-
1 vulnus
eris n.1) рана, ранение (lĕve, grave L; mortiferum C)v. adversum C, Sl — рана в грудьv. alicujus O, VF etc. — рана, нанесённая кому-л. или кем-л.v. alicujus rei — рана во что-л. (v. corporis C) или от чего-л. (v. missilium L)v. in capite accipere C — получить рану в головуv. alicui inferre Cs (infligere C) — нанести кому-л. рану2) повреждение, поломка ( scuti O); урон, ущерб, потеряmulta vulnera alicui inferre (imponere, inurere) C — причинить кому-л. большой ущерб3) поражение, разгром ( duo vulnera accipere L)4) след удара, рубец ( ramis vulnera dare O); язва, больное место (v. occultum C); душевная рана, боль, скорбьv. alere venis или sub pectore V — таить боль в душе, терзаться душевным страданием6) удар, наносящий рануv. acutae falcis O — удар острой косыv. fortunae C — удар судьбы7) оружие, наносящее рану (меч, копье, стрела)haesit sub gutture v. V — стрела впилась под (самое) горлоdirigere v. aliquo V — направить оружие на кого л. -
2 vulnus
I.Lit.:B.cave faxit volnus tibi jam,
Plaut. Truc. 5, 51:qui abstergerem volnera?
Ter. Eun. 4, 7, 9:vulnus in latere,
Cic. Mil. 24, 65:multis et illatis et acceptis vulneribus,
Caes. B. G. 1, 50; so,inferre,
id. B. C. 2, 6:accipere,
id. B. G. 1, 48:claudicare ex vulnere ob rem publicam accepto,
Cic. de Or. 2, 61, 249:sustinere,
Caes. B. C. 1, 45:excipere,
Cic. Sest. 10, 23:alicui infligere,
id. Phil. 2, 21, 52:vulneribus defessus,
Caes. B. G. 1, 25:gravi vulnere ictus,
Liv. 2, 47, 2:vulneribus confectus,
id. 24, 26, 14:ego factum modo vulnus habebo,
Ov. Am. 1, 2, 30:facile ex volnere est recreatus,
Cic. Inv. 2, 51, 154.—Transf., of things, a wound, i. e. a hole, cut, incision, notch, rent, crack ( poet. and in post-Aug. prose):II.vulneribus donec paulatim evicta (ornus) supremum Congemuit,
Verg. A. 2, 630; cf. Ov. M. 9, 383; 14, 392; Juv. 6, 247; Plin. 19, 8, 41, § 142:aratri,
Ov. M. 2, 286.—Trop., a wound, blow, misfortune, calamity, defeat:fortunae gravissimo percussus vulnere,
Cic. Ac. 1, 3, 4; Luc. 8, 72:hoc tam gravi vulnere etiam illa, quae consanuisse videbantur, recrudescunt,
Cic. Fam. 4, 6, 2:quae hic rei publicae vulnera imponebat, eadem ille sanabat,
id. Fin. 4, 24, 66:vulnera imposita provinciae sanare,
id. Att. 5, 17, 6:inusta rei publicae (with scelera),
id. Sest. 7, 17:non vulnus super vulnus, sed multiplex clades,
Liv. 22, 54, 9 Weissenb. ad loc.—Esp., in the phrase vulnus accipere, to be defeated, to suffer great loss, Just. 1, 8, 10; 2, 11, 19; cf. id. 42, 4, 10.— Of pain, grief, sorrow, Lucr. 2, 639; Verg. A. 12, 160; Ov. M. 5, 426.—Of the wounds of love, Lucr. 1, 34; Prop. 2, 22 (3, 15), 7; 2, 25 (3, 20), 46; Verg. A. 4, 2; Hor. C. 1, 27, 12; id. Epod. 11, 17:dulcia vulnera sagittae,
App. M. 4, p. 156, 29.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский