Ăcestenses, ium, m., the inhabitants of A., Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83. —B. -
87 Aceste
Ăcesta, ae, also Acestē, es, f., = Akesta and Akestê, a town in the N. W. part of Sicily, near the coast; earlier Egesta, later Segesta, near the modern Alcamo, Verg. A. 5, 718; 9, 218; cf. Serv. ad 1, 550, and Heyne Excurs. I. ad Aen. V.—II.Deriv.A.Ăcestenses, ium, m., the inhabitants of A., Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83. —B. -
88 Acestenses
Ăcesta, ae, also Acestē, es, f., = Akesta and Akestê, a town in the N. W. part of Sicily, near the coast; earlier Egesta, later Segesta, near the modern Alcamo, Verg. A. 5, 718; 9, 218; cf. Serv. ad 1, 550, and Heyne Excurs. I. ad Aen. V.—II.Deriv.A.Ăcestenses, ium, m., the inhabitants of A., Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83. —B. -
89 adpono
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
90 adpositus
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
91 adsideo
as-sĭdĕo ( ads-, Fleck., Kayser, Rib., Merk., Halm, Weissenb.; both, K. and H.), sēdi, sessum, 2, v. n. [sedeo], to sit by or near a person or thing (syn. assido).I.Lit.A.In gen.:B.qui apud carbones adsident,
Plaut. Rud. 2, 6, 48:in Tiburti forte adsedimus ego et Marcus filius,
Cic. de Or. 2, 55, 224:non adsidens et attente audiens,
id. Brut. 55, 200.—Esp.1.To sit, stand, or be at one's side, as attendant, aid, protector; absol. or with dat.:2.cum lacrimans in carcere mater noctes diesque adsideret,
Cic. Verr. 2, 5, 43:principes Macedoniae hujus (Plancii) periculo commoti huic adsident, pro hoc laborant,
id. Planc. 11 fin.:cum Pompeius P. Lentulo consuli frequens adsideret,
id. Pis. 32, 80:qui (nobilium adulescentes) ibi adsidebant,
Liv. 9, 46, 9:Ut assidens inplumibus pullis avis Serpentium adlapsus timet,
Hor. Epod. 1, 19:adsidens foribus,
Vulg. Sap. 6, 15; ib. 1 Macc. 11, 40; ib. Act. 26, 30.—Hence, in judic. lang., t. t., to aid, assist one in the office of judge, to be an assessor (cf. assessor):rarus in tribunali Caesaris Piso, et si quando adsideret, atrox ac dissentire manifestus,
Tac. A. 2, 57; Dig. 1, 22, 2; 1, 22, 3; 1, 22, 6 al.—Of the sick, to attend upon, take care of:3.adsidet aegrae,
Ov. H. 20, 137:Adsidet una soror,
Prop. 5, 3, 41: si alius casus lecto te adflixit, habes qui Adsideat, fomenta paret, medicum roget, etc., Hor. S. 1, 1, 82; Plin. Ep. 7, 19:adsidente amantissimā uxore,
Tac. Agr. 45:adsidere valetudini,
id. ib. —To be busily, assiduously engaged about a thing:II.litteris,
Plin. Ep. 3, 5, 19:gubernaculis,
to attend to, to mind, id. Pan. 81 fin. —Transf.A.Of a place, to station one's self before; and more freq. in a hostile sense, to be encamped before, sit down before, besiege, blockade; constr. with dat. or acc.; also pass.:* B.adsidere sepultae urbis ruinis,
Tac. H. 3, 35:prope moenia Romana adsidere,
Liv. 26, 22:moenibus adsidet hostis,
Verg. Cir. 267; Liv. 23, 19; 21, 25; Curt. 4, 3; Tac. H. 2, 22 al.:cum muros adsidet hostis,
Verg. A. 11, 304:adsidendo castellum,
Tac. A. 6, 43:arces,
Sil. 9, 623:adsidebat oppugnabatque oppidum,
Gell. 7, 1, 8: Amisumque adsideri audiebat, Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 830 P. (IV. 8 Gerl.):adsessos Capuae muros,
Sil. 12, 453.—Poet., to be near one in qualities, i. e. to be like, to resemble (in prose, instead of it, accedo;opp. dissideo, q. v.): parcus Adsidet insano,
