-
1 gentiles
gentīlis, e, adj. [gens].I.Of or belonging to the same clan (gens), stock, or race; and subst.: gentīlis, is, com., a person belonging to the same family or gens, a relative bearing the same name (syn.: gentilicus, genticus; cf.II.also: cognatus, agnatus, affinis): gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti,
Cic. Top. 6, 29: gentilis dicitur et ex eodem genere ortus et is qui simili nomine appellatur; ut ait Cincius, gentiles mihi sunt, qui meo nomine appellantur, Paul. ex Fest. p. 94 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148:SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, id. ap. Collat. Legg. Mosaic. et Rom. 16, 4: si nullus agnatus sit, eadem lex XII. tabularum gentiles ad hereditatem vocat,
Gai. Inst. 3, 17; cf. Ulp. Fragm. 26, 1 a.: tuus gentilis ( thy kinsman), Brute, M. Pennus, Cic. Brut. 28, 109:sordidatus cum gentilibus clientibusque,
Liv. 3, 58, 1:e duobus gentilibus,
Suet. Tib. 1:homines deorum immortalium quasi gentiles,
Cic. Univ. 11:tuus paene gentilis,
thy namesake, id. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf., jestingly: fuit enim (Pherecydes) meo regnante gentili (i. e. Ser. Tullio),
id. Tusc. 1, 16, 38.— Adj.:nomen,
Suet. Ner. 41:stemma,
id. ib. 37:monumentum Domitiorum,
id. ib. 50: copia, out of their own gens, id. Vit. 1:gentile domus nostrae bonum,
Tac. A. 2, 37; cf.manus (i. e. Fabii),
Ov. F. 2, 198: odia, family enmity (of Hanno towards Hannibal), Sil. 2, 277:capillo erat pone occipitium summissiore, quod gentile in illo videbatur,
peculiar to the family, hereditary, Suet. Tib. 68.—Prov. (cf. the law for the insane, supra):mente est captus atque ad agnatos et gentiles est deducendus,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Transf.* A.Of slaves who bore the name of their masters:B. C.apud antiquos singuli Marcipores Luciporesve dominorum gentiles omnem victum in promiscuo habebant,
Plin. 33, 1, 6, § 26.—In a more extended sense (acc. to gens, II. F.), of or belonging to the same people or nation, national; and subst., a fellow-countryman (post-Aug.):2.multis et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet,
Tac. A. 11, 1 fin.:solum,
id. ib. 3, 59:imperium,
id. ib. 6, 32:religio,
id. ib. 12, 34:levitas,
id. ib. 12, 14;utilitas,
id. ib. 12, 17:lina,
Sil. 4, 223; cf.metallum,
id. 16, 465:gurges,
Stat. Th. 9, 297.—Subst., Gell. 17, 17, 2.—In partic.a.In opp. to Roman: gentīles, foreigners: nulli gentilium provincialis femina copuletur, Cod. Th. 3, 14, 1; 11, 30, 62; Aus. Grat. Act. 4:b.cum scutariis et gentilibus,
Amm. 14, 7: nullum autem ex gentilibus liberum adprobari licet, Fragm. Jur. Rom. Vat. 34 Huschke.—In eccl. Lat., opp. to Jewish or Christian, heathen, pagan, gentile; and subst.: gentīlis, is, m., a heathen, a pagan: vulgus, Prud. steph. 10, 464:1.nugae,
id. adv. Symm. 1, 576:gentilium litterarum libri,
Hier. Ep. 22, 30; Vulg. Tob. 1, 12; id. Act. 14, 5.— Sup.:Sextus Pythagorēus, homo gentilissimus,
Hier. in Jerem. 4, 22.—Hence, adv.: gentīlĭter (acc. to II. C.; late Lat.).After the manner or in the language of a country:2.Cretes Dianam Britomarten gentiliter nominant,
in their native language, Sol. 11, 8; 20, 8.—Heathenishly, Fulg. Discuss. Arian. 4; Vulg. Gal. 2, 14. -
2 gentilis
gentīlis, e, adj. [gens].I.Of or belonging to the same clan (gens), stock, or race; and subst.: gentīlis, is, com., a person belonging to the same family or gens, a relative bearing the same name (syn.: gentilicus, genticus; cf.II.also: cognatus, agnatus, affinis): gentiles sunt, qui inter se eodem nomine sunt, qui ab ingenuis oriundi sunt, quorum majorum nemo servitutem servivit, qui capite non sunt deminuti,
Cic. Top. 6, 29: gentilis dicitur et ex eodem genere ortus et is qui simili nomine appellatur; ut ait Cincius, gentiles mihi sunt, qui meo nomine appellantur, Paul. ex Fest. p. 94 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148:SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, id. ap. Collat. Legg. Mosaic. et Rom. 16, 4: si nullus agnatus sit, eadem lex XII. tabularum gentiles ad hereditatem vocat,
