mater+familias

cēnsōrius, a, um (censor), I) zum Zensor gehörig, zensorisch, zuw. auch = sittenrichterlich, tabulae, die Zensorkontrollen, Cic.: lex, der öffentliche Pachtkontrakt der Bauten od. der Staatseinkünfte, Cic. (sonst auch locatio c., Cic.), zuw. auch die Zensorverordnung (über Volkseinteilung, Abgaben, Staatsbauten usw.), Cic. u. Varr. r. r.: animadversio, Cic.: nota, Liv.; vgl. censoriae severitatis nota, Cic.: notiones censoriae, Gell. – opus c., a) eine Handlung, ein Vergehen, die od. das der Ahndung des Zensors verfällt, Cic. u. Suet. (wofür probrum cens. b. Plin.): opus c. facere, dergl. begehen, Gell. – b) die Zensorstrafe selbst, Col. 12. praef. § 10. – homo censorius, ein Mann, der Zensor gewesen, Cic.: Cato Censorius, Plin. u. Quint. – II) übtr.: a) streng prüfend, - richtend, kritisierend, versus virgulā quādam censoriā notare, Quint. 1, 4, 3: alqm censoria docti lima momordit Secundi, Mart. 5, 80, 12: censoria illa atque divina manus. Arnob. 5, 23. – b) sich in den Grenzen des Anstandes haltend, streng sittlich,risus, Macr. sat. 2, 2, 16: mater familias, ibid. 7, 1, 2.

2. Smyrna (Zmyrna), ae, f. (Σμύρνα), berühmte Handelsstadt in Ionien, mit vorzüglichem Hafen, nach einigen der Geburtsort Homers, j. Ismir, Cic. Flacc. 71; Balb. 28. Plin. 33, 129. Gell. 12, 7, 1. Stat. silv. 4, 2, 9. – Dav. Smyrnaeus, a, um (Σμυρναιος), smyrnäisch, conventus, Plin.: mater familias, Amm.: vates, Homer, Lucan.: plectra, homerisch, Sil. – Plur. subst., Smyrnaeiī ōrum, m., die Einw. von Smyrna, die Smyrnäer, Liv. – ⇒ Über die Schreibart Smyr. u. Zmyr. s. Obbar. Hor. ep. 1, 11, 3 not. crit. Die besseren Hdschrn. des Cic. haben bald Smyr., bald Zmyr.; die bamberger Hdschr. des Plin. überall Smyr., s. Sillig Plin. 32, 151. p. 55 sq.; so auch Prisc. 1, 30.

nome direttrice f. (di istituto per bambine o ragazze)

* * *

1 mater familias; madre

2 (spec.) direttrice ( di casa dello studente, ostello, ecc.); vigilatrice.

* * *

nome direttrice f. (di istituto per bambine o ragazze)

n. housewife, mater familias, mistress

fămĭlĭa, ae (with pater, mater, filius, and filia, the class. gen. sing. is usually in the archaic form familias; familiae also occurs, v. infra; gen.:

familiai,

Plaut. Am. 1, 1, 203; with the plur. of these words both the sing. and plur. of familia are used:

patres familias, etc.,

Cic. Rosc. Am. 15, 43; id. Verr. 2, 3, 51, § 120 al.:

patres familiarum,

Cic. Att. 7, 14, 2; Sall. C. 43, 2; 51, 9, v. infra II. A. b.—On the form patribus familiis for familiae, patrum familiarum, etc., Cic. Verr. 2, 3, 79, § 183; id. Rosc. Am. 16, 48, v. Neue, Formenl. 1, p. 7), f. [famulus], the slaves in a household, a household establishment, family servants, domestics (not = family, i. e. wife and children, domus, or mei, tui, sui, etc., but v. II. A. 3 infra):

nescio quid male factum a nostra hic familia est... ita senex talos elidi jussit conservis meis,

Plaut. Mil. 2, 2, 11; 17; id. Trin. 2, 1, 28; id. Am. 4, 3, 10:

neque enim dubium est, quin, si ad rem judicandum verbo ducimur, non re, familiam intelligamus, quae constet ex servis pluribus, quin unus homo familia non sit: verbum certe hoc non modo postulat, sed etiam cogit,