Hor. Ep. 1, 5, 14 (sedet stulto proximus eique simillimus est, Crucq.; cf. in Gr. engus einai tini.—Acc. to Schmid the figure is drawn from the sitting together of similar classes in the theatre). -
92 adtingo
at-tingo (not adt-), tĭgi, tactum, 3, v. a. [tango] (ante-class. form attĭgo, ĕre, v. infra; attinge = attingam, acc. to Paul. ex Fest. p. 26 Müll.; v. Müll. ad h. l.; concerning attigo, āre, v. fin.), to touch, come in contact with; constr. with the acc.; poet. with ad.I.Lit.A.In gen.: mento summam aquam, vet. poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10: vestem, Att. ap. Non. p. 75, 32:B.Egone Argivum imperium attingam,
id. Trag. Rel. p. 166 Rib.:suaviter (omnia) attingunt,
Lucr. 4, 623:nec enim ullum hoc frigidius flumen attigi,
Cic. Leg. 2, 3, 6:prius quam aries murum attigisset,
Caes. B. G. 2, 32:pedibus terram,
Nep. Eum. 5, 5:quisquis (vas) attigerit,
Vulg. Lev. 15, 23:nos nihil tuorum attigimus,
id. Gen. 26, 29:(medicus) pulsum venarum attigit,
Tac. A. 6, 50:se esse possessorem soli, quod primum Divus Augustus nascens attigisset,
Suet. Aug. 5 (cf. Ov. Tr. 4, 3, 46: Tactaque nascenti corpus haberet humus, acc. to the practice of laying new-born children upon the ground; v. tollo).— Poet.: (Callisto) miles erat Phoebes, nec Maenalon attigit ( nor did there touch, set foot on) ulla Gratior hac Triviae, Ov. M. 2, 415:usque ad caelum attingebat stans in terrā,
Vulg. Sap. 18, 16.—With partic. access. ideas.1.To touch by striking, to strike; rarely in a hostile manner, to attack, assault:2.ne me attingas,
Plaut. As. 2, 2, 106;ne attigas me,
id. Truc. 2, 2, 21:ne attigas puerum istac caussā,
id. Bacch. 3, 3, 41 (quoted by Non. p. 75, 33):Si tu illam attigeris secus quam dignumst liberam,
Ter. Phorm. 2, 3, 91.—Of lightning: ICTV. FVLMINIS. ARBORES. ATTACTAE. ARDVERINT., Fragm. Fratr. Arval. Inscr. Orell. 961; cf.Fest. s. v. scribonianum, p. 333 Müll., and s. v. obstitum, p. 193: si Vestinus attingeretur, i. e. ei bellum indiceretur,
Liv. 8, 29; so Suet. Ner. 38.—In mal. part., aliquam, to touch:3.virginem,
Ter. Hec. 1, 2, 61; Cat. 67, 20.—To touch in eating, to taste, crop:4.nulla neque amnem Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam,
Verg. E. 5, 26.—Of local relations, to come to a place, to approach, reach, arrive at (class.;5.esp. freq. in the histt.): aedīs ne attigatis,
Plaut. Most. 2, 2, 37:ut primum Asiam attigisti,
Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 8:cum primis navibus Britanniam attigit,
Caes. B. G. 4, 23:Siciliam,
Nep. Dion, 5, 3:Syriam ac legiones,
Tac. A. 2, 55:saltuosos locos,
id. ib. 4, 45:Urbem,
id. Or. 7 fin.:In paucis diebus quam Capreus attigit etc.,
Suet. Tib. 60; id. Calig. 44; id. Vesp. 4 al.—Transf., to touch, lie near, border upon, be contiguous to:II.Theseus... Attigit injusti regis Gortynia tecta,
Cat. 64, 75:Cappadociae regio, quae Ciliciam attingeret,
Cic. Fam. 15, 4, 4; id. Pis. 16 fin.:(stomachus) utrāque ex parte tonsillas attingens, etc.,
id. N. D. 2, 54, 135:eorum fines Nervii attingebant,
Caes. B. G. 2, 15:ITEM. COLLEGIA. QVAE. ATTINGVNT. EIDEM. FORO,
Inscr. Orell. 3314:attingere parietem,
Vulg. Ezech. 41, 6.—Trop.A.In gen., to touch, affect, reach:B.nec desiderium nos attigit,
Lucr. 3, 922 ( adficit, Lachm.):ante quam voluptas aut dolor attigerit,
Cic. Fin. 3, 5, 16:nimirum me alia quoque causa delectat, quae te non attingit,
