Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

mustela

  • 1 mustela

    mūstēla (mūstella), ae, f., I) das Wiesel, Plaut. Stich. 499. Cic. de nat. deor. 2, 17. Plin. 29, 60. Hor. ep. 1, 7, 32. Phaedr. 1, 22, 1; 4, 2, 10 u. 4, 6, 1. Amm. 16, 8, 2. Vulg. Levit. 11, 29: mustela didrindit, Anthol. Lat. 762, 61 R. – II) (nach dem griech. γαλεός) ein fleckiger Seefisch, wahrsch. zum Haigeschlecht gehörig, Enn. hedyph. 1 = fr. var. 34 (b. Apul. apol. 39). Plin. 9, 63: avidae mustelae, Colum. 8, 17, 8.

    lateinisch-deutsches > mustela

  • 2 mustela

    mūstēla (mūstella), ae, f., I) das Wiesel, Plaut. Stich. 499. Cic. de nat. deor. 2, 17. Plin. 29, 60. Hor. ep. 1, 7, 32. Phaedr. 1, 22, 1; 4, 2, 10 u. 4, 6, 1. Amm. 16, 8, 2. Vulg. Levit. 11, 29: mustela didrindit, Anthol. Lat. 762, 61 R. – II) (nach dem griech. γαλεός) ein fleckiger Seefisch, wahrsch. zum Haigeschlecht gehörig, Enn. hedyph. 1 = fr. var. 34 (b. Apul. apol. 39). Plin. 9, 63: avidae mustelae, Colum. 8, 17, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mustela

  • 3 mustecula

    mūstēcula, ae, f. (Demin. v. mustela), ein kleines Wiesel, mustecula drindit, Anthol. Lat. 233, 61 M. (aber 762, 61 R. mustela didrindit).

    lateinisch-deutsches > mustecula

  • 4 mustecula

    mūstēcula, ae, f. (Demin. v. mustela), ein kleines Wiesel, mustecula drindit, Anthol. Lat. 233, 61 M. (aber 762, 61 R. mustela didrindit).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mustecula

  • 5 debilis

    dēbilis, e, Adi. m. Compar. (urspr. dehibilis, aus de u. habilis), ungelenk durch Schwächung, Lähmung oder Verstümmelung, geschwächt, entnervt, entkräftet (invalid), schwächlich, gebrechlich, gelähmt, verkrüppelt (Ggstz. integer, firmus, validus), I) eig.: a) v. Gliedern des Körpers, v. Körper u. v. leb. Wesen selbst: crus, Suet.: lingua, Mart.: manus, Ov.: membra, Sen.: pennae (Amoris), Ov.: corpus (Ggstz. corpus firmum), Cic.; u. (im Bilde) corpus rei publicae, Cic. – pater, Sen. rhet.: Burrus, Tac.: familia (Sklaven) debilis, caeca, manca, Sen. rhet.: senex d., imbecillus senex aut d., Cic.: Q. Scaevola confectus senectute, praepeditus morbo, mancus et omnibus membris captus ac debilis, Cic.: claudi ac debiles equi, Liv.: canterii debiles, Apul.: pueri pusilli numquam debiles fient, si etc., Cato: turn etiam illum debilem factum, Cic.: liberos, si debiles monstrosique editi sunt, mergimus, Sen. – m. Abl. wodurch? membra metu debilia sunt, Ter.: plurimis stipendiis d. miles, Plin.: mustela annis et senectā d., Phaedr. – m. Abl. woran? ille umero, hic lumbis, hic coxā d., Iuven.: hic fuit d. pedibus manibusque articulorum dolore, Aur. Vict.: amisso filio debilis pedibus factus, Liv. epit.: debilem facito manu, debilem pede, coxā, Maecen. bei Sen. – m. ad (zu, für) u. Akk., ad mandata claudus, caecus, debilis, Plaut. merc. 630: exercitus ille ad ea, quae sequebantur, discrimina haud dubie debilior (zu entnervt) futurus fuit, si hostem habuisset, Curt. 3, 1 (6), 39. – Subst., dēbilis, is, m., der Gebrechliche, der Krüppel, debilis aut luscus (Ggstz. integer omnibus membris et illaesus), Sen.: delicati et formosi debiles (Verschnittene), Sen. rhet.: aegri ac debiles, Lact.: integris debiles implicabantur, Curt.: debilibus integritatem reddere, Lact. – b) v. a. Ggstdn.: ferrum, kraftloses, Verg.: umbra, haltloses, nichtiges Schattenbild, Ov.: debile carpit iter (poet. st. debilis carpit iter), Stat. – II) übtr., geschwächt, schwach, gelähmt, haltlos, equites Romani, quorum vires erant debiles, Cic.: mancam ac debilem praeturam futuram suam, Cic.: ita est utraque res sine altera debilis (einseitig, ein Stückwerk), Cic.: u. so manus, sine quibus trunca esset actio ac debilis, Quint.: u. tamen sine rerum naturae cognitione trunca ac debilis medicina esset, Cels.: ut teneat vetitos inscitia debilis actus, Pers. – v. Pers., tum, cum illum (Catilinam) exterminari volebam... eos qui restitissent infirmos sine illo ac debiles (ohnmächtig u. in ihren Unternehmungen gelähmt) fore putabam, Cic. – m. Abl. woran? qui hāc parte animi (= memoriā) tam debilis esset, ut ne in scripto quidem meminisset, quid paulo ante posuisset, Cic.: Claudius Sanctus dirus ore, ingenio debilior (noch mehr verwahrlost), Tac. – / Superl. debilissimus, Not. Tir. 7, 67b.