Cic. Caecin. 19, 55; cf. Dig. 50, 16, 40, § 3; App. Mag. p. 304:

vilicus familiam exerceat,

Cato, R. R. 5, 2:

familiae male ne sit,

id. ib.:

te familiae interdicere, ut uni dicto audiens esset,

Cic. Rep. 1, 39:

qui emeret eam familiam a Catone,

id. Q. Fr. 2, 6, 5:

cum insimularetur familia societatis ejus,

id. Brut. 22, 85:

conjugum et liberorum et familiarum suarum causa,

id. N. D. 2, 63, 157:

Petreius armat familiam,

Caes. B. C. 1, 75, 2: alienae se familiae venali immiscuisse, Quint. 7, 2, 26:

Aesopus domino solus cum esset familia,

formed the entire establishment, Phaedr. 3, 19, 1.—Of the serfs belonging to a temple:

illi Larini in Martis familia numerantur,

Cic. Clu. 15, 43; cf. of the serfs, vassals of Orgetorix:

die constituta causae dictionis Orgetorix ad judicium omnem suam familiam, ad hominum milia decem undique coëgit,

Caes. B. G. 1, 4, 2.

Transf.

With the idea of house predominating.

In gen., a house and all belonging to it, a family estate, family property, fortune: familiae appellatio varie accepta est: nam et in res et in personas deducitur;

in res, ut puta in lege XII. tab. his verbis: AGNATVS PROXIMVS FAMILIAM HABETO,

Dig. 50, 16, 195; so,

SI AGNATVS NEC ESCIT, GENTILIS FAMILIAM NANCITOR, Fragm. XII. Tab. in Collat. Legg. Mosaic. et Roman. tit. 16, § 4 (cf. agnatus): idcirco qui, quibus verbis erctum cieri oporteat, nesciat, idem erciscundae familiae causam agere non possit,

Cic. de Or. 1, 56, 237; so,

arbitrum familiae erciscundae postulavit,

id. Caecin. 7, 19; cf.:

familiae erciscundae,

Dig. 10, tit. 2:

decem dierum vix mihi est familia,

means of support, Ter. Heaut. 5, 1, 36 Ruhnk.—

Paterfamilias, materfamilias, etc., or paterfamiliae, materfamiliae, filiusfamilias, etc. (also written separately: pater familiae, mater familiae, etc.), the master of a house in respect to ownership, the proprietor of an estate, head of a family; the mistress of a house, matron; a son or daughter under the father's power, a minor: paterfamilias appellatur, qui in domo dominium habet, recteque hoc nomine appellatur, quamvis filium non habeat;

non enim solam personam ejus, sed et jus demonstramus. Denique et pupillum patremfamilias appellamus,

Dig. 50, 16, 195; cf. Sandars ad Just. Inst. 1, 8 prooem.—

Form familias:

paterfamilias ubi ad villam venit,

Cato, R. R. 2, 1:

paterfamilias,

Cic. Quint. 3, 11; id. Fragm. ap. Non. 497, 19 (Rep. 5, 3 ed. Mos.); Sen. Ben. 4, 27 fin.; Nep. Att. 4; 13 al.; cf., in gen., of a plain, ordinary citizen:

sicut unus paterfamilias his de rebus loquor,

id. de Or. 1, 29, 132; 1, 34, 159.—In plur.:

patresfamilias, qui liberos habent, etc.,

Cic. Rosc. Am. 15, 43; 16, 48; id. Verr. 2, 3, 79, § 183 al.:

(Demaratus) cum de matrefamilias Tarquiniensi duo filios procreavisset,

Cic. Rep. 2, 19:

materfamilias,

id. Cael. 13, 32: id. Top. 3, 14; Dig. 50, 16, 46 al.—In plur.:

uxoris duae formae: una matrumfamilias, etc.,

Cic. Top. 3, 14; id. Fam. 5, 10, 1; id. Verr. 2, 1, 24, § 62 al.—

In an inverted order: familias matres,

Arn. 4, 152:

illum filium familias patre parco ac tenaci habere tuis copiis devinctum non potes,