id. Leg. 2, 1, 3:quo studio providit, ne qua me illius temporis invidia attingeret,
id. Fam. 3, 10, 10:si qua de Pompeio nostro tuendo... cura te attingit,
id. Att. 9, 11, A:erant perpauci, quos ea infamia attingeret, Liv 27, 11, 6: cupidus attingere gaudia,
to feel, Prop. 1, 19, 9:vox, sonus, attigit aures,
Val. Fl. 2, 452; Claud. B. Get: 412; Manil. 1, 326.—Esp.1.To touch upon in speaking, etc., to mention slightly:2.paucis rem,
Plaut. Truc. 4, 4, 11:summatim attingere,
Lucr. 3, 261:ut meos quoque attingam,
Cat. 39, 13:quod perquam breviter perstrinxi atque attigi,
Cic. de Or. 2, 49, 201; id. Fam. 2, 4 fin.:si tantummodo summas attigero,
Nep. Pelop. 1, 1:invitus ea, tamquam vulnera, attingo, sed nisi tacta tractataque sanari non possunt,
Liv. 28, 27:ut seditionem attigit,
Tac. A. 1, 35:familiae (Galbae) breviter attingam,
Suet. Galb. 3 al. —To touch, i. e. to undertake, enter upon some course of action (esp. mental), to apply one's self to, be occupied with, engage in, to take in hand, manage:3.quae isti rhetores ne primoribus quidem labris attigissent,
Cic. de Or. 1, 19, 87; cf. id. Cael. 12; id. Arch. 8:egomet, qui sero ac leviter Graecas litteras attigissem,
id. de Or. 1, 18, 82:orationes,
id. Or. 13, 41:poëticen,
Nep. Att. 18, 5; so Suet. Aug. 85:liberales disciplinas omnes,
id. Ner. 52:studia,
id. Gram. 9:ut primum forum attigi, i. e. accessi, adii,
applied myself to public affairs, Cic. Fam. 5, 8, 3:arma,
Liv. 3, 19:militiam resque bellicas,
Suet. Calig. 43:curam rei publicae,
id. Tib. 13:ad Venerem seram,
Ov. A. A. 2, 701.—(Acc. to I. B. 4.) To arrive somewhere:4.quod ab illo attigisset nuntius,
Plaut. Bacch. 2, 2, 19 (cf. id. ib. 3, 5, 3: si a me tetigit nuntius).—(Acc. to I. B. 5.) To come near to in quality, to be similar; or to belong to, appertain to, to concern, relate to:* 5.quae nihil attingunt ad rem nec sunt usui,
Plaut. Merc. 1, 1, 32:haec quemque attigit,
id. ib. 1, 1, 20:attingit animi naturam corporis similitudo,
Cic. Tusc. 4, 13, 30; id. Fam. 13, 7, 4; id. ad Q. Fr. 1, 1, 1:quae non magis legis nomen attingunt, quam si latrones aliqua sanxerint,
id. Leg. 2, 5:Segestana, Centuripina civitas, quae cum officiis, fide, vetustate, tum etiam cognatione populi Romani nomen attingunt,
id. Verr. 2, 5, 32:(labor) non attingit deum,
id. N. D. 1, 9, 22:primus ille (locus), qui in veri cognitione consistit, maxime naturam attingit humanam,
id. Off. 1, 6, 18; id. Tusc. 5, 33, 93; id. Fin. 5, 9.—Si quid eam humanitus attigisset (for the usu. euphemism, accidisset), if any misfortune had happened to her, App. Mag. p. 337.► Ne me attiga atque aufer manum, Turp.ap. Non. p. 75, 30 dub. (Rib. here reads attigas, Com. Rel. p. 98): custodite istunc, ne attigat, Pac., Trag. Rel. p. 105 Rib. -
93 appono
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
94 Arethusa
Ărĕthūsa, ae, f., = Arethousa.1.A celebrated fountain near Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53;2.acc. to the fable, a nymph in the train of Diana, in Elis, pursued by the river-god Alpheus, fled to Sicily,
Ov. M. 5, 573 (cf. Pausan. 5, 7);hence it was believed that it flowed under the sea with the Alpheus, and appeared again in Sicily,