    lateinisch-deutsches > debilis

  • 6 galeos

    galeos, ī, m. (γαλεός), eine fleckige Haifischart, sonst mustela gen., Plin. 32, 25.

    lateinisch-deutsches > galeos

  • 7 mustelinus

    mūstēlīnus, a, um (mustela), von Wieseln, Wiesel-, ventriculus, Plin. 30, 124: color, Wieselfarbe, Ter. eun. 689.

    lateinisch-deutsches > mustelinus

  • 8 debilis

    dēbilis, e, Adi. m. Compar. (urspr. dehibilis, aus de u. habilis), ungelenk durch Schwächung, Lähmung oder Verstümmelung, geschwächt, entnervt, entkräftet (invalid), schwächlich, gebrechlich, gelähmt, verkrüppelt (Ggstz. integer, firmus, validus), I) eig.: a) v. Gliedern des Körpers, v. Körper u. v. leb. Wesen selbst: crus, Suet.: lingua, Mart.: manus, Ov.: membra, Sen.: pennae (Amoris), Ov.: corpus (Ggstz. corpus firmum), Cic.; u. (im Bilde) corpus rei publicae, Cic. – pater, Sen. rhet.: Burrus, Tac.: familia (Sklaven) debilis, caeca, manca, Sen. rhet.: senex d., imbecillus senex aut d., Cic.: Q. Scaevola confectus senectute, praepeditus morbo, mancus et omnibus membris captus ac debilis, Cic.: claudi ac debiles equi, Liv.: canterii debiles, Apul.: pueri pusilli numquam debiles fient, si etc., Cato: turn etiam illum debilem factum, Cic.: liberos, si debiles monstrosique editi sunt, mergimus, Sen. – m. Abl. wodurch? membra metu debilia sunt, Ter.: plurimis stipendiis d. miles, Plin.: mustela annis et senectā d., Phaedr. – m. Abl. woran? ille umero, hic lumbis, hic coxā d., Iuven.: hic fuit d. pedibus manibusque articulorum dolore, Aur. Vict.: amisso filio debilis pedibus factus, Liv. epit.: debilem facito manu, debilem pede, coxā, Maecen. bei Sen. – m. ad (zu, für) u. Akk., ad mandata claudus, caecus, debilis, Plaut. merc. 630: exercitus
    ————
    ille ad ea, quae sequebantur, discrimina haud dubie debilior (zu entnervt) futurus fuit, si hostem habuisset, Curt. 3, 1 (6), 39. – Subst., dēbilis, is, m., der Gebrechliche, der Krüppel, debilis aut luscus (Ggstz. integer omnibus membris et illaesus), Sen.: delicati et formosi debiles (Verschnittene), Sen. rhet.: aegri ac debiles, Lact.: integris debiles implicabantur, Curt.: debilibus integritatem reddere, Lact. – b) v. a. Ggstdn.: ferrum, kraftloses, Verg.: umbra, haltloses, nichtiges Schattenbild, Ov.: debile carpit iter (poet. st. debilis carpit iter), Stat. – II) übtr., geschwächt, schwach, gelähmt, haltlos, equites Romani, quorum vires erant debiles, Cic.: mancam ac debilem praeturam futuram suam, Cic.: ita est utraque res sine altera debilis (einseitig, ein Stückwerk), Cic.: u. so manus, sine quibus trunca esset actio ac debilis, Quint.: u. tamen sine rerum naturae cognitione trunca ac debilis medicina esset, Cels.: ut teneat vetitos inscitia debilis actus, Pers. – v. Pers., tum, cum illum (Catilinam) exterminari volebam... eos qui restitissent infirmos sine illo ac debiles (ohnmächtig u. in ihren Unternehmungen gelähmt) fore putabam, Cic. – m. Abl. woran? qui hāc parte animi (= memoriā) tam debilis esset, ut ne in scripto quidem meminisset, quid paulo ante posuisset, Cic.: Claudius Sanctus dirus ore, ingenio debilior (noch mehr verwahrlost), Tac. – Superl. debilissimus, Not. Tir. 7, 67b.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > debilis

