Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mulier+aetate+declivis+pj

  • 1 declivis

    dēclīvis, e (de u. clivus), bergabwärts gehend, abfallend, abschüssig (Ggstz. acclivis), I) eig.: locus declivis ac praeceps, Liv.: collis ab summo aequaliter d., Caes.: locus iniquus et leniter d., Caes.: latitudo, Sall.: arvum Aesulae, Hor.: ripa, Ov. – neutr. subst., per declive (am Abhang hin) se recipere, Caes.: per declive viasque praecipites spatio terrae propiore feruntur, Ov.: sopitus ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: haec declivia et devexa, diese abfallenden u. abschüssigen Partien (der Gegend), Caes. – II) übtr.: A) der Zeit nach sich neigend, mulier aetate declivis, mit der es bergab geht, die schon in den Jahren ist, Plin. ep.: sol, Calp.: aestas, Calp. – m. Dat., quod sol iam occasui declivis est, sich dem U. zuneigt, Min. Fel. 40, 2. – m. ad u. Akk., considera, quod dies ad occasum declivior sit, Vulg. iudic. 19, 9. – B) der Gesinnung nach sich neigend, animae in vitia labiles, in peccatorum genera universa declives, Arnob. 2, 45.

    lateinisch-deutsches > declivis

  • 2 declivis

    dēclīvis, e (de u. clivus), bergabwärts gehend, abfallend, abschüssig (Ggstz. acclivis), I) eig.: locus declivis ac praeceps, Liv.: collis ab summo aequaliter d., Caes.: locus iniquus et leniter d., Caes.: latitudo, Sall.: arvum Aesulae, Hor.: ripa, Ov. – neutr. subst., per declive (am Abhang hin) se recipere, Caes.: per declive viasque praecipites spatio terrae propiore feruntur, Ov.: sopitus ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: haec declivia et devexa, diese abfallenden u. abschüssigen Partien (der Gegend), Caes. – II) übtr.: A) der Zeit nach sich neigend, mulier aetate declivis, mit der es bergab geht, die schon in den Jahren ist, Plin. ep.: sol, Calp.: aestas, Calp. – m. Dat., quod sol iam occasui declivis est, sich dem U. zuneigt, Min. Fel. 40, 2. – m. ad u. Akk., considera, quod dies ad occasum declivior sit, Vulg. iudic. 19, 9. – B) der Gesinnung nach sich neigend, animae in vitia labiles, in peccatorum genera universa declives, Arnob. 2, 45.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > declivis

  • 3 declivis

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > declivis

  • 4 declivis

    dē-clīvis, e [ clivus ]
    1) пологий, покатый, наклонный
    collis ab summo aequaliter d. Cs — холм, имеющий сверху (до низу) одинаковый наклон
    2) склоняющийся к закату (sol occasui d. MF) или к концу ( aestas Calp); пожилой, преклонный ( mulier aetate declivis PJ)
    3) склонный, тяготеющий ( in peccatorum genera universa Eccl). — см. тж. declive и declivum

    Латинско-русский словарь > declivis

  • 5 declive

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > declive

  • 6 decliviter

    dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;

    also declivia,

    id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).
    I.
    Prop.:

    collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,

    sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:

    in declivi et praecipiti loco,

    id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:

    locus tenui fastigio vergebat,

    id. B. C. 1, 45, 5:

    locus, also vallis, and opp. mons,

    id. ib. 1, 79, 2:

    latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,

    Sall. J. 17, 4:

    Olympi,

    Ov. M. 6, 487:

    arvum Aesulae,

    Hor. Od. 3, 29, 7:

    ripa,

    Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:

    flumina,

    id. ib. 1, 39; cf.:

    cursus (amnium),

    Luc. 4, 114:

    via,

    Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:

    sol in occasum,

    Plin. 8, 50, 76, § 203. —
    B.
    Subst.: declive, is, n., a declivity:

    ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,

    Caes. B. G. 7, 88:

    si per declive sese reciperent,

    id. B. C. 3, 51, 6; cf.:

    erat per declive receptus,

    id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—
    II.
    Trop.:

    labitur occiduae per iter declive senectae,

    id. ib. 15, 227; cf.:

    mulier aetate declivis,

    in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:

    animae in vitia,

    prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:

    dies ad occasum declivior,

    Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:

    declivius: incumbens rupes,

    Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > decliviter

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»