Verg. E. 10, 4 sqq.; id. A. 3, 694; Plin. 2, 103, 106, § 225; 31, 5, 30, § 55; cf. Mann. Ital. II. 325, and Alpheus.—A fountain in Eubœa, Plin. 4, 12, 21, § 64.—3.A fountain in Bœotia, Plin. 4, 12, 21, § 64.—4.A lake in Armenia Major, Plin. 2, 103, 106, § 226 (Jan, Aritissa).—5.A town in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 38.—6. II.Derivv.A.Ărĕthūsaeus, a, um, adj., of or pertaining to the fountain Arethusa (in Sicily), Arethusian, Claud. Rapt. Pros. 2, 60.—B.Ărĕthūsis, ĭdis, adj., Arethusian, a poet. epithet for Syracuse, near which was the fountain Arethusa, Ov. F. 4, 873 (cf. id. ib. 5, 7: Aganippis Hippocrene).—C.Ărĕthūsĭus, a, um, adj.1. 2.Subst.: Ărĕthūsĭi, ōrum, m.a.The inhabitants of Arethusa, in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 35.—b.The inhabitants of Arethusa, in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 82. -
95 Arethusaeus
Ărĕthūsa, ae, f., = Arethousa.1.A celebrated fountain near Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53;2.acc. to the fable, a nymph in the train of Diana, in Elis, pursued by the river-god Alpheus, fled to Sicily,
Ov. M. 5, 573 (cf. Pausan. 5, 7);hence it was believed that it flowed under the sea with the Alpheus, and appeared again in Sicily,
Verg. E. 10, 4 sqq.; id. A. 3, 694; Plin. 2, 103, 106, § 225; 31, 5, 30, § 55; cf. Mann. Ital. II. 325, and Alpheus.—A fountain in Eubœa, Plin. 4, 12, 21, § 64.—3.A fountain in Bœotia, Plin. 4, 12, 21, § 64.—4.A lake in Armenia Major, Plin. 2, 103, 106, § 226 (Jan, Aritissa).—5.A town in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 38.—6. II.Derivv.A.Ărĕthūsaeus, a, um, adj., of or pertaining to the fountain Arethusa (in Sicily), Arethusian, Claud. Rapt. Pros. 2, 60.—B.Ărĕthūsis, ĭdis, adj., Arethusian, a poet. epithet for Syracuse, near which was the fountain Arethusa, Ov. F. 4, 873 (cf. id. ib. 5, 7: Aganippis Hippocrene).—C.Ărĕthūsĭus, a, um, adj.1. 2.Subst.: Ărĕthūsĭi, ōrum, m.a.The inhabitants of Arethusa, in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 35.—b.The inhabitants of Arethusa, in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 82. -
96 Arethusii
Ărĕthūsa, ae, f., = Arethousa.1.A celebrated fountain near Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53;2.acc. to the fable, a nymph in the train of Diana, in Elis, pursued by the river-god Alpheus, fled to Sicily,
Ov. M. 5, 573 (cf. Pausan. 5, 7);hence it was believed that it flowed under the sea with the Alpheus, and appeared again in Sicily,
Verg. E. 10, 4 sqq.; id. A. 3, 694; Plin. 2, 103, 106, § 225; 31, 5, 30, § 55; cf. Mann. Ital. II. 325, and Alpheus.—A fountain in Eubœa, Plin. 4, 12, 21, § 64.—3.A fountain in Bœotia, Plin. 4, 12, 21, § 64.—4.A lake in Armenia Major, Plin. 2, 103, 106, § 226 (Jan, Aritissa).—5.A town in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 38.—6. II.Derivv.A.Ărĕthūsaeus, a, um, adj., of or pertaining to the fountain Arethusa (in Sicily), Arethusian, Claud. Rapt. Pros. 2, 60.—B.Ărĕthūsis, ĭdis, adj., Arethusian, a poet. epithet for Syracuse, near which was the fountain Arethusa, Ov. F. 4, 873 (cf. id. ib. 5, 7: Aganippis Hippocrene).—C.Ărĕthūsĭus, a, um, adj.1. 2.Subst.: Ărĕthūsĭi, ōrum, m.a.The inhabitants of Arethusa, in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 35.—b.The inhabitants of Arethusa, in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 82. -
97 Arethusis
Ărĕthūsa, ae, f., = Arethousa.1.A celebrated fountain near Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53;2.acc. to the fable, a nymph in the train of Diana, in Elis, pursued by the river-god Alpheus, fled to Sicily,