  • 9 galeos

    galeos, ī, m. (γαλεός), eine fleckige Haifischart, sonst mustela gen., Plin. 32, 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > galeos

  • 10 mustelinus

    mūstēlīnus, a, um (mustela), von Wieseln, Wiesel-, ventriculus, Plin. 30, 124: color, Wieselfarbe, Ter. eun. 689.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mustelinus

См. также в других словарях:

  • Mustela —  Pour l entreprise du même nom, voir Mustela (entreprise) …   Wikipédia en Français

  • Mustela — Langschwanzwiesel (Mustela frenata) Systematik Ordnung: Raubtiere (Carnivora) Überfamilie: Hundeartige (Canoidea) …   Deutsch Wikipedia

  • Mustela — prop. n. The type genus of the family {Mustelidae:} minks and weasels. Syn: genus {Mustela}. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Mustēla — Mustēla, 1) (M. L.), Gattung der reißenden Raubthiere, in beiden Kinnladen 6 Vorderzähne, deren zweiter an jeder Seite im Unterkiefer einwärts steht, Backenzähne oben 4 od. 5, unten 5 od. 6, Körper lang gestreckt u. so gebogen getragen, daß der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • mustela — (Del lat. mustēla). 1. f. Tiburón muy parecido al cazón, de poco más de un metro de largo, cuerpo casi cilíndrico, cabeza pequeña, hocico prolongado, piel de color ceniciento oscuro por el lomo y blanco por el abdomen, sin escamas, pero llena de… …   Diccionario de la lengua española

  • Mustēla — (lat.), der Marder (s. d.). Mustelidae (Marder), Familie der Raubtiere (s. d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Mustela — Mustēla, Mustelĭdae, s. Marder …   Kleines Konversations-Lexikon

  • mustela — sustantivo femenino 1. Comadreja …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Mustela —   Mustela …   Wikipedia Español

  • Mustela — Pour l entreprise du même nom, voir Mustela (entreprise). Mustela …   Wikipédia en Français

  • mustela — (Del lat. mustela.) ► sustantivo femenino 1 ZOOLOGÍA Pez condrictio marino, de tamaño medio, color gris con manchas blancas, hocico afilado, primera aleta dorsal adelantada, y vive cerca de fondos blandos y poco profundos. (Mustelus asterias.)… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»