Cic. Cael. 15, 36:

filiusfamilias,

Dig. 14, 6, 1 sq. al.:

tu filiafamilias locupletibus filiis ultro contulisti,

Sen. Cons. ad Helv. 14.—

Form familiae:

ex Amerina disciplina patrisfamiliae rusticani,

Cic. Rosc. Am. 41, 120; so,

pater familiae,

Caes. B. G. 6, 19, 3; Liv. 1, 45, 4; Sen. Ep. 47 med.; Tac. Or. 22 al.: familiae mater, Enn. ap. Fest. p. 258 Müll.—In plur.:

pauci milites patresque familiae,

Caes. B. C. 2, 44, 1; Gracch. ap. Charis. p. 83 P.: Liv. 5, 30 fin.:

matrem familiae tuam purpureum amiculum habere non sines?

Liv. 34, 7, 3:

mater familiae,

id. 39, 53, 3; Tert. Verg. Vel. 11.— In plur.: matresfamiliae, Varr. ap. Charis. p. 83 P.; Caes. B. G. 1, 50, 4; 7, 26, 3; 7, 47, 5; id. B. C. 2, 4, 3.—

In gen. plur.: civium Romanorum quidam sunt patresfamiliarum, alii filiifamiliarum, quaedam matresfamiliarum, quaedam filiaefamiliarum. Patresfamiliarum sunt, qui sunt suae potestatis, sive puberes sive impuberes;

simili modo matresfamiliarum, filii vero et filiaefamiliarum, qui sunt in aliena potestate,

Dig. 1, 6, 4: patresfamiliarum, Sisenn. ap. Varr. L. L. 8, § 73 Müll.; Suet. Calig. 26 fin.:

matresfamiliarum,

Sall. C. 51, 9:

filiifamiliarum,

id. ib. 43, 2; Tac. A. 3, 8; 11, 13:

filiaefamiliarum,

Dig. 14, 6, 9, § 2:

patrumfamiliarum,

ib. 50, 16, 195.—

In respect to relationship, a family, as part of a gens:

addere nostrae lepidam famam familiae,

Plaut. Trin. 2, 2, 98:

sororem despondere in fortem familiam,

id. ib. 5, 2, 9: item appellatur familia plurium personarum, quae ab ejusdem ultimi genitoris sanguine proficiscuntur, sicuti dicimus familiam Juliam. Mulier autem familiae [p. 724] suae et caput et finis est, Dig. 50, 16, 195 fin.:

qua in familia laus aliqua forte floruerit, hanc fere, qui sunt ejusdem stirpis, cupidissime persequuntur,

Cic. Rab. Post. 1, 2: EX EA FAMILIA... IN EAM FAMILIAM, Fragm. XII. Tab. ap. Dig. 50, 16, 195:

commune dedecus familiae, cognationis, nominis,

Cic. Clu. 6, 16:

Laeliorum et Muciorum familiae,

id. Brut. 72, 252; id. Off. 2, 12 fin.:

nobilissima in familia natus,

id. Rep. 1, 19:

ex familia vetere et illustri,

id. Mur. 8, 17:

primus in eam familiam attulit consulatum,

id. Phil. 9, 2, 4:

hospes familiae vestrae,

id. Lael. 11, 37:

Sulla gentis patriciae nobilis fuit, familia prope jam exstincta majorum ignavia,

Sall. J. 95, 3 et saep.—

Transf.:

libros, qui falso viderentur inscripti, tamquam subditicios, summovere familiā, permiserunt sibi,

Quint. 1, 4, 3.—

In gen., a family, the members of a household, = domus (rare):

salutem dicit Toxilo Timarchides et familiae omni,

Plaut. Pers. 4, 3, 32:

si haec non nubat, fame familia pereat,

id. Cist. 1, 1, 46:

ne pateretur Philippi domus et familiae inimicissimos stirpem interimere,

Nep. Eum. 6, 3.—

A company, sect, school, troop (rare but class.):

cum universi in te impetum fecissent, tum singulae familiae litem tibi intenderent,

Cic. de Or. 1, 10 42:

familia tota Peripateticorum,

id. Div. 2, 1, 3; cf.:

Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia,

id. Fin. 4, 18, 49:

familiae dissentientes inter se,

id. de Or. 3, 16, 21:

familia gladiatorum... familia Fausti,

id. Sull. 19, 54:

lanistarum,

Suet. Aug. 42: tironum, a company of young soldiers, Cod. Th. 10, 1; Amm. 20, 4 med.—A troop or company of players, Plaut. Men. prol. 74.—

Ducere familiam, in gen., to lead a company, i. e. to be at the head, be the first:

Lucius quidem, frater ejus, familiam ducit,

Cic. Phil. 5, 11, 30; cf.:

accedit etiam, quod familiam ducit in jure civili, singularis memoria summa scientia,

id. Fam. 7, 5, 3:

gravissima illa vestra sententia, quae familiam ducit,

id. Fin. 4, 16, 45.

1) семья, семейство, (вся) родня, дом (как совокупность всех домочадцев, включая слуг)

2) дворня, челядь, рабы ( familiam suam armare C)

3) фамильное имущество, родовое состояние, имение ( familiam herciscere C)

4) часть рода ( gens), носящая одно cognomen, ветвь, отрасль, фамилия (f. Marcellorum, Scipionum Nep; f. illustris, obscura C)

5) иногда (= gens) род (f. Junia Nep)

6) группа или труппа (f. gladiatorum C); отряд CTh, Amm

7) школа, секта, направление (f. Peripateticorum C)

fīlia, ae, f. (filius), die Tochter (Ggstz. filius, pater, mater), Cic. u.a.: virgo f., Cic.: fratris filia, Nichte, Liv. u.a., sororis filia, Sen.: filia familias, s. familia. – urbs filia, Tochterstadt, Augustin. de civ. dei 3, 14, 3. – poet. übtr., Massilia Graiûm filia, Abkömmling, Sprößling von Griechen, Catull. – ⇒ Dat. u. Abl. Plur. filiis u. filiabus, letzteres bes. neben filiis (v. filius); vgl. Neue-Wagener Formenl.³ 1, 41 f. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 278. – Nbf. α) feilia, Corp. inscr. Lat. 1, 1008 u. 1030. Plaut. Poen. 1239. – b) fīleia, Corp. inscr. Lat. 14, 2863; arch. Dat. fileai, Corp. inscr. Lat. 14, 4112.

fīlius, iī, m. (*felios, Säugling, zu felare, saugen), der Sohn (Ggstz. filia, pater, mater), filius familias, s. familia: sororis filius, Neffe, Nep.: filius principis, Fürstensohn, Tac.: filius dei, filius hominis, v. Christus, Lact.: filius parvulus, Cic.: f. adulescentulus, Ter.: f. adultus, Iustin.: f. maior, minor, Liv.: f. naturalis, Liv. u. Suet.: f. familiaris, Plaut.: f. erilis, Ter.: habere filium ex alqo, Hyg.: adoptare sibi alqm filium, Cic. – Plur. filii, für Kinder übh., Sall., Quint. u.a. – übtr., filius fortunae, Glückskind, Hor. sat. 2, 6, 49: ebenso filius albae gallinae, Glückskind, Iuven. 13, 141: terrae filius, ein unbekannter, geringer Mensch, Cic. ad Att. 1, 13, 4. Pers. 6, 59. – filii Celtiberiae, Bewohner von K., Keltiberier, Catull. 37, 18. – ⇒ Vok. Sing. gew. fili; aber filie bei Liv. Andr. Odyss. 1. fr. 2 G. ( bei Prisc. 7, 22); filius, Hor. carm. 1, 2, 42. – Vulg. Dat. Plur. filibus, Corp. inscr. Lat. 6, 3434. Vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 278 u. 279.

sūb-ĭcĭo (less correctly subjĭcĭo; post-Aug. sometimes sŭb-), jēci, jectum, 3, v. a. [sub-jacio].

Lit., to throw, lay, place, or bring under or near (cf. subdo); in all senses construed with acc. and dat., or with acc. and sub and acc.; not with sub and abl. (v. Madvig. ad Cic. Fin. 2, 15, 48; cf. II. B. 2. infra).