Ov. M. 5, 573 (cf. Pausan. 5, 7);hence it was believed that it flowed under the sea with the Alpheus, and appeared again in Sicily,
Verg. E. 10, 4 sqq.; id. A. 3, 694; Plin. 2, 103, 106, § 225; 31, 5, 30, § 55; cf. Mann. Ital. II. 325, and Alpheus.—A fountain in Eubœa, Plin. 4, 12, 21, § 64.—3.A fountain in Bœotia, Plin. 4, 12, 21, § 64.—4.A lake in Armenia Major, Plin. 2, 103, 106, § 226 (Jan, Aritissa).—5.A town in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 38.—6. II.Derivv.A.Ărĕthūsaeus, a, um, adj., of or pertaining to the fountain Arethusa (in Sicily), Arethusian, Claud. Rapt. Pros. 2, 60.—B.Ărĕthūsis, ĭdis, adj., Arethusian, a poet. epithet for Syracuse, near which was the fountain Arethusa, Ov. F. 4, 873 (cf. id. ib. 5, 7: Aganippis Hippocrene).—C.Ărĕthūsĭus, a, um, adj.1. 2.Subst.: Ărĕthūsĭi, ōrum, m.a.The inhabitants of Arethusa, in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 35.—b.The inhabitants of Arethusa, in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 82. -
98 Arethusius
Ărĕthūsa, ae, f., = Arethousa.1.A celebrated fountain near Syracuse, Cic. Verr. 2, 4, 53;2.acc. to the fable, a nymph in the train of Diana, in Elis, pursued by the river-god Alpheus, fled to Sicily,
Ov. M. 5, 573 (cf. Pausan. 5, 7);hence it was believed that it flowed under the sea with the Alpheus, and appeared again in Sicily,
Verg. E. 10, 4 sqq.; id. A. 3, 694; Plin. 2, 103, 106, § 225; 31, 5, 30, § 55; cf. Mann. Ital. II. 325, and Alpheus.—A fountain in Eubœa, Plin. 4, 12, 21, § 64.—3.A fountain in Bœotia, Plin. 4, 12, 21, § 64.—4.A lake in Armenia Major, Plin. 2, 103, 106, § 226 (Jan, Aritissa).—5.A town in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 38.—6. II.Derivv.A.Ărĕthūsaeus, a, um, adj., of or pertaining to the fountain Arethusa (in Sicily), Arethusian, Claud. Rapt. Pros. 2, 60.—B.Ărĕthūsis, ĭdis, adj., Arethusian, a poet. epithet for Syracuse, near which was the fountain Arethusa, Ov. F. 4, 873 (cf. id. ib. 5, 7: Aganippis Hippocrene).—C.Ărĕthūsĭus, a, um, adj.1. 2.Subst.: Ărĕthūsĭi, ōrum, m.a.The inhabitants of Arethusa, in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 35.—b.The inhabitants of Arethusa, in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 82. -
99 assideo
as-sĭdĕo ( ads-, Fleck., Kayser, Rib., Merk., Halm, Weissenb.; both, K. and H.), sēdi, sessum, 2, v. n. [sedeo], to sit by or near a person or thing (syn. assido).I.Lit.A.In gen.:B.qui apud carbones adsident,
Plaut. Rud. 2, 6, 48:in Tiburti forte adsedimus ego et Marcus filius,
Cic. de Or. 2, 55, 224:non adsidens et attente audiens,
id. Brut. 55, 200.—Esp.1.To sit, stand, or be at one's side, as attendant, aid, protector; absol. or with dat.:2.cum lacrimans in carcere mater noctes diesque adsideret,
Cic. Verr. 2, 5, 43:principes Macedoniae hujus (Plancii) periculo commoti huic adsident, pro hoc laborant,
id. Planc. 11 fin.:cum Pompeius P. Lentulo consuli frequens adsideret,
id. Pis. 32, 80:qui (nobilium adulescentes) ibi adsidebant,
Liv. 9, 46, 9:Ut assidens inplumibus pullis avis Serpentium adlapsus timet,
Hor. Epod. 1, 19:adsidens foribus,
Vulg. Sap. 6, 15; ib. 1 Macc. 11, 40; ib. Act. 26, 30.—Hence, in judic. lang., t. t., to aid, assist one in the office of judge, to be an assessor (cf. assessor):rarus in tribunali Caesaris Piso, et si quando adsideret, atrox ac dissentire manifestus,