Gai. Inst. 3, 17; cf. Ulp. Fragm. 26, 1 a.: tuus gentilis ( thy kinsman), Brute, M. Pennus, Cic. Brut. 28, 109:sordidatus cum gentilibus clientibusque,
Liv. 3, 58, 1:e duobus gentilibus,
Suet. Tib. 1:homines deorum immortalium quasi gentiles,
Cic. Univ. 11:tuus paene gentilis,
thy namesake, id. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf., jestingly: fuit enim (Pherecydes) meo regnante gentili (i. e. Ser. Tullio),
id. Tusc. 1, 16, 38.— Adj.:nomen,
Suet. Ner. 41:stemma,
id. ib. 37:monumentum Domitiorum,
id. ib. 50: copia, out of their own gens, id. Vit. 1:gentile domus nostrae bonum,
Tac. A. 2, 37; cf.manus (i. e. Fabii),
Ov. F. 2, 198: odia, family enmity (of Hanno towards Hannibal), Sil. 2, 277:capillo erat pone occipitium summissiore, quod gentile in illo videbatur,
peculiar to the family, hereditary, Suet. Tib. 68.—Prov. (cf. the law for the insane, supra):mente est captus atque ad agnatos et gentiles est deducendus,
Varr. R. R. 1, 2, 8.—Transf.* A.Of slaves who bore the name of their masters:B. C.apud antiquos singuli Marcipores Luciporesve dominorum gentiles omnem victum in promiscuo habebant,
Plin. 33, 1, 6, § 26.—In a more extended sense (acc. to gens, II. F.), of or belonging to the same people or nation, national; and subst., a fellow-countryman (post-Aug.):2.multis et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet,
Tac. A. 11, 1 fin.:solum,
id. ib. 3, 59:imperium,
id. ib. 6, 32:religio,
id. ib. 12, 34:levitas,
id. ib. 12, 14;utilitas,
id. ib. 12, 17:lina,
Sil. 4, 223; cf.metallum,
id. 16, 465:gurges,
Stat. Th. 9, 297.—Subst., Gell. 17, 17, 2.—In partic.a.In opp. to Roman: gentīles, foreigners: nulli gentilium provincialis femina copuletur, Cod. Th. 3, 14, 1; 11, 30, 62; Aus. Grat. Act. 4:b.cum scutariis et gentilibus,
Amm. 14, 7: nullum autem ex gentilibus liberum adprobari licet, Fragm. Jur. Rom. Vat. 34 Huschke.—In eccl. Lat., opp. to Jewish or Christian, heathen, pagan, gentile; and subst.: gentīlis, is, m., a heathen, a pagan: vulgus, Prud. steph. 10, 464:1.nugae,
id. adv. Symm. 1, 576:gentilium litterarum libri,
Hier. Ep. 22, 30; Vulg. Tob. 1, 12; id. Act. 14, 5.— Sup.:Sextus Pythagorēus, homo gentilissimus,
Hier. in Jerem. 4, 22.—Hence, adv.: gentīlĭter (acc. to II. C.; late Lat.).After the manner or in the language of a country:2.Cretes Dianam Britomarten gentiliter nominant,
in their native language, Sol. 11, 8; 20, 8.—Heathenishly, Fulg. Discuss. Arian. 4; Vulg. Gal. 2, 14. -
3 gentilis
I gentīlis, e [ gens ]1) принадлежащий к одному и тому же роду, общий всему роду, родовой (gentīle domūs nostrae bonum T; nomen gentile Su)manus g. O — отряд, состоящий из представителей одного рода (напр. gens Fabia)2) родом из того же племени, соплеменный ( nationes T); национальный, народный, отечественный (solum, utilitas T)3) иноземный, варварский Aus, CTh4) языческий Vlg, EcclII gentīlis, is m.1) сородич, соплеменник или землякmeo regnante gentili шутл. C — в царствование моего родича ( точнее однофамильца), т. е. Сервия Туллия (Цицерон тж. был из рода Туллиев)2) иноземец Aus etc.3) язычник Vlg, Eccl
См. также в других словарях:
PHERECYDES — I. PHERECYDES Historicus Atheniensis. Meminit eius Germanicus in Arateis, ubi de Tauro, et Pleiadibus. Admodum antiquum fuisse ostendit Dionys. Halicarn. l. 1. Nempe vixit Darii Hystaspidae temporibus. Vide Voss. de Hist. Grac. p. 445. Alius… … Hofmann J. Lexicon universale
GENTILIS — I. GENTILIS Medicus peritus, Thadaei Florentini discip. circa A. C. 1310. scripsit in Avicennam. Leand. Alberti, descr. Ital. p. 90. II. GENTILIS apud Cic. 1. Tusc. Quaest. Pherecydes Syrus primus dixit, animos hominum esse sempiternos; Antiquus… … Hofmann J. Lexicon universale