-
1 mustela
mūstēla (mūstella), ae, f., I) das Wiesel, Plaut. Stich. 499. Cic. de nat. deor. 2, 17. Plin. 29, 60. Hor. ep. 1, 7, 32. Phaedr. 1, 22, 1; 4, 2, 10 u. 4, 6, 1. Amm. 16, 8, 2. Vulg. Levit. 11, 29: mustela didrindit, Anthol. Lat. 762, 61 R. – II) (nach dem griech. γαλεός) ein fleckiger Seefisch, wahrsch. zum Haigeschlecht gehörig, Enn. hedyph. 1 = fr. var. 34 (b. Apul. apol. 39). Plin. 9, 63: avidae mustelae, Colum. 8, 17, 8.
-
2 mustela
mūstēla (mūstella), ae, f., I) das Wiesel, Plaut. Stich. 499. Cic. de nat. deor. 2, 17. Plin. 29, 60. Hor. ep. 1, 7, 32. Phaedr. 1, 22, 1; 4, 2, 10 u. 4, 6, 1. Amm. 16, 8, 2. Vulg. Levit. 11, 29: mustela didrindit, Anthol. Lat. 762, 61 R. – II) (nach dem griech. γαλεός) ein fleckiger Seefisch, wahrsch. zum Haigeschlecht gehörig, Enn. hedyph. 1 = fr. var. 34 (b. Apul. apol. 39). Plin. 9, 63: avidae mustelae, Colum. 8, 17, 8. -
3 mustecula
-
4 mustecula
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mustecula
-
5 debilis
dēbilis, e, Adi. m. Compar. (urspr. dehibilis, aus de u. habilis), ungelenk durch Schwächung, Lähmung oder Verstümmelung, geschwächt, entnervt, entkräftet (invalid), schwächlich, gebrechlich, gelähmt, verkrüppelt (Ggstz. integer, firmus, validus), I) eig.: a) v. Gliedern des Körpers, v. Körper u. v. leb. Wesen selbst: crus, Suet.: lingua, Mart.: manus, Ov.: membra, Sen.: pennae (Amoris), Ov.: corpus (Ggstz. corpus firmum), Cic.; u. (im Bilde) corpus rei publicae, Cic. – pater, Sen. rhet.: Burrus, Tac.: familia (Sklaven) debilis, caeca, manca, Sen. rhet.: senex d., imbecillus senex aut d., Cic.: Q. Scaevola confectus senectute, praepeditus morbo, mancus et omnibus membris captus ac debilis, Cic.: claudi ac debiles equi, Liv.: canterii debiles, Apul.: pueri pusilli numquam debiles fient, si etc., Cato: turn etiam illum debilem factum, Cic.: liberos, si debiles monstrosique editi sunt, mergimus, Sen. – m. Abl. wodurch? membra metu debilia sunt, Ter.: plurimis stipendiis d. miles, Plin.: mustela annis et senectā d., Phaedr. – m. Abl. woran? ille umero, hic lumbis, hic coxā d., Iuven.: hic fuit d. pedibus manibusque articulorum dolore, Aur. Vict.: amisso filio debilis pedibus factus, Liv. epit.: debilem facito manu, debilem pede, coxā, Maecen. bei Sen. – m. ad (zu, für) u. Akk., ad mandata claudus, caecus, debilis, Plaut. merc. 630: exercitus ille ad ea, quae sequebantur, discrimina haud dubie debilior (zu entnervt) futurus fuit, si hostem habuisset, Curt. 3, 1 (6), 39. – Subst., dēbilis, is, m., der Gebrechliche, der Krüppel, debilis aut luscus (Ggstz. integer omnibus membris et illaesus), Sen.: delicati et formosi debiles (Verschnittene), Sen. rhet.: aegri ac debiles, Lact.: integris debiles implicabantur, Curt.: debilibus integritatem reddere, Lact. – b) v. a. Ggstdn.: ferrum, kraftloses, Verg.: umbra, haltloses, nichtiges Schattenbild, Ov.: debile carpit iter (poet. st. debilis carpit iter), Stat. – II) übtr., geschwächt, schwach, gelähmt, haltlos, equites Romani, quorum vires erant debiles, Cic.: mancam ac debilem praeturam futuram suam, Cic.: ita est utraque res sine altera debilis (einseitig, ein Stückwerk), Cic.: u. so manus, sine quibus trunca esset actio ac debilis, Quint.: u. tamen sine rerum naturae cognitione trunca ac debilis medicina esset, Cels.: ut teneat vetitos inscitia debilis actus, Pers. – v. Pers., tum, cum illum (Catilinam) exterminari volebam... eos qui restitissent infirmos sine illo ac debiles (ohnmächtig u. in ihren Unternehmungen gelähmt) fore putabam, Cic. – m. Abl. woran? qui hāc parte animi (= memoriā) tam debilis esset, ut ne in scripto quidem meminisset, quid paulo ante posuisset, Cic.: Claudius Sanctus dirus ore, ingenio debilior (noch mehr verwahrlost), Tac. – / Superl. debilissimus, Not. Tir. 7, 67b.
-
6 galeos
galeos, ī, m. (γαλεός), eine fleckige Haifischart, sonst mustela gen., Plin. 32, 25.
-
7 mustelinus
mūstēlīnus, a, um (mustela), von Wieseln, Wiesel-, ventriculus, Plin. 30, 124: color, Wieselfarbe, Ter. eun. 689.