Tac. A. 2, 57; Dig. 1, 22, 2; 1, 22, 3; 1, 22, 6 al.—Of the sick, to attend upon, take care of:3.adsidet aegrae,
Ov. H. 20, 137:Adsidet una soror,
Prop. 5, 3, 41: si alius casus lecto te adflixit, habes qui Adsideat, fomenta paret, medicum roget, etc., Hor. S. 1, 1, 82; Plin. Ep. 7, 19:adsidente amantissimā uxore,
Tac. Agr. 45:adsidere valetudini,
id. ib. —To be busily, assiduously engaged about a thing:II.litteris,
Plin. Ep. 3, 5, 19:gubernaculis,
to attend to, to mind, id. Pan. 81 fin. —Transf.A.Of a place, to station one's self before; and more freq. in a hostile sense, to be encamped before, sit down before, besiege, blockade; constr. with dat. or acc.; also pass.:* B.adsidere sepultae urbis ruinis,
Tac. H. 3, 35:prope moenia Romana adsidere,
Liv. 26, 22:moenibus adsidet hostis,
Verg. Cir. 267; Liv. 23, 19; 21, 25; Curt. 4, 3; Tac. H. 2, 22 al.:cum muros adsidet hostis,
Verg. A. 11, 304:adsidendo castellum,
Tac. A. 6, 43:arces,
Sil. 9, 623:adsidebat oppugnabatque oppidum,
Gell. 7, 1, 8: Amisumque adsideri audiebat, Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 830 P. (IV. 8 Gerl.):adsessos Capuae muros,
Sil. 12, 453.—Poet., to be near one in qualities, i. e. to be like, to resemble (in prose, instead of it, accedo;opp. dissideo, q. v.): parcus Adsidet insano,
Hor. Ep. 1, 5, 14 (sedet stulto proximus eique simillimus est, Crucq.; cf. in Gr. engus einai tini.—Acc. to Schmid the figure is drawn from the sitting together of similar classes in the theatre). -
100 attingo
at-tingo (not adt-), tĭgi, tactum, 3, v. a. [tango] (ante-class. form attĭgo, ĕre, v. infra; attinge = attingam, acc. to Paul. ex Fest. p. 26 Müll.; v. Müll. ad h. l.; concerning attigo, āre, v. fin.), to touch, come in contact with; constr. with the acc.; poet. with ad.I.Lit.A.In gen.: mento summam aquam, vet. poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10: vestem, Att. ap. Non. p. 75, 32:B.Egone Argivum imperium attingam,
id. Trag. Rel. p. 166 Rib.:suaviter (omnia) attingunt,
Lucr. 4, 623:nec enim ullum hoc frigidius flumen attigi,
Cic. Leg. 2, 3, 6:prius quam aries murum attigisset,
Caes. B. G. 2, 32:pedibus terram,
Nep. Eum. 5, 5:quisquis (vas) attigerit,
Vulg. Lev. 15, 23:nos nihil tuorum attigimus,
id. Gen. 26, 29:(medicus) pulsum venarum attigit,
Tac. A. 6, 50:se esse possessorem soli, quod primum Divus Augustus nascens attigisset,
Suet. Aug. 5 (cf. Ov. Tr. 4, 3, 46: Tactaque nascenti corpus haberet humus, acc. to the practice of laying new-born children upon the ground; v. tollo).— Poet.: (Callisto) miles erat Phoebes, nec Maenalon attigit ( nor did there touch, set foot on) ulla Gratior hac Triviae, Ov. M. 2, 415:usque ad caelum attingebat stans in terrā,
Vulg. Sap. 18, 16.—With partic. access. ideas.1.To touch by striking, to strike; rarely in a hostile manner, to attack, assault:2.ne me attingas,
Plaut. As. 2, 2, 106;ne attigas me,
id. Truc. 2, 2, 21:ne attigas puerum istac caussā,
id. Bacch. 3, 3, 41 (quoted by Non. p. 75, 33):Si tu illam attigeris secus quam dignumst liberam,
Ter. Phorm. 2, 3, 91.—Of lightning: ICTV. FVLMINIS. ARBORES. ATTACTAE. ARDVERINT., Fragm. Fratr. Arval. Inscr. Orell. 961; cf.Fest. s. v. scribonianum, p. 333 Müll., and s. v. obstitum, p. 193: si Vestinus attingeretur, i. e. ei bellum indiceretur,