In gen.: si parum habet lactis mater, ut subiciat (agnum) sub alterius mammam. Varr. R. R. 2, 1, 20:

manum ventri et sub femina (boum),

Col. 6, 2, 6: nonnulli inter carros rotasque mataras ac tragulas subiciebant, discharged their javelins and darts below, i. e. between the wagons and the wheels, Caes. B. G. 1, 26:

biremes, subjectis scutulis, subduxit,

id. B. C. 3, 40:

ligna et sarmenta circumdare ignemque circum subicere coeperunt,

Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; cf.:

ignes tectis ac moenibus,

id. Cat. 3, 1, 2:

ignem,

id. Rab. Post. 6, 13; Auct. B. Afr. 87, 1; 91, 3; Ov. M. 1, 229 al.:

faces,

Cic. Mil. 35, 98; Vell. 2, 48, 3; Val. Max. 5, 5, 4:

bracchia pallae,

Ov. M. 3, 167:

eburnea collo Bracchia,

id. Am. 3, 7, 7:

scuto sinistram, Canitiem galeae,

id. Tr. 4, 1, 74:

laxiorem sinum sinistro bracchio,

Quint. 11, 3, 146:

umeros lecto,

Val. Max. 4, 1, 12:

pallium togae,

id. 2, 2, 2:

ova gallinis,

Plin. 18, 26, 62, § 231; 10, 59, 79, § 161:

cum tota se luna sub orbem solis subjecisset,

Cic. Rep. 1, 16:

ossa subjecta corpori,

id. N. D. 2, 55, 139 et saep:

sub aspectum omnium rem subicit,

Auct. Her. 4, 47, 60:

res sub oculos,

Quint. 8, 6, 19:

aliquid oculis,

Cic. Or. 40, 139; Liv. 3, 69; Quint. 2, 18, 2:

oves sub umbriferas rupes,

to place near, close to, Varr. R. R. 2, 2, 11:

castris legiones,

Caes. B. C. 3, 56:

aciem suam castris Scipionis,

id. ib. 3, 37:

se iniquis locis,

id. ib. 3, 85:

terram ferro,

to throw up with the share, to plough up, Cic. Leg. 2, 18, 45 Moser N. cr.: corpora saltu Subiciunt in equos, throw up, i. e. mount, Verg. A. 12, 288:

pavidum regem in equum,

to set, Liv. 31, 37:

me e postremo in tertium locum esse subjectum,

have been brought, Cic. Toga Cand. Fragm. p. 522 Orell.: copias integras vulneratis defessisque subiciebat, i. e. put in the place of, substituted, Auct. B. Alex. 26, 2.—Hence ( poet.): se subicere, to mount, grow:

quantum vere novo viridis se subicit alnus,

shoots up, Verg. E. 10, 74:

laurus Parva sub ingenti matris se subicit umbrā,

id. G. 2, 19 Forbig. ad loc.—

In partic.

To hand to, supply:

cum ei libellum malus poëta de populo subjecisset,

Cic. Arch. 10, 25:

ipse manu subicit gladios ac tela ministrat,

Luc. 7, 574.—

To substitute false for true; to forge, counterfeit (syn.:

suppono, substituo): testamenta,

Cic. Phil. 14, 3, 7:

testamentum mariti,

Quint. 9, 2, 73:

locupleti falsum testamentum,

Val. Max. 9, 4, 1:

partum,

Dig. 25, 4, 1 fin.:

falsum aliquid,

Quint. 12, 3, 3:

aes pro auro in pignore dando,

Dig. 13, 7, 36:

fratrem suum,

Just. 1, 9.—

To suborn:

subicitur L. Metellus ab inimicis Caesaris, qui hanc rem distrahat,

Caes. B. C. 1, 33:

testes frequenter subici ab adversario solent,

Quint. 5, 7, 12:

suspitione subjecti petitoris non carebit,

id. 4, 2, 96.

Trop.

In gen.