-
8 debilis
dēbilis, e, Adi. m. Compar. (urspr. dehibilis, aus de u. habilis), ungelenk durch Schwächung, Lähmung oder Verstümmelung, geschwächt, entnervt, entkräftet (invalid), schwächlich, gebrechlich, gelähmt, verkrüppelt (Ggstz. integer, firmus, validus), I) eig.: a) v. Gliedern des Körpers, v. Körper u. v. leb. Wesen selbst: crus, Suet.: lingua, Mart.: manus, Ov.: membra, Sen.: pennae (Amoris), Ov.: corpus (Ggstz. corpus firmum), Cic.; u. (im Bilde) corpus rei publicae, Cic. – pater, Sen. rhet.: Burrus, Tac.: familia (Sklaven) debilis, caeca, manca, Sen. rhet.: senex d., imbecillus senex aut d., Cic.: Q. Scaevola confectus senectute, praepeditus morbo, mancus et omnibus membris captus ac debilis, Cic.: claudi ac debiles equi, Liv.: canterii debiles, Apul.: pueri pusilli numquam debiles fient, si etc., Cato: turn etiam illum debilem factum, Cic.: liberos, si debiles monstrosique editi sunt, mergimus, Sen. – m. Abl. wodurch? membra metu debilia sunt, Ter.: plurimis stipendiis d. miles, Plin.: mustela annis et senectā d., Phaedr. – m. Abl. woran? ille umero, hic lumbis, hic coxā d., Iuven.: hic fuit d. pedibus manibusque articulorum dolore, Aur. Vict.: amisso filio debilis pedibus factus, Liv. epit.: debilem facito manu, debilem pede, coxā, Maecen. bei Sen. – m. ad (zu, für) u. Akk., ad mandata claudus, caecus, debilis, Plaut. merc. 630: exercitus————ille ad ea, quae sequebantur, discrimina haud dubie debilior (zu entnervt) futurus fuit, si hostem habuisset, Curt. 3, 1 (6), 39. – Subst., dēbilis, is, m., der Gebrechliche, der Krüppel, debilis aut luscus (Ggstz. integer omnibus membris et illaesus), Sen.: delicati et formosi debiles (Verschnittene), Sen. rhet.: aegri ac debiles, Lact.: integris debiles implicabantur, Curt.: debilibus integritatem reddere, Lact. – b) v. a. Ggstdn.: ferrum, kraftloses, Verg.: umbra, haltloses, nichtiges Schattenbild, Ov.: debile carpit iter (poet. st. debilis carpit iter), Stat. – II) übtr., geschwächt, schwach, gelähmt, haltlos, equites Romani, quorum vires erant debiles, Cic.: mancam ac debilem praeturam futuram suam, Cic.: ita est utraque res sine altera debilis (einseitig, ein Stückwerk), Cic.: u. so manus, sine quibus trunca esset actio ac debilis, Quint.: u. tamen sine rerum naturae cognitione trunca ac debilis medicina esset, Cels.: ut teneat vetitos inscitia debilis actus, Pers. – v. Pers., tum, cum illum (Catilinam) exterminari volebam... eos qui restitissent infirmos sine illo ac debiles (ohnmächtig u. in ihren Unternehmungen gelähmt) fore putabam, Cic. – m. Abl. woran? qui hāc parte animi (= memoriā) tam debilis esset, ut ne in scripto quidem meminisset, quid paulo ante posuisset, Cic.: Claudius Sanctus dirus ore, ingenio debilior (noch mehr verwahrlost), Tac. – ⇒ Superl. debilissimus, Not. Tir. 7, 67b. -
9 galeos
galeos, ī, m. (γαλεός), eine fleckige Haifischart, sonst mustela gen., Plin. 32, 25. -
10 mustelinus
mūstēlīnus, a, um (mustela), von Wieseln, Wiesel-, ventriculus, Plin. 30, 124: color, Wieselfarbe, Ter. eun. 689.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mustelinus
См. также в других словарях:
Mustela — Pour l entreprise du même nom, voir Mustela (entreprise) … Wikipédia en Français
Mustela — Langschwanzwiesel (Mustela frenata) Systematik Ordnung: Raubtiere (Carnivora) Überfamilie: Hundeartige (Canoidea) … Deutsch Wikipedia
Mustela — prop. n. The type genus of the family {Mustelidae:} minks and weasels. Syn: genus {Mustela}. [WordNet 1.5] … The Collaborative International Dictionary of English
Mustēla — Mustēla, 1) (M. L.), Gattung der reißenden Raubthiere, in beiden Kinnladen 6 Vorderzähne, deren zweiter an jeder Seite im Unterkiefer einwärts steht, Backenzähne oben 4 od. 5, unten 5 od. 6, Körper lang gestreckt u. so gebogen getragen, daß der… … Pierer's Universal-Lexikon
mustela — (Del lat. mustēla). 1. f. Tiburón muy parecido al cazón, de poco más de un metro de largo, cuerpo casi cilíndrico, cabeza pequeña, hocico prolongado, piel de color ceniciento oscuro por el lomo y blanco por el abdomen, sin escamas, pero llena de… … Diccionario de la lengua española
Mustēla — (lat.), der Marder (s. d.). Mustelidae (Marder), Familie der Raubtiere (s. d.) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Mustela — Mustēla, Mustelĭdae, s. Marder … Kleines Konversations-Lexikon
mustela — sustantivo femenino 1. Comadreja … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Mustela — Mustela … Wikipedia Español
Mustela — Pour l entreprise du même nom, voir Mustela (entreprise). Mustela … Wikipédia en Français
mustela — (Del lat. mustela.) ► sustantivo femenino 1 ZOOLOGÍA Pez condrictio marino, de tamaño medio, color gris con manchas blancas, hocico afilado, primera aleta dorsal adelantada, y vive cerca de fondos blandos y poco profundos. (Mustelus asterias.)… … Enciclopedia Universal