Liv. 8, 29; so Suet. Ner. 38.—In mal. part., aliquam, to touch:3.virginem,
Ter. Hec. 1, 2, 61; Cat. 67, 20.—To touch in eating, to taste, crop:4.nulla neque amnem Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam,
Verg. E. 5, 26.—Of local relations, to come to a place, to approach, reach, arrive at (class.;5.esp. freq. in the histt.): aedīs ne attigatis,
Plaut. Most. 2, 2, 37:ut primum Asiam attigisti,
Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 8:cum primis navibus Britanniam attigit,
Caes. B. G. 4, 23:Siciliam,
Nep. Dion, 5, 3:Syriam ac legiones,
Tac. A. 2, 55:saltuosos locos,
id. ib. 4, 45:Urbem,
id. Or. 7 fin.:In paucis diebus quam Capreus attigit etc.,
Suet. Tib. 60; id. Calig. 44; id. Vesp. 4 al.—Transf., to touch, lie near, border upon, be contiguous to:II.Theseus... Attigit injusti regis Gortynia tecta,
Cat. 64, 75:Cappadociae regio, quae Ciliciam attingeret,
Cic. Fam. 15, 4, 4; id. Pis. 16 fin.:(stomachus) utrāque ex parte tonsillas attingens, etc.,
id. N. D. 2, 54, 135:eorum fines Nervii attingebant,
Caes. B. G. 2, 15:ITEM. COLLEGIA. QVAE. ATTINGVNT. EIDEM. FORO,
Inscr. Orell. 3314:attingere parietem,
Vulg. Ezech. 41, 6.—Trop.A.In gen., to touch, affect, reach:B.nec desiderium nos attigit,
Lucr. 3, 922 ( adficit, Lachm.):ante quam voluptas aut dolor attigerit,
Cic. Fin. 3, 5, 16:nimirum me alia quoque causa delectat, quae te non attingit,
id. Leg. 2, 1, 3:quo studio providit, ne qua me illius temporis invidia attingeret,
id. Fam. 3, 10, 10:si qua de Pompeio nostro tuendo... cura te attingit,
id. Att. 9, 11, A:erant perpauci, quos ea infamia attingeret, Liv 27, 11, 6: cupidus attingere gaudia,
to feel, Prop. 1, 19, 9:vox, sonus, attigit aures,
Val. Fl. 2, 452; Claud. B. Get: 412; Manil. 1, 326.—Esp.1.To touch upon in speaking, etc., to mention slightly:2.paucis rem,
Plaut. Truc. 4, 4, 11:summatim attingere,
Lucr. 3, 261:ut meos quoque attingam,
Cat. 39, 13:quod perquam breviter perstrinxi atque attigi,
Cic. de Or. 2, 49, 201; id. Fam. 2, 4 fin.:si tantummodo summas attigero,
Nep. Pelop. 1, 1:invitus ea, tamquam vulnera, attingo, sed nisi tacta tractataque sanari non possunt,
Liv. 28, 27:ut seditionem attigit,
Tac. A. 1, 35:familiae (Galbae) breviter attingam,
Suet. Galb. 3 al. —To touch, i. e. to undertake, enter upon some course of action (esp. mental), to apply one's self to, be occupied with, engage in, to take in hand, manage:3.quae isti rhetores ne primoribus quidem labris attigissent,
Cic. de Or. 1, 19, 87; cf. id. Cael. 12; id. Arch. 8:egomet, qui sero ac leviter Graecas litteras attigissem,
id. de Or. 1, 18, 82:orationes,
id. Or. 13, 41:poëticen,
Nep. Att. 18, 5; so Suet. Aug. 85:liberales disciplinas omnes,
id. Ner. 52:studia,
id. Gram. 9:ut primum forum attigi, i. e. accessi, adii,
applied myself to public affairs, Cic. Fam. 5, 8, 3:arma,
Liv. 3, 19:militiam resque bellicas,
Suet. Calig. 43:curam rei publicae,
id. Tib. 13:ad Venerem seram,
Ov. A. A. 2, 701.—(Acc. to I. B. 4.) To arrive somewhere:4.quod ab illo attigisset nuntius,
Plaut. Bacch. 2, 2, 19 (cf. id. ib. 3, 5, 3: si a me tetigit nuntius).—(Acc. to I. B. 5.) To come near to in quality, to be similar; or to belong to, appertain to, to concern, relate to:* 5.quae nihil attingunt ad rem nec sunt usui,
Plaut. Merc. 1, 1, 32:haec quemque attigit,
id. ib. 1, 1, 20:attingit animi naturam corporis similitudo,