To submit, subject:

ea quae sub sensus subjecta sunt,

Cic. Ac. 2, 23, 74:

res, quae subjectae sunt sensibus,

id. Fin. 5, 12, 36; id. Ac. 1, 8, 31:

cogitationi aliquid subicere,

submit, id. Clu. 2, 6; Quint. 5, 12, 13;

ait (Epicurus), eos neque intellegere neque videre, sub hanc vocem honestatis quae sit subicienda sententia,

i. e. what meaning is to be attributed to it, Cic. Fin. 2, 15, 48 B. and K.; Madvig. ad loc.; cf.:

huic verbo (voluptas) omnes qui Latine sciunt duas res subiciunt, laetitiam in animo, commotionem suavem jucunditatis in corpore,

id. ib. 2, 4, 13:

dico eum non intellegere interdum, quid sonet haec vox voluptatis, id est, quae res huic voci subiciatur,

id. ib. 2, 2, 6; cf.: quaeritur, quae res ei (nomini) subicienda sit, Quint. 7, 3, 4.—

To substitute:

mutata, in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet,

Cic. Or. 27, 92; so Quint. 3, 6, 28:

aliud pro eo, quod neges,

id. 6, 3, 74 et saep.—

In partic.

Pregn., to place under, to make subject, to subject:

subiciunt se homines imperio alterius et potestati,

i. e. submit, Cic. Off. 2, 6, 22; cf. Caes. B. G. 7, 1:

exteras gentes servitio,

Liv. 26, 49:

Albius et Atrius quibus vos subjecistis,

id. 28, 28, 9:

ut alter alterius imperio subiceretur,

id. 28, 21, 9:

gentem suam dicioni nostrae,

Tac. A. 13, 55; Curt. 8, 1, 37; cf.:

Gallia securibus subjecta,

Caes. B. G. 7, 77:

omnia praeter eam (virtutem) subjecta, sunt sub fortunae dominationem,

Auct. Her. 4, 17, 24:

nos sub eorum potestatem,

id. 2, 31, 50:

matribus familias sub hostilem libidinem subjectis,

id. 4, 8, 12:

sub aspectus omnium rem subjecit,

id. 4, 47, 60; cf.:

deos penatis subjectos esse libidini tribuniciae,

Cic. Dom. 40, 106:

populum senatui,

Val. Max. 8, 9, 1:

si virtus subjecta sub varios incertosque casus famula fortunae est,

Cic. Tusc. 5, 1, 2:

id quod sub eam vim subjectum est,

id. Top. 15, 58:

cujus victus vestitusque necessarius sub praeconem subjectus est,

id. Quint. 15, 49 B. and K.:

bona civium voci praeconis,

id. Off. 2, 23. 83;

for which, simply reliquias spectaculorum,

to expose for sale, Suet. Calig. 38; so,

delatores,

id. Tit. 8:

hiemi navigationem,

to subject, expose, Caes. B. G. 4, 36:

domum periculo,

Quint. 7, 1, 53:

scelus fraudemque nocentis odio civium,

Cic. de Or. 1, 46, 202:

fortunas innocentium fictis auditionibus,

id. Planc. 23, 56:

aliquid calumniae,

Liv. 38, 48.—

To subject or subordinate a particular to a general, to range or treat it under, append it to, etc.; in the pass., to be ranged under or comprised in any thing:

quattuor partes, quae subiciuntur sub vocabulum recti,

Auct. Her. 3, 4, 7 B. and K.:

unum quodque genus exemplorum sub singulos artis locos subicere,

id. 4, 2, 3; cf. with dat.:

formarum certus est numerus, quae cuique generi subiciantur,

Cic. Top. 8, 33:

qui vocabulum sive appellationem nomini subjecerunt tamquam speciem ejus,

Quint. 1, 4, 20; cf.:

sub metum subjecta sunt pigritia, pudor, terror, etc.,

Cic. Tusc. 4, 7, 16; 4, 8, 19; Quint. 3, 5, 1:

fas, justum, etc.... subici possunt honestati,

id. 3, 8, 26:

dicere apte plerique ornatui subiciunt,

id. 1, 5, 1 et saep.—

To place under in succession or order, in speaking or writing, i. e. to place after, let follow, affix, annex, append, subjoin (cf.:

addo, adicio): post orationis figuras tertium quendam subjecit locum,

Quint. 9, 1, 36:

longis (litteris) breves subicere,

id. 9, 4, 34:

B litterae absonam et ipsam S subiciendo,

id. 12, 10, 32:

narrationem prooemio,

id. 4, 2, 24; cf. id. 5, 13, 59:

cur sic opinetur, rationem subicit,

adds, subjoins, Cic. Div. 2, 50, 104:

quod subicit, Pompeianos esse a Sullā impulsos, etc.,

id. Sull. 21, 60:

a quibusdam senatoribus subjectum est,

Liv. 29, 15, 1:

subicit Scrofa: De formā culturae hoc dico, etc.,

Varr. R. R. 1, 7, 2:

non exspectare responsum et statim subicere, etc.,

Quint. 9, 2, 15:

edicto subjecisti, quid in utrumque vestrum esset impensum,

Plin. Pan. 20, 5 et saep.:

vix pauca furenti Subicio,

i. e. answer, reply, Verg. A. 3, 314.—

To comprehend under, collect or embrace in:

per quam res disperse et diffuse dictae unum sub aspectum subiciuntur,

Cic. Inv. 1, 52, 98.—

To bring forward, propose, adduce; to bring to mind, prompt, suggest, etc.:

si meministi id, quod olim dictum est, subice,

Ter. Phorm. 2, 3, 40 Ruhnk.; cf.:

cupio mihi ab illo subici, si quid forte praetereo,

Cic. Verr. 2, 5, 10, § 25:

subiciens, quid dicerem,

id. Fl. 22, 53:

quae dolor querentibus subicit,

Liv. 3, 48; 45, 18:

nec tibi subiciet carmina serus amor,

Prop. 1, 7, 20:

spes est Peliā subjecta creatis,

Ov. M. 7, 304.—Hence, sub-jectus, a, um, P. a.

Of places, lying under or near, bordering upon, neighboring, adjacent:

alter (cingulus terrae) subjectus aquiloni,

Cic. Rep. 6, 20:

Heraclea, quae est subjecta Candaviae,

Caes. B. C. 3, 79:

Ossa,

Ov. M. 1, 155:

rivus castris Scipionis subjectus,

Caes. B. C. 3, 37:

subjectus viae campus,

Liv. 2, 38: Armenia subjecta suo regno (opp. Cappadocia longius remota), Auct. B. Alex. 35, 2; 28, 3: genae deinde ab inferiore parte tutantur subjectae, Cic. N. D. 2, 57, 143.—

(Acc. to II. B. 1.) Subjected, subject:

si quidem Ea (natura deorum) subjecta est ei necessitati,

Cic. N. D. 2, 30, 77:

servitio,

Liv. 26, 49, 8:

subjectior in diem et horam Invidiae,

exposed, Hor. S. 2, 6, 47:

ancipiti fortunae,

Val. Max. 7, 2, ext. 2:

species, quae sunt generi subjectae,

subordinate, Quint. 5, 10, 57:

tum neque subjectus solito nec blandior esto,

submissive, Ov. A. A. 2, 411; cf.:

parcere subjectis et debellare superbos,

Verg. A. 6, 853.— Subst.: sub-jectus, i, m., an inferior, subject:

(vilicus), qui, quid aut qualiter faciendum sit, ab subjecto discit,

Col. 1, 2, 4; 11, 1, 25:

Mithridates ab omnibus subjectis singula exquirens, etc.,

Plin. 25, 2, 3, § 7.—

In the later philos. and gram. lang.: subjec-tum, i, n. (sc. verbum), that which is spoken of, the foundation or subject of a proposition:

omne quicquid dicimus aut subjectum est aut de subjecto aut in subjecto est. Subjectum est prima substantia, quod ipsum nulli accidit alii inseparabiliter, etc.,

Mart. Cap. 4, § 361; App. Dogm. Plat. 3, p. 34, 4 et saep.—

* Adv.: subjectē (cf. B. supra), humbly, submissively:

haec quam potest demississime et subjectissime exponit,

Caes. B. C. 1, 84 fin.