-
101 Luft
авиа. воздух -
102 Luft-
авиа. воздушный авиа. авиационный -
103 Luft
fвоздух (м) -
104 luft
1) air, wind2) overhead -
105 Luft
f -, Lüfte zrak, uzduh m; an die - se zen staviti na zrak, (hinauswerfen) baciti van; in die - sprengen baciti (barutom) u zrak; gute -! fig dobru se nadam; die - ist rein fig nema prisluškivala; - schöpfen disati (-šem) čist zrak; - schaffen fig ukloniti zapreku, olakšati; keine - bekommen gušiti se; wieder - bekommen odahnuti (-nem); in die - reden fig govoriti utaman (ututanj); aus der - gegriffen fig izmišljen; dem Herzen - machen dati srcu oduška -
106 luft
[люфт]m -
107 Luft
aria -
108 luft
1. скула2. менять вылет стрелы -
109 Lüft
-
110 Luft
(f)воздухDeutsch-Russische Wörterbuch der Chemie und Technologie der Silikate > Luft
-
111 lüft
сущ. тех. люфт (зазор между частями машины, какого-л. устройства) -
112 Luft f
въздух {м} -
113 luft fk
air -
114 Luft
(d') L'air, rien. -
115 luft
nounair m -
116 luft
ჰაერი -
117 luft
воздух (м.) -
118 luft
повітря -
119 luft
n.air -
120 Luft
air m
См. также в других словарях:
Luft- — Luft … Deutsch Wörterbuch
Luft — (s. ⇨ Lucht). 1. Auf schwüle Luft folgt Donnerwetter. 2. Aus Luft wird kein Speck. – Sprichwörtergarten, 455. 3. Dat die de Loft vergeit, seggt de Bunkus, wenn he en Kopp afhaut. – Frischbier2, 2473. Bunkus war Scharfrichter in Danzig. 4. Dat gaw … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Luft — Luft: deutsche Briefmarke von 2011 zum Thema Die vier Elemente Als Luft bezeichnet man das Gasgemisch der Erdatmosphäre. Trockene Luft besteht hauptsächlich aus den zwei Gasen Stickstoff (rund 78 Vol%) und Sauerstoff (rund 21 Vol%). Daneben gibt… … Deutsch Wikipedia
Luft — Luft, die atmosphärische, das Lebenselement aller organischen Wesen, umgibt den Erdball und höchst wahrscheinlich alle Gestirne, insofern wir sie als bewohnt annehmen, von allen Seiten. Nach der Lehre der Alten war sie eins der vier Elemente, aus … Damen Conversations Lexikon
luft — LUFT, lufturi, s.n. 1. Distanţă sau spaţiu liber dintre două elemente (piese fixe sau mobile) situate foarte aproape unul de altul; interstiţiu. 2. (Sport) Eroare comisă de un jucător care şutează pe lângă minge, puc etc. – Din germ. Luft. Trimis … Dicționar Român
Luft — Sf std. (8. Jh.), mhd. luft, ahd. luft, as. luft m./f. Stammwort Aus g. * luftu m. Luft , auch in gt. luftus, ae. lyft m./f./n. Herkunft unklar, aber wohl zusammenhängend mit Wörtern, die Oberstock u.ä. bedeuten, vgl. anord. lopt, loft n. Luft,… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Luft — Luft: Die Herkunft des gemeingerm. Wortes mhd., ahd. luft, got. luftus, niederl. lucht, aengl. lyft, aisl. lopt ist nicht sicher geklärt. Mit dieser gemeingerm. Bezeichnung für das die Erde umgebende Gasgemisch ist vermutlich identisch das germ.… … Das Herkunftswörterbuch
Luft — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Bsp.: • Die Luft machte mich müde. • Lass uns an die frische Luft gehen … Deutsch Wörterbuch
Luft — Luft, im allgemeinen jeder gasförmige Körper, weshalb man auch von Luftarten spricht (s. Gase); im engern Sinne die atmosphärische L., das Gasgemenge, das die Atmosphäre der Erde bildet. Die L. ist ein farbloses Gas; 1 cbm L. wiegt bei 0° und… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Luft — Luft, im engeren Sinne die atmosphärische Luft (s. Atmosphäre), im weiteren Sinne die Körper von gasigem Aggregatzustand, die Luftarten (s. Gase) … Lexikon der gesamten Technik
Luft — Luft, jeder gasförmige Körper; insbes. das die Atmosphäre (s.d.) bildende Gasgemenge. (S. auch Flüssige Luft.) … Kleines Konversations-Lexikon