Cic. Tusc. 4, 13, 30; id. Fam. 13, 7, 4; id. ad Q. Fr. 1, 1, 1:quae non magis legis nomen attingunt, quam si latrones aliqua sanxerint,
id. Leg. 2, 5:Segestana, Centuripina civitas, quae cum officiis, fide, vetustate, tum etiam cognatione populi Romani nomen attingunt,
id. Verr. 2, 5, 32:(labor) non attingit deum,
id. N. D. 1, 9, 22:primus ille (locus), qui in veri cognitione consistit, maxime naturam attingit humanam,
id. Off. 1, 6, 18; id. Tusc. 5, 33, 93; id. Fin. 5, 9.—Si quid eam humanitus attigisset (for the usu. euphemism, accidisset), if any misfortune had happened to her, App. Mag. p. 337.► Ne me attiga atque aufer manum, Turp.ap. Non. p. 75, 30 dub. (Rib. here reads attigas, Com. Rel. p. 98): custodite istunc, ne attigat, Pac., Trag. Rel. p. 105 Rib.
См. также в других словарях:
Near — or Near may refer to: Contents 1 Science, mathematics, technology, biology, and medicine 2 Geography 3 Lingu … Wikipedia
Near — Near, a. [Compar. {Nearer}; superl. {Nearest}.] [See {Near}, adv.] 1. Not far distant in time, place, or degree; not remote; close at hand; adjacent; neighboring; nigh. As one near death. Shak. [1913 Webster] He served great Hector, and was ever… … The Collaborative International Dictionary of English
near — [nir] adv. [ME nere < ON & OE: ON nær, near (orig. compar. of nā ): OE near, nearer, compar. of neah, NIGH] 1. at or to a relatively short distance in space or time [summer draws near] 2. relatively close in degree; almost: now usually nearly… … English World dictionary
Near — (n[=e]r), adv. [AS. ne[ a]r, compar. of ne[ a]h nigh. See {Nigh}.] 1. At a little distance, in place, time, manner, or degree; not remote; nigh. [1913 Webster] My wife! my traitress! let her not come near me. Milton. [1913 Webster] 2. Nearly;… … The Collaborative International Dictionary of English
near — near; near·ish; near·ly; near·most; near·ness; near·sight·ed·ly; near·sight·ed·ness; … English syllables
near — near, nearly Near has almost fallen out of use as an adverb meaning ‘almost’, and nearly serves this purpose: He was nearly dead with fright. Exceptions include near complete and near perfect: • Gunnell, captain of the British women s team,… … Modern English usage
near- — /nēr / combining form Denoting almost, as in nearˈ white of a colour closely resembling white, and nearˈ silkˈ artificial silk * * * near UK [nɪə(r)] US [nɪr] prefix almost used with many nouns and adjectives It’s a near certainty (=it will… … Useful english dictionary
NEAR — ist der Familienname folgender Personen: Holly Near (* 1949), US amerikanische Sängerin NEAR ist die Abkürzung für: Near Earth Asteroid Rendezvous, eine US amerikanische Raumsonde, siehe NEAR Shoemaker Diese Seite ist eine … Deutsch Wikipedia
near — [adj1] close by physically abreast, abutting, adjacent, adjoining, alongside, along toward, approximal, around, at close quarters, available, beside, bordering, burning, close, close at hand, close by, close shave*, conterminous, contiguous,… … New thesaurus
Near — Near, prep. Adjacent to; close by; not far from; nigh; as, the ship sailed near the land. See the Note under {near}, a. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Near — Near, v. t. [imp. & p. p. {Neared}; p. pr. & vb. n {Nearing}.] [See {Near}, adv.] To approach; to come nearer; as, the ship neared the land. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English