-
1 declivis
dēclīvis, e (de u. clivus), bergabwärts gehend, abfallend, abschüssig (Ggstz. acclivis), I) eig.: locus declivis ac praeceps, Liv.: collis ab summo aequaliter d., Caes.: locus iniquus et leniter d., Caes.: latitudo, Sall.: arvum Aesulae, Hor.: ripa, Ov. – neutr. subst., per declive (am Abhang hin) se recipere, Caes.: per declive viasque praecipites spatio terrae propiore feruntur, Ov.: sopitus ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: haec declivia et devexa, diese abfallenden u. abschüssigen Partien (der Gegend), Caes. – II) übtr.: A) der Zeit nach sich neigend, mulier aetate declivis, mit der es bergab geht, die schon in den Jahren ist, Plin. ep.: sol, Calp.: aestas, Calp. – m. Dat., quod sol iam occasui declivis est, sich dem U. zuneigt, Min. Fel. 40, 2. – m. ad u. Akk., considera, quod dies ad occasum declivior sit, Vulg. iudic. 19, 9. – B) der Gesinnung nach sich neigend, animae in vitia labiles, in peccatorum genera universa declives, Arnob. 2, 45.
-
2 declivis
dēclīvis, e (de u. clivus), bergabwärts gehend, abfallend, abschüssig (Ggstz. acclivis), I) eig.: locus declivis ac praeceps, Liv.: collis ab summo aequaliter d., Caes.: locus iniquus et leniter d., Caes.: latitudo, Sall.: arvum Aesulae, Hor.: ripa, Ov. – neutr. subst., per declive (am Abhang hin) se recipere, Caes.: per declive viasque praecipites spatio terrae propiore feruntur, Ov.: sopitus ex semita proclivi ruit in declive, Liv.: haec declivia et devexa, diese abfallenden u. abschüssigen Partien (der Gegend), Caes. – II) übtr.: A) der Zeit nach sich neigend, mulier aetate declivis, mit der es bergab geht, die schon in den Jahren ist, Plin. ep.: sol, Calp.: aestas, Calp. – m. Dat., quod sol iam occasui declivis est, sich dem U. zuneigt, Min. Fel. 40, 2. – m. ad u. Akk., considera, quod dies ad occasum declivior sit, Vulg. iudic. 19, 9. – B) der Gesinnung nach sich neigend, animae in vitia labiles, in peccatorum genera universa declives, Arnob. 2, 45.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > declivis
-
3 declivis
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
4 declivis
dē-clīvis, e [ clivus ]1) пологий, покатый, наклонныйcollis ab summo aequaliter d. Cs — холм, имеющий сверху (до низу) одинаковый наклонlocus leniter d. Cs — отлогое место2) склоняющийся к закату (sol occasui d. MF) или к концу ( aestas Calp); пожилой, преклонный ( mulier aetate declivis PJ)3) склонный, тяготеющий ( in peccatorum genera universa Eccl). — см. тж. declive и declivum -
5 declive
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
6 decliviter
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский